Goed voorbereid toog ik vanmorgen naar kantoor. Extra goed de tanden (hi) gepoetst, een lekker geurtje op en gladgeschoren. Ook nog goed in de krant gekeken naar de signalen die de (vrouwelijke) collega's afgeven als er niet gekust moet worden. Ik was klaar voor het 'gelukkig nieuwjaar' ritueel.
Op kantoor aangekomen trof ik daar echter een grote leegte. De meeste collega's hadden nog een paar dagen vrij. E�n van de vrouwelijke collega's kwam de zaal op met de opmerking: Zo en nu wil ik gekust worden en Esther verweet me dat ik had bijgedragen tot haar schrale gezicht, vanwege aanwezige stoppels.
Ik heb er een voornemen bij: volgend jaar doe ik niet mee aan het nieuwjaarsritueel.
Een "schrale" troost voor jou en voor mij is dat ik sinds jouw gekus niet meer heb hoeven te scrubben, mijn huid is zo zacht als die van een baby...