Onze katten zijn huiskatten. De meeste tijd zijn zij in huis. Alleen 's zomers als de buitendeur open staat kunnen ze naar buiten. Meestal doen ze dat dan ook wel even, maar vrij snel zie je ze toch weer binnen. Een geruststellende gedachte.
Alleen zo af en toe neemt er eentje de benen. Vroeger was dat Jul, maar nu heeft Sylvester die taak op zich genomen. Normaal gesproken zijn ze te lui om eten te vangen en zijn ze rond een uur of zes thuis om eten uit een blik of een pak op te peuzelen, veel makkelijker dan achter een muis aan rennen of in een boom te klimmen. Vandaag heeft Sylvester of geen honger of een makkelijke prooi. Ze is de hele middag en avond al weg. En wij als een stel nerveuze kloeken om het half uur kijken of ze er al is. En straks komt madam natuurlijk aan met zo'n air van 'Wat maken jullie je druk, kan een kat nooit eens even alleen op pad? Ennuh, krijg ik nog wat te eten hier'.
Kunnen wij eindelijk gaan slapen.
Is ze al terug???
Na alle vervelende gedachten van ons is ze wel vanmiddag als een dame thuisgekomen, even een hapje eten en een likje melk en toen gelijk naar bed.
Mensen maken zich zorgen, maar ik , "ik ben een kat"