Archieven van juni 2007

Het dreigde vandaag een herhaling van gisteren te worden. Dus druilerig weer, zin om te fotograferen, maar daar zou niks van komen.
Het was vanmorgen wel wat beter dan gisteren en de verwachtingen waren dat het pas in de middag zou gaan regenen. Eigenlijk stuurde Yvonne me op pad; de boodschappen konden vanmiddag ook wel gedaan worden. En ik was wel aan een dagje klooien met camera toe.
Dus snel even wat onderhoudswerk aan de computer van Ineke gedaan - even interessant gekeken naar het laden van een virus-update en alles werkte weer. Daarna rap naar Rhenen en een flink aantal foto's gemaakt.
Ik ben er lekker van opgeknapt, heb me voor de zekerheid op weg naar huis te goed gedaan aan een zak drop zodat het niet al te goed zou gaan (maar wel lekker) en morgen een paar honderd foto's bekijken en bewerken.

De laatste weken stond het fotograferen op een wat lager pitje. Maar nu thuis de rust relatief wat meer aanwezig is, begon het weer te prikkelen.
Dus gisteren had ik Yvonne al verteld, dat als ze me vanmorgen zou missen, ik gewapend met fotospul op pad zou zijn.
Helemaal gespannen heb ik vanmorgen tot tien over zes uitgeslapen en ben het bed uit geslopen om Yvonne niet wakker te maken. Snel gewassen en aangekleed, een rondje met Nadir gelopen en...
het begon te regenen.
Yvonne heeft daar een veel slimmere methode voor. Als zij wakker wordt gaat ze eerst een poosje naar de vogels liggen luisteren. Als ze geen vogels hoort, dan regent het. Dan draait ze zich om en slaapt echt lekker uit.
Ik heb dus rustig de krant gelezen, me verlekkerd op flitsers, camera's en weet ik niet wat allemaal.
Nu is het droog, maar nu ga ik naar bed.
Morgen zien we wel weer.

Ik heb wat klachten gekregen - en zelf ervaren - met mijn nieuwe kleurstellingen. Vanaf kantoor was de zwarte letter wit, en op een lichte ondergrond werkt dat niet echt.
Dus heb ik maar even de oude kleurstelling hersteld, zodat een ieder de verhalen weer kan lezen. Aangezien ik pas volgende week weer op kantoor ben, kan ik pas dan controleren of het daar nu goed werkt, of dat er wellicht een ander (cache) probleem is.
Laat ff weten wat jullie ervaringen zijn.

Eigenlijk wel lekker, zo'n probleem. Kan ik het eens over niks hebben.

Wij hebben onze eigen afvalberg. Buurman Piet heeft zich de afgelopen periode flink met de tuin bemoeit. Hij heeft daarmee bewerkstelligd dat het licht in huis is en dat iedereen weer ziet hoe'n mooie en grote tuin we hebben. Dat alles heeft geresulteerd in een grote berg tuinafval, ergens achter de tuin.
Nu hebben wij wel tuinafvalbakken, en in ons geval zelfs een grote, maar die worden ��n maal per veertien dagen geleegd. Dus elke keer als de tuinafvalbakophaaldag er aan komt graaf ik een stukje van de afvalberg af en deponeer dat in de bak. Ook de bak van Piet kunnen we tot aan de rand vullen, maar gezien de grote van de berg zullen we daar wel tot medio 2012 mee bezig zijn, alvorens die berg weer een stukje vlakke tuin is.
En zo houdt de natuur ons druk.

Eens in de zoveel tijd staat er weer een politicus op met een idioot idee. Nu is het de beurt aan de Britse europarlementari�r Chris Davies. Hij wil een verbod op auto's die harder kunnen rijden dan 162 km per uur. Dat betekent dus dat alleen de fiat 500 en een enkele kia nog verkocht mogen worden. Achterliggende gedachte: hard rijden kost energie.
Nu hebben we daarvoor een maximum snelheid ingevoerd, dus het verbod zet geen zoden aan de dijk: je moet die snelheid handhaven.
Nog even er verzint iemand dat je alleen maar met een auto van het type brommobiel in de stad mag rijden: immers daar geld een maximum snelheid van 50 km / uur, dus waarom zou je daar auto's die 162 km/uur kunnen rijden gaan toestaan.

Weet je wat: we moeten de productie van messen ook verbieden, want die kun je gebruiken om iemand neer te steken. Ik stel voor de politieke partijen te verbieden, want die brengen mensen als Chris Davies voor.

Ik kan trouwens niet wachten op de eerstvolgende uitzending van Top Gear.

Vandaag heeft Yvonne haar tweede chemokuur gekregen.
Het is altijd spannend of de bloedwaarden goed zijn, maar deze bleken uitstekend. En dat terwijl ze vrijdag al zijn gemeten. Een hele opsteker, want het goed verdragen van de kuur is dus nu bevestigd door een goed herstel. Daarmee gaat ze toch met wat meer gerustheid de volgende serie kuren in.
Wel was het een lange dag. Uiteindelijk was pas om een uur of half elf alles geprikt en aangesloten en konden de medicijnen 'in lopen'. Om drie uur vanmiddag was dat klaar dus waren we pas rond half vier thuis.
Maar: kuur 2 is binnen, nog vier te gaan.

Morgen gaat Yvonne voor haar tweede kuur. De eerste is eigenlijk redelijk goed verlopen. Hopelijk wordt dat de maatstaf voor de volgende.
In de aanloop naar die tweede hebben we de dag gedeeltelijk met Jack en Suzanne doorgebracht, die stinkend en zwetend (zoals ze zelf zeiden) uit een slaapzak in een tent in Zierikzee waren gekropen en gelijk de auto waren ingerold om bij ons op de koffie te komen.
Vanavond heeft Niek meegegeten met een bordje kip en kerrie. Yvonne liet het zich goed smaken en verorberde zelfs een ijsje toe.

Al met al denk ik dat we een goede aanloop hebben voor de horde morgen.

Yvonne heeft niet zo veel met auto's. Maar af en toe verbaast ze me. Dan ziet ze in de krant een auto die ze mooi vindt.
Ik weet dan al genoeg.
Het gaat dan net als bij het uitzoeken van de tegels voor de badkamer: ze wijst de mooiste tegels aan en ik hoef het niet eens te vragen, ik weet dat het de duurste tegels in de winkel zijn.
Zo ook bij die mooie auto's. In dit geval een Audi R8. Prijs: zo rond de �150.000
Hij is wel mooi, maar ik moet nog even sparen.

Ik zat net te verzinnen wat ik vandaag als onderwerp zou kunnen kiezen. Er is genoeg gebeurd om over te schrijven, maar ik wil het toch maar eens dichter bij huis houden.
Ik wil het over iets echt belangrijks hebben.

De afgelopen weken is weer eens heerlijk helder geworden dat we omringd zijn door een groep goede mensen. Vrienden die altijd klaar staan voor ons, vrienden die mij werk uit handen nemen op allerlei terreinen. Vrienden die tijd vrijmaken om met Yvonne naar het ziekenhuis te gaan.
Vrienden die tijd vrijmaken voor ons.
Vrienden die steeds laten weten dat ze er voor ons zijn.
Collega's op het werk die alle ruimte bieden om waar nodig onvoorwaardelijk voor het thuisfront te gaan.
Ik realiseer me dat ik voor mijn gevoel veel te weinig tijd aan die vriendschap besteed. Maar ik realiseer me ook dat al die vrienden dat zonder morren begrijpen.

Beste vrienden, zonder jullie zou het allemaal een stuk moeilijker gaan.

Mijn suiker kende vandaag pieken en dalen gelijk de bergen in de alpenetappe van de tour de france.
Mijn knie voelde net zo aan als het hoofd van Sylvia, nadat ze een schop van een paard had gekregen.
Ik had dus eigenlijk niet zo veel puf om te gaan spinnen, maar de gewoonte zit er in gebrand.
Dus ik ben toch maar naar de sportschool gegaan en op ben op een fiets geklommen met de aankondiging naar Bart dat ik het waarschijnlijk rustig aan zou doen.
Maar ja, hij had een leuke les en toen ik warm was ging het hartstikke lekker. Ik heb dus gewoon als een jonge hond meegetrapt, schijt aan de suikerpiek en kniepijn.
Het waren gewoon mislukte excuses om niet te gaan spinnen.

Vanmorgen moest ik even naar het ziekenhuis om bloed te prikken voor mijn kwartaal controle bij de suikerdokter. Je moet bij dat prikken nuchter zijn, dus ik probeer zo vroeg mogelijk aan de beurt te zijn, zodat ik snel wat kan eten en drinken.
Ze beginnen om 8 uur met prikken.
Ik was er dus om half acht, en dan ben je nummer drie. Om 8 uur zit er al een persoon of twaalf.
Toen kwam een motorrijdende kennis binnen. Hij keek al wat gehaast, want hij moest om negen uur voor een examen in Rotterdam zijn. Tot overmaat van ramp moest hij eerst weer terug langs huis, omdat hij medicijnen was vergeten mee te nemen.
Hij rekende even voor dat hij rond half negen aan de beurt was, dan even gauw naar huis - 10 minuten - dus hij had tijd voldoende om om negen uur in Rotterdam te zijn.
Ik rekende uit dat hij dus in twintig minuten vanuit Hellevoetsluis naar Rotterdam zou rijden.
Ik ben snel, maar ik heb daar toch een half uur voor nodig.
Hij is kennelijk sneller, hij zal dan ook wel meer fanmail van Justitie krijgen.

p.s. mijn chef bekende vanmorgen dat het ook van hem al jatwerk was.....

Ik kan af en toe wat inzakken met het schrijven van leuke verhalen, inspiratie is niet op afroep beschikbaar.
Vandaag dus maar wat jatwerk.
In Amsterdam schijnt een volgend logo de ronde te doen:

Nu heb ik een chef die wel creatief is en ook gevoel voor humor is hem niet vreemd. Hij kwam vanmorgen met de volgende variant:

Nou, dan hoef ik dus zelf een keer niks te verzinnen, toch?

zo de ��n na de ander.
Vanmorgen het ochtendritueel geprobeerd uit te voeren: even mijn e-mail bekijken, inloggen op de kantoorcomputer om mijn agenda te raadplegen, zodat ik me op weg naar kantoor al kan verheugen op de dingen die te wachten staan (voor als de baas mee leest).
Maar vanmorgen had ik weer geen internet verbinding. En dus ook geen telefoon.
Wel van vorige week stond het telefoonnummer van KPN nog in mijn telefoongeheugen, dus om half zeven had ik een helpdeskmeneer aan het mobiel.
Ik had hem verteld dat ik geen internet verbinding had, dus hij ging op onderzoek.
'Van waar belt u'
'Oude Tonge'
'Bij welke plaats ligt dat in de buurt?'
'Nieuwe Tonge'
'Is dat in de buurt van Zwolle of zo'
'Nee hoor, dat ligt op Goeree Overflakkee'
'Oh, Zeeland'
Gelukkig had hij meer verstand van netwerken, want even later had hij ontdekt dat een modem in de KPN centrale het had begeven. Rond 12 uur was het al hersteld......

Op mijn route naar Rotterdam staan alle enkele dagen de borden voor omleiding klaar. Van te voren wordt gewaarschuwd dat vanaf morgen ernstige verkeershinder kan optreden wegens wegwerkzaamheden.
Aangezien er morgen regen wordt voorspeld, ben ik niet erg happig om op de motor te gaan. Dus maar even het internet geraadpleegd. Daar wordt gesproken over matige verkeershinder, een minuut of tien vertraging.
Wie moet ik nu geloven?
Ik las echter ook dat ik nog een dag de tijd heb: ze beginnen wel morgen, maar pas 's avonds om een uur of zeven. Dat zetten ze er op die borden weer niet bij.
Is het misschien morgen alleen maar druk omdat veel mensen de drukte voor willen zijn.

Het is juni.
Het is dus de periode waarin de supermarkten vol liggen met bbq spullen: kooltjes, aanmaakblokjes, tangen, knijpers, pakken in blubber gemarineerde karbonades, vette worst, noem het allemaal maar op.
We worden geacht te barbq-en. Gelukkig is Yvonne even niet zo dol op vlees, zodat wij niet voor de keuze stonden of we het wisselvallige weer zouden tarten om de bbq te gaan gebruiken.
Anderen in mijn vriendenkring waren minder gelukkig, die moesten naar een bedrijfs-bbq. Dat is de ergste soort. Voordat je daar iets te eten hebt ben je al dronken. En als het regent sta je met zijn allen te stinken in een partytent.
Gezellig.

Wij hebben lekker een stukje zeewolf gegeten, gebakken in roomboter.
Lekker.
En genoten van de prachtige wolkenluchten.
Zonder zorgen.

We nemen thuis nu de zaken nu stap voor stap. Vandaag hadden we een afspraak met de specialist over de ervaringen met de eerste chemokuur. Hij maakte zich bij aanvang nogal bezorgd over de conditie van Yvonne en vroeg zich af of zij de chemokuur zou kunnen verdragen. Wel we konden hem vandaag vertellen dat dat alles was meegevallen. Hij was erg tevreden en heeft het hele plan nu uitgestippeld. De chemokuren gaan door.
We hadden nooit gedacht dat we zo blij zouden zijn met zo'n bericht.

Donderdagavond is mijn vaste spinavond. Al heel vaak heb ik op dit blog verteld over hoe het er aan kan toegaan.
Vandaag echter was het een dubbele spinavond. Ik heb namelijk een keer gespind (zoals elke donderdagavond), maar daarvoor ben ik gespind.
Op weg naar huis maak ik een slingertje links rechts. Echter iemand heeft het nodig gevonden om in het slingertje rechts een plas olie achter te laten. BMW voorwielen hadden dus in eens geen grip meer, bmw ging dus niet rechtsaf maar rechtdoor. Daarna wel grip, maar met olie op de banden. Dus stond Willem (met Esther als genietende passagier) op de linksafvoorsorteerstrook, maar met de neus in de verkeerde richting. Gelukkig heb ik niets of niemand geraakt, heb de auto achteruit de kruising opgereden (stond immers voorgesorteerd) en heb de weg naar huis vervolgd. Schrikken doe je pas later.

Toen Mart een half uur later arriveerde vertelde hij dat de weg was afgezet en dat men aan het schoonmaken was. Het lag dus niet aan mijn branie

Rond het middaguur was het internet en de telefonie weer in de lucht. Jammer dat een provider daar zo weinig melding van doet op zijn site. Het is altijd hoera en wat zijn we goed, maar eens melden dat je een probleem hebt behoort kennelijk niet tot de mogelijkheden.
Maar goed, ik kan dus weer gebruik maken van mijn internet. En daarmee kan ik dus ook weer tijd besteden aan een van mijn favoriete hobby�s: windows.
Ik heb namelijk van het werk de beschikking over een leuke compacte dell computer. Dat ding kan via het umts netwerk een verbinding opzetten met het kantoor netwerk. Alleen....umts is niet overal dekkend en dus niet in Oude Tonge (toeval bestaat dus niet ?)
Dus op kantoor heb ik gevraagd de pc dusdanig in te richten dat ik met de standaard aanwezige draadloze netwerkkaart een verbinding met mijn eigen netwerkje kan opzetten en vervolgens een vpn verbinding met het kantoor netwerk.
Wel, geen probleem, ik kreeg alle rechten om dat thuis zelf in te stellen. Nu heb ik al vaker met het draadloze netwerk bijltje van windows gehakt, dus dat zou moeten lukken. Je weet zo langzamerhand wel te vinden waar de diverse netwerkinstellingen zijn begraven en alles is goed ingesteld. Bij elke wijziging wel even opnieuw opstarten, maar dat kost alleen maar tijd (grmpf).
Wel, ik ben drie avonden bezig geweest (een half uurtje, daarna was het kiezen: het kol. ding door het raam of stoppen), maar het werkt niet. Zelfs met een uitgeschakelde beveiliging van mijn netwerk geen verbinding.
Ik denk dat de draadloze netwerkkaart kapot is. (toeval bestaat niet?)

Gisteren zat ik met een collega te babbelen over internetplusbellen. Ik vertelde dat ik in de anderhalf jaar dat wij die dienst gebruiken nauwelijks problemen hadden gehad met uitvallen van verbindingen. Dat was kennelijk het tarten van het noodlot.
Toen ik gister avond mijn dagelijkse weblogbijwerkactie (3 x woordwaarde) wilde starten had ik geen internet verbinding. Ook e-mail en telefoon werkte niet. Resetten van router hielp niet, dus maar even wachten. Ook na een uur nog hetzelfde, sterker nog zelfs vanmorgen thuis geen verbinding.
Vandaar deze wat late publicatie.
Baas, ik heb 5 minuten vrij genomen hoor!

In de afgelopen periode is buurman Piet druk geweest in de tuin. Hij had ons wel verteld dat we nog wat spul moesten kopen om het onkruid definitief te bestrijden.
Op aanraden van Piet ben ik naar een winkel in Middelharnis gegaan. Hij vertelde me dat ik om het goeie spul moest vragen. Dus ik vragen om het goeie spul voor onkruid bestrijding. Wel de mensen daar kennen mij niet dus het goeie spul was het biologisch afbreekbare, twee dagen werkende bestrijdingsmiddel dat op het blad moest worden gespoten: het groen links spul dus.
Ik verteld dat er nu geen blad te zien was, omdat we alles er uit hadden getrokken. Hadden ze niet echt goed spul om de wortels te bestrijden.
Nee hoor, ze verkochten alleen het Greenpeace spul.
Dus onverrichtter zake ben ik huiswaarts gekeerd.
Toen ik Piet het verhaal vertelde zei hij dat hij nog wel wat van het goeie spul had staan en wel zou spuiten.

Nou het is goed spul. Nadat ik Nadir had uitgelaten, heb ik een kwartiertje met Cees staan praten en ik heb nu pijn in mijn keel.
Goe Poeder dus

Tuinieren is niet echt mijn grootste hobby. Maar Yvonne lust er wel pap van. Zij heeft echter nu de buurman voor het tuinkabouterkarretje weten te spannen. Piet is de afgelopen week druk bezig geweest met snoeien, knippen en onkruid trekken. De tuin ligt er dus weer keurig bij (op die berg tuinafval achter in de tuin na, alhoewel, die ligt er ook keurig bij).
Vandaag was het dus ontspannen tuinieren. De plantjes die we gisteren hebben gekocht moesten in wat potten worden gepoot en het gras moest worden gemaaid (voor die lekkere lucht).
Daarna was het goed toeven in de tuin.
Niek is vervolgens lekker mee komen eten. We hebben het gourmetstel maar van stal gehaald, kon Yvonne voorzichtig proberen wat ze nog wel en wat ze niet meer lekker vind.
Wel het komt er op neer, dat ze vlees niet meer lekker vind, maar brood, knoflooksaus, ros� en kaneelijs wel. Dat wordt dus een nieuwe voedingsschijf samenstellen.

Vandaag een verhaal over Esther. En om niet de vergissing te maken met een andere Esther heb ik maar een foto geplaatst van de Esther waar het over gaat.
Esther is een rustige moeder, braaf, haalt nooit kattekwaad uit.
Zeggen ze.....
Maar vorige week was ze naar het Havendagfeest in Middelharnis geweest en heeft daar flink genoten van de geschonken ros�. Toen ze zich ietwat wiebelig begon te voelen, dacht ze maar beter naar huis te gaan voordat mensen haar in beschonken toestand zouden herkennen.
'Ha Ma', was het eerste wat ze hoorde, 'je bent toch niet dronken?'. Het was haar zoon. 'Nee hoor', was het antwoord 'maar ik ga wel lopen naar huis en niet op de fiets'.
Alleen het lopen viel niet mee, verkeerde route en zo. Ook het houden van de goede richting viel niet mee, regelmatig een uitstapje in de berm.
Uiteindelijk heeft ze op een bankje zitten wachten op passerende fietsers om een lift af te dwingen. Dat lukte, alleen onder het fietsen heeft ze zich twee maal 'ontladen'.
De dame voor op de fiets herkende haar: 'U bent toch de moeder van....'
Thuis gekomen bedacht ze dat ze niet alleen naar het feest was gegaan, maar in gezelschap van haar schoonzus. Die heeft ze een SMS gestuurd dat ze thuis was en dat de sleutels voor de deur lagen. Waar voor de deur wist ze niet, want ze had ze pardoes ergens op straat gegooid in de buurt van haar huis.

Zo goed, Ineke?

Het was me het weekje wel.
Het begon maandag met de eerste chemokuur voor Yvonne. Vervolgens de spanning met hoe zij het allemaal zou verdragen. En dat was best wisselend. Het is tot nu toe allemaal niet tegengevallen, maar we kunnen ook niet zeggen dat ze er fluitend doorheen is gegaan.
Voor mij bestond de week toch wel uit vele malen op kantoor het verhaal vertellen. Op zich is dat niet erg, ik flap het er allemaal redelijk makkelijk uit en maak me niet zo veel zorgen hoe dat aan de 'ontvangende kant' allemaal binnenkomt. Ik vind dat wij ego�stisch mogen zijn, en als ik geholpen ben door mijn verhaal te houden, dan hou ik dus mijn verhaal.
De belangstelling uit onze omgeving is geweldig, veel mensen zijn oprecht ge�nteresseerd in wat er allemaal gebeurd. Iedereen leeft mee en probeert te begrijpen wat er zich allemaal bij ons afspeelt. Alleen soms wil je het verhaal niet meer vertellen, en ik ben nu beland in de fase dat ik dat dan ook niet meer doe.
Nu de eerste kuur met aanvullende medicijnen er op zit, kunnen we ons richten op de volgende kuur over ruim twee weken. Vandaag wachtte Yvonne me met een flinke bos paling op, die zij in Bruinisse had gekocht. Helemaal fier en monter stond ze op me te wachten toen ik thuis kwam. En daar krijg ik een forse opkikker van.
Nu staat het weekend voor de deur. Met zo'n montere Yvonne geeft mij dat de gelegenheid de batterij weer flink op te laden.

maar het helpt als je veel geld hebt.
De kranten stonden bol van de gevangenisopname van Paris Hilton. Omdat zij tot de rich and famous behoort, vond ze dat ze nadat haar rijbewijs was ingetrokken, gewoon kon auto rijden. Gelukkig dacht de politie daar anders over en is zij aangehouden en veroordeeld tot 45 dagen cel. Goed gedrag (?) reduceerde dit al tot 23 dagen, maar nu komt ze na 3 dagen zitten al weer vrij; ze is zo ziek dat ze de rest van haar straf thuis mag uitzitten.
Het moet allemaal kunnen in het land van ieders dromen. Ik ben alleen benieuwd hoe al die lui daar over denken die al jaren zonder vorm van proces worden vastgehouden in Guantanamo Bay.....

Yvonne slikt drie dagen na de chemokuur dexmethason. Nu heb ik wel eens gehoord dat bijna alle medicijnen waarvan de naam eindigt op son, niet van die fijne pillen zijn. Ik heb ervaring met prednison en neotigason, en daar moet je de bijsluiter maar niet van lezen.
Wel, Yvonne heeft dus vannacht voornamelijk met wijd open ogen naar het plafond liggen staren. Ze stuiterde nog net niet, maar vanavond zullen toch de hulpslaaptroepen moeten worden ingeschakeld.
Maar eigenlijk valt het allemaal naar omstandigheden alles mee, hoofdpijn en af en toe misselijk. Wel heeft ze last van smaakstoringen, eten dat ze normaal lekker vindt, valt nu helemaal verkeerd.
Wellicht kan ik nu een keer veilig langs een oesterkraam lopen.

Mevrouw Verdonk zal het wel nooit leren. Voor de zoveelste keer zaagt ze aan de poten van de stoel van Rutten. Dan grijpt Rutten weer in en beloofd zij van Verdonk dat ze het nooit meer zal doen. Maar als ik aan Verdonk denk, heb ik steeds het beeld van de cabaretgroep in het TV programma van Jack Spijkerman in mijn hoofd: een soort van trol met lichtgevende ogen en een hoofd dat 360 graden rond kan draaien. Dus elke keer als Verdonk beloofd vanaf nu braaf te zijn, zit ze vervolgens stiekem met dat draaiende hoofd en die lichtgevende ogen in een hokje zich zelf te beloven de volgende keer die Rutten echt te grazen te nemen.
Het is toch jammer dat de politiek door dat soort onbetrouwbare, niet loyale mensen namens ons moet worden bedreven. En maar klagen dat er zo weinig vertrouwen is in de politiek.

Aan al het wachten is nu een einde gekomen, de eerste chemokuur is toegediend.
Hoe gek dit ook klinkt, het is ook een beetje een bevrijding: het markeert de periode van wachten op uitlsagen en onderzoeken en het is het begin van de strijd die we aangaan om de boel onder controle te krijgen.
Het is wel een forse zit, spoelen, medicijn, spoelen, medicijn enzovoorts. Al met al zijn we vanaf negen uur tot bijna half drie in het ziekenhuis geweest. Maar buiten het feit dat Yvonne wat licht in het hoofd was na de kuur, heeft ze geen problemen. Vanavond heeft ze lekker haar boterhammetjes met aardbei op en zelfs een bakje chocoladevla verorberd. Dat geeft de burger moed.
Het was wel bizar, dat, toen ��n van de medicijnen werd aangekoppeld, ik weer die gore smaak van dat medicijn kon proeven, terwijl het toch inmiddels 10 jaar geleden is dat ik dat spul heb binnengekregen. Yvonne vertelde me dat toen het spul bij haar begon in te lopen, ik een tint of wat bleker werd.
Maar goed, het begin is er. Laten we uit gaan van een goede afloop.

Morgen krijgt Yvonne haar eerste chemokuur. Dus vandaag was een dag waarop we allebei wel met een knoop in onze maag wakker werden. Yvonne had de hele nacht al niet best geslapen en ik liep om zes uur met Nadir te wandelen.
We kennen elkaar al een poosje en weten dat we het beste elkaar met rust kunnen laten. Yvonne wilde graag een poosje alleen zijn en proberen op de bank wat slaap in te halen. Ik ben naar Niek gegaan voor een bakje koffie en heb haar overgehaald in plaats van aan een studieopdracht te werken, met mij mee te gaan naar Blijdorp. En nee, ik voel me helemaal niet schuldig.
Toen we vanmiddag thuis kwamen, was Yvonne weer goed opgeknapt en na een lekkere massage van Niek, was zij weer helemaal ontspannen.
Ik geloof dat we klaar zijn voor morgen, dan gaat de strijd echt beginnen.

Lees ook nog even het weblog van Yvonne, daar heeft zij een vraag gesteld.

Vaak zijn er heel leuke dingen in de buurt waar je woont, maar waar je nooit komt.
Deze week werden we in het plaatselijke sufferdje geattendeerd op een vogelpark bij ons op het eiland. Dat park zit er al een paar jaar en ik ben er al tientallen keren langsgereden, maar nooit even gestopt, want een vogelpark bij ons op het eiland, daar zullen wel veel parkieten zitten.
Vandaag was het mooi weer en we zijn toch maar eens gaan kijken. Wel, er zaten ook parkieten, maar ook buizerds, arenden, uilen, uiltjes een emoe, ganzen, kippen enz. enz.
En dan helpt rondlopen met een toeter op je camera, want de eigenaar heeft me aangeboden deze zomer een keer langs te komen op een avond en dan kan ik de hokken in om foto's te maken.
Cool? of niet dan?

Omdat ik regelmatig spam-reacties op mijn blog krijg heb ik een tijdje geleden een plugin ge�nstallerd die - beter dan standaard - spam detecteert en verwijdert. Ik wil namelijk nog niet aan een systeem van inloggen om commentaar te plaatsen. Kennelijk heb ik een geest op mijn webserver rondwaren, want na een week of twee probleemloos functioneren begon deze spam-plugin kuren te vertonen. Iedereen kreeg ineens meldingen dat een minuut of wat gewacht moest worden, alvorens nieuw commentaar geplaats kon worden.
Ik heb flink zitten studeren waarom dit probleem zich voor deed, maar ben er nog niet uit. En omdat ik commentaar belangrijker vindt dat een beter spamfilter heb ik de plugin maar weer uitgeschakeld.
Commentaar plaatsen kan dus als het goed is weer. Ik test de plugin, dus spammers, begin er maar niet aan.