Archieven van december 2006

Alle lezers (en overigen)
Een heel goed en gezond 2007

Proost

Wat mensen er voor lol in hebben snap ik niet, dat vuurwerk. Het knalvuurwerk al helemaal niet: BANG, weer een euro weg, BAM, nog een. Het siervuurwerk is wel wat beter, alhoewel het maar zielige dingetjes zijn vergeleken met echt professioneel vuurwerk. Morgen gaat Nederland voor meer dan 60 miljoen verknallen !!!
Maar de voortekenen zijn goed, er steekt een storm op en af en toe regent het flink. De voorwaarden voor een rustige jaarwisseling tekenen zich af. Nog even volhouden moeder natuur, kan ik morgen rustig ademhalen, kan ik genieten van mijn nachtrust en kan ik overmorgen gewoon over straat zonder overal die rotzooi van restanten vuurwerk.
Mijn goede voornemen: een beetje minder zeuren misschien?

De verwachtingen waren goed. Het zou een beetje zonnig worden en Yvonne had de leeuwenwelpjes in Blijdorp nog niet gezien. De beslissing was snel genomen: op naar Blijdorp.
We konden bijna voor de deur parkeren en de conclusie van Yvonne was dat het gelukkig niet zo druk zou zijn.
Wel dat viel tegen: iedereen was kennelijk met de bus, tram of fiets gekomen, want je kon over de (kinder)hoofdjes lopen. Nu had ik een statief en forse camera bij me, dus ik kon mij makkelijk een weg naar voren banen onder het murmelen van sorry, sorry, oeps. Maar bij de leeuwen was het flink bonje tussen enthousiaste fotografen en even enthousiate vaders met kinderen.
Ook de uitwijk naar warmere oorden (Rivierahal voor macro's) leverde niet de zo gewenste rustige omgeving op.
Uiteindelijk toch een leuke dag gehad en genoten van de welpjes.
Esther: ik heb je niet gezien.

Ook nu de Kerst voorbij is, wil het niet vlotten met de winter. Vanmorgen maakte ik deze foto, het zou een lente of herfstplaat kunnen zijn met die kleuren. Ik ben er niet zo rouwig om, ik heb niet zo veel met sneeuw en ijs. Dus als het aan mij ligt: we hebben van de week de korste dag gehad, de winter heeft zijn kans gemist.
Op naar de zomer.

Na het Kerstgeweld was het vandaag tijd voor een balansdag. Rustig aan met eten en drinken. Alhoewel ik van Yvonne hoorde dat de mensen al weer met karren met koppen er op voor de kassa van de supermarkt stonden. Wij hebben het in ieder geval rustig aan gedaan.
Voor Oud en Nieuw zijn we overigens al verzekerd van de overheerlijke appelbeignets van de vader van Ineke en Klaaske heeft beloofd een paar oliebollen extra te bakken.
Hopelijk schieten we de komende dagen nog een zonnetje, dan kunnen we 2006 mooi afsluiten en goed aan 2007 gaan beginnen.
Voor mijn gevoel schreef ik dat nog maar kort geleden over 2005 en 2006, de tijd vliegt.

Vanmorgen eerst een beetje uitgeslapen. Vervolgens moest het huis nog aan kant worden gebracht en konden de voorbereidingen voor het kerstdiner met Klaaske en Herman beginnen. Rond vier uur viel het startschot voor een zeer gezellig samenzijn onder het genot van een goede maaltijd.

timbaaltje rivierkreeft

kreeftensoep

saldade met eendeborst

zalm met honing-mosterd dressing

spoom

haas van hert met rode bietjes, paddestoelen, stoofpeertjes en portsaus

flensje met karamelijs

De kat in de pot

De plaatjes vertellen het verhaal, ik ben er te vol voor.

Vanmorgen Cees op bezoek gehad, kwam ff bijpraten onder het genot van een kop koffie.
Vanmiddag met de familie (Ad en Jannie, Leen, Ank en Menno, Ma en Nel) Kerst gegeten. Dit jaar was het makkelijk: Nel en Jannie hadden alle kookerij voor hun rekening genomen. Ad had zich weer eens helemaal te pletter gewerkt aan het afdrukken van de kerstmenu's (tjonge jonge Ad, wat heb jij het zwaar). Wij hoefde ons slechts bezig te houden met het opruimen van het eten:
Ossestaartsoep
Carpacio van Zalm
Rollade, gevuld met pruimen, diverse groenten, aardappeltjes en appelmoes
Bramen ijsding
Het was allemaal zeer de moeite waard, zelfs Ma, die bij elke gang zei vol te zitten, heeft alles op.

Morgen begint het kerstgeweld.
Dus vandaag was een dag waarop we rust hebben genomen. De dag bestond derhalve uit het lezen van de nodige tijdschriften, schoonmaken van de camera, wat foto's bewerken en muziek luisteren. Vanavond vroeg naar bed, zodat we voor morgen en overmorgen in een top-conditie verkeren.

In de aanloop naar Kerst kan er van alles gebeuren. Ik sprak vandaag al over de mensen met drie karren met boodschappen in de supermarkt. Diezelfde mensen staan er waarschijnlijk woensdag weer, om vol te lader voor de rest van de week en zaterdag om af te laden voor oud en nieuw.
Een mooi verhaal hoorde ik van Ineke. Vorig jaar kreeg zij veel bezoek met de Kerst en had dus behoorlijk boodschappen gedaan. Toen haar vriend op de avond voor Kerst vroeg wat ze gingen eten dacht Ineke even na en antwoordde toen: 'Tja, dan ben ik dus bij de boodschappen vergeten....'
Ik heb snel mijn boodschappenbriefjes nog even doorgenomen.

Spinnen is een serieuze aangelegenheid. Je moet een forse inspanning leveren, je concentreren, zodat je niet met je handen van je stuur glijdt en een tand breekt. Je moet je energie beheersen, zodat je ook het laatste kwartier nog volop mee kunt doen, kortom het is geen kattenpis. De muziek die bij het spinnen wordt gedraaid, hoort opzwepend en tegelijkertijd ondersteunend te zijn. Het is de drager van het te trappen tempo en de aanjager voor versnellingen.
Vandaag was alles anders, vandaag was de les voor kerstmis. Dus vandaag trapten we op Jingle Bells en Happy New Year met als absoluut hoogtepunt een kerstnummer geblaft door honden en gemiauwd door katten.
Zoals ik al zei: spinnen is een serieuze aangelegenheid.

Voor die familieleden die niet dagelijks met de Nederlandse taal worden geconfronteerd hieronder de tekst van de jaarlijkse confrontatie met onze taal: het groot dictee der Nederlandse taal. Veel plezier.

Een soapopera

De vrouw die het hippe grand caf� binnenliep, een miss twiggy aan de goede kant van de veertig, was smaakvol uitgedost in een bordeauxrode deux-pi�ces en een blouse met ovale vlakken, het precieuze gezicht perfect in de make-up.
Op de b�hne van het horeca-etablissement stond een diskjockey die deathmetal en francofone hiphopnummers mixte tot een eclectische brij; een amuzikaal karweitje waarvan nochtans al menige liveopname was gemaakt. Enfin.
Te midden van de pret makende jongelui leek praten ten enenmale onmogelijk, maar ondanks de tenhemelschreiende herrie wist de bij de ober in het gevlij gekomen vrouw een breezer en een schaaltje petitfours te bemachtigen.

Ze keek welhaast smachtend naar de deur, maar werd bijwijlen afgeleid door een slecht afgerichte dobermannpincher die niet alleen stonk, maar eens te meer met continu geblaf het beatjuggelen versjteerde.
Daardoor miste ze de entree van een fijngebouwde, wat oudere man � harrypotterbrilletje onder een cabareteske coupe van witte krullen � die bij de bar zijn stereotiepe caipirinha bestelde voordat hij haar ontwaarde.
Hij zoende haar vluchtig en begon haar op even onheuse als dedaigneuze wijze toe te spreken: dat gedoe van Cupido met zijn pijl-en-boog was over en uit; het verplichtte hem hun ontwrichte latrelatie te be�indigen.
Zij wist zo een-twee-drie geen ad remme riposte te bedenken, maar verkocht hem een volmaakt kletsende oorvijg; hij belandde op de grond zodat hij, klem geraakt tussen het meubilair, eruitzag als een knock-out geslagen bokser.

Hij kreunde, en terwijl de muziek uitfadede, haastte zij zich verdwaasd de zaak uit � onder applaus, dat wel, en toen zij de drempel overging en half buitenstond, was nog net te horen dat zij hem halfluid uitmaakte voor guppy.

Schrijver van het dictee: Martin Bril

Nog steeds verkouden, met de daarbij gepaard gaande ietwat hogere bloedsuikerwaarde toog ik vanavond toch maar ter marteling. Het was een klein clubje - kennelijk zijn de kerstvoorbereidingen in volle gang - en we werden aangeschreeuwd (of aangemoedigd?) door Mariska. Altijd een lekkere beul-les.
Maar buurman Bart vertelde dat hij zijn basisopleiding spinning achter de rug had. Hij gaat vanaf volgend jaar (dus over twee weken) het team martelaars versterken en gaf vanavond wat voorproefjes van de dingen die hij leuk vind. Of wij dat ook leuk vinden zal moeten blijken, maar het had hier en daar een hoog Peter gehalte; Peter was degenen die mij er toe bracht de instructeurs martelaars te gaan noemen.....dat belooft wat.

We praten op kantoor met een aantal mensen wel eens over fotograferen (uiteraard alleen tijdens de lunchpauze). In die gesprekken tussen Canonisten, Nikonians en de rest hebben we het naast het afkeuren van elkaars keuzes ook over wat we wel en niet leuk vinden aan fotograferen. Ik heb in die discussies vaak aangegeven niets in macrofotografie te zien. 'Je zult mij niet een hele dag op mijn knie�n in de tuin achter een lieveheersbeestje aan zien kruipen', was altijd mijn argument.
Ik had vandaag dus wel het ��n en ander uit te leggen. Ik denk dat ik pas met echte resultaten de anderen kan overtuigen van de oprechtheid van de uitbreiding in interessegebied. Wie weet, raak ik ook nog eens aan de softboxen en parapluis met reflectiepanelen. Eerst maar een paar kevers.

Vandaag in Blijdorp geweest om mijn nieuwe macro objectief te proberen. Ik heb ineens een enorm ontzag gekregen voor de makers van al die mooie macroplaten die ik heb gezien; macro fotografie is een vak apart. Het is ook nog veel leuker dan ik had gedacht, maar volgende keer moet het statief mee en breng ik zo maar een dag door in de Rivierahal van Blijdorp.
Deze foto is gemaakt met het macro objectief, klik er maar op.

Vandaag heb ik een prachtige uitbreiding op mijn foto apparatuur in mijn schoen/sok gevonden. Ik liep al een tijdje te kijken naar een macro-objectief - niet dan ik van plan ben om de hele dag achter een kevertje in de tuin te kruipen - en uiteindelijk heeft dat geresulteerd in een Canon f2.8 100mm Macro objectief. De eerste probeersels wijzen uit dat dit een aparte tak van sport is, dus aan uitdaging geen gebrek.

Neem de volgende zaken in ogenschouw:
1. Ik heb al een paar nachten niet optimaal geslapen.
2. Ik wilde naar een ander programma op TV kijken dan Yvonne.
3. We hebben ook een TV op de slaapkamer
4. We hebben draadloos netwerk -> internet
5. Het is pauze in de tv-film
Dus ik zit lekker in bed, tv aan, iBook op schoot, bordje met wat dadels en een stukje choriza, drankje op het tafeltje mijn weblog bij te werken.
Kan het nog erger?

Ik had het over de vertoning in Den Haag kunnen hebben, waar met gekunstel toch iedereen nog in het pluche plakt, maar over die idioterie valt niks zinnigs te zeggen. Dan maar bij uitzondering over het werk. Vandaag hadden we ons einde jaarsfeest. En als ik zeg feest, dan bedoel ik feest. Ahoy afgehuurd, 10-tallen eetplekken, barretjes, toneel, muziek, kinder en grote mensen disco, smartlappen en over de 2000 man.
Een happening dus en veel en veel leuker dan dat gedoe in Den Haag.

Rita Verdonk is naast een kundig doorzetter van eigen gedachtes ook een kundig rekster. Keer op keer trotseert zij de kamer, zelfs een door de meerderheid gesteunde motie is geen reden om af te treden. Het nieuw elan - weg met de excuus ministers, weg met de pluche liefhebbers, is snel vergeten. Nu wordt het kabinetsberaad na de motie van afkeuring wellicht vandaag nog niet afgesloten en schrijft Verdonk er weer een dag bij. De lachende derde is die blonde PVV-er, die er weer een stuk of 12 zetels bij ziet komen, als Verdonk zich afscheidt van de VVD en naast de PVV van Wilders gaat zitten.
En ondertussen blijven aan het lijntje gehouden asielzoekers in de wachtkamer.
Prettige feestdagen.

Vandaag had ik weer les van Jasmijn. Zij had een nieuwe les, die hier en daar verdacht veel Peter trekjes vertoonden, staande sprintjes met veel weerstand en zo.
Ik ben nu dus te moe om iets zinnings te verzinnen.
Welterusten

Er komt geen kabinet CDA, PvdA en SP. Dat nieuws werd vandaag bekend. Ik geloof niet dat er nu mensen zijn die verbaasd van hun stoel zijn gevallen. Zelfs Wouter Bos moet het geweten hebben, al mag hij het niet zeggen, want dat kost hem linkse kiezers.
Volgens mij was het van begin af aan een heren discussie, omdat de SP zo stevig heeft gewonnen. Maar het is nooit echt een optie geweest.
Je vraagt je af, waarom er twee weken verloren moet gaan met een onderzoek dat bij voorbaat al kansloos was. PvdA en CDA zijn nu tot elkaar veroordeeld en de kemphanen van de vorige verkiezingen kunnen elkaar niet uit de weg. Het zal dus wel een vechtkabinet worden met volgend jaar verkiezingen (als we de formatie tenminste op tijd rond hebben)

De Kerst in huize Kooij is altijd weer een strijd tussen bomenliefhebbers (Yvonne) en bomenhaters (Willem). Eigenlijk is die strijd symbolisch, want Yvonne wint altijd. Ter compensatie help ik niet met optuigen: ik zet de boom in huis (en na de kersperiode zo rond begin februari als het aan Yvonne ligt), leg ik de boom in de tuin. Alle tussenliggende werkzaamheden zijn voor Yvonne, zodat ik kan gniffelen bij het uit de
knoop halen van de lampjes-snoeren. Uiteindelijk na een spannend avondje optuigen, ben ik redelijk snel gewend aan het idee van een versierd stukje bos in huis en na twee dagen doe ik de lampjes uit eigen beweging aan.

Althans dat dacht mijn broer. Hij was van plan naar Haarlem te gaan, daar werd de Anton Pieck parade gehouden. Maar de slechte voorspellingen waren reden om thuis te blijven. Dat kwam goed uit, want toen kon ik dus vandaag terecht voor fase drie van het draadloos netwerk. Alles liep voorspoedig, maar tijdens de moeizame installatie van de draadloze verbinding op zijn laptop, zat ik met mijn iBook al lang draadloos te spelen. Maar uiteindelijk is het allemaal zonder al te veel problemen gelukt. Broer is dus draadloos. Nu moet hij alleen nog toestemming krijgen op met zijn laptop in de kamer te mogen zitten.
Overigens, voor dat ik naar mijn broer ging heb ik in dat bar slechte weer deze foto gemaakt. (Balen broer)

Na al een paar keer bij mijn broer te zijn geweest in de hoop binnen windows een draadloos netwerk aan de praat te krijgen, heb ik gisteren het gevaarlijke pad van schoonmaken van de sensor van mijn digitale kamera bewandeld. Dat wil zeggen, ik heb iemand mijn sensor laten schoonmaken terwijl ik goed heb gekeken hoe dat ging. Wel de schellen vielen van mijn ogen, want het is erg eenvoudig, eigenlijk net zoiets als nagellak verwijderen.
Maar dan niet met een watje.
En met andere vloeistof.
En iets voorzichtiger.
En als het misgaat is er geen kunstsensor.
Maar voor de rest het zelfde.
Overmoedig geworden door deze uitdagingen ga ik morgen met een Nikon fotograferen.

Vandaag werd ik door martelaar Kim onderhanden genomen. Zij houdt erg van snelheid, want alles in de spinles gaat op hoog tempo. Gelukkig vertoonde tegen het einde van de les de cd-speler wat kuren, zodat we even wat langer op adem konden komen. Alleen na vanavond heb ik sterk de indruk dat door de martelaars dit weblog wordt gelezen. Kim droeg vanavond een shirt van de sportschool met daarop de tekst instructrice. Kennelijk bedoeld omdat ze denken dat ik niet weet dat de benaming voor deze mensen dus niet martelaar is.
Maar goed, ik snap hem, vanaf nu als ik het over instructeur of instructrice heb, bedoel ik martelaar.

Bart, ze hebben ook shirts met een L erop.

De Sinterklaas viering ligt inmiddels weer achter ons, de kerstbomen staan de trappelen in de winkels. Het was weer een bizarre dag gisteren. Zei ik eerder al eens (naar Herman Finkers): Mensen vinden het leuk om in de file te staan, anders zouden ze het niet elke dag weer doen, na gisteren komt daar toch een dimensie bij. Op Sinterklaasdag geven de meeste werkgevers hun werknemers toestemming om rond vier uur naar huis te gaan. Bij ons leidde dit onmiddellijk tot de discussie over het te kort doen van mensen die altijd al om vier uur naar huis gaan en dus worden benadeeld (Op naar de uitvoering van de wet Gelijke Behandeling). Maar daarnaast vind men file rijden zo leuk dat we met zijn allen gehoor geven aan deze oproep om massaal om vier naar huis te gaan. Gevolg: de file begint bij de uitgang van de parkeergarage en we zijn gewoon op de normale tijd thuis (Behalve die stumpers die altijd al om vier uur naar huis gaan, die worden nog eens extra benadeeld: over Gelijke Behandeling gesproken.

Ik was op de motor........

Nederland dicht,
maar ik niet.
Nederland rijmt.
maar ik niet
Nederland pakt uit,
maar ik niet
Nederland maakt surprises
maar ik niet
Nederland viert,
maar ik niet

Ik denk aan mijn vader

Willem Kooij sr. 5-12-1922 18-4-2002.

Wat lopen er toch bizarre mensen rond op deze aardkloot. Vorige week werden we opgeschrikt door het bericht dat op een school in Hoogerheide een achtjarig jongetje is vermoord. Iemand is die school ingelopen en heeft met een mes het jongetje om het leven gebracht. Hoe iemand in elkaar moet zitten om zoiets te doen snap ik niet.
Vanmorgen hoorde ik een bericht dat tijdens een amateur voetbalwedstrijd na een overtreding het 'slachtoffer' van de overtreding zo boos werd, dat hij zijn tegenstander met een kopstoot naar de grond werkte en vervolgens uit volle macht hem tegen het hoofd schopte. Gevolg: de man is met diverse scheuren in de schedel, twee gebroken oogkassen en een gebroken neus in het ziekenhuis opgenomen.
Ik sta bekend als een tolerant mens, maar met dit soort van berichten moet ik ernstig op mezelf in praten om tolerant te blijven.

Onderstaand het logo van de site zinloosgeweld.nl

Alle records op weergebied zijn gebroken. Het is december en de temperatuur schommelt rond de 9 graden. Maar vandaag gedroeg het weer zich een beetje zoals het moest. Yvonne had gisteren aangekondigd een strandwandeling te willen maken, maar met die regen, werd dat niks. Ik ben wel even alleen gegaan om wat foto's te maken, maar moest met twee handen de deur van de auto vasthouden, zo hard woei het. Dus maar snel weer terug naar huis. Wel lekkere wintersoep op tafel straks.

Van de week had ik Mariska beloofd te kijken of ik vandaag nog een uurtje bij haar zou komen spinnen. Maar ook mijn broer had me gevraagd hem nog een keer te helpen bij het inregelen van zijn draadloos netwerk.
Dat was een dilemma vanmorgen: welke marteling zou ik me laten ondergaan: die van een uur spinnen of die van een Windows worsteling. Ik besloot voor de familie te kiezen en toog richting Spijkenisse. Aan het eind van de middag was ik thuis, wel een eind verder, maar het werkt niet. Iets met een ding van 100Mbs dat niet kan praten met een ding van 10Mbs.
Volgende keer ga ik spinnen

Ik benijd Mark Rutten niet. Je komt eigenlijk nog maar net kijken in de politiek, en dan wordt je gekozen tot lijsttrekker en fractievoorzitter van de VVD. En als sterke man, of in dit geval vrouw, krijg je het met Rita Verdonk te doen. IJzeren Rita wordt ze genoemd, vanwege haar standvastigheid. Wel het is meer een ongeleid projectiel. Meer dan eens per week haalt ze twee maal snel achter elkaar het nieuws: "ik ben de winnaar en er komt een commissie om de effecten van de verkiezingsuitslag te volgen", gevolgd door "er komt geen commissie en ik sta achter Mark Rutten". "We gaan niet ons beleid ten aanzien van asielzoekers wijzigen", gevolgd door "Er komt een brief van de regering". Als een kip zonder kop doet ze uitspraken die de volgende dag moeten worden herzien. Als niet VVD aanhanger zie ik dit graag, maar waar het allemaal toe gaat leiden?