Ik behoor tot een risicogroep.
Dat staat tenminste elke jaar weer op een uitnodiging voor het verkrijgen van een griepprik. Na de afgelopen dagen vraag ik me overigens af wat een griepprik voor verrijking van mijn leven betekent, maar goed, je gaat.
Vandaag was dus de risicoverlagende dag.
Het was slecht weer, ik moest wat boodschappen doen, waar ik de auto voor nodig had, dus in de auto naar de dokter.
Daar aangekomen, trof ik een chaos aan. De risicogroep bestaat vooral uit oudere mensen. En al die mensen hadden hun Opeltjes uit de garage gehaald, vanwege het slechte weer. En allemaal probeerde ze voor de deur van de dokter een plekje te vinden.
Ik kom daar dus aan en heb geluk; er stapt er net een op zijn auto af, nog wrijvend over zijn arm. Prijs denk ik. Vervolgens duurt het een kwartier voordat zo'n kereltje in zijn auto is geklommen. Bij het wegrijden, maak ik ruimte, want hij heeft geen benul van het feit dat er nog meer mensen op aarde zijn met een auto.
Ik weet al met al niet of het vermijden van het risico griep te krijgen, opweegt tegen de risico's van het parkeeranarchisme.
Troost je oudje...bij KPMG is het gebruikelijk ieder jaar alle medewerkers, die hier intresse voor hebben, te voorzien van een griepprik.
Tja, sommige bedrijven hebben er alles voor over om het ziekteverzuim laag te houden. Aangezien ik inhuur ben heb ik de prik lekker langs mijn huisje voorbij laten gaan, Vitae geeft een bonus als je niet ziek wordt en dat werkt beter dan zo'n naald in je arm.