Er loopt een rode draad door de verhalen van de afgelopen dagen. Kennelijk gaan de jaren toch tellen, koud op de motor, kachel aan in de auto, mij afvragen of ik een watje aan het worden ben en vandaag....
1. Vanmorgen heb ik twee happen plastiek genomen om een mooie afdruk van - wat rest van - mijn gebit te maken. De voorbereidingen voor het, zoals de tandarts opwekkend vertelde, in twee klappen verwijderen van mijn tanden en invoeren van het glas naast het bed.
2. Vanavond zijn we naar het eindejaarsfeest van mijn werk geweest. Een mooie lokatie, het feest werd gehouden in de Laurenskerk. Maar de pret werd snel bedorven, toen een hip hop band moest proberen piano te spelen. Ik ben vroeger te veel naar concerten geweest en ben nu een beetje doof. In zo'n ambiance - veel mensen en harde muziek - houdt het voor mij op. Ik kan geen geprek meer voeren, want ik versta niemand meer. Dus maar wat vroeger naar huis.
Als ik dan geen watje wordt, wordt ik misschien een ouwe sukkel??
Heej Willem,
Kweenie of dat nou te maken heeft met vroegere concertbezoeken hoor,
want wat een nagalmtijd heeft die Laurenskerk he, daar kun je als band niet snel/langzaam genoeg voor spelen.
Dus gingen ze maar harder spelen om die tijd van de galm te overbruggen, denk ik.
Vond het ff gezellig om bij te praten met jullie, maar de muziek was oorverdovend, onmogelijk om verder te praten.
groetjes en siejoe on meel
heb van heel wat collega's begrepen dat er niets aan was en ik er ook niets aan heb gemist..weer een opluchting :-) De gasten waar jij het over hebt die spelen normaal gesproken in de Crazy Piano Bar in Den Haag en dat schijnt normaal gesproken erg leuk te zijn, komt denk ik toch door de nagalmtijd waar Geke het over heeft.