Archieven van februari 2006

Vandaag was het weer spin-dag. Het was drie weken geleden dat ik voor het laatst instructie had van DE beroepsmartelaar Peter. Hij had energie opgedaan middels vakantie. Normaal lig je dan een weekje of zo op het strand, of hang je in een zeilboot. Hij had kennelijk tijd voldoende om het spin-martelen op een hoger niveau te brengen. Daartoe had hij een les samengesteld op een zogenaamde trance - cd, dat is een cd met muziek die zonder pauzes en in een ritme is opgenomen, en zo'n cd duurt een uur. En daar moesten wij dus op spinnen. Normaal wordt deze muziek op een dance feest gedraaid waar de jongelui hun energie om dit vol te houden uit xtc pillen halen; wij hadden alleen een bidon water.
Ik denk overigens toch dat wij beter af waren dan die xtc-lui.

Dat valt kennelijk nog niet mee, zo'n deur afhangen. Afgelopen vrijdag waren de deuren al binnen, maar in tegenstelling tot een voordeur, waar je alleen een brievenbus en een slot in aanbrengt, moeten in deze deuren ook automatische deurvergrendelingen, elektrische raambediening, elektrische stuurbediening, bediening voor spiegels etc. worden gemonteerd.
Ik heb het dus over de deuren van de Opel. We hadden er stiekem op gerekend dat hij vandaag weer blinkend van nieuwigheid voor de deur zou staan, maar het repareren is niet in anderhalve dag gedaan. Hopelijk is woensdag het leed weer geleden.
Tot die tijd rijdt Yvonne in een bestel Kangoo. Daarvan leer je wel weer het confort van onze eigen auto waarderen. Ik kan het weten want ik heb de Kangoo vandaag naar het werk gebruikt, en moest bij het remmen in de spits wel weer steeds bedenken dat bij deze auto een koppeling moet worden ingetrapt. Maar ik mag morgen weer in een automaat, Yvonne kan dan met de Kangoo langs de Albert Heijn paal, om voorzichtig van haar trauma af te komen.

Vandaag heb ik Nicolien wat verder ingewijd in de wondere elektronische wereld van e-mail home-pages, links, pagina verversen, bijlagen openen, reacties plaatsen en al die ongein meer. Zij heeft namelijk mijn oude iMac in gebruik en moest dus wel de elektronische snelweg op.
De eerste e-mails kwamen afgelopen week al binnen (zei het in het begin met een heel lang onderwerp en een heel leeg bericht), dus het begin is er.
Nu is het wachten op de eerste reacties op onze weblogs en dan moet maar snel gaan blijken of ze een dom blondje is of binnen de kortste keren haar eigen weglog gaat bijhouden.

Ik gok op dat laatste.

Ik ben (vandaag) een huishoudelijk typje.
Vanmorgen eerst even een bakje koffie gedronken met de buurman. Daarna - na een kopje koffie thuis - de vaatwasser ingeruimd. Vervolgens een witte en nog een witte was gedraaid.
Yvonne is boodschappen gaan doen, en ik heb de vaatwasser leeggeruimd. Daarna samen stof gezogen (of gestofzuigd), nog wat boodschappen gedaan en nu ben ik aan het koken.
Vanavond gezellig voor de TV met een kopje koffie en een gebakje.

Morgen alles weer normaal.

Vandaag ben ik op pad gegaan om een extra geheugenkaart voor mijn camera te kopen. En zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is, kijk je eerst op internet om naar de gangbare prijzen te kijken. Met zo'n internetprijs paraat kan je nog wel eens een voordeeltje scoren, ofwel wat korting verkrijgen. Dus na een site of tig te hebben bekeken had ik een beeld van de prijs.
Ik naar de plaatselijke elektronica zaak. Op de vraag wat men voor mij kon betekenen zei ik dat ik op zoek was naar een deal voor een geheugenkaart. Ik had al gezien dat de prijs die zij rekenden een euro of 10 te hoog was. Ik bereidde me voor op een harde onderhandeling. De verkoper pakte de kaart, rammelde wat op zijn computer en vertelde me dat ik hem voor net ff onder de 100 euro mocht meenemen. Dat was nog eens 30 euro goedkoper dan via het internet. Zonder onderhandelen dus. Mijn speurtocht op internet heeft dus alleen maar tijd gekost....

Goed h� van Bob.

met lange tanden eten
met de mond vol tanden zitten
ergens mijn tanden in zetten
het voor mijn kiezen krijgen
mij met hand en tand verzetten
mijn kiezen op elkaar houden
me tot de tanden bewapenen
haar op mijn tanden hebben
mijn tanden laten zien

Ofwel, ik zal jullie voor zijn

Vanmorgen dus vol verwachting op weg naar mijn grote vriend de tandarts. In een soort van kunstmond als vitrine stond daar het langverwachte mondvulsel. Passen ging probleemloos, ik lachte de prodentsmile in de spiegel.
Ik vertelde hem dat ik toch wel blij was dat mijn tong weer door een rij tanden in toom gehouden werd.
Ja, maar ik ga hem er weer uithalen, want deze brug is nog van was. sprak mijn vriend. Van schrik slikte ik de brug bijna door. O j�, droom aan scherven. Zo gerekend op deze finale, was het de finale repetitie. Maar gelukkig was een telefoontje voldoende om morgen de definitieve brug klaar te hebben. Ik moest er niet aan denken, dat ik ook nog eens op carnaval moest wachten.
Op weg van tandarts naar werk belandde ik in een file. ik deed 35 minuten over een stukje van 5 kilometer. Verklaring: een vrachtwagen was een lading glas verloren. Iedereen maakt fouten, maar ik hoor de laatste tijd toch wel veel over vrachtwagens die kantelen of lading verliezen. Die chauffeurs kunnen er denk ik niet al te veel aan doen, de tijdschema's die zij moeten halen zijn moordend. Misschien moeten we de schade maar eens gaan verhalen op de transportbedrijven? Ik was al in een mineur en zo'n overbodige file hielp daar niet echt bij.

Leuk h� voor W�st.

Morgen wordt alles beter.
Ik ga morgen naar de tandarts alwaar mijn tochtgat in de onderkaak zal worden gedicht. Tevens zullen wat opengevallen gebieden achter in de kaak worden voorzien van nieuw kauwmateriaal. Kortom morgen heb ik weer een mond vol tanden. Waarom noemen ze dit een brug?
Yvonne gaat morgen met de Opel naar het schadeherstelbedrijf (ook een mooie drie maal woordwaarde trouwens). Deze schadehersteller zal in de komende paar dagen de Opel van een gedeeltelijk nieuw buitenwerk voorzien, het uiterlijk hier en daar met een nieuwe laklaag opleuken en daarmee het voertuig er weer als nieuw laten uitzien.
In onze volgende auto moeten we een paaltjesdetector hebben...

Minister van financi�n Zalm krijgt op zijn donder. Hij had burgers van gemeente met een te grote verhoging van de OZB aangespoord de belasting niet te betalen. Maar hij had niet bedacht dat in verkiezingstijd dit niet zo'n handige uitspraak is, want nu valt iedereen over hem heen.
Overigens hoorde ik op de radio een wethouder vertellen dat in zijn gemeente de tarieven inderdaad met ongeoorloofde waardes waren gestegen. Bij herberekening bleek in de vaststelling het tarief �0,01 te hoog te zijn. 'Die Zalm is gek dat hij hierover begint', was zijn commentaar. Hij - de wethouder van financi�n - zou ook maatregelen nemen, alle aanslagen waren al de deur uit, maar er zouden nieuwe aanslagen gemaakt worden met het juiste bedrag.
Wie is er nu gek: de minister van financi�n, die burgers oproept om de belasting in bepaalde gevallen maar niet te betalen of de wethouder die ten kosten van ��n Euro (of meer) per aanslag een verschil van 1 cent aan de burger gaat terugbetalen en die burger vervolgens confronteert met de extra kosten?

...heb ik de laatste hand gelegd aan het ordenen en opschonen van mijn foto's. Ik heb in de afgelopen jaren een paar duizend foto's gemaakt. In de afgelopen weken heb ik al die foto's weer eens kritisch bekeken. Ik heb er een flink aantal van weggegooid en ook een flink aantal bewerkt. Ik denk dat ik nu weer even op orde ben. De publieke kant was al op orde, daarvan heb ik al bericht.
Nu nog even een back-up maken....

Vandaag hebben wij Jack en Suzanne bezocht.
Als vanouds eerst wat ouwehoeren en dan lekker eten. Na het eten een bak koffie en dan houden we een reeds 28 jaar durende traditie in ere: een potje klaverjassen.
En om echtelijke ruzies te vermijden zijn de heren en de dames elkaars partners (of maten bij klaverjassen). In die 28 jaar is het een keer of twee voorgekomen dat de dames hebben gewonnen. Daarnaast nog een keer officieus, wij hadden toen wel meer punten, maar dat kwam omdat wij toen voornamelijk de slagen van de dames telden.
Tegenwoordig hoeft dat niet meer, wij winnen met twee vingers in de neus.

Voor de veiligheid maar geen reacties mogelijk, ik wil dit blog netjes houden......

Ik geloof dat ik weer een beetje door de 'Het snot voor de ogen' periode heen ben. Normaal moet je hard werken om het snot voor de ogen te krijgen, maar een flinke verkoudheid heeft een zelfde resultaat kan ik je vertellen.
Vanmorgen bij het opstaan had ik weer gewoon lucht, zonder eerst een uur of wat met ophalen en inhalers aan de slag te hoeven. Ik kon bij wijze van spreken mijn zweetvoeten weer ruiken.
Vandaag nog een dagje rustig aan, maar alles wijst erop dat ik door de griep heen ben. Als Yvonne dat nu ook doet, houden we elkaar niet een poosje bezig door als de een bijna is opgeknapt de ander hem aansteekt.
We houden het er maar op dat we synchroon lopen.

Trouwens erg h� van Sven...

Na de kracht van de postbank, de inzet van de NS nu de kracht van Microsoft.
Ik ben in bezit van een licentie office voor Mac. Alleen de installatie dvd vertoonde ernstige beschadigingen. Dus een e-mail naar Microsoft gestuurd met de vraag hoe een vervangende dvd te bekomen. Wel dat was een te moeilijke vraag, ik moest maar telefonisch contact opnemen.
OK, dan maar bellen. In eerste instantie geen probleem, ik moet de 'Product key' laten verifi�ren en dan kan ik een vervangende dvd bestellen. Bij het controleren van de product key vertel ik dat ik er drie heb. Ik heb immers een student licentie, die je op drie machines mag installeren. Oef, nu wordt het al lastig, men moet eerst even controleren of dat wel kan.
Ik bereid me voor om boos te worden, maar dat hoeft gelukkig niet. Ik kom door de ballotagecommissie en bestel uiteindelijk mijn vervangende dvd.
Na een week brengt de post een pakketje: een pakbon voor een dvd Office voor mac en een hoesje met daarin de dvd's voor een 80versie van SQLserver, grmpf.
Weer met Microsoft gebeld en het probleem uitgelegd. Men zou de fout herstellen, maar moest eerst controleren of ik die foute software moest terugsturen. Ik zou teruggebeld worden.
Volgende dag zelf maar met Microsoft gebeld. Een vriendelijke meneer uitgelegd wat er was gebeurd. Hij heeft in zijn administratie mijn gegevens gevonden en mij beloofd een nieuwe dvd te sturen.
Afgelopen vrijdag kwam die dvd er, maar ik heb toen al voorspeld dat dit de dvd was van de dame die mij zou terugbellen.
En jawel, vandaag kwam de dvd van de vriendelijke meneer.
Overigens beide dvd's met ��n eigen product key, dus of mijn oude product keys nog werken? Ik durf het niet te proberen.

Ik zou eigenlijk wel blij moeten zijn, immers dinsdag is spindag. Of wel de dag van de betaalde marteling. Vanavond zou extra bijzonder zijn, Peter is een week op vakantie geweest en die zal er wel met frisse moed tegenaan gaan.
Ik ben ziek en kan dus niet gaan spinnen. Dus vandaar die vermeende blijdschap.

Maar eigenlijk baal ik als een stekker. Het spinnen is een vast onderdeel van mijn leven geworden. Ik vind het heerlijk om twee keer per week mezelf helemaal leeg te fietsen. Het is goed voor mijn lijf en goed voor mijn geest. Ik ben verslaafd aan die marteling.

Hoop dat ik donderdag weer ben opgeknapt, zodat ik niet te lang zonder spinnen hoef....

Ik ben niet vooruit te branden. Kuchend en pruttelend beweeg ik me vandaag voort.
Ik benut de tijd door wat sport te kijken. Je ziet mensen rondrijden met een gemak alsof het geen moeite kost. Als je eens goed nadenkt over wat ze presteren wordt je echter wel een beetje stil. Zo'n sprinter rijdt de 500 meter in 34.8 seconden, dat is een gemiddelde snelheid van ruim 51 km/uur!
Een 10.000 meter wordt (wereldrecord) net onder de 13 minuten gereden: een gemiddelde van ruim 46 km/uur.
Ook marathonlopers kunnen er wat van; als je een marathon in 2 uur 6 minuten loopt haal je een gemiddelde van meer dan 20km/uur (lopend!), ik ben blij als ik die afstand in die tijd op mijn fiets kan afleggen.
Voorlopig echter kijk ik maar kuchend en proestend naar die topprestaties.

Het virus dat kennelijk mijn webserver heeft geteisterd is niet verwijderd, maar overgeslagen op mij. Ik ben niet vooruit te branden, pijn in mijn hersenen.
Hopelijk kunnen we het met anti virus af en hoef ik niet ge re-imaged te worden.

Met vierkante ogen zit ik weer een berichtje te tikken. Het is echt niet dat ik de laatste twee dagen slordig ben geworden en ben vergeten mijn dagboek bij te houden. Sterker nog, ik wou dat dat mijn web-activiteiten waren geweest.
Nee, afgelopen donderdag werd mij verteld, dat er een behoorlijk probleem op mijn webserver (waar een stuk of 15 domeinen draaien) waren geconstateerd. Na analyse werd als enige mogelijkheid een complete herinstallatie geboden. Dus donderdag avond en vooral vrijdagochtend zijn besteed aan het maken van backups van alle domeinen. Vervolgens is de server opnieuw opgebouwd en is vrijdagmiddag en vrijdagavond en zaterdagochtend besteed aan het weer inrichten van de domeinen en e-mail voorzieningen en terugzetten van de nodige backups.
Natuurlijk wordt alles niet exact herbouwd met instellingen zoals ze waren, maar zijn sommige instellingen net effe anders. Dus ik heb een paar zweetdruppels liggen, maar alles is weer redelijk op orde.

Ik wou dat het mijn vak was......

Meldde ik enkele dagen geleden nog een vertraging van een week voor het dichten van het gat in mijn prodentsmile, vanmorgen bij het herhappen is de vertraging terug gebracht tot ��n dag. Kennelijk had de tandarts medelijden met mij (of had hij last van tocht) en heeft hij toegezegd veel haast te zetten aan het bouwen van de brug, zodat over twee weken de definitieve plaatsing kan worden verwacht.
Straks ga ik dat gat nog missen.

Ik probeer altijd twee kanten van een zaak te zien. Ik vind dat er vrijheid van meningsuiting moet zijn, en dat onder dat uitgangspunt spotprenten over van alles en nog wat kunnen worden gemaakt.
Aan de andere kant is er ook zo iets als iemand beledigen, waardoor je alert moet zijn op wat je wel of niet moet zeggen.
Vrijheid van meningsuiting betekent ook, dat je moet weten wanneer je iets niet moet zeggen, en die grens ligt voor de een scherper als voor een ander.
Vrijheid van meningsuiting betekent ook, dat je soms iets leest, ziet of hoort, dat je niet bevalt. Onder die vrijheid van meningsuiting mag je dat dan laten merken: door je mening te uiten.
Wat er nu gebeurt in landen als Iran, Gazastrook, Afghanistan en Indonesi� heeft niets met vrijheid van meningsuiting meer te maken, maar juist van het tegenovergestelde. Ik denk dat het een erg geregisseerde volkshysterie is in landen waar vrijheid van meningsuiting niet bestaat.
Naar mijn mening schuilt het gevaar niet in mensen die de Islam aanhangen, maar in mensen die elk excuus aangrijpen om rotzooi te trappen. Alleen op dit niveau is rotzooi trappen wel heel gevaarlijk en risicovol.
Ik kan dit schrijven omdat in dit land vrijheid van meningsuiting een hoog goed is. Ik hoop echter wel dat wij met dit goed verstandig blijven omgaan en ons niet scharen achter de hysterie van elders.

Ik wil het eens hebben over Deense spotprenten, maar daar moet je voorzichtig mee zijn deze dagen, dus:

Boodschappenbriefje:
Brokken hond
Kattengrit
Autosjampoo
Afspraak maken voor APK auto.

Het herstelwerk aan het ondergebit duurt langer. Het plastic bit dat is gemaakt om een mal te maken voor nieuw bijt- en kauwgereedschap vertoonde gebreken. Moet dus over. Ik houd wel van een hapje, maar deze hapjes zijn eigenlijk niet te vreten. Maar ja, het moet.
Al met al betekent dit wel een vertraging van een week. Loop dus een week langer de ss-en te fluiten. De komende weken houd ik mijn voorkeur voor schrijven boven praten (alhoewel in schrijven wel een S zit en in praten niet).

Vandaag zijn we uit eten gegaan: thuis....
Esther en Martin kwamen op bezoek. Eigenlijk zouden we daar naar toe gaan, maar uitgebreid tafelen is nog even uitgesteld in afwachting van een grote eettafel. Dus hebben we bij ons afgesproken, maar wel is het eten klaargemaakt door Esther en Martin. Dus we zijn thuis uit eten gegaan.
Het menu:
Pompoensoep: heerlijk
Hete kip met rijst en salade (voor 8 personen): lekker
Stoofperen - kaneelijs; heel lekker.

Lekkere wijn erbij, en uitgebreid nagetafeld.
Moeten we zo blijven doen, ik kan op deze manier een bij het uit eten gaan een goed glas drinken, zonder dat ik hoef te bobben.

Internet is leuk. Weblogs bijhouden nog veel leuker. In mijn zoektocht naar mogelijkheden heb ik deze week een testdomein ingericht op een server van een collega van mij. Doel is om te kijken of het op zijn server allemaal sneller draait dat op mijn (virtuele) server. Daartoe heb ik mijn weblog gekopieerd naar dat testdomein. Vervolgens ben ik in dat testdomein gaan opschonen. Waar ik even niet op gelet heb is dat ik het beheersgedeelte via een weblink op mijn (gekopieerde) weblog oproep, en die link wijst dus naar het echte domein. De kenners voelen hem al aankomen: in het beheerprogramma heb ik een weblog opgeruimd, en dat was dus niet het test weblog, maar het echte.
Blundertje dus.
Maar gelukkig maak ik regelmatig een back-up van mijn websites, dus alles was in vijf minuten hersteld. Ik had wel het schaamrood op mijn wangen, maar niemand heeft het gemerkt.

Snappie?

Je zou maar gevoelig zijn voor dat sombere winterweer hier. Zeker de laatste dagen die grijs en grauw zijn van de mist. Het is weer waar een mens depressief van kan raken. Dan heb je wat hulp nodig, mensen die je vertellen: Kom op joh, het is allemaal niet zo erg.
En aan het eind van zo'n sombere dag kijk je ook nog even wat je familie te melden heeft op hun weblogs. E�n van die kijkjes leidt je naar het weblog van Marius en die zet er dan de volgende foto op:

Je zou maar last hebben van winterdepressies...

Kijk hier voor het verhaal bij die foto, en de foto in zijn geheel.

Vandaag goed nieuws ontvangen: Yvonne was in het ziekenhuis voor controle en kreeg te horen dat het met haar gezondheid geheel OK is. Dit is van dat nieuws wat je eigenlijk verwacht, maar waar je toch enorm blij mee bent. Goedzo liefje, ga zo door.