Archieven van december 2007

Zo op de valreep hoorde ik nog een geweldige grap. Althans dat moet een grap zijn, want zoiets kun je niet serieus nemen.
Het CDA vindt dat het KNMI minder weerwaarschuwingen moet afgeven. En om dat te bereiken, moeten het KNMI voor dat ze een waarschuwing afgeven eerst overleggen met andere weerberichtenverstrekkers, waaronder Piet Paulusma!!!. Wel dat zou het zelfde zijn als dat Ferrari, voordat ze een bandenwissel uitvoeren eerst contact opnemen met Japies Banderservice te Tjietjerkstradeel.

Een leuke uitsmijter voor 2007.

Ik wens een ieder een mooi, goed, succesvol, gezond, gezond en gezond 2008 toe.

Ook de lezers down under die al een uur of vijf in 2008 doorbrengen :-)

Hoe harder je naar je dood toe rent. Dit gezegde geeft uitstekend aan hoe ik me voel als ik terug kijk op het afgelopen jaar.
Het is voor mijn gevoel nog maar heel kort geleden dat ik op dit weblog aan het zeuren was over de zinloosheid van het afsteken van vuurwerk en het goede voornemen niet zo veel te zeuren (zie 30 december 2006). Inmiddels zijn we een jaar verder en dat jaar is omgevlogen.
Peter, een collega van me, had daarvoor een verklaring. Als je ouder wordt, gaat het geheugen achteruit en vergeet je dus veel. Dus zo'n jaar is in je geheugen maar een paar flarden van wat er zich werkelijk allemaal heeft afgespeeld. Ik onthoud dus niet meer een jaar gebeurtenissen, maar slechts een paar dagen. Vandaar het gevoel dat een jaar zo om is.
Wel gelukkig heb ik dit weblog om de gaten te vullen.
Op naar 2008.

Een Kerstgedachte hoort je een beetje mild te stemmen. Je denkt na over het goede van het leven en over hoe de slechte dingen kunnen verbeteren. Je luistert naar wat anderen te zeggen hebben en doe daar je voordeel mee.
Maar niet de dorpsgek uit Den Haag, beter bekend als Geert Wilders. Hij vind dat hij de enige Nederlander is met verstand. Hij vind ook dat hij de enige Nederlander is die een mening over anderen mag hebben. En als er dan iemand is die het waagt dit ter discussie te stellen, moet zij uit hun functie worden gezet.
Hij is ook een ietwat schizofreen. Als iemand zegt, dat intolerantie leidt tot verscherping van tegenstellingen, wordt dat uitgelegd als een persoonlijke aanval op Geert Wilders.
Geert moet blij zijn dat hij in Nederland leeft. Er zijn landen op de wereld, waar je om een afwijkende mening wordt vermoord. Dat is het schoolvoorbeeld van waar intolerantie toe kan leiden.

Er bestaat een grote kans dat er in dit bericht een aantal typfouten zijn te vinden.
Dat zit namelijk zo:
Ik pleeg - als bekend - elke dag een stukje tekst voor dit weblog te produceren. Ik kan blind typen, en dat doe ik dus ook.
Nadat ik een eerste controle op het bericht heb toegelaten publiceer ik het bericht en roep dan hard richting woonkamer LEZEN.
Yvonne snelt dan naar de computer om mij de ergste beschamingen te voorkomen. Zij leest rap het bericht, haalt er een stuk of tien fouten uit en zo lijkt het dat ik de Nederlandse taal en toetsenbord volledig beheers.
Maar vandaag kan ik roepen wat ik wil: Yvonne zal niet verschijnen om mij te redden.
Yvonne is met Niek op stap. Ze spenderen vandaag en morgen in een luxe hotel met zwembaden, sauna, Turks stoombad en meer van dat genot.
Dus als er fouten in dit bericht staan is dat hiermee verklaard.

Goedgekeurd door de spellingscorrectie van Word, dus als er een fout in staat is het de schuld van Microsoft

Vandaag kon een ieder weer bekomen van de kerstdagen. Dat leidt meestal weer tot enorme drukte in de winkels, want kennelijk zijn alle huishoudens leeg gevreten en moeten de voorraden weer worden aangevuld.
Dus bij AH was het druk.
Niek had met de Kerst haar auto voor de deur laten staan en zou die gisteren al komen ophalen. Maar gisteren at zij met vriendinnen en 's avonds thuis had zij het druk met andere zaken. Zij had al gemeld dat zij vanmorgen haar auto kwam ophalen, maar ook dat ging niet door: ze had het nog steeds druk met andere zaken.
Ik ben vanmiddag bij Niek geweest voor een forse massage, daarna zijn we naar Ikea gereden. Niek wilde nog een kastje kopen. Daar zijn we rap de parkeerplaats opgereden en hebben die zonder te stoppen weer verlaten. Bij Ikea was het druk.
Vanavond op de sportschool waren er veel mensen die de Kerstmaaltijd moesten verwerken. In plaats van met een man of zes het tweede uur te fietsen was het ook hier volle bak; druk dus.
Hopelijk is het morgen weer rustig.

Kerstmis heeft vele gezichten.
Het wordt gevierd in kerken, waarbij de geboorte van Jezus wordt herdacht.
Het wordt gevierd met kado's als grote concurrent van de Goedheiligman
Het wordt gevierd met een goede maaltijd met vrienden of familie.

Kerst luidt ook de periode van de jaarafsluiting in.
Een terugblik en een vooruitblik is op zijn plaats in deze periode.
Daarin staat het gevecht dat wij opnieuw moeten leveren tegen die verrekte kanker centraal. Er zijn momenten geweest van grote angst, van geen toekomst. Maar Yvonne is met behulp van vrienden en haar engeltjes de strijd weer aangegaan. Tegen alle verwachtingen in heeft zij laten zien, dat die strijd altijd de moeite waard is.

We maken nog steeds plannen en genieten van alles wat er op ons pad komt.
En met behulp van hen die ons dierbaar zijn blijven we dat doen.

Maar ik vind dat dat me vergeven moet worden.
Gisteren hadden we ons Kerstdiner met Esther, Martin en Nicolien. Dat betekende dat we om een uur of zes aan tafel gingen en om een uur of ��n al het voedsel hadden verorberd.
Het voedsel ging vergezeld van lekkere drankjes, dus dat schrijven had gisteren niet zo'n zin.
Voor de nieuwsgierigen het menu:
1. pata negro met meloen
2. kwartelbouillon
3. st jacobsschelpen
4. spoom
5. hertenbiefstuk met rode bietjes en paddestoelensaus
6. kaasplankje
7. engeltjes-ijsje

We hebben lekker gesmuld, maar we waren dan ook in goed gezelschap.
Vandaag eten we de restjes - en dat is ook geen straf.

Vandaag vroeg Yvonne me of ik nog even naar de supermarkt wilde rijden om papieren zakdoekjes en een halfje brood te halen. Niet echt kersinkopen, dus daarvoor zou ik niet voor lege schappen staan.
Om twaalf uur trok ik richting AH.
Toen ik daar aan kwam, trof ik een waar slagveld. Overal geparkeerde auto's, verkeerd geparkeerde auto's, mensen met volgeladen karren met eten, die tussen het parkeergeweld manoeuvreerden.
Ik stortte mij even in het geweld van het zoeken van een parkeerplaats, ik had immers niet veel nodig.
Maar ��n blik op de lege plaats, waar alle winkelwagens horen te staan, gaf mij een beeld van hoe het er binnen aan toe moest gaan.
Ik ben maar snel naar huis gegaan, we hebben keukenrollen en broodmix, daarnaast een koelkast vol eten en drinken.
Om drie uur ben ik terug gegaan. Parkeerplaats voor de deur en binnen een minuut binnen en buiten.
Volgend jaar doe ik op 24 december om drie uur mijn kerstboodschappen

Ook wij hebben de afgelopen week inkopen gedaan voor de kerstdagen. Dit had als gevolg dat de deur van de koelkast met geweld moest worden dichtgeslagen.
Als excuus kan ik aandragen, dat het niet alleen kersteten was wat de klok sloeg, maar dat het ook gewoon weekend boodschappen waren.
Nu het weekend voorbij is, toont de koelkast wat ruimte, maar niet de leegte na een normaal weekend.
Kortom, ik scheld wel op de kerstgekte, maar wij doen er zelf gewoon aan mee.
Na de eerste Kerstdag zal ik verslag doen van het zes-gangen menu.
Tweede kerstdag: alleen wat broodjes paling. Verder dikliggen en uitbuiken.

Terwijl ik van mijn neef Marius hoor dat hij met de kerst lekker gaat zeilen en gaat genieten van de zomer, kunnen we hier genieten van echte kersplaatjes.
En aangezien een plaatje meer zegt dan duizend woorden, hier drieduizend woorden over die winterse dagen.

Napuffend van een heftige spinles, waarin Bart mijn verkouden lijf tot het uiterste heeft getergd, kan ik nu gaan genieten van een korte vakantie. Wat betaald werk betreft zit 2007 er op.
Wel staat er nog het nodige te gebeuren.
Morgen nog even gauw genieten van het mooie winterweer, dus er op uit met de camera.
Dan Yvonne helpen met wat kerstinkopen (als we er tussen komen, want de grote inkoopvreetweek is begonnen) en dan kunnen we een rustige aanloop naar de kerst nemen.
Tussen Kerst en Nieuwjaar is dan de periode van de jaaroverzichten, een trend waarin ik me zal voegen.

Maar nu.....vakantie!

Het wild ligt in de koelkast, de vis is besteld. De wijn ligt in de rekken.
De boodschappenbrief voor de kerstinkopen is opgesteld.
We zijn helemaal voorbereid.
Maar als ik naar de weersvooruitzichten kijk, zie ik wel wolkjes op de plaatjes, maar het plaatje bij volgende week dinsdag biedt niet veel hoop op een witte kerst:
Ik hoop dat ze in Friesland geen last gaan krijgen van de Lemmingziekte, want gisteren hoorde ik de nieuwe voorzitter van de Friese Elfstedentocht nog zeer hoopvol zeggen dat hij een tocht gaat meemaken. Maar ik durf er een gokje op te wagen dat dat dit jaar niet meer gaat gebeuren.

Op de Veluwe leven in de bossen herten, vossen en wilde varkens. Bij het aanleggen van die natuur hebben we als enige natuurlijke vijand voor deze beesten ons zelf (de mens) over gelaten.
Daarmee is dus ��n van de taken van de boswachters het in stand houden van de wildstand. En wordt er dus op gezette tijden wild geschoten om overbevolking tegen te gaan.
Nu is dat met de varkens een beetje uit de hand gelopen. Kennelijk is de Veluwe een varkensparadijs, want er leven vele honderden varkens.
En dat is eigenlijk een beetje veel.
De varkens lopen inmiddels in de woonkernen te zoeken naar voedsel, en een varken maakt geen onderscheid tussen bos en tuin. Ze lopen over de weg, waarbij automobilisten de taak van de jagers overnemen, maar dat is niet erg praktisch, want zo'n varken geeft flinke deuken in de auto.
Inmiddels is half Nederland begaan met het lot van de varkens, want overlast mag niet, maar afschieten helemaal niet. Dat is namelijk zielig.
We vreten ons klem aan karbonades, biefstukken en kippenpoten uit de bio-industrie, maar een varken afschieten mag ongeveer alleen als er een referendum is gehouden.

En ondertussen bestellen we onze hazenruggen en hertenbiefstukken bij de poelier.

Ik ben bezig met groot onderhoud op mijn webserver.
Dit kan betekenen dan mijn weblogs op enig moment enige tijd uit de lucht zijn. Dit kan zomaar in eens gebeuren, vraag met niet waarom, want ik snap het zelf niet helemaal.
Vandaag beperk ik me dus maar tot dit bericht.

I'll be back

(red 18 dec 2007) Sterker nog: I'm back

Je zou bijna vergeten, maar het is winter. Dus toen ik vandaag toch - mede op aandringen van Yvonne - maar even op fototoer ging en alleen een kort jasje bij me had, kwam ik er achter dat het best koud was.
Temperatuur van een graad of twee en een zacht oostelijk briesje op het strand, maakte het behoorlijk fris. En op de foto is in de verte mijn auto te zien, dus je kunt je voorstellen dat ik er het nodige voor over heb gehad om deze foto te maken.
Maar als je dan thuis komt en een lekkere mok warme chocolademelk maakt (lang leve de aerocini - l.l.d.a.) ben je de kou weer snel vergeten.

De boom staat. Opgetuigd en voorzien van elektrische kaarsjes.
Vanmorgen ben ik maar begonnen met een soort van net van kaarsjes in de boom te hangen. Bij de lampen test bleek ongeveerd 60% van de lampjes niet te werken.
Grote schoonmaak.
Met de andere lampjes ging het beter. Ik vraag me af of voorgaande jaren de hele buurt niet verlicht is geweest, met 30% van de lampjes vergeleken met voorgaande jaren, ziet de boom er mooi uit.
Yvonne is vanmiddag bezig geweest met het verdere tuig.
De boom staat er mooi bij.
We hebben wel beiden een traantje gelaten, want er zijn dit jaar momenten geweest dat we er beiden niet veel vertrouwen in hadden dit feest samen nog mee te maken.
We gaan er een prachtige kerst van maken.

Vanmorgen heb ik eerst de kerstversiering van zolder gehaald, zodat Yvonne kon tuigen.
Ik ben gewapend met mijn twee 'oude' camera's naar Rotterdam gegaan om te kijken of ik een leuke inruilactie kon uitvoeren. Onderweg had ik Yvonne aan de telefoon, die me vertelde dat ik de kerstboomlampjes was vergeten naar beneden te halen. Toen ik haar uitlegde waar ik de tas met lampen in de woonkamer had achtergelaten beloofde ze me met de lampjes aan de slag te gaan.
Toen ik onverricht ter inruil zake thuis was, hing er nog geen lampje in de boom, dat blijkt toch een tweemansactie te zijn.
Maar de rest van de dag zijn we op pad geweest, met als leuke afsluiting een groots bedrijfsfeest in Ahoy, dus morgen volgt de continuing story over het optuigen van de boom.

OK Ad, misschien ook deze voor jouw blog?

Vandaag moest de boom naar binnen. Net als elk jaar suggereerde Yvonne dat de boom wel in een emmer kon en net als elk jaar blijkt daarvoor een toch een speciekuip nodig te zijn; ik ga namelijk geen kerstbomenkluit staan te trimmen.
De kuip en boom zijn naar binnen verplaatst en, verrassing, de boom paste op een tafeltje zonder een uitsparing in het plafond te hoeven maken.
Ook het vullen van de kuip met aarde en het rechtzetten van de boom begon dit jaar aardig op routine te lijken. Ik hoefde niet de hele achterkamer te stofzuigen en ook met de uitslag van dennebomen op mijn handen viel het erg mee.
Morgen: het aanbrengen van de kerstbomenlampjes: een eeuwige bron van ergernis en vermaak.

Ook in huize Kooij worden sommige tradities in ere gehouden. E�n van die tradities is de kerstbomenstrijd. Yvonne wil graag een kerstboom en ik heb het er niet zo op. Dus hebben we elk jaar een kerstboom.
De strijd die we dan leveren is dat de auto vol blubber of naalden ligt en dat alleen daarom ik al een hekel aan kerstbomen heb.
Yvonne heeft ook deze strijd gewonnen. Ze gaat naar een kerstbomen verkoper, kijkt hem lief, vriendelijk of zielig aan en de beste man beloofd de boom thuis te bezorgen. Ik hoef hem alleen nog maar op te rapen en in een pot te zetten.
Dit jaar heeft ze de boom telefonisch besteld en laten bezorgen. En denk maar niet dat als de bezorger een lullig boompje had gebracht, dat hij daar mee was weggekomen.
Dus vanavond lag er een boom voor het huis. Yvonne had beloofd een kleine boom te bestellen. Toen ik hem oppakte was hij toch wat langer dan ik hoog ben, maar - zei Yvonne - dat kwam door de lange staak aan de bovenkant die er afgeknipt moest worden.
Ik geloof er niks van.

Schande, schande, schande en nog eens schande.
Ik liep vanmorgen met Nadir te wandelen en verstijfde ineens.

Ik ben gisteren vergeten een artikel op mijn blog te schrijven.

Miljoenen lezers zaten gister trillend van spanning te wachten op mijn dagelijkse bijdrage en hebben om twaalf uur vertwijfeld afgehaakt. Velen hebben onmiddellijk de snelkoppeling uit hun bladwijzerbalk verwijderd en ik moet maar weer zien het vertrouwen terug te winnen.
Vanavond begin ik daar aan.

Kennelijk is het leuk om via de media paniek te schoppen.
Storm en winstwaarschuwingen, filewaarschuwingen het is aan de orde van de dag.
Afgelopen weekend kwam er weer een bekende voorbij. De nieuwe dienstregeling van de NS ging in.
Nu heeft de NS een reputatie hoog te houden als het gaat om betrouwbaarheid van dienstregelingen, dus die nieuwe dienstregeling was voer voor de haaien. De hele week kwamen deskundigen uit alle hoeken en gaten om ons uit te leggen wat een enorme chaos er dit weekend en begin van de week op het spoor zou ontstaan. We konden maar beter massaal vrij nemen.
Conclusie na een paar dagen nieuwe dienstregeling? Alles loopt als een trein.
En we hadden het kunnen weten, het was een exacte herhaling van de onnodige paniek bij de voorgaande nieuwe dienstregeling.
Op tijd rijden is bij de NS een probleem, maar laten we eerlijk zijn: een nieuwe dienstregeling kunnen ze maken en invoeren.

Op Yvonne's blog was een tijdje geleden als iets te lezen over haar kerstkado.

Ze schreef daar toch wel een cynisch verhaal over een prachtige melkopschuimer die ik haar cadeau wilde doen.

Ik heb toch maar doorgezet en haar afgelopen vrijdag dit fantastische apparaat cadeau gedaan.
Heel moedig heeft zij een cappuccino met me gedronken, om vervolgens weer te vertellen dat zij de voorkeur geeft aan een espresso.

Vandaag echter is ze om. Ik heb namelijk met dit apparaat een prachtige schuimige kop chocolademelk gemaakt. En nu is ook Yvonne blij met dit machien.

Na een woelige nacht met weining slaap, was ik vanmorgen al vroeg op pad.
Ik heb kunnen genieten van een prachtige zonsopkomst. Op een dag als vandaag besef je dan de nietigheid en de betrekkelijkheid van alles. Ik kwam ook langs de plek waar ik een paar weken geleden prachitge plaatjes heb gemaakt van de zon op bomen in prachtige herfstkleuren.
Die bomen zijn van de week omgezaagd. Goed dat we de foto's nog hebben, maar het helpt allemaal niet op zo'n dag.
Ik heb lekker even (een bakje) troost gehaald bij Niek.

Het is december.
The Sint has left the building.
In Friesland zitten ze al weken zenuwachtig naar de weersberichten te kijken in de hoop op vorst.
De leden van de aktiegroep 'Friesland IJsvrij: Hak een wak' hebben de pikhouwelen al uit het vet gehaald.
Maar toen ik gisteren onze lokale held Ed Aldus zijn weerpraatje hoorde maken, schrok ik een beetje.
Hij vertelde om 18.00 uur dat de temeratuur nu een graad of ACHT was en in de loop van de nacht zou STIJGEN naar een graad of ELF.
Het is maar goed dat ze in Friesland niet naar Ed luisteren, want ik vrees dat ze zich daar massaal van de Afsluitdijk hadden gestort.
Of dat met die temperaturen zoden aan de dijk had gezet? Ik weet het niet.

We lopen al een poosje uit de pas.
En we zijn verkouden.
Dit is dus een niet plezante situatie, want net als ik wat begin op te knappen steek ik Yvonne aan.
Als Yvonne op haar beurt begint op te knappen steekt ze mij aan.
En zo zijn we beiden eigenlijk constant in verschillende stadia van verkoudheid.
En een week in het schuurtje slapen helpt niet. Het schuurtje is koud en het staat vol met auto, motor, brommer en schommelbank.
Een van ons moet zijn verkoudheid wat oprekken, zodra we weer in sync komen.
Tot die tijd snotteren we maar wat aan.

Het is pakjesavond.
Op dit moment lopen er in diverse huishoudens Vaders verkleed als Sinterklaas rond, vergezeld van een aantal nichten die verkleed als Zwarte Piet met een zak op hun rug cadeautjes brengen.
In andere huishoudens zitten nu mensen met ijzerzagen dichtgelaste uitlaten doormidden te zagen, omdat het leuk is daarin een cadeautje te verbergen.
Het rijmt en dicht dat het een lieve lust is en morgen breekt de chagrijnigheid uit bij mensen die weken zijn bezig geweest met een leuk cadeau in een fantastische verpakking vergezeld van po�zie en zelf een balpen in een emmer stijfsel hebben moeten uitpakken onder het voorlezen van:
De sint heeft zitten denken
Wat hij Jan nu eens moest schenken.

Ik kreeg overigens vandaag de norm NEN0512 (nl) onder ogen.
Deze norm beschrijft de Leidraad voor de viering van het Sint-Nicolaasfeest.
Ten aanzien van surprises zijn hierin de volgende artikelen opgenomen:

10.7 Surprises

10.7.1 Thema en materialen
Surprises hebben bij voorkeur een thema.
Het uitsluitend verpakken van het geschenk in voorhanden zijnde kartonnen dozen met krantensnippers teneinde eindelijk eens van dit afval te worden verlost zonder enig verband met de inhoud van het gedicht dient te worden vermeden.
Bij het gebruik van materialen in enige surprise dient bij voorkeur geen gebruik te worden gemaakt van herkenbare materialen, zoals lokale kranten die de producent van de surprise kunnen identificeren.
Surprises dienen voorts duidelijk herkenbaar te zijn als nepgeschenk, daar zij mogelijk anders niet verder worden uitgepakt.

10.7.2 Ontmantelen
Het uitpakken dient met normaal in het huishouden aanwezig gereedschap mogelijk te zijn.
Het noodzakelijk gebruik van elektrisch gereedschap voor het ontmantelen van de surprise is niet toegestaan.
Het bijvoorbeeld ingieten van het geschenk in gewapend beton en het daarbij noodzakelijk gebruik van een pneumatische boorhamer is niet toegestaan.
Suggesties hoe te handelen bij het uitpakken door de overige aanwezigen dienen te worden beperkt tot praktische aanwijzingen en zich niet te richten op plaats en positie van eventuele geschenken, tenzij er meerdere geschenken in de surprise aanwezig zijn en de uitpakker op het punt staat de restanten van de surprise terzijde te leggen.
Eventuele schade aan kleding, meubelen, vloerbekleding, medeaanwezigen, veroorzaakt door de uitpakker van de surprise dient te worden vergoed door de ontvanger van het geschenk.
Bij grove opzet en zogenoemde voorbedachte rade dient Sint-Nicolaas de ontstane schade te vergoeden.

Hier vind je de volledige norm: NEN 0512.pdf

In Duitsland was een rechtzaak aangespannen tegen tMobile, omdat zij de iPhone alleen in combinatie met een tMobile abonnement verkochten. Dus kwam er rap een simlock vrije iPhone op de Duitse markt (prijs �1000). Dus konden mensen in Duitsland een legale iphone kopen en hun eigen abonnement blijven gebruiken.
Nu heeft de rechter in Duitsland bepaald dat de koppelverkoop gewoon legaal is. Onmiddellijk is de simlock vrije iphone weer van de markt gehaald en grijpen potenti�le kopers dus naast de iphone.
Voorlopig kunnen ze nog naar Frankrijk uitwijken, want daar is koppelverkoop bij wet verboden. Ik heb overigens nog nooit iets van een Franse rechter over Microsoft gehoord, maar dat zal aan mij liggen.
Maar eigenlijk geeft het de gekte aan van een leuke telefoon, die veel te duur is, maar fantastisch in de markt is gezet. En tot mijn schande moet ik bekennen dat dat laatste nu juist de afschuwelijke kwaliteit van het verguisde Microsoft is waar Apple trekjes van gaat vertonen.

We worden nogal eens gewaarschuwd tegenwoordig. Er zijn winstwaarschuwingen, waarmee grote bedrijven het goed verdiende geld bij de aandeelhouders weg houden, stormwaarschuwingen, waarmee Piet Poulisma heel Nederland probeert bang te maken.
Ook kennen we mistwaarschuwingen en sneeuwwaarschuwingen en waarschuwingen voor de scheepvaart (Uitkijken!).
Vandaag is daar een nieuwe waarschuwing bijgekomen: de sinterklaaswaarschuwing.
Aanstaande woensdag mag heel Nederland een uur vroeger naar huis. Geweldig, want dan weet je zeker dat de 500km file om half vijf bereikt is. Voorgaande jaren stond je als je de parkeergarage uit reed al in de file.
Zelfs op de motor moest ik via fietspaden proberen de stad uit te komen.
Nu is er dus een sinterklaaswaarschuwing die mensen aanspoort een dag vrij te nemen.
Ik hoop dat iedereen hier goed naar luistert, want ik heb geen vrije dagen meer. Dus als iedereen thuis blijft, kan ik een uurtje eerder weg en rap naar huis rijden in de auto. Ze geven namelijk bar slecht weer op, dus ik laat de motor liever thuis.

Het was vandaag een foute storm. Zo'n storm die wordt verziekt door veel regen.
En dat hoort niet.
Een storm hoort te bestaan uit veel wind, met mooie woeste wolken.
Zodat je langs het strand kunt uitwaaien.
Zodat je mooie foto's kan maken.
Dat zat er vandaag jammer genoeg niet in. Je regende gewoon te pletter.
Ik zal het deze keer door de vingers zien, maar de volgende keer kan het maar beter een goeie fotogenieke storm worden, want anders.....

Vandaag ben ik op pad geweest met mijn nieuwe fotospullen. Het was mooi weer, zon en flinke wind

Ik heb mij een uur of wat vermaakt aan de boulevard van Vlissingen. Morgen heb ik weer wat te doen. Foto's uitzoeken, verder bewerken.

Ik zal een serie via het fotoblog laten zien.

Ik was en ben een gelukkig mens