Archieven van oktober 2010

Soms heb je van die dagen, van alles van plan maar je bent niet vooruit te branden.
Zo'n dag had ik dus vandaag. Allerlei plannen: keuken schrobben, badkamer opruimen, kamertje boven verder klaarmaken voor donkere kamer werk, de auto wassen en dan zou ik vanmiddag de tuin winterklaar kunnen maken.
Wel dat is er dus niet van gekomen. Ik heb een wasjes gedraaid en het koffiemachine schoon gemaakt en dat was het dan wel; geen gang in te branden vandaag.
Tot ik net - een uur vroeger dan de afgelopen maanden - de zon op de bomen aan de overkant zag schijnen. Dus rap een camera gepakt en snel een rondje gedaan.
Die zon moet hebben gedacht: Zo, einde zomertijd, ik zal eens rap onder de horizon zakken, want in ten minuten was al het licht weg.
Het levert wel prachtige plaatjes op, hier hoef je echt niet ver voor weg te gaan:

Ik begin kennelijk wat ouder te worden en heb dus mijn rust nodig. Zeker na de afgelopen week was het nodig wat slaap in te halen.
Dus toen ik vanmorgen om zeven uur wakker werd ben ik even gaan piesen en daarna weer lekker mijn bed in gedoken. Pas om half elf kwam ik er uit - een record.
Maar ja, dan wordt het toch wat meer dan normaal rennen en vliegen (valt wel mee hoor). Ik heb dus de wintertijd maar gesmokkeld. Ik schrijf dit bericht dus om kwart over negen, terwijl het pas morgen om deze tijd kwart over negen is, nu is het nog kwart over tien.
Raar gedoe met die klok, maar ik heb begrepen dat Geert de wintertijd gaat afschaffen (of was het nu de zomertijd).

Vijf voor twaalf. Dat wordt dus even rap een blogje doen, anders ben ik te laat.
Ik heb vandaag bij Ad en Jannie een goede tip gehad: Plan voor volgend jaar je verjaardag goed in, zo halverwege nu en je verjaardag.
Dat was dus een tip van iemand die van verjaardag vieren houdt.
Ik had echter een tegenvoorstel, volgend jaar vier ik mijn verjaardag weer gewoon op de verjaardag van Jannie.

Nu nog controleren of mijn iPad in mijn tas zit, want volgens mij lagen er een stuk of vier op de loer om hem te 'lenen'.

Maar goed, het is weer mooi geweest, een week werken en geen avond voor me zelf is leuk, maar moet toch maar geen gewoonte worden. Ik ben ook geen vijftig meer....

Dat kan natuurlijk ook niet. Ik realiseer me dat goed.
Maar op een dag als vandaag heb ik toch nog meer dan vroeger de neiging in een donker hoekje te gaan zitten en me aan niemand te laten zien.
Dat kan natuurlijk ook niet. Ook dat realiseer ik me goed.
Maar op het werk heb ik me erg rustig gehouden, geen taart, geen gekus of geknuffel.
Wel kreeg ik SMS en e-mailtjes, toch gewoon leuk.
Ook heb ik vanavond met Niek en Peter een bakje koffie met een stukje appeltaart gegeten.
Een schijnwerpertje in dat donkere hoekje.

En nu ben ik gewoon 57 en ga ik verder met een oude vent te worden.
Maar dat ben ik nu nog niet. Ook dat realiseer ik me goed.

Er zijn verschillende soorten waarschuwingen, winstwaarschuwingen, sneeuwwaaraschuwingen, filewaarschuwingen, stormwaarschuwingen etc. Aan dit rijtje kan er nu ��n worden toegevoegd: de zangwaarschuwing.
Gisteren kreeg ik een e-mail van Esther, die een traditie van verjaardagszang wil voortzetten. Zij schreef me daarom in die e-mail
en niet vergeten om donderdag je telefoon niet op te nemen als ik bel want dan kan ik tenminste ongestoord en heel erg vals je voicemail inzingen
Kortom, de zangwaarschuwing is geboren.
Dat van die telefoon is overigens een beetje een open deur, morgen ben ik sowieso niet van plan de telefoon op te nemen (als ik al thuis ben).

Maar dan heb je ook wat.
Twee avonden in de doka doorgebracht en dat heeft twee mooie afdrukken opgeleverd.
Hoe dat gaat? Je maakt eerst een contactafdruk, dat is een afdruk van alle negatieven op ware grootte. Dat wordt vooraf gegaan door het maken van een proefstrook om de juiste belichtingstijd te bepalen.
Vervolgens een eerste afdruk. Dus weer een proefstrook om de belichtingstijd te bepalen en dan de afdruk op A4. En zo heb ik gisteren twee afdrukken geproduceerd als aanloop naar echt mooie afdrukken. En daar ben ik vanavond mee bezig geweest. Dus weer het ritueel van proefafdrukken en de echte poging. Ook nog wat met contrast instellingen ge�xperimenteerd, hetgeen weer tot andere belichtingstijden leidt, en dan ben je dus twee en een half uur bezig met de afwerking tot twee acceptabele afdrukken.

Een heel verhaal om aan te geven dat het produceren van een analoge afdruk toch wel wat meer werk is dan een digitale foto bewerken. Maar wel errug mooi en het handwerk levert wel een goed gevoel.

Alsof er geen gebouw is ingestort in Rotterdam met zes zwaar gewonden.
Alsof er geen zware aardbeving bij Sumatra heeft plaatsgevonden.
Alsof Rutten met zijn twee paspoorten uitspraken niet met twee maten meet.
Alsof er niet een Nederlander is ontvoerd in Afghanistan.

Het gaat op radio en TV over een 10-0 Nederlaag van Feyenoord, kennelijk de grootste ramp die in Rotterdam kan plaatsvinden.
Misschien gaan we ons eens weer met belangrijke dingen bezighouden.

Verder dan deze flauwe vervolggrap op gisteren kom ik niet vandaag.
Wel ben ik vergeleken met gisteren verrassend weinig aan het hardlopen geweest, maar daar was het ook niet echt weer voor. Dus heb ik maar weer een wasje gedraaid en de keuken een beetje opgeruimd.
Verder heb ik het luie weekend volgemaakt met op de bank een boekje lezen en wat foto's bekijken. Dat alles als voorbereiding op een druk weekje:
ma-werken, 's avonds de doka in
di-werken, 's avonds fotocursus
wo-werken, 's avonds bezoek
do-werken, 's avonds ?
vrij-werken, 's avonds op bezoek

Er zijn nogal wat merkwaardige uitspraken over lopende zaken:
Een loopneus; een neus loopt niet, deze uitspraak richt zich op de inrichting van de neus, die tijdens een loopneus de neus wilt verlaten. Die loopt uit de neus - maar dat is overigens ook al niet waar.
Een lopende band; het is maar goed dat die banden niet lopen, er zou geen auto meer worden afgemaakt.
Een loopje met iets nemen; rare uitspraak, want je neemt geen loopje met iemand, hooguit loop je mee.

Buikloop, een fenomeen waar ik vandaag last van had; wel mijn buik zit nog gewoon op de plek, waar hij vanmorgen ook zat. Het is een storing in de inhoud van de buik, die dun uit de broek kan lopen. Als je echter zelf snel genoeg naar een toilet loopt, houdt je de broek schoon. Buikloop duidt dus meer op de omstandigheden dan op de buik.

Gelukkig had ik in de loop van de middag (een middag heeft geen loop, een geweer wel) weer een dusdanig groot interval tussen de loopjes, dat ik boodschappen kon gaan doen.

Trouwens: lopende zaken?

En nu maar wachten (in de loopgraven?) op loopgrapjesreacties.

Ik ben gewend om een keer in de veertien dagen een vrije vrijdag te hebben. De afgelopen periode is dat er bij ingeschoten, soms worden de dingen nu eenmaal anders gepland dan dat mij uitkomt. Dus na drie keer overslaan, genoot ik vandaag weer van een vrije vrijdag.
Daarnaast heb ik dit weekend geen uitgebreide foto-afspraken op de agenda staan, dus het wordt een rustig weekend.
En wat doe je dan:
Uitslapen, ik was vanmorgen pas om half tien uit bed.
Beppen, ik heb geloof ik een uur met Esther aan de telefoon gehangen
Vette bek eten, natuurlijk heb je op zo'n dag geen tijd om te koken, dus heb ik eens lekker een vette bek gehaald.
Op de bank voor de TV hangen; leuk hoor voor de TV-Kantine.
Kennelijk was ik aan een dagje niks doen toe.
En daarmee is deze vrije dag toch weer nuttig besteed.

Soms probeer ik wat te schrijven, maar wordt ik ernstig afgeleid door een mooi muziekje.
In dit geval de prachtige combinatie van een tekst van De Dijk, uitgevoerd door Solomon Burke:

kon je met een liedje maar
de honger laten stoppen
de armoe doen verdwijnen
voor eens en voor altijd

kon je door een liedje maar
de wapens laten droppen
de zon weer laten schijnen
dan deed ik dat geheid

kon je met een liedje maar
het wereldleed oplossen
een eind maken aan oorlog
aan haat en aan geweld

dat je met een liedje weer
woestijnen kon bebossen
dat de oceaan weer schoon werd
de ozonlaag hersteld

dat zou mooi zijn
dat zou mooi zijn
dat werd een prachtig lied
met een pracht couplet
en een pracht refrein
maar zo mooi maak ik ze niet

kon je met een liedje maar
godswonderen verrichten
de lammen laten lopen
de blinden laten zien

kon je met een liedje maar
voor altijd vrede stichten
al die kerken slopen
dan maakte ik er tien

dat zou mooi zijn
dat zou mooi zijn
dat werd een prachtig lied
met een pracht couplet
en een pracht refrein
maar zo mooi maak ik ze niet

De Dijk speelde het de dag na het overlijden van Solomon Burke in DWDD

Ik zal het maar gelijk verraden.
Ik ben de mol.
Het is weer het begin van het mollenseizoen, 's morgens als ik naar het werk ga is het donker, en ook 's avonds zal het niet lang meer duren voordat ik verplicht met de lichten aan huiswaarts ga.
Ik ben de mol.
Over een paar weken verschuiven we de tijd nog een uur, maar dat zal het mollenseizoen nauwelijks be�nvloeden, met donker weg en met donker thuis is voorlopig even het motto.
Ik ben de mol.
En met de fotocursusuitwerking in het vooruitzicht, waarbij ik me nog vaker in volkomen donkere ruimtes bevind, moet je niet gek opkijken als ik in die schaarse verlichtte dagdelen met mijn zonnebril op ga lopen.
Want ik ben de mol.

De beer is weer los.
Het hek is van de dam.
Sodom en Gomorra.
Het is allemaal begonnen met de Snieklaas van Toon Hermans, Vervolgens was in Jiskefet een Sinterklaas te zien die blij gemaakt moest worden en nu is het meneer Maas die het heeft aangedurfd de goedheiligman aan te pakken door hem de hoofdrol te laten spelen in een horrorfilm.
Nog voor de film in de bioscoop draait en de posters in de bushokjes hangen is Nederland verdeeld in twee kampen en moeten we dus voor of tegen zijn.
Ik vind hert persoonlijk een hoog leuter gehalte hebben, dat gezeur dat kinderen traumatische ervaringen oplopen als ze de poster zien. Kennelijk zijn kinderen watjes, ze mogen alleen maar in een rek klimmen als er zacht verende rubber tegels onder liggen, een boom beklimmen kan alleen maar als die in een zachtverend grasveld staat en Sinterklaas bestaat totdat je zeven bent.
Volgens mij zijn kinderen uitstekend in staat een poster van Sint te bekijken en gewoon 9met de gedachte van Nintendo of Barbie in het achterhoofd) te geloven in Snieklaas. Volgens mij zijn kinderen uitstekend in staat te genzen van een schaafwond. Volgens mij hebben de bestuurders van verenigingen als 'verantwoord ouderschap' en 'wakker kind' of hoe ze allemaal mogen heten, te veel vrije tijd.
Trouwens het is net oktober, is het niet veel te vroeg in het jaar om met dat Snieklaas gedoe te beginnen?

Afgelopen weekend ben ik niet naar een fotografisch evenement geweest, waardoor een selectie uit honderden foto's moest maken.
Ik heb ook geen achterstand in het bewerken van de foto's van Zollverein en Doel.
Dit weekend heb ik foto's met de Hasselblad gemaakt, maar gisteren al de film ontwikkeld.
Dus had ik vanavond een vrije avond, alleen even de negatieven knippen en scannen en opbergen en ik zou boven Jan zijn.
Dus de negatieven door de scanner gesleurd, maar toch even goed naar de foto's gekeken. Ook al even gekeken welke foto's ik wil afdrukken waar er straks wat moet worden doorgedrukt en tegengehouden. En dus is het weer half tien en moet ik nog aan mijn vrije avond beginnen.
Ik wou dat ik een hobby had....

Het zelf ontwikkelen en afdrukken van foto's heeft een extra dimensie ten opzichte van digitaal fotograferen.
Je fotografeert een dag, en besluit dan zelf de film te ontwikkelen omdat je nieuwsgierig bent naar het resultaat. Dus eerst in het stikdonker de film inspoelen en in de ontwikkeltank. Vervolgens een half uurtje met chemicali�n klooien en maar hopen dat die film goed ingespoeld is en je de juiste tijdtabellen voor je neus hebt liggen.
Na nog eens een kwartiertje spoelen haal je de film te voorschijn en - gelukkig - zie je dat hij zo op het oog goed belicht en ontwikkeld is.
Hij hangt nu te drogen, morgen kan hij echt beoordeeld worden, maar het is altijd weer een spannende gebeurtenis, alleen maar te evenaren door een akkefietje dat Esther had die na een bruidsrapportage thuis de foto's op de computer wilde inlezen en de computer vond dat haar geheugenkaart leeg was.
Zo kan digitaal fotograferen ook spannend zijn.

Bij gebrek aan een goed bericht een heel echt goed muziekstuk:

Wat is er nog leuk aan sport. Yuri wordt afgebrand omdat hij coke heeft gesnoven, en dat is nog niet eens een erkend doping middel. Hij wordt bij terugkomst zo enorm onder druk gezet, dat hij het niet meer aan kan. En wat doen we in Nederland: dan zetten we zo'n sportman bij het groot vuil. (Wat een verschil met de coke snuivende Maradonna).
Voetbalploegen vliegen elkaar in de haren omdat hun belachelijke miljoenen investeringen blessures oplopen in een wedstrijd voor het nationaal elftal.
Toerwinnaars zijn ongeveer per definitie middels dope tot hun topprestatie gekomen en in de autosport wordt iemand die dreigt een wedstrijd te winnen vriendelijk verzocht ruimte te maken voor zijn teammaat met een betere classering.

Hoe leuk is sport nu eigenlijk?

Het zou niet mogen, het oerwoud mag niet worden omgehakt en schoongeveegd. Het oerwoud is belangrijk. Er sneuvelt veel te veel van dat oerwoud.
Maar toch dreigt er binnenkort weer een stukje oerwoud te verdwijnen.

Vandaag is een hovenier bij mij achter het huis komen kijken. Hij was wel wat gewend, dus rende er niet gelijk met de handen ten hevel geheven vandoor. Hij zag wel mogelijkheden.
Er moet flink gesnoeid worden, de veel te grote en overlast verzorgende boom zal tot openhaardhout voor Peter moet worden gezaagd. De braambossen zullen branden.
Ik ben benieuwd naar zijn plannen.
Volgende week meer.

Na een paar nachten waarin ik uitgebreid het plafond heb kunnen bestuderen was het vandaag feest op het werk.
Niet dus.
Als een dombo zat ik achter mijn bureau. Ik heb de rest van de dag maar vrij genomen om thuis, geholpen door vele bakken sterke koffie de avond te halen.
Dat is nu gebeurd, dus ga ik zo maar naar bed in de hoop het plafond te moeten missen.

Mag ik nog even ja of nee onder de aandacht brengen

Ik kan het natuurlijk hebben over het proces tegen Wilders, waarin de verdediging wordt geholpen door het Openbaar ministerie, ofwel de aanklager. Die aanklager, die normaal gesproken de taak heeft om de aangeklaagde achter de tralies te krijgen, heeft vandaag gepleit voor vrijspraak. Misschien was het een list om te kijken of Bram vervolgens een gevangenisstraf van drie jaar zou eisen, maar nee, daar is tie te gekneisd voor.
Het is een beetje alsof ik een parkeerboete krijg, maar als ik daar over ga klagen steun krijg bij het invullen van een schadevergoeding.
Even nog dacht ik dat het kwam omdat ik te lang in een doka chemicali�n had zitten snuiven, maar nee, het staat ook te lezen op het internet.
Raar.

Gelukkig krijg ik meer verstand van foto's afdrukken.
Vanavond ben ik bezig geweest me de foto van vorige week verder te verbeteren. Dus met doordrukken en tegenhouden en andere contrastwaarden. Dus.

Rutten zal het nog zwaar krijgen.
Hij moet het samen met die draaikonten van het CDA doen.
Maxime Verhagen is zijn co piloot
Hij wordt gedoogd door Geert Wilders
En alsof dat nog allemaal niet genoeg is krijgt hij van alle kanten kritiek omdat er te weinig vrouwen in zijn kabinet zitten. De pluche liefhebbende oudere heren doen dat af met het gaat er om dat je de beste mensen hebt, man of vrouw is niet zo belangrijk of ja, maar we hebben ook een veel kleinere ploeg dat Balkenende.
Tsja in procenten tellen blijft moeilijk.

Maar Rutten heeft gewoon een stelletje doordouwende die hards gekozen, mensen die overal doorheen denderen. Vrouwen die met meer tact hun doelen bereiken, dat snapt ie niet.
Maar ja, hij is ook nog vrijgezel.

Dit verhaal heeft niets met voetballen te maken.
Ook niet met een nieuwe cursus effectiviteit of zo.
Doel is een spookdorp in de buurt van Antwerpen. Het dorp is zo goed als onbewoond, het moet worden gesloopt om ruimte te maken voor uitbreiding van de haven van Antwerpen.
Op dit moment zijn nog een paar huizen door de laatste verdedigers van Doel bewoond, voor het overige is alles verlaten. Ruimte dus om te fotograferen. En dat heb ik vandaag gedaan. Een dagje Doel dus:

Vandaag heb ik me een beetje rustig gehouden. De afgelopen week is vrij onrustig geweest, en ik heb van de week niet al te best geslapen.
Morgen staat er weer een dag fotograferen op de planning, dus vandaag maar niet al te gek, wasje, administratie, boodschappen en het huis een beetje schoongemaakt.
Tussendoor had ik volop tijd om eens een DVD te downloaden, ik wilde graag weer eens kijken naar de Blue Man Group. Eens te meer is gebleken dat ik voor dit werk niet geschikt ben. Na vijf uur downloaden had ik iets dat op een film leek. Moest wel eerst op een DVD gebrand worden. Na weer een kwartier kon ik dan eindelijk kijken naar de Blue Man Group: eindelijk weer eens een wervelende show.
Dus niet.
Stilstaande beelden met tekst en uitleg bij hun muziek.
Daarom koop ik dus gewoon.

Op de achtergrond zingt Solomon Burke met De Dijk (gekocht via iTunes):

Vanavond heb ik anderhalf uur opgevouwen in een theaterstoel gezeten. Normaal al niet al te comfortabel, maar als je een pijnlijke knie hebt die je anderhalf uur niet kunt strekken, dan is het stiekem wel fijn dat de voorstelling niet uitloopt.
Maar ook wel jammer, want het wad best een aardige voorstelling: The Beatles, here, there and everywhere.
Ik hoorde vandaag een interview op de radio en aangezien ze maar drie dagen in het oud Luxor staan en ik morgen en zondag niet kan, heb ik voor vanavond maar een kaartje besteld en ben lekker met mezelf uit geweest.

hoelang zal het kabinet Rutten1 het zal volhouden.
Ze zijn nog niet begonnen of er is al weer herrie in de tent. Vanuit het CDA komt een bericht dat de gedogende Wilders niet aanstaat en een ieder moet eerst zijn hielen likken alvorens er geregeerd kan worden. Dat beloofd nog wat.

Het zal mij ook benieuwen wie de nieuwe fractievoorzitter van het CDA wordt. Het zou van lef getuigen als dat Ad Koppejan of Kathleen Ferrier zou worden. Maar ja CDA en lef, het zal wel niet.

Zo'n weekendje houd je wel van de straat.
Eerst zaterdag, waarop alle weekend werkzaamheden moesten worden uitgevoerd.
Vervolgens de zondag met een forse rit naar Duitsland en daar een dag fotograferen. Zondagavond foto's bekijken en bewerken.
Maandagavond foto's bekijken en bewerken.
Dinsdagavond in de doka, foto's bekijken en afdrukken.
Woensdagavond foto's kijken en bewerken.
Maar wel leuk:

't Is maar goed dat ik voor de afwisseling een baan heb.

BTW Mike HBTY HBTY HB HB HBTY

Taalgebruik in Nederland anno 2010:
Vanmorgen is een nieuwe release van ons backoffice systeem gedeployed.
Vervolgens konden we in de identity manager de user credentials opvoeren voor het document management systeem.
Nadat een patch op de Bpel Engine was uitgevoerd gingen we live.

Op de radio sprak ondertussen iemand over de work home balance.

Nog even Marius, dan begrijp je alles weer.

Vanavond heb ik proefstroken en contactafdrukken gemaakt in een donkere kamer. En uiteindelijk een eerste echte afdruk van een foto die ik met mijn Hasselblad heb gemaakt.
Ik ben blij.
Ik glim.

Vandaag was Nigel de Jong weer in beeld. Je weet wel, die karatevoetballer van de wk finale, waar hij een Spaanse tegenstander in twee�n probeerde te zagen. Gisteren had hij weer een akkefietje met een tegenstander. Die tegenstander had de bal en dat kon natuurlijk niet. Dus zagen we hem af, tegenstander met dubbel beenbreuk van het veld, dus aktie geslaagd.
Bert van Marwijk doet het enige juiste, hij zet Nigel de J. uit zijn spelersgroep. En dan zijn er collega voetballers die het voor die arme Nigel opnemen: het is zo'n aardige rustige jongen, hij zou dit nooit met opzet doen....
Dat kan dan wel zo zijn, maar hij doet het wel. En krijgt er ook nog eens een gigantisch salaris voor betaald.
Zo'n knakker moet je voor een jaar schorsen,
Zo'n knakker moet je zijn daden voor een rechter laten beoordelen.
Zo'n knakker hoort eigenlijk gewoon niet op een sportveld thuis.

Al een tijd geleden werd ik getipt: voor mooie architectuur van oude industrie moet je eens naar de Zollverein in Essen gaan. Wel die stond dus op mijn verlanglijst.
Vandaag ben ik die tip gaan inwisselen. Ik had gevraagd of Angelique mee wilde gaan, en die had daar wel oren naar.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken, Essen is toch al gauw twee en een half uur rijden.
We waren er om een uur of half elf, 22 graden en een lekker zonnetje.
Tot een uur of vier hebben we in een bizarre wereld rondgewandeld:

Ik heb voorlopig weer wat te doen: een kleine 250 foto's beoordelen en deels bewerken.

Vanmiddag had ik even tijd voor een bakkie op de bank onder het genot van het CDA congres. Of was het nu het CDA congres onder het genot van een kopje koffie. Kortom ik ben al net zo verward als die CDA club.
Het hoogtepunt van deze zeer democratische bijeenkomst was toch uiteindelijk de stemronde.
Er werd gestemd over een motie waarin goedkeuring werd gevraagd voor het niet deelnemen van het CDA aan de vorming van een regering. Je moet toch al lid van het CDA zijn om dit te bedenken.
Maar goed, wie voor was moest zijn hand opsteken. Daarna werd gevraagd om de hand op te steken als je tegen was. Dit viel allemaal een beetje tegen, er was niet een duidelijke winnaar aan te wijzen. Dus moest er met stembriefjes worden gestemd.
Terwijl die briefjes werden opgehaald was er overleg op hoog niveau, die rat van een Verhagen zag zijn ministerschap al in het water vallen.
Er werd besloten voor het opnieuw in stemming brengen van de motie, waarbij nu toch wel duidelijk werd gemaakt dat je Nee moest stemmen als je vond dat het CDA moest regeren. Nee stemmen dus, en dat was ook het advies van de fractie: Nee stemmen.
En, wat denk je; bij handopsteking van voor- en tegenstemmers was ineens de motie duidelijk weggestemd, en kon Maxime weer rustig ademhalen.
En dat gaat ons dus regeren.
Vol vertrouwen klopt mijn hart.
NOT

Ik ben niet vies van een gebakje.
Ik ben ook niet vies van chocolade.
Vandaag is op het werk na een lange voorbereiding een nieuw informatiesysteem in de lucht gegaan. Dat moest worden gevierd.
Al weken lang liepen we 'die externen' aan te pesten dat we ze genoeg betaalden om eens een rondje gebak uit te delen. De handschoen werd sportief opgenomen met de belofte dat er bij het in productie gaan van het nieuwe systeem Bosche Bollen zouden worden getrakteerd. En vanmorgen werden er drie dozen van dat goddelijke spul binnen gesjouwd.
Nog even was het spannend of we inderdaad live zouden gaan, maar rond de klok van drie was het zover. De suikerbollen werden uitgedeeld.

Met pijn in het hart heb ik bedankt.....