Archieven van maart 2006

Ik weet nu waarom Yvonne gisteren al een extra tukje lag te doen. Toen ik vandaag thuis kwam, stond de keuken vol met boodschappen en stonden er al twee Indonesische gerechten te pruttelen, naast een pan met gehaktballetjes voor het avondeten.
Daarnaast werd er een stevig potje leiding gegeven aan de overbuurman, die de twee bloempotten naast onze voordeur aan het voorzien was van een verse lading viooltjes.
Dit alles vroeg natuurlijk de nodige voorbereiding en inspanning, waarmee rechtvaardiging voor het schoonheidsslaapje van gister aanwezig was.
En ik schrijf dit helemaal niet omdat ik bang ben voor een tegenactie voor de foto van gisteren......;-)

Een plaatje zegt meer dan duizend woorden:

Let op de tijd ?

De negerzoen mag niet meer. De naam is uit de schappen verwijderd nu nog uit het woordenboek.
De strijd zal zich nu gaan richten op de jodenkoek, het haagse hopje en de bosche bol.
Hierna concentreren we ons op het verwijderen van amsterdammertjes en rotterdammertjes. Ook de friese doorloper zal het moeten ontgelden.
Na deze opschoonactie is het dan de beurt aan afrikaantjes, schotse hooglanders en hollandse kaaskoppen.
Over zwarte piet zullen we het maar helemaal niet meer hebben....

Vandaag heb ik een complete lichaamtraining gehad. Het was weer motor weer, alleen stond er flink wat wind. Als je dan met redelijke snelheid en tegenwind op een motor zit, krijg je een zware nekspier training. Ik reed dus niet hard omdat ik het leuk vind, maar op mijn spieren te trainen.
Als of dat niet genoeg was heb ik weer een nieuwe training op de spinfiets ondergaan. Je hebt dat wel eens, het gaat tijdens de training heel lekker, houdt alles bij, en als je dan thuis komt, kom je de man met de hamer tegen. En lekker dat dat is.
Ik zal zo wel heerlijk slapen.

De vorst is uit de lucht, de pekel is van de weg, dus het werd weer tijd om de motor van stal te halen. Eigenlijk kon dat nog niet, want door allerlei omstandigheden had hij nog niet zijn winterschoonmaakbeurt gehad. Tijdens zo'n beurt wordt alles echt goed schoon gemaakt, wielen er uit, remmen uit elkaar en met een (tanden)borstel alles reinigen, uitlaten er af om schoon te polijsten enz. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus vandaag op de pad.
En het was heerlijk.
Natuurlijk vanmiddag een bui op mijn kop gekregen, zodat hij er weer knap vies uitziet. Toch die grote schoonmaak nog houden (is trouwens wel gezellig, lekker meuten met Cees)

Dit is alweer het 200ste bericht op dit blog. Vermeldenswaardig, en dat is maar goed ook, want ik heb tot nu toe op mijn luie kont gezeten en ben van plan dit de rest van de dag te blijven doen. Dus meer dan foto's bewerken en eten komt er niet van vandaag. Morgen ga ik wel schelden op de zomertijd die vandaag is ingegaan.

Gisteren geschreven dat we naar Antwerpen Zoo zouden gaan. Theoretisch gezien klopt dat wel, maar het is een zuster, dependance of wat dan ook geworden, namelijk Planckendael. We hebben op internet gekeken en deze tuin zag er wat aantrekkelijker uit dan Antwerpen.
Dus 's morgens vroeg op, laatste huishoudelijke klussen gedaan, laatste boodschappen gedaan en na het nuttigen van een bakje koffie zijn we naar het Belgische vertrokken.
Bij aankomst bij Planckendael kregen we het een beetje benauwd: er stonden 10 auto's op een enorme parkeerplaats, als dit maar niet zo'n dierentuin met twee kippen en een geit is....
Nou dat viel gelukkig best mee, een groot park met veel dieren. Wel een oude tuin, nog veel hekken en gaas. We hebben ons snel in twee categorie�n verdeeld: Esther en ik die vanaf binnenkomst tot vertrek alles door onze camerazoeker hebben bekeken en Yvonne en Martin, die de meeste tijd vanaf een bankje hebben gekeken (naar ons).
Nu heb ik zo'n driehonderd foto's te beoordelen en bewerken, dus ben weer even van de straat.

Vandaag weer genoten van mijn viertiendaagse vrije vrijdag. Vanmorgen al vroeg op pad. Yvonne zwaait me dan even uit, maar op weg naar de auto zag ik Cees, en dat mondt uit in een gesprek met koffie. Ik heb Yvonne maar even gebeld dat ze niet langer voor het raam hoefde te wachten, want dat uitzwaaien kon wel even duren.
Na mijn praatje met Cees even bij Nicolien een bakje wezen doen en vervolgens bij Ineke een kopje thee gedronken. Zo komt een mens al kleppend en leutend de ochtend door.
Vanmiddag heb ik dan eindelijk mijn motor geprepareerd (is het ergste vuil eraf gewassen) voor de winter schoonmaakbeurt. Al weken liep ik daar tegenaan te hikken, dan was het te koud, dan had ik geen tijd, dan stond Cees zijn schuur vol. Maar nu moet het er van komen, de temperaturen gaan omhoog en er moet dus motor gereden worden.
Morgen een dagje Antwerpen Zoo, dus daarna zal ik wel weer een paar honderd foto's te bewerken hebben.

De afgelopen dagen zijn er weer wat politieke uitspraken gedaan die mij de rillingen over de rug doen lopen: Geert Wilders die vindt dat we in de grondwet moeten vastleggen dat we in Nederland leven in een maatschappij waarin de joods-christelijke en humanistische traditie en cultuur van Nederland als dominante cultuur is vastgelegd. De volgende stap is dan zeker dat als je niet volgens die regels leeft, je gestraft moet worden. Zo onderscheiden we ons dan tenminste van de fundamentalistisch bestuurde landen als Iran waarin een tot Christen bekeerde man de doodstraf wordt opgelegd. Maar ik discrimineer niet hoorde ik hem in een interview zeggen !!
De andere opmerking is van een Italiaans minister, die gestuurd door het Vaticaan ten strijde trekt tegen het Nederlands euthanasie beleid. Vuil spuwend en de feiten verdraaiend wordt uit naam van de kerk de Nederlandse opvatting verketterd en vergeleken met Nazi praktijken uit de tweede wereldoorlog. Dat wij middels een zeer democratisch verlopen proces tot deze keuze zijn gekomen maakt hem niet uit, want het is niet zijn mening.
Het is te hopen dat deze gekken het niet voor het zeggen krijgen.

OK, het was gisteren dan wel een evenement voor ons twee�n, maar op verzoek dan toch een glimp van het eetgenot. Ik heb al in een aantal restaurants van Herman den Blijker gegeten, maar de Engel is naar mijn mening wel echt zijn restaurant. De sfeer is zoals hij zelf is, een beetje brutaal, een beetje stoer, maar als je eenmaal zit, heel open en gemoedelijk.
We konden kiezen uit een menukaart of een verrassingsmenu en hebben dat laatste gekozen. Na een korte inventarisatie over wat we wel en niet lekker vinden werd ons een viergangen menu voorgeschoteld, wat ook weer geheel paste bij de sfeer, een beetje brutaal een beetje stoer, maar heel lekker.
1. Lauwwarme makreel, mousse van makreel, venkelsalade met gefrituurde spiering en limoen mayonaise
2. Gamba's met pakzooi
3. Heilbot met hutspot
4. Blauwe Hollander (een echte kip)
Een zeer passend wijnarrangement maakte het geheel ook vloeibaar zeer smakelijk.

Na dit lekkers waren wij vol, dus een nagerecht kon er niet meer bij.

Naast dat het vandaag het begin van de lente is, zijn wij vandaag 28 jaar gertrouwd. Daarom vandaag geen groot verhaal, wat mij vandaag meemaken is lekker voor ons zelf.
E�n tipje: vanavond eten in de Engel.

mmm

Als gezegd gisteren bij David Gilmour te gast geweest. Samen met een groot aantal leeftijdsgenoten (gemiddelde leeftijd lag denk ik wel ruim boven de 40) hebben we ons vermaakt. De een wat meer dan de ander, kijkend naar de kritieken. De nieuwe CD van Gilmour is best te nassen, bij een hapje en een drankje thuis, maar ik vind het niet zo van die concert muziek, mij een beetje te langzaam. Ofwel, voor de pauze bekroop mij een gevoel dat ik voor niets de uitdaging Amsterdam was aangegaan.
Na de pauze kwamen de oude mannen los: lekker veel Floyd nummers, ook uit de (erg) oude doos.

Terwijl ik dit schrijf luister ik naar muziek van de 'David Gilmour Girls': ook wel om uit te houden (zeker voor voor de pauze)

Vanavond ga ik naar een concert van David Gilmour. Heb er erg veel zin in, zoveel zelfs dat ik daarvoor naar Amster.... dicht bij de Are... zal gaan. Wel als je binnen zit zal je wel niet merken dat je in 020 zit, dan zal het wel het grote genieten zijn.
Ik zal morgen uitgebreid verslag doen van de prestaties van die oude knakkers. 't Zal wel goed zijn.

Vandaag een dag met gemengde gevoelens. Weekend, dus een rustpunt in de week. Het was mooi weer, dus met de kamera op stap. Polarisatiefilter gekocht, wat foto's gemaakt en mijn zaterdag-rondje gedaan. Dat was allemaal lekker rustgevend.
Die rust gaf ook gelegenheid de afgelopen week een beetje te laten bezinken. De meldingen over kanker hebben er in gehakt. Niet alleen omdat je innig meeleeft met die mensen, maar ook om wat het bij ons heeft losgemaakt. Je hoort en ziet verhalen, waarbij het net is of je in de spiegel zit te kijken.
Het doet aan de ene kant een film afdraaien, aan de andere kant maakt het weer eens het besef los, hoe gelukkig wij zijn.
Laten we met name over dat laatste maar een goed voorbeeld zijn voor die mensen die nu aan het begin van een hersteltraject staan.

Eens in de zoveel tijd mag ik mezelf verwennen. We eten dan lekker een gebakje bij de koffie. Deze keer had Yvonne Bosche bollen gehaald. Deze vallen in de categorie 'Niet te eten met een gebaksvorkje'. Zoals een tompouce eet je deze dingen uit de hand. Alleen een tompouce heeft een mondvriendelijke breedte, een Bosche bol niet. Tenzij je een ongelooflijk grote mond hebt (letterlijk) is het niet te doen zo'n ding te eten terwijl de chocolade je oren in kruipt. En dan spuit ook nog eens bij de eerste hap de slagroom je neusgaten in.

Lekker, lekker. Volgende keer weer een Bosche bol. En ook dan eet ik hem niet met vork en mes.
Nu ga ik mijn oren wassen.

Volgens mij snappen sommige ministers het echt niet. Ik zag vandaag minister Veerman (Landbouw) zijn eigen kippen inge�nt laten worden tegen de vogelgriep. 'Tjsa, soms heb je als minister ook wel eens een voordeeltje', was zijn toelichting. Ik vind dit gedrag tekenend voor de arrogantie van de heren politici van het huidige kabinet. Hoe kun je nu met zo'n gevoelig onderwerp zelf als eerste gaan, terwijl vele private kippenhouders er de grootste moeite mee hebben dat zij hun beesten niet buiten mogen laten lopen. Ook al zijn zij snel (met een paar dagen) aan de beurt, begrijp je als minister niet hoe de wereld op dit punt in elkaar zit als hij als eerste zijn kippen laat enten.
En dit is dan het kabinet van waarden en normen? ?

Ik kom er vandaag niet toe om een vervolg aan het lichtvoetig geschrijf op dit blog te geven. Als je in tijd van nog geen 24 uur wordt geconfronteerd met het feit dat twee dierbare mensen in je omgeving zijn geconfronteerd met kanker, sta je weer met twee benen op de grond. Voor luchtigheid is er dan even geen plaats. Je hoopt dan alleen maar dat je een klein steentje kan bijdragen aan de tijd die deze mensen met hun partners ingaan, een tijd van spanning, zware medicijnen en hopelijk uiteindelijk een goed resultaat.
Ik wens jullie (en jullie weten wie ik bedoel) veel sterkte en kracht toe in de komende tijd.

Beterschap is de overwinning die je behaalt op een valsspelende tegenstander.

De afgelopen periode ben ik regelmatig omarmd door het fileprobleem. Gezellig met grote aantallen medeslachtoffers in een rijtje wachten tot je de stad in mag. En die wachttijd wordt dan vaak bepaald door een lelijke eend met pech of een omgevallen vrachtauto.
Vanmorgen moest ik om half negen in de buurt van Delft zijn. Dat zijn dus drie hindernissen: de A29, Rotterdam en de A13. Gewapend met deze kennis en puttend uit ervaringen in het verleden toog ik om kwart voor zeven op pad met als planning rond kwart voor acht Rotterdam te halen en dan in drie kwartier naar mijn eindbestemming te kruipen. En zo als zo vaak als je denkt aan alles gedacht te hebben, kwam het allemaal niet uit zoals gepland. Er was helemaal GEEN file. Ik stond dus om kwart voor acht op een polderweggetje in de buurt van Delft te wachten tot iemand het licht aan kwam doen en de koffie aan ging zetten.
Volgende keer: ik gok op een uur of drie......

Ik ben blij dat ik dit weblog niet alleen voor mezelf bij hou. Aan de reactie zie ik dat er door verschillende mensen in verschillende landen naar wordt gekeken en dat stemt een mens vrolijk.
Vanmorgen las ik op nu.nl dat de Weblog Sargasso.nl twee zogenoemde Dutch Bloggies heeft gewonnen. Dus gelijk eens kijken wat dat voor een weblog is, een mens is nooit te oud om te leren. Nou dat werd dus niks, het aantal bezoekers was zo groot dat de server plat ging. Even niet gerekend op enorme bezoekersaantallen (alhoewel, het was een Nederlandse aangelegenheid, dus hoeveel bezoekers konden er zijn ?). Maar goed, je wint twee prijzen en bent gelijk twee dagen uit de lucht.
Ik hoop dat mijn bezoekers gewoon blijven lezen en eventueel aan hun vrienden en kennissen doorvertellen, maar mij niet nomineren voor een weblog prijs (zei hij met zijn hoofd in de wolken).

Vandaag de jaarlijkse belastingaangifte gedaan. Het stelt allemaal niet zo veel voor, voor een gewone loonslaaf met eigen huis, maar ik heb er gewoon een hekel aan.
Het is de laatste jaren wel wat gemakkelijker geworden. De belastingdienst heeft elk jaar een aangifteprogramma, je kopieert de gegevens uit het vorige jaar, vult aanvullende gegevens in en je verstuurt vervolgens de aangifte weer via internet.
Dit jaar heeft de belastingdienst iets gedaan, wat elk zichzelf respecterend bedrijf (lees Postbank) zou moeten doen. Het programma voor de belastingaangifte is er voor de Mac. Download, installeren en draaien. Geen enkel probleem om gegevens uit de vorige (Windows) versie in te lezen en alles werkt zoals het moet. Leuker kunnen ze het dus niet maken.
Dat is dus de kracht van de belastingdienst.....

Ik heb naast de bank, waar ik meestal mijn plekje in de huiskamer vind, een tafel staan. Op die tafel liggen mijn spullen, sleutels, pasjes enz. Dat moet daar liggen, want in mijn dagelijkse routine steek ik alleen de spullen in mijn zak die op dit tafeltje liggen. Ligt daar bijvoorbeeld mijn portemonnee niet, dat ga ik dus zonder op pad. (Routine of verstrooid?)
Afijn, in de loop der tijd wordt op dat tafeltje van alles opgestapeld, post, boeken, tijdschriften, bonnetjes enzovoorts. Op een gegeven moment begin je 's avonds wat moeite te krijgen met lezen, omdat het licht wordt opgevangen door stapels boeken, post, tijdschriften en zo. Dus vandaag maar eens aan het ruimen gegaan. Nu wil ik niet zeggen dat ik bonnetjes uit 1997 ben tegengekomen, maar in de stapel ben ik wel post tegen gekomen die al bijna een jaar geleden is verstuurd - gelukkig geen rekening.
Ik heb dus mijn tijd nuttig besteed: een doos vol oud papier en zeker weer voor een jaar ruimte op mijn tafeltje.
Morgen Yvonne's tafeltje?

Het is 10 maart. De weersvooruitzichten zijn niet zo goed, tenzij je een pingu�n of een ijsbeer bent. Regen, natte sneeuw een graad of vijf vorst. Kortom het blijft nog winter.
Nu heb ik zo mijn eigen gedachtes over het weer. Ik vind eigenlijk dat het gewoon 's nachts moet regenen en overdag zo tussen de 15 (winter) en 25 (zomer) graden moet zijn. Als het dan op 1e Kerstdag 's nachts sneeuwt kan dat op tweede Kerstdag als iedereen naar schoonmoeders moet weer zijn gesmolten. Op oudejaarsavond zo rond 11 uur een flinke regenbui houdt het gedoe met vuurwerk onder controle. Kortom als we een mens op de maan kunnen zetten, moet dit toch ook te regelen zijn.
Maar goed, ik heb me verzoend met het feit dat het niet te regelen is. We hebben het weer maar te nemen zoals het komt. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik geen hekel aan kou en nattigheid mag hebben. Waar ik dan helemaal van uit mijn stekker ga is als ik die lokale weerman hoor zeggen dat we eigenlijk recht hebben op zo'n graad of 10!!!
REGEL HET DAN, MAN!

Ik heb een schrijversblok. Dat komt omdat er vandaag niemand is afgetreden, er onderweg naar mijn werk niets gebeurd is, evenals onderweg vanavond naar huis.
Ik ga straks pas spinnen, dus daar kan ik ook niets over vertellen.
Kortom ik heb een schrijversblok...
of heb ik een schrijversblog.....

Voorlopig de laatste in de serie verbazingen rond de verkiezingen: Jozias treedt terug als fractievoorzitter, hij trekt zijn consequenties uit het verlies van de VVD. Geheel in lijn met mijn eerdere meningen over landelijke bemoeienis zul je begrijpen dat ik in een deuk heb gelegen omtrent deze gebeurtenis. Dat een lokale VVD fractievoorzitter terugtreedt vanwege het geleden verlies, dat snap ik, maar een landelijke fractievoorzitter?
Misschien is het echter maar goed dat iemand met zulke merkwaardige idee�n over verantwoordelijkheden er mee op houdt, maar dan moet hij meer doen dan alleen als fractiervoorzitter terugtreden.....

Ik heb er al een paar maal mijn ergernis over uitgesproken, het landelijke karakter van de lokale verkiezingen. Voorlopig zijn we daar van af, immers de volgende gemeenteraadsverkiezingen zijn pas over vier jaar.
Bij het afsluiten van de kiesdag, werden we nog wel getrakteerd op een geweldig slotakkoord: de landelijke vertegenwoordigers van de winnende partijen vonden dat de uitslag consequenties voor het zittende kabinet moest hebben, de verliezende partijen maakte het nog bonter: na de landelijke campagne werd nu wel erg benadrukt dat het hier om lokale verkiezingen ging, die niets met de Haagse politiek van doen hadden.
Alhoewel deze reactie redelijk voorspelbaar waren, bekruipt mij toch het gevoel van draaikonten, kampioenen in ontwijken van vragen en niet geven van heldere antwoorden op de gestelde vragen. Je kunt (op dat terrein) alleen maar respect hebben voor Marco Pastors, die zonder gedraai en gedoe zijn ingenomen standpunt over samenwerking overeind hield en zijn verlies nam zonder gedraai.

Petra van 't Hoen, Peter de Vries, Gert-Jan van der Valk, Piet van de Ree, A.T. van Gurp. Weet u wie ze zijn? De meeste mensen niet, maar ze hebben iets te maken met verkiezingen, het zijn onze mogelijke volksvertegenwoordigers (in de gemeenteraad van Oost Flakkee).
Wouter Bos, Mat Herben, Jozias van Aartsen, Andr� Rouvoet, Femke Halsema, dat zijn de mensen die we kennen, de mensen die campagne voeren, de mensen die vanavond op TV het grote verkiezingsdebat voeren, de mensen die ons NIET vertegenwoordigen in de gemeenteraden.
Ik ga vanavond voetballen kijken.
Ik ga de lokale politici aanmoedigen volgend jaar de campagne voor de Tweede Kamer verkiezingen vast te gaan voorbereiden.

Maar ik stem wel.

Ik dacht gisteren Yvonne een mooi boek cadeau te doen. Al veel over gehoord, maar volgens een reactie van Yvonne een paar maanden geleden dacht ik dat Yvonne (die ongeveer duizend boeken per maand leest ??) dit boek nog niet had. Bovendien wilde ik het zelf ook wel lezen.
Dus ik gaf haar een cadeau. 'Leuk', zei ze, en scheurde het pakpapier los; 'Die heb ik al !'
Nou leuk dus, kom ik met een boek thuis, heeft ze hem al gelezen.
Ik vroeg haar het boek op te zoeken, kon ik het lezen en het nieuwe boek omruilen voor een ander boek. Dan begint het gedonder, want het hele huis staat hier vol met boeken - ze leest er immers duizend per maand. Na een aantal uur zoeken, vrienden bellen of zij het wellicht hadden geleend, hebben we de zoektocht opgegeven en ben ik in het nieuwe boek begonnen.
Na een pagina of twintig komt Yvonne triomfantelijk met een boek in haar handen de kamer in: de Da Vinci Code; het nieuwe boek was al een beetje besmummeld. Gelukkig was het een readers digest verkorte uitvoering die ~Yvonne had gevonden. Kan ik lekker de lange versie lezen.

Ga gauw weer verder lezen.

Vandaag werd voornamelijk bepaald door een mooi begin van de dag en een mooi einde.

Vanmorgen vroeg was ik al op en was ik in de gelegenheid te genieten van de dagelijkse happening van het opkomen van de zon. Gelukkig hoef ik daar niets aan te doen en hoef ik me er ook geen zorgen over te maken, maar het blijft wel iets om in de gaten te houden:
mooi, mooi.

Het einde van de dag is besteed aan een bezoek aan Harrie en G�ke, waarbij een belangrijk deel is besteed aan het nuttigen van een heerlijke Indonesische rijsttafel. Lekker eten in goed gezelschap is zeker zo belangrijk als genieten van een zonsopkomst.
Kortom, vandaag kwam veel van het goede uit het oosten.

Geheel tegen mijn gewoonte een reclame, waarin de hoofdrol door een koor wordt verzorgt.

Veel plezier.

[ed - broken link]

Ik beschouw mezelf als iemand die over veel dingen redelijk genuanceerd kan nadenken. Je zult mij bijvoorbeeld niet horen zeggen dat politici zakenvullers zijn. Zeker als je kijkt naar locale politici zou ik niet weten hoe je je zakken moeten vullen van de vergoeding die je er voor krijgt, er zijn betere methoden denk ik.
Maar nu de verkiezingen er aan komen krijg ik wel weer een onpasselijk gevoel als ik naar de heren politici kijk en vooral luister. Het is een wedstrijd in duiken, vragen ontwijken, geen antwoord geven en vooral de schuld van dingen die niet goed gaan afschuiven op de tegenpartij en zeggen dat jij het gelukkig een stuk beter hebt gemaakt. Vooral de landelijke politici houden zich met deze gebakkenluchtverhalen bezig terwijl het in de verkiezingen toch over gemeenteraadsverkiezingen gaat en daar spelen toch wat andere thema's dan in de landelijke politiek.
Ik zou zeggen: heren landelijke politici, bemoei je er niet mee, jullie zijn volgend jaar aan de beurt. Op deze wijze kunnen de lokale politici aan de gang, en dan hopelijk niet al te veel met het aantrekken van de grote broek en vervolgens zeggen dat je het niet allemaal zo bedoeld hebt, als blijkt dat dat stemmen kost.

P.S. Lekker hoor, af en toe zo negatief zeuren. Morgen weer normaal.