Archieven van januari 2008

Eerst een update.
Met Yvonne gaat het vandaag weer beter dan gisteren, bloedwaardes herstellen zich en de - wat bleek - longontsteking lijkt onder controle. Als alles goed gaat mag ze zaterdag naar huis en dat lijkt mij een heel fijn plan.

Ondertussen wordt ik door Niek scherp in de gaten gehouden. Die denkt dat een man alleen leeft op patat met appelmoes en chinees afhaaleten. Voordeel van die gedachte is dat ik vandaag een heerlijke boerenkoolschotel meekreeg. Ik hoefde hem alleen maar in de oven te zetten en op te peuzelen. Lekker hoor, wat boerenkool is een van de gerechten die ik zelf nooit fantsoenlijk kan klaar maken.Niek, en ook buurman Piet kunnen dat wel.
Dus zolang zij er zijn ga ik het niet leren.

Yvonne is vandaag van de IC naar de afdeling gegaan. Ze heeft een rustige eenpersoonskamer. Wel had ze - en dat is een goed teken - onmiddellijk commentaar op de verzorging; ze moest dit en ze moest dat en die zuster had ze een vorige keer al ruzie mee gehad. Kortom, ze begint zo ver op te knappen dat we het weer moeten ontgelden.

Ondertussen presteert Canon het om mijn net nieuwe camera al weer verouderd te laten lijken, door hun instapmodel een 12 megapixel camera te maken.
Maar ik trap er niet in. Mijn 8 en 10 megapixels zijn meer dan genoeg.

De koorts is gezakt en Yvonne is voorzichtig weer aan het slapen en eten.
Ze heeft wel een enorme opdonder gehad, maar tussen de hoestbuien door blijft ze door vechten. De volgende kuur gaat door, al moet ik in een bed liggen, zei ze met vurige ogen. Ondertussen probeerde ze Niek en mij met ijswater te besproeien.
Het is druk in het ziekenhuis, dus Yvonne wordt op de IC verzorgt. Wel lekker: veel aandacht, een eigen kamer en drie keer op een dag bezoek.
Mooier nog is als ze weer gauw thuis komt.

Het blijft een keisterk wijf

Gisteren meldde ik al dat het met Yvonne niet echt super gaat. Vandaag is daar nog bijgekomen dat ze koorts had. Als je dan chemokuren krijgt, gaan alle alarmbellen af, immers de weerstand kan sterk verminderen.
Dus een telefoontje naar het ziekenhuis maakte dat ik de koffer kon pakken en met Yvonne naar het ziekenhuis ben gegaan. Na wat bloedafnames en foto's van de longen is besloten haar in het ziekenhuis te houden tot de koorts is geweken. Na de onrustige nachten is dit misschien maar beter zo, wat extra aandacht en waar nodig verzorging.

Wel behoorlijk balen.

Meestal heb ik stof tot schrijven genoeg. En als ik dan een blok heb, is even speuren op nu.nl meestal wel goed voor inspiratie.
Vandaag helpen die trucs niet. Ik ben teveel bezig met Yvonne.
Ze is nog steeds ziek van de chemo, ik hoop voor haar dat ze snel wat op knapt, ze gaf net aan dat het een klein beetje beter ging.
Het is een voorbode voor wat ons de komende weken te wachten staat: halen en brengen heet dat.
Morgen blijf ik haar thuis maar lekker vertroetelen.

Het blijft een keisterk wijf.

Terwijl ik me op mijn blog druk maak over Mac en Windows maak ik me in het echt druk om andere dingen. Yvonne heeft bij haar chemokuur een ander medicijn gekregen dan bij de vorige kuren. Het is altijd spannend bij zo'n eerste kuur; onder andere omdat je niet weet hoeveel last je van de bijeffecten gaat krijgen.
Wel, bij deze kuur valt dat allemaal niet mee. At Yvonne na vorige kuren een frikadel speciaal, nu licht ze al een paar dagen redelijk beroerd op bed. Last van spieren en gewrichten maken het er niet prettig op.
Ondertussen blijft ze knokken.
Het is een keisterk wijf.

Vanmorgen ben ik met een Apple in de doos naar Woerden vertrokken. Apples zijn fantastische machines maar Apple verkopers onderscheiden zich niet echt van andere verkopers.
Dus, toen ik mijn Apple volgens afspraak in leverde bij de technische dienst, wist men van geen afspraak. Ik vertelde dat ik zou wachten op de installatie van een nieuwe schijf, maar dat moest wel gecontroleerd worden. Ook wisten ze niet of ze een schijf op voorraad hadden, terwijl ik daar toch bij het maken van de afspraak een helder antwoord op had gekregen.
Maar gelukkig verscheen na 10 minuten de techneut met het verhaal dat alles aanwezig was en dat ze die schijf zouden installeren. Het zou een half uur duren.
Na drie kwartier verscheen die meneer echter met een verhaal, dat ze de mac niet meer dicht kregen, bij het open maken was er iets verkeerd gegaan.
Conclusie, ik heb nog steeds geen Mac, kan wel volgende week worden. Oorzaak? Een dicht gelijmde iMac?

Ik heb wel lekker een half uurtje met een nieuwe iMac kunnen spelen. Lekker snel ding, zelfs al in de standaardconfiguratie. Ik heb iets om naar uit te kijken; aan het eind van dit jaar wordt mijn iMac vervangen.

Morgen wordt een druk dagje.
Eerst ga ik 's morgens met de Mac naar de reparateur om de harde schijf te laten vervangen. In de tijd dat zij bezig zijn zal ik me gaan verkneuteren bij allerlei mooi nieuw macspul, maar ik zal me moeten inhouden. Gelukkig is de Macbook Air er nog niet.
Daarna heb ik wel weer even werk om de Mac opnieuw in te richten en de backup terug te zetten.
Aan het eind van de dag heb ik een voorlopige afspraak om bij Nicolien foto's te maken van een zwangere vriendin van haar. Lijkt me uitdagend en spannend.
Dus ga ik me vanavond maar even rustig laten afbeulen door Bart.
Ik hoop dat zijn rugblessure over is....

De beurs beheerst het nieuws. Op radio en TV en in de krant gaat het over niets anders dan het in een storten van de aandelenkoersen. Ik heb nog nooit zoveel grafieken gezien.
De oorzaak: in Amerika zijn ze kennelijk wat onhandig omgesprongen met het uitdelen van hypotheken. En allerlei banken over de hele wereld hebben met de winstdollartekens in hun ogen die hypotheken van Amerikaanse instellingen gekocht. Tot dat blijkt dat de inwoners uit het land der onbegrensde mogelijkheden hun hypotheken niet meer kunnen betalen.
Paniek. Want de banken krijgen hun geld niet.
Grote paniek, want financiele instellingen moeten grote verliezen nemen.
Paniek op de beurzen.
Dus wordt in Amerika de rente verlaagd. Gevolg: een enorme run op hypotheken.
Huh?

Twee weken geleden had ik te kampen met een vastgelopen Mac. Ik kreeg het natuurlijk zwaar te verduren bij al die Windows-fans: Ha Ha zo'n Apple loopt dus ook lekker vast. Gisteren gebeurde dat weer, maar de aanwijzingen zijn zeer sterk dat het om een kapotte harde schijf gaat. OSX is dus gewoon stabiel.
Maar in afwachting van de reparatie ben ik nu toegewezen op een Windows ding. Het draagbare ding van kantoor doet het nu ineens weer niet thuis. Ik krijg boodschappen dat er netwerkkaartonderdelen missen en of ik opnieuw wil opstarten. Na drie keer doet de netwerkkaart het wel, maar ik heb nog steeds geen verbinding met het netwerk.
Ik voel me dus meteen weer thuis in Windows.
De oude desktop doet het gelukkig nog wel, dus ik kan stukjes blijven schrijven.
Vrijdag heb ik tijd om de Mac te laten maken, dus tot die tijd behelp ik me maar.

Toch wel een beetje met lood in de schoenen zijn we vanmorgen naar het ziekenhuis getogen. Eerst hebben we Yvonne aangemeld, en dat is altijd weer een spannende en emotionele gebeurtenis. Vervolgens beland je in een kamer vol met lotgenoten. Een kamer vol met families waar men ook met een bak ongevraagde ellende is geconfronteerd. Je bent niet alleen, maar onder lotgenoten.
Ik ben vervolgens snel even wezen bloedprikken voor mijn controlebezoek bij de insuline mevrouw. Ik kwam daar tot mijn verbazing in een lege gang, kon dus gelijk naar binnen en daar waren in no time een paar buizen met bloed gevuld. Binnen tien minuten was ik weer terug bij Yvonne, die inmiddels ook al was aangeprikt. Om tien uur zat Yvonne aan de drup, zoals ze dat noemt en tegen twaalven was alles wat naar binnen moest ook binnen, bij Yvonne de medicijnen en bij mij de soep.
Thuis heb ik haar op de bank geparkeerd onder een warme deken.
Ze is nu moe naar bed, maar de ergste spanning is er gelukkig af.
Nog vijf te gaan.
Het blijft een keisterk wijf

We zullen allebei wel blij zijn als we morgenochtend weer in de auto stappen om naar huis te gaan. Dan zit de eerste kuur er namelijk op. Nu zien we daar nog als een berg tegenop.
Je zou verwachten dat we inmiddels wel ervaringsdeskundigen zijn, maar kennelijk kan dat in dit geval niet. We hebben beiden de hele dag last gehad van spanningen. Yvonne heeft daar - uiteraard - nog meer last van dan ik en ligt al de hele dag op bed. We hebben bezoeken maar afgemeld, zodat we rustig onze eigen gang konden gaan.
Vanavond maar vroeg naar bed, hopen dat we goed slapen en dan morgen er tegen aan.

We zitten in de aanloop naar de eerste chemokuur aanstaande maandag. De warmte en steun die we krijgen is hartverwarmend, of het nu via dit blog gaat of via directe contacten, we merken dat er veel mensen zijn die oprecht en intens met ons meeleven.
Dit, en dat hebben we al eens eerder gezegd, is de brandstof om de motor gaande te houden. Zonder die steun is zo'n traject nauwelijks vol te houden, de energie die het geeft moet een positieve uitwerking hebben.
Dank, vrienden, dank jullie wel.

Ik had vanavond ��n een paar weken oude afspraak staan in het Arsenaaltheater in Vlissingen. Er was een optreden van een oude gitaarrot: Jan Akkerman.

Ik had in eerste instantie niet zo veel puf om te gaan, maar ben toch maar richting Vlissingen getogen. Heb daar een avondje genoten van een lekker raggende Akkerman. Gezellig sfeertje, leuke zaal en goeie muziek.

Gelukkig niet voor nix geweest.

Bart - de instructeur bij het spinnen - heeft last van zijn rug. Dus bij bepaalde oefeningen kan hij niet op de fiets mee doen. Het resultaat is dat hij dan naast zijn fiets staand alle tijd en gelegenheid heeft om ons toe te schreeuwen. Alleen roept hij niet "Zet hem op, jongens!", maar "OK, Nog een tandje weerstand er bij!".
Kortom, ik ben weer lekker afgebeuld vanavond, maar eigenlijk was dat ook wel lekker: een uurtje de kop leeg fietsen.
Ik zal vanavond wel lekker slapen.

Yvonne schreef al op haar weblog dat we behoorlijk in onze rats hadden gezeten over het feit of chemokuren een optie was. Gelukkig was dat vanmorgen snel duidelijk, we kunnen kuren.
Het is bizar dat je daar blij om bent, maar in deze periode pakt Yvonne alles aan om te vechten tegen de kanker. Dit overheerst nu weer even ons leven. Terwijl om ons heen AZ en Heerenveen ruzi�n om de miljoenen voor Alves en de burgemeester worden gewaarschuwd in verband met Wilders zijn cineasten debuut, zijn wij gericht op een zakje medicijnen dat hopelijk zijn vernietigende werk gaat doen en ons weer een periode van genieten van het leven gaat bezorgen.
Voorlopig is onze agenda weer gevuld met afspraken over kuren, scans, controles en bloedprikken.
Maar we hebben het er voor over en gaan er voor.
Zoals ik gisteren al zei: Yvonne is een keisterk wijf.

Vandaag was een dag van het verder laten inzinken van het nieuws van gisteren. Yvonne heeft me naar mijn werk gestuurd. 'We moeten gewoon het normale dagritme weer oppakken', was haar strijdlustige reden.
Ik ben dus naar het werk gegaan, kon daar lekker mijn verhaal kwijt, had wat overleggen en heb de rest van de dag redelijk dom naar mijn beeldscherm zitten kijken.
Morgen krijgen we deel twee van de uitslag en het behandelplan te horen. Dan kunnen de schouders eronder en gaan we weer aan de gang.
Aan strijdlust ontbreekt het Yvonne niet. Ze is gewoon een keisterk wijf.

29 mei 2007 schreef ik over een uitslag, die Yvonne had gekregen, waarbij ons werd verteld dat er uitzaaiingen waren geconstateerd van de borstkanker.
Het daarop volgende traject van chemokuren was zwaar, maar had een goed reslutaat, met als belangrijkste een schone lever. De volgende controles bevestigden dit beeld.
De controle van vorige week gaf een wat voorzichtige reactie van de radioloog en vandaag kregen we de bevestiging dat er weer afwijkingen in de lever waren te zien, die wijzen op een opleving van kanker.
En dat betekent dat er weer een traject van verdere onzekerheid, vergezeld van chemokuren staan te wachten.
De sluipmoordenaar doet zijn volgende poging.

Morgen gaan we weer een uitslag krijgen voor een controle van Yvonne. Vandaag hebben we het maar rustig aan gedaan.
3 wassen gedraaid, stof gezogen, Nicolien onder de kraan gehangen en lekkere st Jacobsschelpen gegeten.

Overigens, Peter heeft geholpen met Nicolien onder de kraan te hangen, dus dat zit wel goed met die jongen.

Vanmorgen, tijdens mijn rondje door de polder, zag ik een jonge buizerd in de berm aan het eten van een dode vogel. Meestal zijn die roofvogels snel verdwenen, maar deze bleef rustig dooreten. Ook toen ik was gestopt om mijn camera te pakken, bleef hij dooreten. Zelfs toen ik dichterbij kwam spreidde hij alleen zijn vleugels om zijn prooi te beschermen.

Mooi gezicht.

De dag hebben wij afgesloten met een heerlijk diner in restaurant Het Veerhuis. Vol enthousiasme zijn we begonnen aan een acht gangen menu, met lekkere hapjes als st. Jacobschelpen, Krab in kalfstong, gebakken poon met zuurkool, kabeljauw met aardwortel, tarbot met kerriesaus, veldhaas. En toen was het echt afgelopen. Yvonne is niet zo'n grote eter, zij heeft wel alles gegeten, maar niet alles opgegeten. En weggooien is zonde, dus...

Na het hoofdgerecht zijn we maar twee gangen gaan overslaan.

Nu nog even dik liggen en dan naar bed.

Ik heb de naam dat ik geld uit geef aan fotomateriaal; ik zal dat niet ontkennen.
Maar ik (en ook Yvonne) heb ook wat met keukenspullen.
Nu waren wij aan een paar nieuwe pannen toe, de ouden waren na 29 jaar trouwe dienst een beetje op en de tussenpauspannen (goedkoop is duurkoop) heb ik vandaag met veel plezier op de vuilnisbelt gedumpt.
Voor de nieuwe pannen zijn we naar het Kookpunt in Rotterdam gegaan. Een winkel die ik van naam (en oude herinnering) ken en wat spullen schijnt te verkopen op het gebied van koken.
Wel die winkel beslaat zo ongeveer alle panden langs het Noordplein en is dus het ware kook walhalla. Je loopt daar dus al snel kwijlend tussen prachtige fornuizen, pannen, boeken, messen, kloppers, schuimers, snijders, nog meer fornuizen en pannen, koffiemachines, kopjes, borden enz.
We hebben ons ernstig ingehouden, een paar mooie pannen en - eindelijk - mooie espresso en cappuccino kopjes. Toen mocht ik niet meer.

Na twee min of meer slapeloze nachten liep ik vanmorgen te tollen op mijn benen.

Ik ben maar thuis gebleven en heb gelukkig vanmiddag wat van de slaap-achterstand kunnen inlopen.

Ik ga nu mijn best doen de rest van de achterstand goed te maken.

Dit slaapverwekkende stukje helpt daar hopelijk bij.

Als trouwe kijker van De Wereld Draait Door onderschrijf ik hierbij de oproep van Mathijs aan RTL om Jan de Hoop nu eindelijk eens een poosje rustig zijn echte werk te laten doen.

Jan is namelijk bijna dagelijks te zien in de bloopers van DWDD. En dat komt helemaal niet omdat Jan zoveel aan het blunderen is, maar de techneuten van RTL. Bijna elke dag gaat er wel iets mis met een band die niet start, de autoque die niet loopt of een decor dat omdondert. En jan maakt dat dan weer met een kwinkslag goed. Maar eigenlijk is het te gek voor woorden dat een stel amateurs bij RTL maar gewoon aan het werk kan blijven.

Ik hoop dat Jan een flink deel van hun salarissen opstrijkt.

Maar - om met Matthijs te spreken: Het gedonder moet NU afgelopen zijn

Ik zat net lekker wat (Keurige) filmpjes te bekijken op UTube, toen er plotseling geen enkele activiteit meer viel te bespeuren. Alles op de Apple stond vast. Dat kan gebeuren, zelfs op een Apple. Na tien minuten heb ik de moed opgegeven en heb via de harde manier (uit -> aan) het machine weer opgestart.
Toen bleek dus de ellende. Kennelijk is er ergens iets aan opstartbestanden beschadigd, want het machine startte niet meer op. Hulpprogramma's en aaien hebben niet geholpen.
Dus nu staat er een installatieprogramma te stampen.

Ik ben zo blij dat ik elke dag een backup maak. 't Is wel wat werk, maar morgen draait de boel hopelijk weer als van ouds.
Anders zal ik echt een nieuwe moeten hebben......(ssst, niet tegen Yvonne zeggen)

Een beetje een rare aanhef zou je zeggen. Wat is er zo bijzonder aan het feit dat ik misschien boodschappen ga doen. Ik leef immers in een vrij land en kan zelf bepalen of en zo ja wanneer ik boodschappen ga doen. Of een bakje koffie bij de buurman ga drinken. Of met Yvonne naar de dierentuin of de Bijenkorf ga.
Allemaal dood normale zaken.
Tenzij je een beetje goed kan fietsen en in de Raboploeg terecht bent gekomen. Want dan moet je een dag van te voren precies aangeven waar je op welk moment van de dag zal zijn. Stiekeme controleurs controleren of dat waar is. Dus als je om zeven uur niet bij Albert Heyn bent, terwijl je dat wel had gezegd, dan heb je wat uit te leggen.
Het is wel bizar. Voor voetbalhooligans wordt al jaren gedacht aan een systeem, waarbij je kunt controleren of tijdens een voetbalwedstrijd die 'supporters' thuis zijn, maar dat krijgen we maar niet voor elkaar. En als je in een van de top wielerploegen zit......

Na gisteren de hele middag lekker met Yvonne op pad te zijn geweest, hebben we vandaag een rustdag ingevoerd. Ik had geen moeite me daar aan te houden, want met suikerwaardes als een jojo voelde ik me niet echt top.
Dus, ondanks de winter, vanmiddag een siesta en vanavond vroeg onder de wol.
Volgende week gaan we verder in onze zoektocht naar mooie espressokopjes en een stedentrip.

Parijs - Dakar is afgelast. De fameuze woestijnrally gaat dit jaar niet door. Als reden is opgegeven dat het te onveilig is. In Mauritani� zijn vier Franse toeristen vermoord en er zijn aanwijzingen dat er terroristische aanslagen worden voorbereid.

Nu was dat in Rotterdam geen aanleiding om het eindejaarsfeest op de Erasmusbrug af te gelasten, maar misschien was dat een andere soort dreiging.

De afgelopen week zag ik weer de film Munich. Deze film gaat over het vervolg van de Palestijnse aanslag om Isra�lische sporters tijden de Olympische spelen van 1972 in Munchen. Alle gegijzelde Isra�lische sporters en de terroristen kwamen daarbij om het leven. Iedereen verwachtte dat toen de Spelen zouden worden gestopt, maar nee de legendarische woorden 'The games must go on' klonken en de atleten liepen de volgende dag weer om het hardst.

Over beide beslissingen valt wat te zeggen, maar in het Dakar geval bekruipt me het gevoel dat we te veel wijken voor terroristen.

De groene lobby zal overigens wel blij zijn met dit besluit die energieverslindende race af te gelasten, alhoewel zij andere motieven gebruiken.

E�n van de wegen waar altijd file staat is de A13 richting Delft. De oorzaak voor de file: Ikea.
Op de een of andere manier trekt Ikea zoveel bezoekers dat de afrit vanaf de A13 moet worden afgesloten omdat de file tot op de A13 staat. Ikea Delft heeft kennelijk een tekort aan parkeerplaatsen.
Nu zag ik woensdag, tijdens een zeer rustige avondspits ook al volop drukte op de afslag Barendrecht op de A29. En ook hier is een Ikea vestiging de veroorzaker.
Nu ben ik daar afgelopen maandag nog met Nikolien geweest, maar een echte topper om voor in de rij te staan is Ikea voor mij niet, maar daar denken vele mensen toch anders over.
Maar goed, de oplossing voor een deel van het fileleed ligt voor de hand: Sluit de Ikea vestigingen.

Camiel, ook dit is weer een gratis advies.

Ik heb het altijd al gezegd. Microsoft is een topverkoop bedrijf. Ze maken slechte producten, maar dat geeft ze meer tijd om een goede verkooporganisatie in te richten.
Ze hebben al een poosje een nieuwe versie van Office op de markt. Je kunt daarvoor een plugin kopen waarmee de menu structuur weer lijkt op de oude vertrouwde versies (XP), dus daar moet wat aandacht aan worden besteed, want kennelijk zijn de mensen niet zo blij met Office 2007.
Dus brengt Microsoft een servicepack uit voor de oude versies. En nu lezen die versies bepaalde oude bestanden niet meer. Daarmee worden klanten boos op die oude versie en gaan een nieuwe versie kopen.
Briljante vondst toch, stukken goedkoper dan een goede en gebruikersvriendelijke update voor Office2007.

Overigens zit in de spellingscontrole van Word de correcte schrijfwijze voor het woord Microsoft standaard opgeslagen

Oudejaarsavond wil nog wel eens aanleiding geven tot het flink reltrappen. Al enige jaren geleden is daartoe door de overheid de slogan 'if you can't beat them, join them' toegepast. Er worden grote feesten georganiseerd en voor de pyromaantjes onder ons worden er forse kerstboomverbrandingen gehouden. Dat is zoiets als een ouderwetse boekverbranding maar dan met kerstbomen.
De bomen worden op een grote hoop gegooid en tot groot vermaak der omstanders rond twaalf uur in de brand gestoken. De onstuimige jeugd wordt daarmee rustig gehouden en er wordt voorkomen dat die jeugd rottigheid uithaalt.
Zo ook in Vlaardingen. De grote kerstbomenstapel had echter als onbedoeld extraatje een flinke wolk benzinedamp verzameld, en dat gaf bij ontsteking een forse klap.

Of de overheid in dit geval geslaagd is in haar doel de schade te beperken, daar zijn ze nog niet uit.