Archieven van september 2006

Vandaag moest het er van komen. Het weerbericht was goed, ik was vroeg wakker en had dus alle tijd om naar Rotterdam te gaan en mijn 'stadslandschappen' te fotograferen. Zo er over schrijvend leek het allemaal niet zo lastig, maar als je in de stad staat is het knap lastig om plekken te vinden waar je een foto van een deel van de stad kan maken, zonder dat het om ��n gebouw of zo gaat. Uiteindelijk kom je dan toch weer bij de Waterweg terecht. Het was behoorlijke zweten in mijn motorpak, maar uiteindelijk heeft het toch een aantal geslaagde foto's opgeleverd. Nu afwachten wat de communicators er van vinden.

P.S. Bert, dat overhemd is gevaarlijk hoor, trekt in deze tijd alleen maar CDA-aanhangers aan.

Eigenlijk wilde ik het vandaag over Jos Verstappen hebben. Jos is de mislukte Formule 1 coureur die ondanks het feit dat hij na zijn eerste redelijke F1 seizoen, waarin hij twee keer op het podium stond terecht is gekomen bij derderangs teams en nooit meer iets heeft bereikt. Ondanks dat heeft hij wel een grote schare fans, die allemaal tussen de 40 en 100 euro hebben betaald om hem komend weekend in Zandvoort aan het werk te zien. Alleen Jos komt niet, omdat hij vorig jaar wel betaald is, maar niet op afgesproken tijdstippen. Het gaat Jos dus niet om zijn fans, maar om de poen. Een echte professional had na zijn thuiswedstrijd de ruzie met zijn team gemaakt.
Maar er gebeurde vandaag iets anders waardoor ik het helemaal niet over Jos meer wil hebben. Yvonne is vandaag op controle geweest, zij maakte zich zorgen. Uit die controle is gebleken dat zij zich over haar gezondheid geen zorgen hoeft te maken.
En dan is niets anders meer belangrijk.

Ik ben niet zo'n schrijver over het werk, maar af en toe gebeuren er dingen die het vermelden waard zijn. Vandaag werd ik benaderd door een medewerker van onze afdeling Communicatie. Zij geven elke maand ons lijfblad Pluspunt uit en daarin wordt ook een fotopagina opgenomen. Nu zijn ze een beetje aan het stoeien met de wijze waarop die fotopagina moet worden gevuld en voor de komende uitgave hebben ze mij gevraagd of ik foto's wilde maken. Wel dat is niet tegen dovemansoren gezegd.
De foto's moeten iets met Rotterdam te maken hebben, dus combineer ik mijn voorkeur voor landschapsfotografie met foto's van de stad. Ik ga een serie stadslandschappen van Rotterdam maken. Dus als jullie me van het weekend in de stad op mijn buik op de Coolsingel zien liggen dan ben ik niet dronken...

P.S. Marius, in Nederland is in 1970 de opkomstplicht voor verkiezingen afgeschaft. Dat was nog voor mijn stem-tijd, maar ik ben onderzoek aan het plegen.

De wikipedia definitie van Algemene Beschouwingen:

Algemene beschouwingen zijn vergaderingen van een politiek orgaan als de Tweede Kamer of een gemeenteraad die worden gehouden om te discussi�ren over de plannen die de regering (of het college van burgemeester en wethouders) voor de komende periode hebben gepresenteerd.

Ik ben gisteren al vroeger thuis gekomen vanwege een kramperige buikholte. Vanmorgen was dat nog niet over, dus na een melding aan kantoor omtrent mijn afwezigheid ben ik weer te bed gegaan. Om twaalf uur werd ik wakker en om ��n uur lag ik er weer in. Kortom - weinig meegemaakt.
En ik heb ook niet zo'n zin om over politici te praten die er in het kader van de verkiezingscampagne kennelijk alles voor over hebben om op TV te verschijnen en dus volkomen misplaatst in allerlei shows proberen te laten zien dat ze daar op hun plaats zijn.
Ik heb ook niet gespind vandaag, maar dat haal ik wel in.

Zo, vandaag was het weer raak. De (aangekondigde) staking van de RET-ers liet weer duidelijk zien dat het openbaar vervoer een duidelijke rol speelt in het verminderen van de files. Het was vandaag bijna vanaf huis file rijden. Ik was weer blij met mijn motor.
Toch moet mij wel iets van het hart. De RET wordt geprivatiseerd. Niet zo nieuw, dit is een al jaren lopend proces. De gemeente Rotterdam gaat dus met (private) ondernemingen contracten afsluiten over het verzorgen van het openbaar vervoer. Het kan dus zijn dat over een paar jaar een contract met een andere onderneming (bedrijf B) dan de huidig beoogde onderneming (bedrijf A) wordt afgesloten. Bedrijf B zal dan wel personeel moeten inhuren en dat zal voor een belangrijk deel van bedrijf A komen (die hebben immers veel minder werk). Bedrijf B zal de werknemers ook lagere lonen kunnen betalen dan bedrijf A (dat het zelfde betaald als de RET nu). De RET-ers willen nu dat in dat geval hun salaris door de gemeente Rotterdam wordt aangevuld tot het huidige niveau. (Ik heb ze niet gehoord dat als ze meer verdienen ze het overschot terugstorten in de kas van de gemeente Rotterdam!). En dat vind ik een beetje raar, want wat heeft de gemeente Rotterdam over vijf jaar nog met bedrijf B te maken. Als ze dat zouden willen hadden ze wel een uitzendbureau voor tram- en buschaffeurs opgericht (de RET !).
Kortom staken is leuk, maar niet voor garantie voor het leven, want dat krijgt niemand.

Ik ging tenminste niets vermoedend naar mijn favoriete dierentuin om rustig foto's te maken. Dacht ik.
Morgen staakt het personeel van de RET, dus dan wordt het druk in Rotterdam. Op de DRIP's (DRIP = Dynamisch Route Informatie Paneel) werd vandaag al gewaarschuwd voor verkeersdrukte morgen. Kennelijk kwam iedereen vandaag kijken wat er op die borden stond en besloot vervolgens maar naar Blijdorp te gaan. Kortom er waren er nog een paar in Blijdorp. Maar gelukkig is de tuin groot genoeg voor mij en zo'n dertigduizend anderen.
Heb het weer goed naar mijn zin gehad, voornamelijk bij de tijgers zitten genieten.
Foto's: binnenkort op dat andere blog.

Dit klinkt wel wat dramatisch, maar het vertolkt toch aardig het gevoel dat ik had toen ik vanmiddag eindelijk de bloeddrukmeter kon uitschakelen. Overdag ging het nog wel, alhoewel elke twintig minuten een meting toch redelijk de keel uit hangt. Vannacht was vervelend, zo'n kastje ligt in de weg, je wordt wakker bij de meting, als je al niet wakker wordt, dan heb je de arm met de meetband niet ontspannen, waardoor er opnieuw gemeten wordt. Kortom zeer weinig slaap en vanaf vanmorgen zeven uur weer drie keer in het uur het meetritueel.
Ik ben er vanaf, maar als iemand nog een vervanging voor de waterdruppelmarteling zoekt....

Gisteren ben ik weer bij mijn keuringsarts geweest. Altijd spannend, maar ook wel prettig. Ik hoorde dat alles OK was, bloedsuiker, cholesterol en schildklier OK, hart OK. Alleen had ik weer een wat hoge bloeddruk. Omdat dit nieuw is, mijn bloeddruk houdt zich tot nu toe aan de ideaalwaarden, zijn we niet gelijk tot medicijnen overgestapt, maar wordt eerst een dag lang mijn bloeddruk gemeten. Dus loop ik nu 24 uur met een band om mijn arm, een kastje aan mijn heup en een slangetje daartussen. Elke 20 minuten begint het kastje te zoemen en wordt mijn arm afgekneld. Gelukkig zit er een nachtstand op het kastje, meting niet drie keer per uur, maar een keer per uur.
Morgen om 12 uur ben ik weer vrij.

Ik ben blij dat ik niet in de politiek zit. Allereerst is de manier van werken niet helemaal de mijne: het is toch veel marchanderen. Daarnaast zijn er momenten als vandaag wanneer je het nooit goed kan doen.
De ministers Donner en Dekker treden af na het verschijnen van het onderzoeksrapport over de Schipholbrand. Wordt er gezegd dat dat jammer is, omdat er in de kamer niet kan worden gediscussieerd over het rapport met de betrokken ministers. Als de beide ministers niet waren afgetreden was dat jammer geweest, om dat dan het vertrouwen in de politiek had geschaad.
Daarnaast is het voor iedereen een overwinning: de zittende regering is trots op de ministers die hun verantwoordelijkheid nemen, de oppositie is blij dat de ministers die verantwoordelijk zijn voor zulke grove fouten eindelijk opstappen.
Doe het maar eens goed....

Mijn BMi (Body Mass Index) is behoorlijk hoog (>30). Dat is eigenlijk niet zo goed, want voor een gezond mens moet hij onder de 25 zitten. Dus hiermee val ik niet in een gunstige klasse.
Nu hoorde ik gisteren op het nieuws dat er nog hoop is.
In Spanje is het nu verboden om met een te lage BMi (onder de 18) een modeshow te lopen. Daarmee worden de wandelende klerenhangers geweerd, en wordt het beeld van geraamte als het ideale postuur in de ban gedaan. Modellen met een te lage BMI mogen (in Spanje) niet meer de catwalk op.
Wie weet zie je mij dus binnenkort in de modebladen ?!

Vandaag kwam een collega van me wel met een zeer kleurrijke kleding het kantoor binnen wandelen. Om een roodbruine broek droeg hij een groen overhemd. En niet van dat gewone groen, nee GROEN. Je kent dat wel, dat signaal groen. De elpees van Doemaar hadden die kleur groen. Vroeger had je auto's in die kleur groen.
We grapten al naar hem dat collega Arie wellicht de enige was die vond dat hij mooie kleding aan had.
Arie is kleurenblind.
Toen Arie binnenkwam vroegen we hem wat voor kleur dat overhemd had. Arie die wel eerder - in de veronderstelling dat hij een gele jas had gekocht - met een groene jas rond liep zei na even nadenken: Dat is groen, en als dat bij mij binnenkomt dat is het wel errug groen!

Wat me nu is gebeurd. Ik zit rustig mijn e-mails te lezen en doe dan gelijk een rondje langs mijn favoriete weblogs. Zie ik tot mijn schande dat er op maandag geen artikel is geschreven. Dit gebeurt wel eens vaker, maar dan schrik ik daar 's nachts wakker van en corrigeer ik dit. Maar nu ben ik het glad vergeten.
Meestal heb ik al ruim voor de avond een idee waarover ik het wil hebben. Maar nu niet, nu ben ik het glad vergeten.

Ik word oud (en daar ga ik van uit).

Vandaag heb ik een aanzienlijk deel van de tijd doorgebracht met het bekijken en bewerken van de honderden foto�s die ik de afgelopen week heb gemaakt. Het is een behoorlijk bewerkelijk gedoe, temeer omdat ik tegenwoordig in RAW formaat fotografeer. Het geeft veel meer mogelijkheden, maar is ook bewerkelijker. Ik klaag niet, ik heb alleen vierkante ogen. Kortom, ik ga nu de computer afsluiten. (kijk maar op mijn fotoblog voor wat foto's van de roofvogels die ik gisteren heb gemaakt.
Welterusten.

Vandaag was een mooie dag. Allereerst is Ineke vandaag jarig (van harte meid) en daarnaast hebben we vanmiddag genoten in Zeeland van het mooie weer op een Country Fair. Daar werd onder andere gedemonstreerd met roofvogels en ik kreeg toestemming om met mijn camera tussen de vogels in te mogen lopen en fotograferen. Wel dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Klik maar op de foto voor een vergroting, dan hou ik verder mijn mond.

Toen ik vandaag van het werk thuis kwam, kwam overbuurman Piet naar me toe. Hij begon met de standaardvraag of het weekend voor me was begonnen en vervolgens vertelde hij me over zijn ervaringen met de postbank met betrekking tot uitbetaling van zijn pensioen, daarna over wat hij allemaal weer in zijn tuin had veranderd. Tussendoor werd het rijgedrag van zijn zoon aan de orde gesteld en tenslotte vertelde hij dat hij volgende week weer zijn duiveltjeskip ging klaar maken omdat hij zo goedkoop een hoeveelheid kip had gekocht. Alles doorspekt met wat hij op zijn fietstocht allemaal had gezien en gehoord. Al met al stond ik in mijn motorpak op te lossen, maar als buurman Piet gaat praten, dan praat hij ook.
In zijn laatste verhaal vertelde hij over zijn bezoek aan Niek, waar hij regelmatig een massage ondergaat. Hij zei nog, ik was er maar voor een behandeling van drie kwartier, maar al met al ben ik er ruim een uur geweest. Tjonge, als die Niek gaat praten......

Vandaag weer aan het spinnen geweest. Buurman Cees doet de laatste weken ook weer mee, dus dat is wel leuk.
Halverwege de marteltocht werd er verzonnen dat we een wedstrijdje sprinten konden doen, we waren met vijf mannen en zes vrouwen, dus dat was redelijk eerlijk verdeeld.
Hierbij is echter wel het een en ander misgegaan:
1. Spinnen is een vrouwensport (lees meer hierover in eerdere verhalen: gebruik desnoods de zoekfunctie). Dus bij 6 vrouwen tegen 5 mannen is het al zeer oneerlijk verdeeld.
2. De oppermartelaar is een vrouw, ook al was zij scheidsrechter, ze telt wel bij de vrouwen mee.
3. Cees was moe en wilde met minder weerstand fietsen. Zijn argument om dat te doen was, dat hij zijn vrouwelijke kant liet zien. En daarmee was de stand (zonder voordeel van vrouwensport en scheidsrechter) vier mannen tegen zeven vrouwen.
We zijn er dus behoorlijk ingetuind met zijn vieren....

Ik zat vandaag naar een van mijn favoriete programma's op TV te kijken (De wereld draait door). Daarin een rapportage van de Jakhalzen over de premiere van de nieuwe film van Paul Verhoeven (Zwartboek). Hierin werd alles en iedereen natuurlijk gefilmd en gepoogd te interviewen.
De mooiste uitspraak in dit geheel hoorde ik van een fotograaf, die druk bezig was foto's te maken. Toen de kamera van 'De jakhals' op hem werd gericht riep hij: Rot op met die kamera.

Dit verzin je toch niet h�.

Afgelopen Zondag was Yvonne niet met me meegegaan naar Ouwehands. En omdat de weersvooruitzichten voor vandaag meer dan uitstekend waren en een belangrijke afspraak uit mijn agenda werd geschrapt heb ik vandaag maar een vrije dag opgenomen om samen met Yvonne alsnog Ouwehands te bezoeken.
Yvonne stond er op dat we met de BMW zouden gaan, dus dat hebben we gedaan. Om half negen vertrokken we, maar dat open rijden viel Yvonne toch niet mee. Het was wat mistig en maar een graad of 14, maar ze heeft zich groot gehouden. Overigens is dat wel weer voor mooie plaatjes.
In de dierentuin was het - zeker in vergelijking met afgelopen zondag - rustig. Dus we hebben uitgebreid kunnen genieten van de jonge tijgers , maar ook genoten van de spelende ijsberen en natuurlijk van het prachtige weer. Ik geloof niet dat het me ooit gaat vervelen.
En nu ga ik spinnen (en dat heeft niets te maken met wat die tijgers doen)

Vandaag worden de duizenden slachtoffers van de aanslagen op 9/11 herdacht. We worden overspoeld met herinneringen en documentaires. Die documentaires bestrijken een ruim gebied, van koele weergave van de gebeurtenissen tot complottheorie�n. Ieder kan daar het zijne van denken, maar als van alles wat ik zie maar 10% waar is, zijn er toch heel veel dingen die niet kloppen. De verhoudingen tussen politiek en zakenleven is scheef, de belangenverstrengeling groot.
We herdenken dus niet alleen de slachtoffers van het terrorisme, maar zouden ook aandacht moeten besteden aan het veelvoud van slachtoffers tengevolge van op zijn minst dubieuze keuzes.

We genieten van een mooie nazomer. Vrijdag heb ik dat op de motor gedaan, gisteren met Yvonne op een terras in Bergen op Zoom en vandaag in Ouwehands Dierenpark.
En zeker vandaag was ik niet de enige die op dat idee was gekomen. Ik ben al de nodige keren naar Ouwehands geweest, maar zo druk als vandaag heb ik het nog niet meegemaakt. Kennelijk vonden veel mensen dat zij een verloren seizoen (eerst heel warm, toen heel nat) moesten goedmaken. Ik stond dus om 10 uur vanochtend in de file, voor de parkeerplaats, om half elf in de file voor de tijgers, om 11 uur in de file voor de leeuwen, om half twaalf in de file voor de ijsberen, om 12 uur in de file voor de apen, om half een in de file voor de Siberische tijgers, om.....
Nu heb ik een woeste blik en een grote kamera, dus twee uitstekende hulpmiddelen om ruimte te cre�ren, dus eigenlijk vielen die files best mee. Het was mooi weer, dus kinderen speelden in een speeltuin, en waren dus te vermeiden.
Al met al heb ik het ook vandaag best naar mijn zin gehad, getuige de ruim driehonderd foto's die ik mee terug heb genomen.

Ik zat net naar het journaal te kijken, waarin een onderwerp was over de (Amerikaanse) strijd tegen het terrorisme. Daarin kwamen twee zaken pijnlijk aan de orde:
1. Er is geen verband te leggen tussen Saddam Hoessein en Al Qaeda, Saddam heeft nooit Al Qaeda ondersteunt met trainingsfaciliteiten etc. Na ook al het onderuit halen van het argument van biologische en chemische massavernietigingswapens, haalt dit onderzoek elke grond van de oorlog in Irak onderuit.
2. Er is nu 5 jaar na de aanval op de Twin Towers nog steeds geen monument voor de slachtoffers. Reden: de financiering is nog steeds niet rond.
Nu ken ik niet precies de cijfers, maar het bedrag in dollars wat de oorlog in Irak kost is gigantisch. Als je andere bestedingen voor dat geld zou aanwenden, zouden er heel wat problemen kunnen worden opgelost in de sfeer van armoede en honger. Ik schat dat een uurtje oorlog net zo veel kost als een monument voor de slachtoffers van 11 september 2001.

Uiteindelijk is het een keuze, alhoewel in dit geval de oprechtheid van het geboden argument als grondslag voor die keuze ernstig in twijfel kunnen worden getrokken, en dat maakt de uitkomst des te pijnlijker.

De grote verwarring, waar moet ik het over hebben?
Ik kan het hebben over mijn Australische familie, die zich zo Hollands gedraagt dat ze via het internet (reactie op bericht van gisteren) klagen over het weer.
Of ik kan het hebben over het SMS'je dat ik maandag binnen kreeg op wat ik dacht dat Yvonne's telefoon was (niet te herkennen, in de auto gebruiken we allebei een simkaart die er het zelfde uit ziet). Dat bericht was 'Sanne en ik geven een feestje, komen jullie ook?'. Ik heb Yvonne gevraagd wie Sanne was, zij wist het ook niet. Het bleek dat Ineke mij een bericht had gestuurd over haar en Sanne's (dochter van haar vriend) verjaardagsfeest. Omdat ik een nieuwe telefoon heb (in de auto) heb ik daar nog geen nummerherkenning, dus wist ik ook niet dat het een bericht van Ineke was. En Ineke snapte al niet waarom ik niet had gereageerd, dus ook daar (lichte) verwarring.
Ik ga maar goudpoets kopen voor mijn motorfietsketting (En daarmee laat ik jullie in verwarring achter).

Dit soort van teksten zou eigenlijk moeten werken, net zoals de soortgelijke bordjes bij de brievenbus, waarmee je voorkomt dat er elke dag een kilo reclamefolders in de gang wordt gestort. Die bordjes bij de brievenbus werken goed, de spamfilters om de elektronische gang een beetje leeg te houden helaas steeds minder. Die spammers worden steeds slimmer en slagen er steeds vaker in hun bagger langs de spamfilters te leiden.
Ik kijk het nog een poosje aan, maar het kan zijn dat ik op een zeker moment tot maatregelen wordt gedwongen om reacties in goede (dat is spamloze) banen te geleiden. Ik probeer dit te voorkomen, het zet een rem op spontane reacties.
Ik houd jullie op de hoogte en wens een ieder een spamloze postbak; alhoewel dat net zoiets is als jullie een droge zomer toewensen; je hoopt dat het uitkomt, maar....

Je denkt wel dat je eeuwig jong blijft, maar soms wordt je er pijnlijk aan herinnerd dat dit niet het geval is. Vannacht schreef ik al over de activiteiten van gisteren. Eerst van Blijdorp naar Marconiplein gewandeld, 's middags in Kinderdijk ruim een uur gewandeld, op de terugweg van Centraal Station naar Blijdorp gewandeld en tenslotte 's avonds in Blijdorp anderhalf uur gewandeld. Laat thuis, vanmorgen weer op tijd op pad en net een uur gespind. Wel van de jonge Adonis-gedachte is thans niets meer over. Ik ga zo onder de douche en vervolgens ga ik zogenaamd boven op bed naar het voetballen kijken.

Yvonne doet de TV wel uit als ze boven komt.

Vandaag hebben we ons jaarlijks afdelingsuitje genoten. (Eigenlijk gisteren want ik ben net thuis en het is 1 uur 's nachts, maar ik heb de klok maar vijf kwartier terug gesmokkeld).
Was leuk, een lekker maal in restaurant Prachtig onder de Erasmusbrug. Daarna met een boot naar Kinderdijk, alwaar we een goed uur molens hebben gewandeld. Vervolgens weer terug naar Prachtig, voor een borreltje. Daarna naar Blijdorp voor diner en nachtwandeling. Vervolgens op weg naar huis een uur in de file gestaan (midden in de nacht !!!!!)
Leuke dag, maar ik ben te uitgepierd om leuk te schrijven.

Vandaag hadden we het tijdens de lunch over rivaliteit. Aanleiding: Feyenoord heeft een spits 'gekocht' van Ajax, en nu maken de Feyenoordsupporters amok.
Waar komt dat toch vandaan dat een Rotterdammer niet over Amsterdam, maar over 020 praat. Dat als Ajax van Feyenoord wint, de ruiten er uit moeten.
Als je goed oplet dat vind je rivaliteit niet alleen bij voetbal, het is doorweven in ons aller leven lijkt het wel. Op een weblog las ik forse kritiek op een fotograaf met uitgesproken mening. De man is onbetrouwbaar, want hij heeft voorkeur voor Nikon en heeft een Minolta afgekraakt zonder hem te testen, schrijft een Minolta gebruiker ?
We spreken in de fotografie al over Nikonisten en Canonisten. Olie op het vuur. Straks moet ik fotograferen in het Nikon kamp met mijn Canon, moet ik eerst alle merktekens van mijn camera verwijderen.
Als ik met mijn buurman naar motorsport zit te kijken is het een ongenuanceerde strijd tussen Honda en Ducati. Want een onzin toch allemaal.
Behalve natuurlijk computers, elk zichzelf serieus nemend mens werkt met een Apple ???? en laat de P(athetic) C(omputer) links liggen.

Ik fotografeer graag. Dat zal voor velen geen verrassing zijn.
Dus ik heb inmiddels ook een aardige verzameling foto's op mijn computer staan. Die foto's moeten worden bewerkt, want tegenwoordig fotografeer ik in RAW formaat.
Ik ben redelijk onder de indruk van het programma van Adobe: Lightroom. Het voorziet in de meeste behoeftes, en het vraagt geen supercomputer zoals Apple's eigen Aperture.
Dus ik ben nu geheel omgeschakeld naar Lightroom en heb het beheer van foto's daar ook in onder gebracht. Vanmorgen zijn de laatste foto's in Lightroom terecht gekomen, ruim vier duizend.
Lightroom is nu nog een gratis beta testversie. Eind van het jaar verloopt de licentie en zal een exemplaar moeten worden aangeschaft. Nu maar hopen dat het betaalbaar is, anders kan ik (tegen die tijd) vijfduizend foto's in een ander pakket inlezen en verwerken.....

Ik moet maandag weer op controle voor ex-Hodgkin naar het ziekenhuis. Alhoewel het inmiddels bijna 10 jaar geleden is, blijft het toch altijd spannend. En aan de andere kant is het ook steeds weer lekker te horen dat alles goed is.
Maar nu is het dus af en toe spannend. En om af te reageren ben ik vanmorgen maar een uurtje wezen spinnen. Het was open dag in de sportschool, dus het was lekker druk. Even een uurtje je kop leeg fietsen was wel lekker.
Daarna heeft Nicolien haar gerepareerde Mac gebracht (kapotte schijf, kan ook bij een Apple), zodat ik die weer kan inrichten. En dat is op een Mac dus je backup terugzetten en dan doet ie het weer.

Ik heb een nieuwe mobiele telefoon. Mijn abonnement zit dus nu ook bij een andere telefoonboer. Op zich verliep dat allemaal probleemloos. Omdat ik een tweede simkaart nodig heb voor in de auto had ik afgesproken die na activering van het nieuwe abonnement op te halen. Dus dat heb ik vorige week zaterdag gedaan. Je krijgt dan twee nieuwe sim-kaarten: een voor de telefoon en een voor de auto. Deze kaarten moesten wel worden geactiveerd dus even een dag wachten.
Afijn, ik heb dus de hele week met een reserve simkaart bij me gelopen, omdat elk moment die kaart kon worden geactiveerd en dan mijn oude kaart niet meer werkt. Vandaag nog steeds niets, dus Vodafone gebeld. Wel hoe dat gaat met zo'n telefoonmenu, daar heb ik het al genoeg over gehad, dus na 5 minuten was de vodafonecomputer er achter dat ik gewoon een vraag wilde stellen en werd ik doorverbonden naar een mens....althans dat was de bedoeling, maar ze hadden het zo razend druk dat ik beter later kon terugbellen.
Heb de knakker maar gebeld, waar ik de telefoon had gekocht. Die zou me zo terugbellen (op mijn mobiel). Bleek achteraf, dat ik de verkeerde simkaarten had meegekregen, de fout was hersteld en de nieuwe kaarten (die bij de knakker in de winkel lagen) waren geactiveerd. Maar intussen deed mijn mobiel het niet. De knakker kon gelukkig mijn thuistelefoonnummer vinden om mij te vertellen dat ik nieuwe kaarten moest ophalen. Intussen geen mobiel.
Gelukkig ben ik niet belangrijk en kan ik dagen onbereikbaar zijn, zonder dat de wereld vergaat.
Conclusie:

1. Telefooncomputers moesten verboden worden


2. Soms kan iemand ook te haastig zijn fouten herstellen