Het zelf ontwikkelen en afdrukken van foto's heeft een extra dimensie ten opzichte van digitaal fotograferen.
Je fotografeert een dag, en besluit dan zelf de film te ontwikkelen omdat je nieuwsgierig bent naar het resultaat. Dus eerst in het stikdonker de film inspoelen en in de ontwikkeltank. Vervolgens een half uurtje met chemicali�n klooien en maar hopen dat die film goed ingespoeld is en je de juiste tijdtabellen voor je neus hebt liggen.
Na nog eens een kwartiertje spoelen haal je de film te voorschijn en - gelukkig - zie je dat hij zo op het oog goed belicht en ontwikkeld is.
Hij hangt nu te drogen, morgen kan hij echt beoordeeld worden, maar het is altijd weer een spannende gebeurtenis, alleen maar te evenaren door een akkefietje dat Esther had die na een bruidsrapportage thuis de foto's op de computer wilde inlezen en de computer vond dat haar geheugenkaart leeg was.
Zo kan digitaal fotograferen ook spannend zijn.
Jacht op geluk
en dan wel oppassen dat je hem levend meebrengt
Spannend??? Een ritje in een achtbaan is spannend, dit was echt doodeng! Als ik aan dat moment terugdenk voel ik meteen weer die knoop in mijn maag en staat het zweet weer in mijn schoenen. Nee fotografie is niet voor watjes. Dat ontwikkelen zou ik dus al niet alleen durven want ik ben bang in het donker :-)