Gisteren leek het allemaal weer te gaan, maar dat was vannacht wel anders. Ik heb lang wakker gelegen en dan ben je in de gelegenheid wat conclusies te trekken.
Ik merkte bij mezelf dat ik toch langzaam aan mee in de maalstroom werd getrokken van de stoere mannen. Een keer per week een uurtje huilen mag nog, maar na tien maanden moet dat het wel zijn.
Wel schijt aan de stoere mannen, dingen lopen anders. Hoe? dat weet ik niet, ik heb gegoogeled maar niks gevonden. Wel weet ik dat ik maar eens een keer moet toegeven, het masker even laten zakken en tijd nemen om weer wat rust in mijn hoofd te krijgen. En als ik daarbij eens een dag met de gordijnen dicht wil gaan zitten snotteren, wel dan doe ik dus de gordijnen dicht.
En op de achtergrond zingt De Dijk Niet Uit Mijn Kop.
mezelf nog een biertje inschenken
en dan toch weer aan jou gaan zitten denken
het wordt nooit meer als toen
dat had ik nou niet moeten doen
maar dan kan ik het toch weer niet laten
waarom draai ik nog altijd die platen
het wordt nooit meer als toen
hier komen de tranen weer
houdt het nou nooit eens op
hier komen die tranen weer
ik krijg je maar niet uit mijn kop
dat had ik nou niet moeten doen
dan probeer ik iets nieuws te verzinnen
maar steeds weer schiet jij me te binnen
het wordt nooit meer als toen
hier komen de tranen weer
houdt het nou nooit eens op
hier komen die tranen weer
ik krijg je maar niet uit mijn kop
Wat zijn dat dan die stoere mannen, zijn dat mannen die van zichzelf geen traan mogen laten omdat ze de belangrijkste persoon in hun leven niet meer bij zich hebben... ik vind het al stoer als je die gordijnen dicht trekt en huilt maar nog stoerder ben je als je die gordijnen open laat, laat ze vooral open voor de mensen die echt om je geven, laten die je tranen maar zien. Ik spreek nu even voor mezelf maar als jij niet meer zou huilen dan zou ik me pas echt ongerust gaan maken.
Ik weet dat ik misschien vloek in de kerk als ik je vertel dat er 1 nummer is van Jan Smit die ik heel erg mooi vind maar toch wil ik de tekst van dit nummer hier graag achterlaten...
Nu je uit m'n leven bent
Weg uit mijn bestaan
Niemand ooit de reden kent
Waarom jij moest gaan
Zou het lot het je leven leiden dan
Zijn je wegen al bepaald
Iemand waar je zo van houd
Raak je zomaar kwijt
Jouw verhalen tegen mij
Zijn verleden tijd
Zou het lot je leven leiden dan
Zijn je wegen al bepaald
Alles is verleden sinds jij hier niet meer bent
Ik lees je naam in de sterren
Overal waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag
Kan ik verder zonder jou
Staat de tijd nu stil
Was je nog maar even hier
is alles wat ik wil
Alle vragen ik die ik je stellen wou
Dingen waar ik nog mee zat
Weet dat ik je missen zal
En dat ik van je hou
Ik lees je naam in de sterren
Overal waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag
Vind het juist stoer om je gevoel te laten zien. Er is geen gebruiksaanwijzing voor verdriet. De mensen die echt om je geven zullen je de ruimte geven. Liefs...xxx