Archieven van november 2009

Op maandagavond heb ik mijn fotocursussen. Ook foto vriendin Esther volgt dan haar cursus.
Esther heeft geen rijbewijs heeft en zou dus met Openbaar Vervoer naar huis zou moeten, of anders vriend Mart, die vanaf 5 uur 's morgens al in een auto zit, moeten inschakelen. Maar omdat het voor mij een kleine moeite is even via Zwijndrecht te rijden en omdat het wel even lekker is snel wat bij te kunnen kletsen, breng ik Esther vaak thuis.
Zo ook vanavond.
We zitten nog niet in de auto of Esther vraagt vriendelijk maar indringend of de radio uit mag, ze zenden een voetbalverslag uit en daar wordt ze lichtelijk gek van.
Ik luister en doe de radio uit.
In Zwijndrecht aangekomen moet Esther haar spullen uit de kofferbak halen. Ik vraag haar of ze de klep rustig en niet met een klap wil dichtdoen. Natuurlijk zal ik daar op letten, zegt Esther en
BANG, doet de klep.
Ik zal ze nooit gaan begrijpen.

Vanavond zat ik te genieten van een lekkere bak erwtensoep, zelf gemaakt, ge�nspireerd door Mike (Els en Nel). Het liep tegen zeven uur en ik zat met mijn bord op schoot, dus ik dacht: laat ik eens traditioneel even naar studio sport kijken.
Ik viel midden in het verslag van de wedstrijd ADO-Den Haag tegen Feyenoord. Fyenoord stond op de ��n of andere manier met 1-0 voor en ADO was vol in de aanval. Zij miste overigens kans op kans. In de laatste minuut scoorde Feyenoord nog de 2-0. Feyenoord heeft dus gewonnen. Althans, volgens de spelregels.
Na het verslag komt er een interview met onder andere de coach van ADO-Den Haag. Die zei dat zij de betere ploeg waren (klopt) en dat er dus maar ��n winnaar was: ADO-Den Haag. Nu wordt deze man geacht trainer te zijn, dus een ploeg voetballers te leiden. Maar die knakker weet dus niet dat als de tegenpartij meer goals maakt dan de eigen partij, je de wedstrijd verliest. Ook al speel je de sterren van de hemel. Als je dan zo goed hebt gespeeld, waarom heb je dan geen doelpunten gemaakt.
Stomme opmerking dus.
Past in het rijtje van de opmerkingen van commentators: goed schot (maar dat schot gaat wel een meter over het doel en is dus helemaal geen goed schot), of, als ie er in gaat, dan is het een doelpunt..........
Ik heb maar soep gegeten zonder studio sport.

Het 27" 4core monster is nu volledig operationeel, het 24" 2core monster is even getemd in een hok. Die gaat naar Niek toe.
Het is bizar hoe snel een groot scherm went, het gaat best, maar om nou te zeggen groot.... En dat terwijl ik vier jaar geleden een ieder de ogen uit stak met een 20" scherm.
Maar goed, ook hier zal wel een keer een nog betere, grotere mooiere opvolger voor komen, al zou ik niet weten hoe die er uit moet zien.
Maar daarom werk ik niet bij Apple.

Op de achtergrond speelt Jimi Hendrix Wild Thing

Toch wel handig als Els & Mike een paar dagen in Nederland zijn. Ze logeren bij Nel, die overdag gewoon naar haar werk moet. Woensdag had Nel me uitgenodigd om vanavond bij haar te eten; Els en Mike gaan morgen weer terug naar Engeland, dus konden we vanavond nog even kletsen.
En omdat Nel werkt, zouden Els en Mike boodschappen doen en koken.
En omdat het in Engeland kennelijk onmogelijk is om de ingredi�nten voor erwtensoep te kopen was het duidelijk wat er zou worden gekookt.
En zo zat ik dus vanavond lekker aan een kom erwtensoep met roggebrood.
Ondertussen hebben we Nel laten genieten van de geneugte van UTube, dus die is ook de rest van het weekend bezet.

Dat is een eigenschap die wel aan buurman Piet is toe te schrijven. Toen gisteren UPS de tweede poging tot afleveren van mijn iMac deed, was ik weer niet thuis. En in tegenstelling tot de door Esther mooi verwoordde normale gang van zaken, heeft buurman Piet de UPS man van zijn pakje afgeholpen. Hoe??
In ieder geval stond er een forse doos bij hem in huis. Het machien is zo langzamerhand bijna te groot om in je eentje uit een doos te trekken. Maar goed, de eettafel was vrij en - zoals het een Apple betaamt - ik was tien minuten later met de nieuwe muis op het internet aan het bladeren. Rest een forse tijdspanne aan kopi�ren van gegevens van de 'oude' iMac naar de nieuwe, maar de klus lijkt geklaard.
Ik ben blij.

Vandaag hebben we mijn moeder de laatste eer bewezen. We hebben in onderling overleg besloten dat haar as op Ockenburg verstrooid zou worden en vandaag was de dag waarop we dat hebben gedaan.
In bijzijn van Nel, Jannie, Els en Mike hebben we een mooie plek uitgezocht onder een hulststruik. Het was mooi om het zo af te ronden, maar het is ook vreemd om de as van je moeder op de grond uit te strooien.

Stof zijt ge en tot stof zult ge wederkeren.
Zo heeft ze het gewild en zo hebben we het gedaan.

E�n van de vele geneugten van het internet is het volgen van een pakketje. Je besteld ergens iets en op het moment de het pakketje het transport in gaat krijgt het een code op basis waarvan de ontvanger via het internet het pakketje kan volgen.
Ik volg dus al een tijdje waar mijn nieuwe iMac is. In eerste instantie had ik slechts redelijk summiere informatie op de site van Apple, maar maandag veranderde dat: er zou op dinsdag worden geleverd en in had een volgnummer van de vervoerder.
Gisteravond heb ik buurman Piet al op de hoogte gebracht dat er vandaag een nieuwe Apple zou worden afgeleverd. Aangezien ik moest werken moest Piet dus thuis blijven, voor het raam, om te zien of er een pakketje werd afgeleverd dat hij dan in ontvangst moest nemen.
Intussen had ik ook op het werk de beschikking over de status van mijn pakket: om half zes is het in Rotterdam in behandeling genomen en vanaf een uur of negen was het onderweg naar het afleveradres.
De spanning steeg, elke moment kon de status veranderen in AFGELEVERD en zou ik met zware hoofdpijn plotseling naar huis moeten.
Toen veranderde de status: PAKKET aangeboden....maar er moest worden getekend en dat was mislukt. PAKKET wordt opnieuw aangeboden.
Via het internet gleed mijn nieuwe iMac me door de vingers.
Ik had wel hoofdpijn (van de spanning?), maar ben maar blijven werken.
Thuis lag er een lullig briefje in de gang: morgen een tweede aanbiedingspoging.
Als ze dan weer om half ��n komen, dan moet buurman Piet ze maar flink bedreigen.

Dit was nu echt een dag voor de waarschuwingen: veel files, veel wind en veel regen.
Maar nee hoor, geen waarschuwing te zien of te horen. (Ja van Ed, dat je voorzichtig moet zijn op de Erasmusbrug).
Ik heb dus niks te zeuren.
Tot morgen.

Ik zat net naar het journaal te kijken. Het NOS journaal. Een instituut.
Eerst werd in een minuutje of zo afgeraffeld dat er bij Indonesi� twee ongelukken met veerponten zijn gebeurd. Volgens de gewoonte daar, waren er veel meer mensen dan toegestaan op de boten vervoerd. Tot nu toe 21 mensen verdronken.
Lijkt belangrijk nieuws.
Maar nee, veel belangrijker nieuws volgde. Nederland heeft het Eurovisie songfestival gewonnen. Voor kinderen. Dit vroeg om een uitgebreide rapportage natuurlijk, want het is toch geweldig dat zo'n liedje (klepperdeklep of zo) gewonnen heeft.
Morgen in de Telegraaf staat het onder een onderstreepte kop (De telegraaf accentueert zo belangrijk nieuws).
Van de Telegraaf verwacht ik het, van het NOS journaal valt het me vies tegen.

Vanmorgen heb ik de foto's van de sessie met Astrid gisteren zitten bewerken (via mijn fotoblog kun je ze bekijken als je wilt). Maar toch maar een plaatje uit de serie:

Dit bewerken gaf mij ook de tijd om het pakketje dat gisteren al gebracht zou worden, in ontvangst te nemen. Maar goed die datum van 20 november achter de bezorgstatus is kennelijk de datum waarop de status wordt bijgewerkt, en niet de datum waarop de levering gepland staat. Het zal kennelijk wel met een wens en een moeder te maken hebben.
Vanmiddag ben ik even snel bij Ineke langs geweest om haar een prettige (welverdiende) vakantie toe te wensen. Ik kon dat in mijn overhemdje doen, want het mag dan wel 21 november zijn, het is ook nog ruim 15 graden. Als we dat eens volhouden tot volgend jaar april.
Vanavond bij ik bij Niek en Peter in de kaasfondue gerold. Allemaal niet spannend, maar ook niet saai. Nu ga ik mijn bed in rollen.

Ik heb de hele morgen met mijn giechel onder de brievenbus gezeten. Volgens een (duistere) planning zou vandaag mijn nieuwe iMac kunnen arriveren.
Dus niet.
Misschien morgen.
Om ��n uur kwam Astrid. We hadden afgesproken foto's te maken. En dat hebben we dus gedaan. Ik ben wel blij met het resultaat.
Als ik de hele serie klaar heb zie je hem wel via mijn fotoblog. Let maar op de aankondiging.
Vast een klein voorproefje:

Vandaag moest ik naar de oogarts in het ziekenhuis. Hij belde me vorige week op met de vraag of ik weer eens naar mijn ogen wilde laten kijken. Wel ik ben ook niet zo'n beroerde kerel, dus ik vond dat wel goed.
Vandaag dus.
Eerst werd gecontroleerd of mijn ogen het nog deden: leest u de onderste regel maar eens voor: a o i k t s las ik.
Nieuwe kaart met kleinere letters en de vraag de bovenste regel voor te lezen: m u i o plas ik. Ik vertelde hem dat ik ook de onderste regel nog kon lezen. Verbaasd vroeg hij me dat te doen. m a d e i n c h i n a las ik. Hij was blij, want hij moest lachen.
Toen mat hij de oogdruk. Hij spoot wat gele verf in mijn ogen en keek er met een blauwe kijker in. Als laatste moest een collega naar de kegeltjes en staafjes achter in mijn oog kijken. Ze druppelen dan wat vloeistof in je ogen, waardoor ze op maximaal geopend diafragma blijven staan. Alle kegels stonden nog.
Daarna moest ik met zonnebril op en zonneklep naar beneden naar huis rijden.
Alles was overbelicht. Tot een uurtje of vier, toen mijn diafragma zich weer automatisch begon in te stellen.

Ik ben een fan van Gilmoure Girls. Een absurde Amerikaanse serie, waarin Amerikanen bewijzen dat ze wel degelijk gevoel voor humor hebben. Als er een herhaling op de buis is, kijk ik.
Maar er zijn te weinig herhalingen.
Ik heb de hele serie maar op DVD besteld. Kan ik herhalen wanneer ik wil.
Dat zal wel vierkante ogen worden.
Vorig jaar rond 20 november had ik het over een grote (24") iMac die ze door de brievenbus hadden proberen te schuiven. Nu staat op de 20ste november (toeval bestaat) de aflevering van een nog grotere (27") iMac op de planning.
Dat zal zeker wel vierkante ogen worden.
Nu ga ik TV kijken. Niet omdat ik daar zin in heb, maar om te trainen.....

Toen ik in 1997 werd behandeld in verband met de ziekte van Hodgkin, heb ik ingestemd met deelname aan een onderzoek. Dat leverde toen al een paar prettige bijkomstigheden als een botboring op en nu viel daar een vervolg op in de brievenbus.
Een dik pak papier vol met vragen over hoe het met me ging, of ik nog ziek ben of gelukkig, of ik nog werk heb en zin in hobby's, kortom over van alles en nog wat.
Bij het invullen blijkt dan toch weer dat 12 jaar niet zo'n lange tijd is. Ik ben niet verstijfd, bang en verdrietig, daarvoor ben ik te goed genezen. Maar ik wist alles van de behandeling nog, terwijl ik nu regelmatig vergeet waar ik mijn auto in de parkeergarage heb gezet.
D'r zitten ook wel wat lastige vragen in, vragen over mijn gemoedstoestand, over mijn relatie. Daar zitten antwoorden in die veel meer door het overlijden van Yvonne ingegeven zijn dan door de nasleep van de Hodgkin. Ik heb toch maar geantwoord vanuit mijn huidige situatie en hoop dan maar dat ze bij het uitlezen van de enqu�te, niet al te verward raken.
Anders moeten ze me maar bellen.

En dan wel ��n die niet van een lekker segaartje houd, zoals Momfert.
Als ik 's morgens de deur uit ga is het donker, als ik 's avonds thuis kom is het donker. Overdag werk ik in een omgeving waar de hele dag het licht moet branden.
Het wordt nog erger. Het is pas over als we de 21ste december zijn gepasseerd, dan gaan we weer aftellen naar de eerste dag dat we zonder het licht aan te hoeven doen van huis kunnen en we met echt licht weer kunnen thuiskomen.
Niet dat ik depressief ben, maar het nodigt niet echt uit tot allerlei activiteiten.
Eigenlijk hoort een lange donkere avond en nacht in het rijtje overbodige verschijnselen overdag thuis, waarin ook regen, sneeuw, vorst, zomer- en wintertijd thuis horen.
Dus heren uitvinders, in plaats van een nieuwe atoombom, zet hier de tanden eens in.

Het was een ietwat druilerige dag. Ik ben dan ook niet erg actief geweest.
Eerst vanmorgen mijn krantje gelezen - ja, ik heb weer eens een krant geprobeerd - vijf weken lang de zaterdagnrc. In ieder geval niet een pak papier van een kilo of wat.
Daarna heb ik wat naar buiten zitten staren, regen, regen en regen. Daar wordt je niet vrolijk van.
Toen het wat droger werd ben ik even bij Cees en Marian een bakje wezen doen. De kids hadden geen last van het feit dat het had geregend, zij werden er wel vrolijk van. En ik dus ook.
Regen (en vooral de periode er na) kan dus best mooi en vrolijk zijn:

Je hoeft maar te kijken.

Sinterklaas (of Snieklaas zoals Toon Hermans hem noemde) bestaat. Althans, de voortekenen wijzen daarop. Op de TV zie je de goedheiligman in Schiedam van de boot af stappen. Op het zelfde moment doet hij dat ook in Oude Tonge, Middelharnis en nog een stuk of wat plaatsen. Overal bewijst hij dat hij bestaat.
Vaders en moeders met verklede kinderen staan te joelen, de kinderen omdat ze al weer een poosje doodsbang zijn gemaakt over de zak van Sinterklaas en nu weer wat hoop op een goede afloop hebben, de ouders doodsbang omdat ze niet weten of er genoeg speelgoed is gekocht. Kredietcrisis.

Inmiddels maakt de middenstand zich op voor een weer grotere omzet (kredietcrisis?) en liggen de kerstetalagevullingen al klaar.
De jaarlijkse eindejaarsgekte is ingezet.

Als het even kan willen allemaal (later) op het platte land wonen. Heerlijk de stad achter ons laten en genieten van ruimte en koeienstrontlucht. Vandaag hoorde ik van nog wat bijkomende nadelen.
Astrid, een vriendin van me, woont op het platteland. Zij bewoont een kleine boerenwoning midden tussen de akkers; haar tuin is honderden meters diep. De zon komt op en gaat onder aan de rand van haar tuin. Mooi toch?
Astrid is deze week terug gekomen van een lange vakantie in Thailand. Daar was het 35 graden en bij thuiskomst in haar huisje was het 6 graden. De verwarming wilde niet aan en de geiser pas de volgende ochtend.
Ook hadden de muizen het huis veroverd. Toen ze in haar auto stapte om muizenvallen of gif te kopen kwam ze er achter dat er ook muizen in haar auto wonen.
Tsja, de romantiek van het platteland.

Ik had nog hoop dat alles binnen een jaar geregeld zou zijn, maar ik sluit er nu geen weddenschap meer op af.
Vorige week nog dacht ik dat mijn ISDN aansluiting omgezet was. Peter, naast vriend ook telecommunicatiespecialist (2x woordwaarde) constateerde echter dat mijn ISDN nog gewoon functioneerde. Maar goed, na alle brieven dacht ik dat het een kwestie van dagen zou zijn.
PING een nieuw e-mail bericht:
Geachte heer Kooij,

De omzetting van uw ISDN verloopt moeizaam, maar wordt door mij bewaakt. Omstreeks 9 december krijgt u nog een factuur waarop de ISDN wordt gefactureerd. I.v.m. vakantie neem ik na 12 december contact met u op met nadere informatie.

Met vriendelijke groet,
Meneer Janssen

Zou het ooit nog goedkomen?

De Belgen doen alles beter, maar in Groningen weten ze d'r ook wat van. Daar werd gisteren een rampenoefening gehouden. Grappige bijkomstigheid was dat deze oefening in het voetbalstadion van FC Groningen werd gehouden....
Wel de ingehuurde voetbalsupporters deden hun naam eer aan. Na even wat met teniisballetjes te hebben gegooid naar de ME werd de oefening van een wat serieuzer realiteitsgehalte voorzien. Poep en stenen werden er gegooid. De ME ging mee in dit realisme en beukte er vrolijk op los.
Oefening is afgeblazen.
Reactie van ��n van de 'supporters': Tsja ze hadden ons niet verteld dat we niet met stenen mochten gooien en die ME'ers slaan als mietjes.

Nadat eerst Herman van Veen op basis van wat verdraaide uitspraken over de PVV ineens bakken fanmail kreeg, kunnen de mannen de potloden scherpen.
In DWDD was het een aaneenschakeling van PVV haters, die allemaal hun gal aan het spuwen waren. Martijn draaide vrolijk zijn uit verband trekken deuntje mee om wat olie op het vuur te krijgen.
In de tussentijd kan Geert zich van zijn mooie kant laten zien - ik ben tegen bedreiging - en mooi weer spelen met de diverse uitlatingen.
Laat hem maar gaan regeren. Het is zonde van de tijd, maar dan zijn we weer even van hem af.

Ik heb een ochtend ritueel. Een aantal zelfs. Ik ben zo'n gewoontedier, dat als ik die rituelen niet volg, ik van alles en nog wat vergeet.
Dus, als ik uit mijn bed kom en onder de douche vandaan kom, gaat het koffiemachine aan, controleer ik mijn bloedsuiker, spuit insuline, slik medicijnen en ga dan (moe) aan een bakje koffie en een bordje yoghurt.
Ik luister naar het nieuws, vul mijn zakken met de dingen die op het tafeltje liggen: portemonnee, pasjes, toegangspassen werk, pennen, telefoon en als die zaken niet op het tafeltje liggen, vergeet ik ze dus.
Nog even naar het toilet, gebitje in (meestal) en ik ben klaar voor de ochtendspits.
Ik heb sinds een week ook een plastablet in het arsenaal medicijnen. Voorstel van de cardioloog in verband met het benauwde gevoel. Ik neem dat tablet in de ochtensessie in. Vorige week kwam ik er al achter dat dat niet zo'n goed plan is. Hij werkt snel, met een uurtje moet ik lozen. En met een beetje file red ik het niet binnen een uur op het werk te zijn....... Ik had dus verzonnen dat plastablet pas op kantoor in te nemen.
Maar ja, dat ochtendritueel laat geen ruimte tot individuele oplossingen. Dus vanmorgen nam ik de hele stapel medicijnen in een keer in en dacht na vijf minuten dat dat in verband met de maandagochtenddrukte niet zo handig was. Die maandagochtenddrukte krijgt er dan een spannende dimensie bij: haal ik de benzinepomp op tijd of niet.
Ik heb hem gehaald. Net.

Ondanks het drukke programma was ik vandaag zo lui als een varken. Het kleine wasje dat ik te doen had is wel gelukt. Ook ben ik flink bezig geweest met het voorbereiden van de fotosessie voor mijn fotocursus morgen. We moeten continu licht combineren met flitslicht. En dat is veel licht meten en omrekenen. Om daar niet te veel tijd aan kwijt te zijn, moesten we dat thuis maar voorbereiden.
Ik heb dus een opstelling gemaakt: camera op statief. Flitslamp met paraplu aangesloten. Afstandsbediening er aan. USB kabel naar de laptop, waarop ik ook de camera kan bedienen. Foto's werden automatisch door Lightroom opgehaald en op scherm getoond. Pffff.
Na een half uur kon ik dus heel snel de resultaten van andere sluitertijden (voor be�nvloeden kunstlicht) of diafragma's (be�nvloedt flitslicht) bekijken.
Snapt u het nog? Ik vind het knap lastig.
Morgen maar eens kijken of ik het een beetje snap, dan komen de resultaten daarna wel op het fotoblog.
Op dat fotoblog staan nu overigens de foto's van de vorige fotosessie.

Ik had een aantal dingen ingepland te doen vandaag. Het huis schoonmaken, boodschappen doen, mijn rondje naar Middelharnis doen, wat foto's maken ter voorbereiding van mijn cursus maandag.
Er is allemaal niet veel van gekomen.
Vanmorgen heb ik wat achter de computer gehangen en heb de weekend boodschappen gedaan. Vanmiddag ben ik even bij Peter en Niek geweest om nog wat camera onderdelen te brengen. Peter vroeg me later in de middag om een bak koffie te komen. Dat heb ik gedaan en daar ben ik net van terug.
Geen schoonmaak, geen rondje Middelharnis en geen foto's.
Morgen heb ik dus zat te doen.

Vandaag toog ik, gewapend met een prullenbak de badkamer in. Ik wilde eens flink opruiming houden onder de prullaria aldaar. Bakjes met kruiden, bakken met nep eieren, doosjes met gekleurde lenzen etc. etc.
Na tien minuten stond ik weer buiten de badkamer, de prullenbak nog leeg. Ik kan er nog steeds niet aan. Bang om de verkeerde spullen weg te gooien en het idee om spullen van Yvonne weg te gooien, ik kan er nog niet aan.
Het staat me ook niet in de weg, ik ga niets forceren.
Morgen ga ik weer gewoon de engeltjes in de woonkamer stoffen.

Vanavond moest er een debat worden gevoerd over de plannen voor het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd. Het plan was aangevraagd door Groen Links, maar werd afgeblazen na een tweede kamerbrede conclusie dat het geen zin had zonder de twee B's (Bosch en Balkenende).
Groot was de woede omtrent de minachting voor het parlement van Balkenende. Balkenende die zelf vindt dat hij minister president is en zal blijven, maar zo hard aan het lobbyen is voor de post van minister van Europa, dat hij geen tijd meer heeft voor onze polderprobleempjes.
Hij speelt het spel slim, hij zegt dat een benoeming niet aan de orde is. Als hij wordt gevraagd, dan is het zo'n belangrijke post, dat hij niet kon weigeren, als hij niet wordt gevraagd, dan kan hij zeggen dat hij zijn termijn als minister altijd al wilde afmaken.

En ondertussen moeten wij de politiek serieus nemen

Ik had trek in boerenkool. Wel dat is niet zo moeilijk, even bij AH een zak kopen, aardappeltje in de mand en een rookworst er bij.
Thuis even op de boerenkoolzak gekeken hoe het ook al weer moest, en de boel in een pan gestopt. Keurig volgens recept.
Niet te vreten.
Als ik van Niek boerenkool krijg, smelt die in de mond, smeu�g, zacht en lekker. Die van mij was meer voer voor een koe.
De volgende keer als ik boerenkool wil, ga ik naar AH, doe daar mijn boodschappen, loop langs mijn auto naar Niek en kijk ik haar heel lief aan.

Het afgelopen jaar hebben we enige spannende waarschuwingen gehad. Ik doel dan niet op winstwaarschuwingen, maar op sneeuw- storm en filewaarschuwingen. Vaak was er na zo'n waarschuwing niks te beleven. Ik heb toen al gesuggereerd dat de ANWB elke dag maar een filewaarschuwing voor de volgende dag moest afgeven, want dat schijnt te helpen.
Maar nee, de ANWB gaat gewoon zijn eigen gang. Met als gevolg de drukste avondspits van het jaar, omdat het regende (al vorige week voorspeld) en omdat het donker was (dat krijg je met die verschuivingen door zomer- en wintertijd).
In ieder geval heb ik er bijna twee en een half uur over gedaan om thuis te komen. (Kwam misschien ook door een kleine omweg naar Kamera-express om mijn 100-400 ter reparatie aan te bieden).
Maar let op mannen, morgen is er weer een FILEWAARSCHUWING.

Morgen vertel ik of het heeft geholpen.

Het blijft dollen met de KPN.
Nadat ik bij een vorige gelegenheid met de heer Janssen alles nog eens had doorgenomen is er weer van alles gebeurd.
Al heel snel na het gesprek was mijn KPN internetaansluiting geblokkeerd. Mooi.
Een week later kreeg ik een brief van KPN met de rekening voor breedbanddiensten ter grootte van 0 euro. Vreemd, maar ook mooi.
Vervolgens kreeg ik een rekening voor het gebruik van internet voor oktober en november. Het begint alweer te kriebelen.
Vervolgens kreeg ik een brief waarin mij werd medegedeeld dat mijn internet abonnement met onmiddellijke ingang werd be�indigd. Maar dat was toch allang gebeurd? En geen melding over de rekening.
Vorige week kwam er een brief dat KPN het jammer vond dat ik mijn internet abonnement had stop gezet, maar ik had tot 29 oktober de tijd om dit terug te draaien. De brief was gedateerd op 29 oktober en viel 31 oktober in de bus. Ook werd er verteld dat de restantperiode abonnementskosten in rekening gaan worden gebracht.
Vandaag deed mijn alarm het niet, kennelijk wordt mijn ISDN aansluiting omgezet. Daarover geen brief.
Je zou er bijna om lachen, als het niet zo treurig is.

En omdat wandelen in de regen niet zo'n favoriete bezigheid is, ik bij het kijken naar de Grand Prix in slaap ga vallen, moest er een alternatief plan worden ontwikkeld.
Dus heb ik een flitser met paraplu in de gang gezet, voor mooi strooilicht. De camera in de keuken op een statief met een zelfontspannende tijd van 6 seconde ingesteld en daarna ben ik wat heen en weer gaan rennen om toch aan mijn broodnodige beweging te komen.

En zo blijf je van de straat.