Archieven van mei 2006

Rita Verdonk zal geen lijsttrekker van de VVD worden. Het verstand heeft ook daar geregeerd. Nu kan ze zich richten op haar volgende probleem: het verstrekken van vertrouwelijke informatie aan de Telegraaf. Ik heb gemengde gevoelens. Ik hou niet van het type Verdonk: rechtlijnig, regels zijn regels, inflexibel. Alhoewel gedurende de campagne ook hier wel een paar scheuren in kwamen, zieltjes winnen blijft immers belangrijk. In een land waar je tot je politieke tegenstanders bent veroordeeld om te regeren past geen keihard innemen van standpunten. Als niet VVD favoriet is er dan wellicht nu een verkeerde lijsttrekker gekozen, onder IJzeren Rita was naar mijn mening de kans groter dat de boel zou ploffen. Nu moeten we dat maar weer afwachten.

De nieuwe MacBook van Apple is een schitterende laptop. Alleen hij schijnt ��n probleem te hebben: de processor wordt nogal warm. Je leest over temperaturen van boven de 80 graden, en dat is warm, als je hem dan op je schoot hebt, loop je kans op blaren.
Ik hoorde dat Apple een geweldige oplossing voor dit probleem heeft gevonden: in plaats van Laptop noemen ze het nu een Notebook, dus het is geen schootcomputer meer.
Naast geweldige producten vinden ze bij Apple ook briljante oplossingen.

In de afgelopen dagen heb ik me bezig gehouden met discussies over objectieven, auto's het weer etc. Allemaal heel belangrijk totdat ik vanmorgen te horen kreeg dat de partner van een collega van mij na een ziekbed van 16 dagen (!!) is overleden. Op dat moment is even niets meer belangrijk. Je probeert je een voorstelling te maken van wat er gebeurt als je zoiets overkomt, maar dat lukt je niet. De gedachte dat een goede relatie binnen twee weken aan stukken is gescheurd is niet te bevatten, het maakt je helemaal gek. Maar ik kan het er over hebben, mijn collega heeft het er mee te doen.
Meer dan haar alle sterkte toe te wensen kan ik niet...

DE VRIENDSCHAP - Thé Lau

de geur van heel de bloemenzee vergeet je
de woorden die de priester spreekt vergeet je
hoe beurs je bent en hoe gedwee vergeet je
en de zon die door de wolken breekt vergeet je

maar de vriendschap vergeet je niet

de tranenvloed die je verdoofd vergeet je
het doffe barre ongeloof vergeet je
het verdriet dat je voelt en ziet vergeet je
en de aard van God die geeft en rooft vergeet je
en de dunne zon vergeet je

maar de vriendschap vergeet je niet

en in stilte zeg ik vaarwel
in stilte buig ik mijn hoofd
het ga je goed, het ga je goed

Gisteren nog schreef ik dat het nu wel weer mooi weer mag worden. Nou vandaag werd ik op mijn wenken bediend: mooi zonnetje, lekere temperatuur. Ik had nog een afspraak met Niek lopen om weer eens een fotosessie te doen, en die hadden we gepland voor vandaag. Maar dat liep allemaal niet zoals gewenst. Niek had gisteren een feestje gehad en lag vanmorgen rond een uur of vijf in bed. Ze was dus niet echt in topvorm. Daarnaast had ik het idee in haar tuin wat foto's te maken, maar daar stond de zon fel in: fotografische gezien niet geweldig: te veel contrast, te hard licht.
We hebben wel wat foto's gemaakt, maar vooral onder het genot van een pot thee zitten beppen. Ook leuk.

Ik ben niet zo'n klager over het weer. Ik heb het ook wel naar mijn zin als het op mijn vrije dagen wat minder dan 25 graden is. Maar nu begint de regen me wel een beetje de keel uit te hangen. Je moet alles tussen de buien door doen: gauw boodschappen doen, snel de hond uit laten enz. Je komt voor je plezier niet buiten.
En als het dan even droog is, moet je rap profiteren. Zo was er toch weer een lichtpuntje vandaag. Ik zag bij de Opel dealer de nieuwe Astra Twin-Top staan, en dat is dus echt een speeltje voor mij. Heb me ge�nteresseerd door een verkoper laten waarnemen en 5 minuten later had ik de sleutels en ben Yvonne op gaan halen. Voor de deur geshowd met het dak dicht en open, en toen samen nog een stukje gereden, voor dat we hem bij de dealer moesten inleveren. Was leuk.
Overigens, Marius, ik hoef geen argumenten te verzinnen om deze aan te schaffen, het was gewoon voor de leut.

Ik ben vandaag alleen naar Rotterdam gegaan. Nou doe ik dat wel vaker, maar dan ga ik naar het werk. Vandaag ben ik in mijn uppie gaan winkelen (dat is kijken, niet kopen). Ik heb me lekker staan verlekkeren bij mooie camera's en objectieven, bij mooie computers en software en bij mooie auto's. Veel leut gehad, maar objectieven kijken had als doel wat verder te komen in mijn zoektocht naar een nieuw tele-objectief. Ik dacht dat ik de keuze had teruggebracht tot een 100-400 van Canon en een 50-500 van Sigma. Maar de fotograaf-meneer voegde daar een 200-500 van Tamron als goede keuze aan toe, en zette me gelijk weer aan het twijfelen over het praktisch nut van een 400mm plus objectief.
Misschien doe ik er beter aan een goed 70-300 objectief te kopen, praktisch in het meeste gebruik, en voor die uitzondering dat 300mm niet genoeg is een converter aan te schaffen.
Ik ga eerst maar eens zo'n toeter huren om het praktisch gebruik aan de lijve te ondervinden.

Het vooruitzicht om de hele dag binnen te zitten stond ons niet aan. En aangezien we ons Blijdorp abonnement hebben verlengd, besloten we dat maar te gelde te maken. Het was dan wel een feestdag, maar het slechte weer zou de mensen wel weg houden.....dachten we.
Toen we om 11 uur aan kwamen, was het parkeerterrein al voor de helft gevuld. Gewoon druk dus. Maar de meeste mensen hebben een hekel aan een druppeltje regen op hun hoofd, dus alle binnen-atracties waren goed druk. Wij hebben heerlijk buiten gewandeld, genoten van de tuin en de beesten.

Geen regen die het voor ons verziekt.

p.s. Klikken op het plaatje laat de natte krant beter zien

Zo, ik heb het verdiend, vind ik, een lekker lang weekend. Vrijdag is namelijk voor mij een verplicht vrije dag, dus vier dagen om te doen en laten wat ik/Yvonne (doorhalen wat niet van toepassing is, wil.
Over wat men wil gesproken: bij ons op kantoor is in voorbereiding op het wk-voetbal het volgende concept contract in omloop:

WK Contract
Ook bang dat je huwelijk een flinke deuk gaat oplopen tijdens het komende WK? Welnu, daar is een oplossing voor. Het WK Contract. Kwestie van tevoren alles goed regelen en dan moeten de problemen de wereld uit zijn. De punten:

• Van 9 juni t/m 9 juli 2006, is het de bedoeling dat je de sportsecties van de kranten leest, zodat je op de hoogte bent van wat er gebeurt met betrekking tot de World Cup 2006, zodat je kan meepraten in een discussie. Als je dit niet doet, bestaat de kans dat je kwaad wordt aangekeken, of totaal wordt genegeerd. AUB niet klagen als je geen aandacht krijgt.


• Tijdens de World Cup is de televisie van mij, de hele tijd, zonder uitzonderingen. Als je ook maar naar de afstandsbediening kijkt, ben je een oog kwijt !!!!!


• Mocht je tijdens een wedstrijd voor de tv langs willen, dan mag dat, mits je dit kruipend over de vloer doet, zonder mij te storen. Wanneer je besluit om naakt voor de tv te gaan staan, zorg dan dat je daarna gelijk weer je kleren aandoet, want als je een koutje vat, heb ik geen tijd om je naar een dokter te brengen of je te verzorgen tijdens de World Cup.


• Tijdens de wedstrijden ben ik doofstom en blind, behalve als ik iets te drinken of te eten nodig heb. Je bent gek als je denkt dat ik naar je luister, de deur open ga doen, de telefoon opneem, of, indien aanwezig, de baby opraap als die op de grond is gevallen.....Dat gebeurt niet !!!


• Het is belangrijk dat je er te allen tijde voor zorgt dat er minimaal 2 sixpacks bier in de koelkast staan, er voldoende chips in de kast ligt en dat je je gedraagt als er vrienden van mij voetbal komen kijken. Als tegenprestatie mag jij dan de tv gebruiken tussen 00.00 uur en 06.00 uur, behalve als er een herhaling van een goede wedstrijd is


• AUB !!! Als ik boos of verdrietig ben, omdat mijn favoriete land aan het verliezen is/ verloren heeft zeg dan NOOIT : Het is maar een spelletje, of : geen zorgen, de volgende wedstrijd winnen ze. Wanneer je dit soort dingen zegt, maak je mij alleen maar bozer en ga ik minder van je houden. Bedenk dat je nooit meer van voetbal zult weten als mij en je troostende woorden dus alleen maar averechts zullen werken en leiden tot een scheiding


• Je bent welkom om 1 wedstrijd samen met mij te bekijken en je mag in de rust tegen me praten, maar alleen tijdens de reclame en als de score gunstig is. Ik benadruk dat dit voor 1 wedstrijd is
  .Je kan de World cup dus niet gebruiken als excuus om meer tijd samen door te brengen.


• De herhalingen van de doelpunten zijn erg belangrijk. Het kan mij niet schelen dat ik ze al gezien heb, ik wil ze weer zien. Heel vaak..


• Vertel je vrienden geen baby's te krijgen, of kinderfeestjes te geven of andere bezigheden die mijn aanwezigheid vereisen te organiseren, want :
  
  
  • a. Ik kom niet
  
  
  • b. Ik kom niet
  
  
  • c. Ik kom niet
  
  
• Mocht 1 van mijn vrienden bellen om op zondag voetbal bij hem thuis te kijken, dan gaan we gelijk!


• De dagelijkse hoogtepunten uitzendingen op tv elke avond, is net zo belangrijk als de wedstrijden zelf. Durf niet te zeggen " maar dit heb je toch al gezien...laten we overschakelen op 1 van mijn favoriete uitzendingen" want het antwoord zal zijn: "Kijk bij regel 2 van deze lijst"


• En als laatste : Houd opmerkingen als "Gelukkig is het WK maar 1 keer in de 4 jaar" voor je. Ik trek mij toch niets aan van deze opmerking, want na het WK beginnen De Eredivisie, de Serie A, de Primera Division, de Premier League etc, etc, etc. toch weer.

In verband met Hemelvaartsdag - sportschool gesloten - heb ik deze week mijn spin-avonden op maandag en woensdag. Gisteren dus bij Jasmijn wezen trappen. Nu weet ik dat Jasmijn een stevige les heeft, maar gisteren leek het nog zwaarder dan anders. Aan het einde was ik zo moe, dat ik er misselijk van op de fiets zat. Geeft wel een goed gevoel van inspanning, maar meestal is dan mijn suikerwaarde aan de hoge kant. Dat laatste snapte ik niet, want die is al weken erg goed.
Toen ik thuis kwam en mijn bloedsuikerwaarde controleerde, werd mijn vermoeden bevestigd: een hoge suikerwaarde. Dat verklaarde de moe- en misselijkheid. Alleen snapte ik niet waarom die waarde zo hoog was.
Toen ik echter de etui met spuitgereedschap opende werd het duidelijk. Ik was vergeten insuline te spuiten bij het avondeten. En die vergeetachtigheid werd dus genadeloos afgestraft.

Waarmee het nut van voldoende insuline bij sporten maar weer eens is aangetoond.

Vanmorgen las ik een nieuw bericht op het blog van Marius. Ik wilde daar een reactie op plaatsen, maar dit liep allemaal niet zo lekker. Uiteindelijk kwam het er op neer dat er twee reacties waren geplaatst, terwijl ik alleen maar een foutmelding had gezien. Dus ik heb Marius een e-mail gestuurd, met daarin het probleem.
Marius, deskundig als hij is, wist heel snel te vertellen waar het aan gelegen heeft:
Somewhere there is a spam comment filter moderation switch module plug-in set up control panel option set incorrectly...

Dus heb je een probleem: vraag het aan Marius, hij weet zo waar het aan ligt.

Vanmorgen vroeg opgestaan. Samen met Nadir gewandeld en genoten van het ochtendzonnetje.
Wat zullen we vandaag eens gaan doen, vroeg ik Yvonne toen we in de tuin zaten te ontbijten, blijven we thuis of gaan we ergens naar toe.
Nou, zei Yvonne, aan het strand zal het wel druk zijn met dit mooie weer. Laten we maar naar een dierentuin gaan of zo. Maar dan wel met de cabriolet, lekker open rijden.
Zo gezegd zo gedaan, lekker naar de dierentuin geweest. En daarna nog even in Middelharnis aan de haven op een terrasje gezeten. Nu gauw naar huis, lekker de BarBQ aan en genieten van een mooie avond in onze tuin.

Yvonne schudt me wakker, ik lag te dromen op de bank.

Vanmiddag was het weer tijd voor het rondje met camera. Ik heb even in strijd gestaan of ik mijn zuid-wester mee moest nemen, maar het is mei, dus voor herfststormen is het te vroeg. Dat is wat mijn verstand me zei, de buitenwereld deed anders vermoeden.
Uiteindelijk heb ik toch een plaatje geschoten dat aan toont dat het toch echt voorjaar is.

Het zal toch niet zijn dat we de zomer gehad hebben, dat zou balen zijn, want ik was ziek!

Ik zit noodgedwongen bij Niek mijn weblog bij te werken. Eens in de honderd jaar namelijk geeft een Apple wel eens een groot probleem. Deze keer was dat de iMac van Niek. Start wel op maar daarna was hij zeer druk met het lezen van de harde schijf. Daar zat een sneekie op. ('t Zal wel een Microsoft schijf zijn geweest). Systeemherstel zette geen zoden aan de dijk, dus restte slechts een volledige herinstallatie.
Dus tijdens het bijwerken vanaf internet van de nieuwste versies, maak ik mezelf maar even nuttig door mijn dagelijkse verhaal te schrijven.
Nou Windows fanaten: gniffel maar even.


[ed - sorry, movie no longer available]

Het is the continuing story of Rita Verdonk. Nadat zij eergisteren politiek de oren is gewassen - alhoewel ik daar anders over denk - is zij gisteren weer op verkiezingspad gegaan. Recht door zee als ze is, moet ze dan zonodig met een helicopter naar de plaats van bestemming worden gebracht; over grootheidswaanzin gesproken. Daar - en op haar site - meldt ze gewoon weer dat zij in de zaak Ayaan Hirsi Ali geen andere opties had en heeft. Een beetje in strijd met de belofte in reactie op de motie in de Tweede Kamer. Maar ja, ze doet wat ze zegt.....
Vervolgens komt vandaag eindelijk de baas van de regering uit zijn hoekje gekropen. Hij ziet er nu persoonlijk op toe dat Rita zich aan de afspraken met de kamer houdt. Glimlachend ondergaat Rita deze correctie:De zaak is zo belangrijk. Natuurlijk is het normaal dat de minister president zich er mee bemoeit. Terwijl zij waarschijnlijk weer gewoon haar eigen gang gaat.
Nu had meneer Balkenende afgelopen weekend al moeten laten zien dat hij de baas is, maar hij is geweldig in het ontduiken van zijn verantwoordelijkheden (net als in Indonesi�, waar hij vertelde dat de euthenasie-wet was aangenomen, maar hij had tegen gestemd).

Ik kan maar ��n ding bedenken: Hoogste tijd, de laatste ronde

Ik begrijp het niet.
Iedereen in de politiek sprak zich gisteren uit in termen van verbijstering, schande en onzorgvuldig handelen ten aanzien van de actie van IJzeren Rita om Ayaan Hirsi Ali haar paspoort te ontnemen. In het debat werd alles nog eens goed en kamerbreed aangezet. Eindelijk het door het Fortuyn effect gewenste handelen. Dacht ik.
Uiteindelijk zijn de regeringspartijen te schijterig conclusies te trekken en de oppositie is niet bij machte iets te doen. Conclusie: een motie waarin Verdonk zich kan vinden, omdat zij niets hoeft te doen.
Verdonk zelf is er eentje van "ik zeg wat ik doen en ik doe wat ik zeg", hetgeen moet worden vertaald met "een sterke vent die mij uit het pluche krijgt, en ik blijf maar wat aan rotzooien".
Mijn enige hoop is gevestigd op de VVD, die nu zo'n interne strijd aan moet met Rita als (God verhoede het) lijsttrekker, dat die VVD uit elkaar spat.

Maar ook dat zal wel niet.

Niet dat ik een enorme fan ben van Ayaan Hirsi Ali, maar wat zij door minister spierbal nu wordt aangedaan gaat mij wat te ver. Kennelijk moet zij laten zien dat zij de sterke leidster is, de ijzervreter van de VVD. Volgens mij hebben we het tijdperk van de IJzeren Dames achter ons gelaten en mag emotie weer.
Ik vind dat rechters het volgens het boekje moeten doen, politici mogen wat meer nadenken. Doen ze dat niet dan veranderd er per definitie nooit wat. Een minister die er na drie jaar achter komt dat er iets niet volgens de regels gaat en dat binnen 48 uur zo nodig moet rechtzetten is kennelijk hard aan het bewijzen dat er met haar niet valt te spotten.
Ik ben niet links, ik ben niet rechts, ik ben recht door zee was haar uitspraak. Wel ze zou er goed aan doen recht door zee de politiek achter zich te laten en weer het gevangeniswezen in te gaan.
Politici die zich alleen richten naar wat er staat, zonder te nuanceren zijn mij te gevaarlijk. Voor dat je het weet moeten zij gaan zeggen Ich habe es nicht gewusst.

Het 250ste bericht staat in dit dagblog. Gefeliciteerd met mij.
Ik hoor nu natuurlijk een geweldig verhaal te schrijven, maar ik ben niet zo in vorm. Ben vanmiddag weer naar huis gegaan met hoofdpijn, een oorontsteking en wat koorts. Maar mijn suiker is goed.
Ik moet denk ik maar eens goed uitzieken, als ik daarvoor tenminste het geduld kan opbrengen.

Voor de trouwe bloglezers: in de linker kolom onder overig staat een snelkoppeling naar bloglines. Hier kun je een gratis account aanmaken en vervolgens de weblogs die je volgt, benoemen. Je kunt dan hier in een oogopslag zien op welke weblogs er nieuwe artikelen zijn verschenen. Handige hulp.

Een maand of wat geleden kwam ik thuis tot de ontdekking dat ik mijn titanium oorring met gouden hanger was verloren. Ik baalde daar behoorlijk van, want het was een mooi cadeau van Yvonne. Je zoekt je dan dagen te pletter, want dat ding kan overal liggen. Bedden gaan overhoop, wasmanden leeg. Je kijkt op elke plek waar de motorhelm op of af gaat, maar niet meer gevonden.
Vandaag stapte ik de badkamer in en zag ik ineens die oorring op de grond liggen. Even verder gespeurd en ik kwam ook de hanger tegen. Een klein wonder, want in die afgelopen maanden is toch met grote regelmaat een stofzuiger aan de slag geweest en heb ik ook vaak de vloer gemopt. Waar het ding zich verstopt heeft begrijp ik niet, hoe hij ineens op de vloer komt ook niet, maar ik ben wel blij het ding weer op zijn rechtmatige plaats te hebben hangen.

Ik heb voor vandaag een filmpje in plaats van een verhaal. Het is een leuke Apple reclame:

Ik heb vandaag een beetje een buddag. Het begon vanmorgen al met de constatering dat ik gisteren was vergeten insuline te spuiten. Dat brengt me wel een beetje uit mijn ritme en voel me gammel. Op kantoor gekomen kreeg ik te horen dat de partner van een collega ernstig ziek is. Vreselijk, hoor ik veel te vaak de laatste tijd.
Je moet dan wel je gedachten verzetten, anders schiet je echt in een enorme dip. Gelukkig zijn er ook goede berichten. GJK gaat volgende week weer voorzichtig wat tijd op kantoor doorbrengen. Er zijn leukere dingen dan werken, maar in dit geval ben ik daar wel erg blij mee.
Gisteren ook nog even door de polder gereden. Ook dat maakt mij een gelukkig mens, rondkijkend over het mooie Flakkee (klik op de foto voor een groter exemplaar). Brengt balans in de mindere dingen die ik te horen kreeg.

Ik ben vanavond voor de derde achtereenvolgende dag gaan spinnen. Ik voelde de twee voorgaande lessen wel een beetje, maar wilde me niet laten kennen. De moed zonk me wel een beetje in de schoenen toen ik Peter als invaller zag, maar zijn les is bekend en die beviel me wel. Nu zit ik uitgepierd dit verhaal te typen en ik snap niet dat er mensen zijn die drie weken achter elkaar uren per dag op een fiets door Fankrijk racen. Zij moeten het doen met twee rustdagen, terwijl ik in zo'n les met Peter zit te snakken naar nummer negen.
Ik voel me echter wel een bikkel, maar zal hier geen gewoonte van gaan maken (denk ik).

Vorige week kondigde ik al aan dat Mariska het team van beroepsmartelaars zou gaan versterken. Het afgelopen weekend is zij, ter behaling van het certificaat 'Martelen op de fiets', behoorlijk onder handen genomen en heeft ze haar martel-certificaat bemachtigd.
Vandaag zou ze voor de eerste keer les geven en - sukkel als ik ben - ik wilde daar wel bij zijn.
Ze zijn zo slim die vrouwelijke martelaars: Jasmijn met haar nieuwe les, waarin rustig wordt opgebouwd, Kim met haar nieuwe les die wel een beetje zwaar is en Mariska: 't Is mijn eerste les en ik ben wel een beetje zenuwachtig. En ik trapte er weer in. Na vijf minuten durfde ik niet meer naar beneden te kijken uit angst zeeziek te worden bij het kijken naar mijn zweetzee. Als opknappertje had ze een staande klim met veel weerstand van zo'n minuut of zeven, Maar daarna mag je even uitrusten werd het goedgemaakt.
Nou Mariska, voor mij ben je geslaagd, welkom bij de martelaars.

Het heeft vandaag niet hard gewaaid. Maar op een zeker moment werden we opgeschrikt door een verbaasde kreet. Vanuit ons kantoor (op de veertiende verdieping) hebben wij uitzicht over de haven. Bij een van de bedrijven staat een hoge schoorsteen. Nu plegen deze dingen bij stevige wind wel wat te bewegen, omdat ze anders zouden afbreken. Echter deze schoorsteen maakte bij de geringe wind toch wel angstig grote bewegingen. Hij zwiepte behoorlijk heen en weer en dan was gedurende enkele minuten alle zichtbare beweging weer verdwenen. Uiteindelijk was het zo erg dat we toch maar wat instanties wilde gaan inschakelen.
Uiteindelijk kwam Henk met de oplossing. Hij had op internet gisteren gelezen dat bij de schoorsteen vandaag een serie triltesten werden uitgevoerd. Zo, dat probleem was weer opgelost.

Die Henk kan staalhard liegen.

Yvonne belde vanmorgen. Dit gebeurt alleen maar als ze iets bijzonders heeft te melden, en dat had ze. Weer schade aan de auto. Deze keer stond ze stil, dus ze is vrij van elke vorm van verdenking. Op haar weblog lees je meer over het gebeuren.
Je baalt er echter wel van, het kost toch elke keer een bom geld. Deze keer kunnen we gelukkig de schade verhalen, maar de vorige keren niet.

Gisteren zat ik naar mijn favoriete programma Topgear te kijken. Daar werd een Koenigsegg getest en zoals dat bij dat soort auto's gebruikelijk is werd op een circuit een snelle ronde afgelegd. Deze keer verliep dat niet helemaal goed, de wagen raakte van de baan en vloog door een bandenstapel. Geen persoonlijke ongelukken, maar de Koenigsegg heeft wel een nieuw spatbord nodig. Ik denk dat dat spatbord meer kost dan onze hele Opel, dus wat is nu een grote schade.
Alles is relatief.

Zei hij tandenknarsend.

De buurman was gisteren met een hogedrukspuit zijn terras aan het schoonmaken. Daar was nogal wat zand en tuingrond bij betrokken en dus was het al ras een kleine modderpoel. Zijn kinderen hadden daar geen moeite mee en besloten vader te helpen bij de opruimwerkzaamheden. Dat daarbij wel eens een spatje op het lichaam komt valt niet te vermeiden. Trots kwamen ze enige tijd later van hun hulp vertellen, de tekenen nog zichtbaar. Pas tegen etenstijd zijn zij zelf aan de reinigingsbeurt toe gekomen.
Ik wed dat Pa voor die tijd zelf ook nog even flink in die modderpoel aan het stampen is geweest, maar hij is het niet komen vertellen, daar moet je jong en ongeremd voor zijn.

(klik op de foto voor een betere blik)

Naast de huidige zaterdag klusjes als boodschappen doen en stofzuigen heb ik vanmorgen de auto maar eens gewassen. En dat valt nog niet mee hoor. Eerst raak je in gesprek met een buurvrouw, daarna met de buurman. Daar gaat echt veel tijd in zitten, zo'n auto wassen.
Vervolgens de volgende inspanning met Jack en Suzanne: tappa's eten in het plaatselijk restaurant. Zo'n uur of wat bezig zijn met je door allerlei hapjes heen te werken, ik kan me eenvoudigere dingen voorstellen.
Het slotakkoord was vervolgens het rituele klaverjassen, waarbij de dames hun jaarlijkse overwinning hebben gehaald. Ze waren daar uiteraard erg uitgelaten over, en terecht, want zo vaak gebeurt dat niet.
Al met al een enerverende zaterdag.

Ze houden een onderlinge competitie, de spin instructeur en instructrices. Ze blijven mij op het verkeerde been zetten. Denk ik dat Peter de oppermartelaar is, doet Kim er een schepje bovenop. Ben ik een beetje aan dat idee gewend, krijg ik een inval les van Jasmijn. 'Ik heb een nieuwe les begint ze, en de moed zakt me in de schoenen. Ze bouwt het rustig op, bij het tweede nummer loopt het zweet in stralen van mijn lijf. Zo tegen het einde komt de van te voren aangekondigde climax: een zittende klim van 7 minuten, met elke minuut een slag weerstand erbij, de laatste twee minuten verhoogt het tempo......

Vanaf volgende week gaat Mariska het team aanvullen, nog zo'n bikkel erbij voor de competitie.
Ik neem maar een extra lesje....

Elke keer weer is het een spagaat tussen spanning en opluchting: het controlebezoek aan de specialist. Deze keer was Yvonne weer aan de beurt. Spanning van te voren, want alles wat je een veilig plekje gegeven hebt, komt weer aan de orde. Opluchting achteraf, als blijkt dat alles OK is.
Vanwege die spanning wil je niet, maar het goede bericht voelt toch altijd lekker en ook nu vieren we gelukkig weer ons eigen feestje.
Ik hoop dat Mike en Gijs-Jan ook snel dit soort feestjes met hun Els en Hanneke gaan vieren.

Over hardlopen gesproken: vorige week zaterdag werd in Middelharnis de traditionele omloop van Menheerse gehouden. Ies - een collega en hardloper - had zich ingeschreven. Hij moest wel eerst in het woordenboek zoeken wat Menheerse is en vervolgens in de Bosatlas waar Menheerse ligt, en toen bleek dat dat een dorp is waar ik (Sommelsdijk) heb gewoond, werd er informatie ingewonnen.
Ik heb Ies verteld dat hij vooral noppen onder zijn schoenen moest doen, anders blijf je steken in de modder. Daarnaast moest hij zorgen bij de eerste drie te eindigen, die krijgen allemaal een varken, de rest wordt overgoten met pek en veren en op een paar stokken het dorp uit gedragen.
Ik hem langs zien komen in de middenmoot en sinds dien niets meer van hem vernomen....

Mijn zus Els staat bekend als een boekenwurm. Vroeger al waren wij met het hele gezin naar haar op zoek, omdat ze was verdwenen. Als we dan zo ongeveer in paniek de politie maar wilden gaan inschakelen kwam ze vanachter een stoel in een hoekje met haar boek te voorschijn, zich van geen kwaad belust. Dat is nooit erg veranderd en uiteindelijk is ze in een bibliotheek gaan werken. Alsof ze daar niet genoeg boeken om zich heen heeft, worden er thuis ook boeken met karrenvrachten binnengereden.
Els is dus een boekenworm.
Maar alle zekerheden in dit leven gaan aan diggelen. Vanmorgen kreeg ik een e-mail van haar met de melding dat ze aan een 10 km loop had meegedaan, en die rond de 66 minuten had gelopen. Het moet niet gekker worden....