Blij dat het weekend is

Het was me het weekje wel.
Het begon maandag met de eerste chemokuur voor Yvonne. Vervolgens de spanning met hoe zij het allemaal zou verdragen. En dat was best wisselend. Het is tot nu toe allemaal niet tegengevallen, maar we kunnen ook niet zeggen dat ze er fluitend doorheen is gegaan.
Voor mij bestond de week toch wel uit vele malen op kantoor het verhaal vertellen. Op zich is dat niet erg, ik flap het er allemaal redelijk makkelijk uit en maak me niet zo veel zorgen hoe dat aan de 'ontvangende kant' allemaal binnenkomt. Ik vind dat wij ego�stisch mogen zijn, en als ik geholpen ben door mijn verhaal te houden, dan hou ik dus mijn verhaal.
De belangstelling uit onze omgeving is geweldig, veel mensen zijn oprecht ge�nteresseerd in wat er allemaal gebeurd. Iedereen leeft mee en probeert te begrijpen wat er zich allemaal bij ons afspeelt. Alleen soms wil je het verhaal niet meer vertellen, en ik ben nu beland in de fase dat ik dat dan ook niet meer doe.
Nu de eerste kuur met aanvullende medicijnen er op zit, kunnen we ons richten op de volgende kuur over ruim twee weken. Vandaag wachtte Yvonne me met een flinke bos paling op, die zij in Bruinisse had gekocht. Helemaal fier en monter stond ze op me te wachten toen ik thuis kwam. En daar krijg ik een forse opkikker van.
Nu staat het weekend voor de deur. Met zo'n montere Yvonne geeft mij dat de gelegenheid de batterij weer flink op te laden.