Archieven van april 2012

Ik ben dus niet zo van die Oranje feesten, ik ben vandaag ook niet naar een obade gegaan en het grote feest vanavond sla ik ook maar over.
Nu heb ik aan Angelique ook hieraan een goeie, zij houdt net zoveel van oranjefeesten als ik. En omdat Angelique graag eens op Flakkee wilde fotograferen, was dat dus een keurig alternatief.
Het was mooi weer, voor fotografie eigenlijk iets te mooi, maar dat namen we maar voor lief, heerlijk, geen regen, geen koude wind en toch nog wat wolken.
Hier en daar leek het alsof er een bom was ontploft:

En die klei? Wel als je in de polder fotografeert, loop je af en toe een akker op. Als je dan tussendoor even thuis een kopje thee gaat drinken en enthousiast zegt dat we onze schoenen wel aan kunnen houden, heb je dus een akkertje in de woonkamer. Ach, als dat nu het ergste is, ik leen wel ergens wat bonenzaad.

Ik heb de afgelopen dagen uren op zolder doorgebracht. Zo'n zolder staat per definitie vol met spullen, waarvan je niet meer weet dat je ze nog hebt. Dus alles nagekeken en een grondige selectie gemaakt.
Spul dat in de vuilnisbak kan,
Spul dat ik volgend jaar rond deze tijd ga wegdoen, maar waarvan ik nu nog vind dat het bewaard moet worden,
Spul voor op de deken.
Ik heb een karretje gehuurd en daar het spul voor op de deken in gepakt.
Nu ga ik op weg op mijn plekje voor een vrijmarkt in bezit te nemen, zodat ik morgen een prima plek heb, en daar ga ik dan grof geld verdienen aan mijn oude rotzooi.

Ik dacht het niet h�.

Het komt je toch zo langzamerhand de strot uit:
Begin december worden we dood gegooid met pepernoten en chocoladeletters,
Dan volgt de Kerst, met als enige reden: vreten,
Kerst is nog niet achter de rug of we moeten oliebollen, appelflappen en stukken kaas gaan eten,
Na een korte pauze is het eieren, paasbrood en chocolade in verban met Pasen
En vandaag struikelde ik over de oranje tompouce als van wege Koninginnedag.

We kunnen kennelijk niets meer vieren of herdenken, zonder dat we daarbij iets te eten kopen.

Die stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen.
En daar mee bombardeert de PvdA zich tot een partij van grote ezels.
Liet de partij zich na de verkiezingen al de kaas van het brood eten, door maar te suggereren dat er maar eerst wat mogelijkheden zonder PvdA verkent moesten worden, deze week deden ze dat nog eens dunnetjes over. Ze hadden alle kans om belangrijk mee te spelen, maar het over de eigen schaduw springen was voor de PvdA toch te moeilijk. En dus staan ze weer huilend buiten spel. En ik vrees dat dat wel een tijdje zal duren. Die verkiezingen zijn eigenlijk niet nodig, er kan zo een coalitie gevormd worden met CDS, VVD, GL, D66 en CU. Wilders likt zijn wonden, Roemer staat grapjes makend buiten spel, en de PvdA staat in de hoek met een ezelsmuts op.

Gister schreef ik al over de wonderlijke prestaties van Barcelona en Reaal Madrid, de voetbaltoppers van Spanje, waar men voor honderden euro's per kaartje naar tikkie terug gaat zitten kijken.
Vandaag las ik over deze twee sport toppers het volgende:

De Spaanse regering is met de LFP, de organisatie van de Spaanse voetbalcompetitie, een betalingsregeling overeengekomen om de totale belastingschuld van 750 miljoen euro van de voetbalclubs weg te werken. Alle Spaanse clubs moeten hun schuld voor 2020 hebben afgelost.
Barcelona en Real Madrid hebben allebei een schuld van zo'n 600 miljoen euro. Atletico Madrid staat voor meer dan 500 miljoen euro in het rood, Valencia bijna 400 miljoen euro.

Ze mochten vandaag in het vervolg van het Catshuisoverleg wensen dat we in Nederland zo'n meevaller konden innen.

Ik had net de TV nog aanstaan na afloop van DWDD. DWDD was vroeger dan normaal afgelopen omdat er Champions Leage voetbal te zien is. De halve finale's, dus de topploegen. Gisteren heb ik even zitten kijken naar het grote Barcelona, dat met al zijn miljoenenspelers niet verder kwam dan een beetje heen en weer getrap en vervolgens een afgang tegen tien Chelsea spelers. Vanavond is het de beurt aan Reaal Madrid. Een volgepakt stadion met 80.000 of zo bankjes bezet door veel te veel betalende toeschouwers, die twee keer drie kwartier zitten te kijken naar een spelletje Tikkie Terug en Kijk Mij Eens Mooi Vallen.
't Is maar goed dat ik WordFeud nog niet heb weggegooid, een spelletje waarbij ongeveer twee woorden per dag op een bord worden gespeeld is toch nog veel spannender dat dat gevoetbal.

Dus ik sluit maar even aan met een verslag van het kamerdebat van vanmiddag:

En op wie gaan we dan stemmen?
Nou, dat weet ik dus voor mij zelf wel, maar ik ga hier geen stemadvies geven. Wel vrees ik dat er niet al te grote verschuivingen zullen ontstaan. Als ik dan politici hoor zeggen: in juni verkiezingen want dan kan een nieuwe regering nog een begroting opstellen, dan zakt de moed me weer in de schoenen. Als dat de realiteitszin is van onze toekomstige bestuurders, dan houdt ik mijn hart vast.
Nee, vanavond in DWDD zat Dries van Acht, die moeten ze maar met een paar kompanen uit de oude tijd een regering laten vormen. Dus toch een advies: stem maar op Van Acht, of op Wiegel, de mannen die konden debatteren.

De stammenstrijd is weer begonnen. Smit Kroes haalt uit naar Wilders. Rutte en Verhagen vertellen dat zij er alles aan gedaan hebben (maar volgens mij is Verhagen in zijn hardt blij dat Wilders heeft gedaan wat hij niet durfde) en Wilders probeert de schade zo beperkt mogelijk te houden.
De oppositie staat in rotten van tien klaar met de mededeling: zie je nu wel en na het gebulder over de bestuursloze periode van de Belgen, zitten wij nu zonder regering en met een te groot begrotingstekort.

Morgen barst de strijd tussen NS en Prorail los over wiens schuld het is fat er twee treinen op het zelfde spoor maar met een verschikkende rijrichting reden. Sinds de opsplitsing van NS kun je stellen dat de concurrentie die er mee beoogd was niet echt veel heeft verbeterd. Concurrentie is goed, maar niet in alle bedrijfstakken, we zouden er een stuk beter aan toe zijn als bijvoorbeeld banken wat minder zouden concurreren.

Maar de media smullen: stammenstrijd.

Vanmiddag ben ik naar Angelique afgereisd. Ze had haar Marokko fotoboeken binnen. Ik heb in de voorbereiding het nodige gezien en was vreselijk nieuwsgierig naar het eindresultaat. Ook zou ik wat foto's en e-books van mijn foto's meenemen.
Ik had van gisteren nog een flink stuk vis over en zou dat meenemen. Ook de resterende saus heb ik in een tupperware doosje gedaan en in mijn tas gestopt, samen met onvermijdelijke iPad en MacBook met de foto's en electrische fotoboeken. Bij Angelique een kopje thee gedronken en toen d spullen uit de tas gehaald. De vis was mooi overgekomen, alleen het deksel van de saus zat niet meer helemaal op zijn plaats, waadoor de suas voor een deel buiten haar oevers was getreden. Gelukkig was het een gebonden saus die in klodders was terug te vinden op iPad, MacBook en de bodem van mijn rugzak.
Verzekering hoeft er niet aan te pas te komen, alles werkt nog en is weer schoon.
Alleen aan mijn rugzak zit nu een luchtje.....

Ik had vandaag Esther op bezoek.
Da's altijd leuk, bijkletsen, foto's kijken, broodje eten.
Vanmiddag was het gelukkig een poosje droog, met zelfs een zonnetje. We zijn rap de polder in getrokken, Esther wilde ganzen fotograferen. Wel we hebben wel ganzen gezien, maar die zaten ver weg of vlogen er vandoor, dus dat is niet gelukt. Maar er is gelukkig altijd zat anders moois te zien, dus we hebben ons best vermaakt.
Alleen de kleur van de boombladeren deed vermoeden, dat die de hoop op een mooie zomer al hadden opgegeven:

Vanavond een lekker visje gegeten, verder bijgeklept en daarmee is de dag weer voorbij gerend.

Heb je weleens een geheugenkaartje gekocht? In zo'n hard plastic verpakking? DIe je alleen met grof geweld open krijgt?
Of zo'n bakje ham blokjes, met een hoekje 'Hier openen' dat altijd dicht geplakt zit.
Een blikje sardientjes opengetrokken, en waarbij dan het opentreklipje gelijk van het deksel breekt?
Ik beweer altijd dat een van de toelatingseisen voor mensen in de verpakkingsindustrie een flinke dosis sadisme is.

Dus vanavond wilde ik makkelijk eten, ik heb bij Appie een pizza, met wat extra salami gekocht en een blikje sardientjes en een blikje ansjovis. Gelukkig geen afgebroken lipjes. Nadat de pizza was opgetuigd deed ik de blikje in de pizzadoos - voorzichtig, maar niet voorzichtig genoeg. Ik raspte mijn duim langs zo'n loeischerp blikken dekseltje. Je snapt er niets van, onder elke schommel ligt twee meter dik rubber tegels, mijn auto bevat 8 airbags, overal staan waarschuwingsbordjes, en die scheermesdeksels mogen gewoon worden verkocht.
Afijn, het bloed vloeide rijkelijk. En dan moet je, met een hand, zo'n pleister uit de verpakking zien te krijgen...wel laten we zeggen dat ik even niemand uit de verpakkingsindustrie moest zien, zeker niet omdat dat dekseltje nog voor het grijpen lag.

Ze praten over een vuurwerkverbod. Al eerder was er een gemeenteraadslid in Rotterdam die vond dat vuurwerk voor de gewone man verboden moet worden en nu praten ze ook in de tweede kamer in een hoorzitting over een vuurwerkverbod.
Het moet maar eens afgelopen zijn met dit levensgevaarlijke goedje, zegt een oogarts.
Het hoort bij oud en nieuw zegt de vuurwerkverkoper.
Een ieder heeft de argumenten die in zijn straatje passen, met als mooiste: het is in Australi� gelukt dus het kan ook hier, en dan gaat het vooral over het illegale vuurwerk.
In denk dat in Australi� het wat makkelijker is om binnenkomende pakketten te controleren dat in Europa met zijn open grenzen en legale verkoop van vuurwerk in Belgi�.
En waar hebben we het over: twee weken irritante herrie (ja, ook ik heb een hekel aan vuurwerk) en een te groot aantal slachtoffers. Maar dat hebben we ook bij sportblessures, scooterongelukken of roofovervallen.
Laten we het gewone vuurwerk maar gewoon laten bestaan, goede voorlichting heeft al bewezen voor minder slachtoffers te zorgen. En laten we gewoon rond de jaarwisseling blijven brommen op het illegale vuurwerk, dat zo scherp mogelijk moet worden aangepakt, maar nooit zal worden uitgeroeid.

We hebben al een periode achter de rug van extreem hoge temperaturen, maar nu, in de aanloop naar de zomer, is het weer ouderwets vroeger opstaan om de RKV in te passen.
Dacht ik vorige week nog een afspraak te maken met de garage om de winterbanden weer om te ruilen voor de normale banden, vanmorgen moest ik bijna op zoek naar sneeuwkettingen.
In het noorden vroor het een flink aantal klein nulletje C en de ijsmeesters werden weer onrustig.
Kortom, het is alweer winter.

O, RKV? Ruiten Krab Vertraging

Vandaag las ik in het nieuws over de toerekeningsvatbaarheid van een paar grote misdadigers.
Anders Breivik vindt dat hij toerekeningsvatbaar is voor de moord op tientallen Nooren. Hij doet dit om straf te ontlopen, in Noorwegen kennen ze geen levenslange gevangenisstraf, dus is ie met zijn vijftigste vrij. Net op tijd om de grote klapper mee te maken waarmee het - volgens hem - mis gaat in Noorwegen. Eigenlijk vindt hij dat hij moet worden vrijgesproken omdat hij Noorwegen heeft behoed voor een multiculturele catastrofe.
Ik ben niet voor de doodstraf, maar hou me tegen.

In Amsterdam wordt een poging gedaan om Robert M. vrijgesproken te krijgen. 20 jaar gevangenisstraf en dan de rest van zijn leven tbs is in strijd met elkaar, vindt de verdediging. Je bent of ziek of een misdadiger. Nu is in mijn ogen Robert M. een zieke misdadiger die nooit meer op straat hoort te komen. Ik ben nooit zo voor die krasse straffen, maar er moet wel een verband zijn tussen aangedaan leed en straf, en als je met zoveel kindjes ontucht pleegt, veroorzaak je meer leed dan je ooit in een leven als straf uit kunt zitten.
Ik ben niet voor de doodstraf, maar hou me tegen.

We leven in het tijdperk van de stoere taal.
Ministers zeggen heel stoer dat regels regels zijn als ze kinderen die al jaren in Nederland wonen het land willen uitzetten.
De minister president zegt heel stoer dat illegale kinderen wel opleiding maar geen stage mogen genieten, regels zijn regels.
Abouthaleb zegt heel stoer dat de Marokkaanse drugrunners sociaal buiten spel moeten worden gezet.
In de sport is het niet anders.
Voetbalcoaches reageren heel stoer op ongewenste vragen door journalisten.
Een marathonloopster, loopt de tijd van haar leven en onder zware omstandigheden komt ze 9 seconden tekort op een tijd van twee uur en tien minuten. Limiet niet gehaald zegt een stoere sportbons.

Stoer is in, medeleven is uit.

Wel, ik hoest mij gekneusde ribben wegens een zware verkoudheid, mooi dat ik morgen gewoon ga werken.
Stoer h�.

Om 3 uur wakker.
Om 4 uur wakker.
etc.
Om 8 uur wakker. Bed uit om naar toilet te gaan. Alle spieren doen pijn.
Terug naar bed.
Hoofdpijn. Ook dat nog.
Uiteindelijk heb ik me in wat kleren gestoken om de weekend boodschappen te doen.
Daarna maar op de bank.
Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.

Ik zit me weer eens suf te piekeren waar ik het over moet hebben.
Ergernis in het verkeer? Niet zo'n onderwerp voor de vrijdag.
TV programma's? Lebbis is op de TV, die galt veel meer in een uur dan ik in een jaar.
Het weer? Heb ik niet zo'n zin an, ik verander het toch niet en als ik dat zou kunnen loopt toch de halve Nederlandse bevolking er over te zeiken.
Politiek? Wat moet je dar over zeggen. De plucheridders zitten al weken in het torentje op het Catshuis hun plannetjes te bekokstoven.

Ik weet het dus ff niet.

Gisteren op weg naar huis heeft het niet bij me hebben van een goede camera veel ellende voorkomen. Ik reed over de Haringvlietbrug en zag een enorme regenbui over het Hollands Diep hangen, donkere wolken. Het industrieterrein Moerdijk lag echter in een fel zonnetje. Het was een prachtig beeld, die donkere lucht met op de achtergrond bijna in zilver die industrie met dreigend witte stoom uit de schoorstenen. Maar ik had geen goede camera bij me en hoefde dus niet midden op de Haringvlietbrug te stoppen.
Ik heb vandaag maar een goede camera in mijn tas gestopt, de kans dat ik weer zo'n beeld zou zien is kleiner dan het winnen van de jackpot, maar met het weer van deze dagen altijd kans op een mooi plaatje.
Vanmorgen was het een klein wereldje vanwege de dichte mist, maar als die zon dan begint de mist op te vreten:

Toen ik uit New York terug kwam had ik fors last van tijdverschil. Dat wist ik, want ik heb altijd al een week nodig om bij te komen van de omschakelingen tussen zomer- en wintertijd.
Daar lijkt nu een nieuw fenomeen bij te zijn gekomen: feestdagenlag. Zo'n maandagse feestdag gooit ook mijn hele systeem in de war. Ik leef maar in de veronderstelling dat het dinsdag is. Als ik Niek - die vandaag insuline bij de apotheker heeft opgehaald - vertel dat ik nog wel wat voorraad heb, zeker tot donderdag, reageert zij Maar dat is morgen terwijl ik denk dat donderdag nog twee dagen ver is.
Ik hoop wel dat deze lag zondag over is, anders heb ik verrektes kort weekend en geen boodschappen in huis.....

Een ingewikkeld woord voor scrabble. Iedereen speelt het, dus ik ben er ook ingetuind.
Nu ben ik gelukkig niet iemand die verslaafd raakt aan spelletjes, dus het wordfeud virus zal bij mij niet echt toeslaan.
Ik zal wel een paar spelletjes spelen, voor ik het weer van mijn iPad verwijder.
Ik speel liever spelletjes, waarbij ik met de mede- en tegenspelers aan tafel zit.
Ik speel liever spelletjes, waarbij ik mijn mede- of tegenspelers flink uit kan foeteren.
Ik speel liever spelletjes, waarin ik gniffelend mijn mede- of tegenspelers in de maling kan nemen.
Dus laat mij maar in het echt klaverjassen, cohellen, het oliespel spelen, het mad spel spelen etc.

Wordfeud is aan mij niet besteed.
Denk ik......

Tweede Paasdag is meubels kijken dag.
En zeker vandaag, pokke weer, dus wat gaan we doen? Naar de meubelboulevard.
Gezellig.
Met zijn meer dan tienduizend stoelen en banken kijken.
Gelukkig had ik andere plannen. Ik zou gaan fotograferen met Angelique.
Maar, ja, dat pokke weer h�.
We zijn dus maar binnen gebleven en ik heb daar wat foto's van ANgelique gemaakt, waar haar moeder blij van wordt. Daarna wat foto's waar wij blij van worden. Heb er nog wel een paar avondjes fotoshop aan te besteden, maar het was weer leuk.
Op naar Pinksteren.

En vandaag was er zo een:
Vanmorgen al met hoofdpijn opgestaan, niet vooruit te branden mede door jojo-ende suikerwaardes.
Voel me dus eigenlijk alsof ik de hele dag heb geprobeerd die boot van gisteren los te trekken:

Niet gelukt.
Ik ga lekker vroeg naar bed, morgen alles weer ok.

Vandaag had zus Els ons opdracht gegeven bij zus Nel te verschijnen voor een gezellig samen zijn. En als zus Els dat vraagt, dan zeg je dus ja.
Dus ben ik vanmiddag op weg gegaan naar Naaldwijk. Mooie luchten, dus de camera mee en een anderhalf uur extra reistijd, want zus Els laat je niet wachten.
Die extra reistijd was de moeite waard:

Ik ben verder nog wat opgehouden bij een oude bouwval in de buurt van Rockanje en heb nog wat schepen gefotografeerd bij Rozenburg, maar met behulp van het pontje naar Maassluis was ik gelukkig redelijk binnen de planning bij zus Nel.
Ik mocht van zus Els maar twee fotoboeken meenemen, want anders was er geen tijd om bij te praten.
Wel ik heb een beste middag en avond gehad en hoop dat zus Els vaker dit soort van opdrachten gaat geven.

Ik ben vandaag druk in de tuin bezig geweest.
Nee, wees gerust, ik heb nog steeds geen groene vingers en heb dus niet met een klein harkje onkruid zitten wieden. Nee het is Paasweekend, dus ik heb een paar dozen eieren gekocht, had nog wat verf in de schuur en heb die eieren diep rood geschilderd.
Terwijl ze lagen te drogen heb ik kris kras door de tuin gaten gegraven en heb die eieren daarin verstopt. De eieren die ik over had heb ik in de goot van de regenwaterafvoer gelegd.
Ook heb ik precies in kaart gebracht waar ik de eieren heb verstopt.
Die kaart kan ik dan volgend jaar Pasen gebruiken om de eieren die niet zijn opgekomen, op te sporen. Want uit de goeie eieren groeien toch de paastakken?

Het ging er flink aan toe vandaag. In Suriname is een Amnestiwet aangenomen voor de daders van de decembermoorden. Spannend dat de daders al amnestie hebben voordat ze als daders zijn berecht, maar goed het aannemen van die wet leverde weer de nodige spierballentaal op. Ambassadeurs werden teruggeroepen, Suriname zal wel merken wart de gevolgen zijn en iedereen die voor heeft gestemd mag ons land niet meer in.
Hoe omstreden dit besluit van de Surinaamse regering ook is, valt het mij op dat ik niets van dit soort commotie heb waargenomen toen de grootste schurk van Itali� zelf via allerlei wetten van vervolging voor omkoping, frauderen en belastingontduiking wilde behoeden. Ook in Frankrijk zijn er voorbeelden van niet zo voorbeeldige presidenten die via wetgeving hun immuniteit wilde verlengen. In Nederland maken we burgemeesters die hun macht gebruiken om vakantiehuizen te verkopen gewoon minister.
Maar ja, van Suriname hangt allemaal niet zoveel af, we verdienen er niets aan, dus is stoere taal op zijn plaats.

Laten we ons belerend vingertje maar eens in onze zak houden, we hebben te lang niets gedaan om dat schurkennest aan te pakken.

Afijn, je zit rustig te werken aan een jaarplan. Tekstverwerker en spreadsheet open. Tegenover type iemand rustig de bevragingsopdrachten in om een rapport te genereren. Achter me worden facturen verwerkt en tegenover me worden vergunningen verwerkt en zit een ontwikkelteam te programmeren aan verbeteringen van een informatiesysteem.
Een typerende dag op kantoor.

Plop, horen we.
Alle schermen zwart, alle computers dood, alle lichten uit.
Niet een dipje, maar een complete stroomuitval. Alweer.
Alweer heeft een of andere sukkel bij het graven een paar stroomkabels kapot getrokken.

En om het allemaal nog overzichtelijker te maken heeft de reparatiedienst allemaal mobieltjes met een Vodafone abonnement. Alleen bij Vodafone was vanmorgen een brand in een centrale, dus dat netwerk lag plat.

Morgen neem ik weer een schriftje en een balpen mee. Kan ik een klachtenbrief schrijven aan die sukkels die maar nooit leren dat er in de grond kabels liggen.
Sukkels.

Het beleid ten aanzien van de instroom van mensen uit het buitenland is aangescherpt. Daar is een verhaal voor te vertellen/ Het is een beetje een eenzijdig verhaal, want we laten de mensen in arme landen goed weten wat een stumpers het zijn, omdat ze geen koelkast, internet, vakbond en opel hebben, en klagen vervolgens steen en been als die mensen dat dan hier komen bereiken.
Maar goed, we zijn dus streng.
Geert blij.
Alleen als wij er met ons effici�nte apparaat een jaar of 10 over doen om uit te vinden of die mensen terecht Nederland zijn binnengekomen is het toch een beetje raar, als we pas dan de conclusie trekken dat ze terug moeten, omdat het veilig in hun land is. Ik ben geen jurist, maar ik vind dat daar wel veel tijd voor wordt genomen.

Dan komt er een nieuw fenomeen. In Afghanistan is het gevaarlijk. We sturen er ons leger naar toe om dat even op te lossen, maar dat lukt toch niet helemaal. Het is er nog steeds gevaarlijk. Nu wonen er wat mensen uit Afghanistan al een flink aantal jaren in Nederland. Alleen hebben we nu ineens uitgevonden dat veel van de mannen uit die gezinnen oorlogsmisdadigers zijn. En dus hebben we een minister, die kwijlend achter zijn voormalig tegenstander Wilders aan loopt en met grote stoere taal zegt dat die lui het land uit moeten. Terug naar Afghanistan, een land waar mensen die een korte rok dragen worden gestenigd.
Uit naam van God.

En hiermee bedoel ik dus klikken met de muis en niet met de mond.
Ik ben al lang bezig met dit weblog. Ik vertel de wereld van alles over mijzelf en mijn omgeving. Ik zit daar niet zo mee, ik schrijf het immers allemaal zelf op en druk uiteindelijk zelf op een knopje publiceren.
Naast dit weblog doe ik ook nog wat op Facebook. Ook daar ben ik zelf de baas over het publiceren van mijn berichten en opmerkingen. Alleen is daar een fenomeen, waar ik een behoorlijke hekel aan heb, erg actief. Er zijn allerlei apps (zoals spotify voor het luisteren van muziek, die jou luistergedrag aan de wereld beschikbaar stellen. Ook de vrienden die je bezoekt en hun gegevens worden, als je niet uitkijkt voor allerlei doeleinden gebruikt. Elke keer weer krijg ik van oplettende facebookers tips om er voor te zorgen dat ik zelf min of meer controle houdt op wat ik publiceer.
Alleen kom ik meer en meer tot de conclusie dat dit niet meer vol te houden is. Ik heb sinds ik op het net gekeken heb naar wasmachines, nog nooit zoveel wasmachinereclames gezien. Als ik op Youtube een filmpje bekijk zie ik reclames van het reisbureau waar ik vorig jaar mijn Marokko reis heb geboekt.
Ik kijk er niet van op, maar laat me toch af en toe weer versassen over wat er allemaal wordt geregistreerd.

Maar, ik ga door, ik kan niet meer zonder. Ik zal dus op mijn woorden blijven letten.

Een volle agenda voor vandaag:
Eerst naar Rotterdam. Daar zou vandaag een evenement zijn bij de Euromast: gratis parachute springen. Leuk voor foto's en om eens zelf te proberen.
Alleen geen mens te zien.

Toen naar de Kralingseplas. Daar kon je gratis met een RIB mee om eens flink over het water te scheuren. Leuk voor foto's en om eens zelf te proberen.
Alleen geen mens te zien.

Toen maar door naar Zandvoort. Daar kon je racen met een stel beschikbaar gestelde Ferrari's. Leuk voor foto's en om eens zelf te proberen.
Alleen geen mens te zien.

Soms heb je van die dagen....