Ik moest vanmorgen even in het ziekenhuis langs, omdat ze daar wat bloed moesten prikken in verband met de kwartaalcontrole op mijn suikerziekte. Ze beginnen daar om 8 uur met prikken, maar meestal als je om half acht binnenkomst zitten er al tien mensen in de wachtruimte.
Veel vroeger gaan heeft ook geen zin, want ik zit altijd te scheuren van de honger, omdat je nuchter moet zijn bij het prikken. Ik probeer dus zo weinig mogelijk tijd tussen wakker worden en wachtkamer te laten zitten.
Vanmorgen was ik er om kwart voor acht en, oh wonder, maar vier mensen voor me. Je trekt een nummertje uit de automaat, wat nog steeds niet nodig is, je vraagt gewoon wie voor jou de laatste was en die hou je in de gaten. Het klikken van de nummertjes automaat is slechts de vervanging voor VOLGENDE! en wij zoeken wel uit wie dat is.
Uiteindelijk was ik dus redelijk snel aan de beurt en dan begint de volgende kermis. Ik ben namelijk sinds de prikkerij van 9 jaar geleden een M.P.P (moeilijk prikbaar persoon). Dat wil zeggen dat er uitgebreid in beide armen wordt gezocht naar een geschikte ader, die dan na een tweetal of meer pogingen met een heel dus naaldje en veel gewroet tot bloed doneren wordt aangemaand. Vanmorgen was er een nieuwe prikster, dus dat kon wat worden. Ik wenste haar succes en vertelde dat ik een M.P.P was. Zij keek mij aan, klopte wat op mijn arm, stak er een naald in en trok drie buizen bloed.....Om kwart over acht stond ik weer buiten.
Goed volk daar in Dirksland.
Vorige keren zeker geprikt door een man? Vrouwen staan er al om bekend dat ze het bloed onder iemand nagels uit kunnen halen dus succes verzekerd als ze van prikken hun werk gaan maken. Daar kan geen M.P.P. tegenop (mannelijk probleem persoon?) giechel...