Archieven van februari 2008

Microsoft verlaagt de prijzen van Vista. Kocht je gisteren de top versie, dan ben zo'n 200 euro te duur uit geweest. De goedkoopste versie is een euro of dertig goedkoper geworden.
Waarom Vista overigens in vijf varianten is uitgebracht is mij een raadsel. Je moet uit de brei van specificaties de voor juiste versie kiezen, dan hopen dat de hardware van je pc voldoet (meestal niet) en vervolgens de conclusie trekken dat je de verkeerde versie hebt gekocht. Kun je weer een upgrade voor Vista kopen.
Ik heb een advies voor een upgrade van Vista: terug naar XP.
Ik heb een nog veel beter advies voor een upgrade van Vista: OS X (je moet immers toch nieuwe hardware kopen en Vista draait het snelst op een Apple).

Gisteren schreef ik al dat de uitslag van de echo heel wat heeft losgemaakt. Langzaamaan groeien we naar het moment dat er heftige besluiten moeten worden genomen over hoe lang de kuren nog door kunnen gaan en wanneer ze hun toegevoegde waarde gaan verliezen. Yvonne is sterk bezig met verzinnen wat ze graag wil doen en dan moet er worden bepaald of die kuren dat doel helpen bereiken of juist tegen werken.
Het zijn zware gesprekken tussen ons beiden en tussen ons en onze vrienden. Maar het zijn wel gesprekken die moeten worden gevoerd.
Kern blijft een strijdbare Yvonne, die er voor gaat ook uit deze situatie het beste te halen.
Ik kan het niet genoeg zeggen: het is een keisterk wijf.

Vanmorgen moest ik al om half negen bij de oogarts in het ziekenhuis zijn. Gewoon de reguliere anderhalfjaarlijkse controle in verband met mijn suikerziekte. Ik was de vorige keer in 2003 geweest, dus het werd weer een keer tijd. De vorige keer werd mijn oog gedruppeld, WAARNA de verpleegster vroeg of ik toch niet zelf naar huis moest rijden, want dat zou niet kunnen, die druppeltje zetten namelijk je pupil wijd open, zodat de dokter in het oog kan kijken. Deze keer had ik voorzorgsmaatregelen genomen, Niek zou mij rijden - wat is het toch een schat. Na een half uurtje had ik te horen gekregen dat alles in orde was en kon ik met wijd open pupillen het zonnetje in. Ik heb een paar uur door kokertjes gekeken en de gordijnen maar dicht gehouden.
Vanmiddag was het de beurt aan Yvonne die de uitslag van de echo ging vernemen. Mijn ogen gedroegen zich weer normaal, dus ik kon haar zelf rijden.
De echo liet zien dat er lichte verbetering was, en ook de bloedwaardes onderschreven die constatering. Op zich positief, de kuren doen hun werk. We hadden liever een nog optimistischer verhaal gehoord, maar ja, het had ook slechter kunnen zijn.
Zo'n bericht zet je wel weer even met beide voeten op de grond. Het blijft lappen en de dokter was wel bezorgd over het feit of Yvonne het kon volhouden.
Yvonne antwoordde met haar bekende strijdlust, dat er geen alternatief is.
Maar in de nazit thuis ben je toch weer even heftig bezig met wat er allemaal kan gebeuren. Conclusie is dat maandag de derde chemokuur er in gaat. Wat er daarna gebeurt zien we dan wel weer, we nemen het maar in kleine stappen.
Het blijft een keisterk wijf.

Ik ben vanavond weer aan het spinnen geweest. Het was echt volle bak, dus dan wordt er flink wat warmte geproduceerd. Als die energie eens opgevangen kan worden, dan hebben we geen windmolenpark meer nodig!.
Maar goed, 24 kacheltjes waren dus behoorlijk wat joules aan het vrijmaken toen ik ineens wat geruis achter me hoorde. Ergens stond een deur open, om de spinruimte van voldoende frisse lucht te voorzien. In die ruimte bevond zich kennelijk ook een thermostaat voor een kachel, en die kachel sloeg dus vrolijk aan.
Je kunt dus stellen dat ik vanavond met een extra handicap heb gespind. Een soort van spingolf dus.

Ik heb in de buurt van mijn brievenbus een bordje op mijn voordeur hangen. Op dat bordje staat aangegeven dat ik geen ongeadresseerd reclamewerk wil ontvangen, maar wel huis aan huis bladen. Dit heeft in de loop der jaren al menig discussie opgeleverd. Zeker nu ook onze nationale kpn reclamedrukwerk bezorgt en beroepshalve vindt dat alles geadresseerd is.
Ik ben daar wel principieel in. Als iemand zo'n blaadje van 3 karbonades voor de prijs van twee in mijn brievenbus gooit en ik zie dat, dan waag ik er vaak een sprintje en een brul aan om de reclamebezorg(st)er terug te roepen en hem of haar het vodje papier weer in de handen te drukken. Het lijkt lullig, maar ik heb niet om die rotzooi gevraagd en dat staat op mijn voordeur te lezen.
De bezorger van het huisblad, waarin vaak een pak reclame is meegevouwen, bezorg ik daarmee extra werk, ik wel de krant maar niet de reclame. Na twee keer brullen had hij het door.
In Poortugaal hebben ze nog een andere gewoonte, las ik. Daar worden ook kranten in brievenbussen gegooid. Ze hebben daar een andere methodiek om ongewenste reclame te verwijderen: alvorens de krant in de brievenbus gaat, wordt hij in brand gestoken!
Ik hoop dat mijn ongewenste reclamebezorgers deze gewoonte niet gaan oppakken...

Al enige weken is er commotie rond een thema avond op televisie, waarin BNN en VPRO de handen in een hebben geslagen voor een avondje porno.
Natuurlijk wordt daar onmiddellijk schande van gesproken, want porno op de TV....dat kan dus echt niet.
Dat op de commerci�le zenders je elke nacht op alle zenders wordt uitgenodigd middels onsmakelijke reclames om je 06 centen aan porno te besteden is niet erg, maar op de publieke zenders mag alleen maar aan verantwoorde sex worden gedaan; wat dat dan ook is. In ieder geval een thema avond met discussie en documentaire, gevolgd door de klassieker deep throat: dat kan niet. De kamerleden die het over een verbod hadden (!) waren van de zelfde partij als die de mening zijn toegedaan dat het gemiddeld aantal kinderen van 1,9 naar 2,1 omhoog moet, en porno kijken helpt daar kennelijk niet bij (wel langdurige stroomstoringen en dat bespaart ook nog energie).
Afijn de uitzending is toch doorgegaan, zodat ik eindelijk de kans had om naar deep throat te kijken.
Ik ben alleen op de bank in slaap gevallen. Kans gemist.

Wij staan bij onze zuiderburen bekend om onze zuinigheid. Het koperdraad is uitgevonden door twee Nederlanders die om een cent vochten en zo.
Daar klopt natuurlijk niks van, maar ja, die Belgen zijn ook zo dom. Of niet....
Ik gebruik in mijn koffie vaak een zoetje. Vanmorgen kneep ik in mijn enthousiasme een keer te veel en er lagen dus twee zoetjes. Zonde toch? Dus de zoetjeshouder opengemaakt om dat ene zoetje netjes terug in de houder te doen. Dekseltje er weer op en de zoetjeshouder schiet uit mijn handen en alle zoetjes op de grond (en dus vervolgens in de stofzuiger). Lekker zuinig.
Vanmiddag was ik bij Ineke en daar krijg ik dan een kopje thee. Die thee zakjes, daar kun je wel meerdere kopjes thee mee maken, dus dat zakje gaat na gebruik in een bekertje. Na een volgend kopje thee was de kracht er wel af. Dus Leon - Inekes nieuwe bediende in de winkel - gooide het bekertje met theezakje in de vuilnisbak. Dat kwam hem op een reprimande te staan, het theezakje mocht weg, maar het bekertje kon nog wel gebruikt worden....
p.s. voordat er een verkeerd beeld ontstaat over de zuinigheid van Ineke: ze gaf die reprimande met een grote knipoog. Dat van die bediende is wel waar ;-)

Vandaag had ik mijn vrije vrijdag. Dat was wel prettig, want de berichten van gisteren hebben er goed ingehakt.
Ik heb vandaag nog wel even contact gezocht met ��n van mijn collega's. Ik kreeg haar partner aan de telefoon - een gebroken man. Ik wens hun alle kracht toe die nodig is om deze klap te verwerken en hopelijk te boven te komen.
Yvonne is vandaag in het ziekenhuis geweest voor een echo en longfoto. Ze vergelijken deze met de echo en foto van voor het begin van de kuur om te kijken of de medicijnen hun werk doen. Volgende week krijgen we hiervan de uitslag.
Het is een standaard controle die bij iedereen die wordt behandeld tegen kanker, wordt uitgevoerd. Maar het is dus geen standaard; alles hangt van de uitslag af.
Toch is het nu weer een kwestie van even wegstoppen tot volgende week.

O ja, ik hoorde ook een verhaal op de radio dat uit onderzoek was gebleken dat we nu vaker in het engels vloeken, maar dat we niet vaker vloeken.
Lekker belangrijk.

Dat is zo'n muur waar je hard tegen aan kan trappen. Het resultaat is dan meestal dan je flinke pijn in je voet hebt, maar misschien is dat wel de bedoeling. Het leidt dan even af van de andere dingen die spelen.
Al eerder sprak ik over twee collega's in mijn directe werkomgeving. Van de ene collega lijkt het welhaast zeker dat de kanker, waar hij al enige tijd mee rond loopt weer actief is. Van de andere hadden we nog de hoop dat het om een ontsteking ging, maar dat blijkt nu ook kanker te zijn. Weer worden twee gezinnen overhoop gegooid. Als een bom wordt daar een pak ellende binnen gestort, waar niemand om gevraagd heeft.
En de rest kan alleen machteloos toekijken.

Ik ben zo verdomd kwaad, maar ik kan alleen maar janken.

Ik heb vorige week al verteld dat ik behoorlijk enthousiast was over de fotocursus die ik volg.
Vanavond was de tweede avond, waarop wij vast iets moesten laten zien van onze opdracht om een serie straatfoto's te maken. Best wel spannend dus, maar we zijn allemaal op de goede weg.
Alleen, wat er gebeurde: bij binnenkomst kregen we allemaal een laptop aangereikt die we konden gebruiken voor wat oefeningen in Photoshop en voor de presentatie van onze foto's. Niks mis mee zou je denken, maar als microsoft hater gaat er wel een schok door je heen als je bijna gelijkertijd vanuit 14 pc's het Windows opstartriedeltje hoort. Het bezorgde mij in elk geval koude rillingen.
En denk nu niet: daar heb je die zeikerd weer met zijn windowsgezeur, want ik las op nu.nl dat Microsoft een update had klaar staan om servicepack 1 van het fameuse Vista te kunnen uitdelen, maar dat zij die update snel hebben ingetrokken omdat deze veroorzaakte dat computers zichzelf bleven herstarten.
Zelfs Vista gaat dus over zijn nek van zichzelf.

Yvonne en ik hebben een afspraak om maar zo veel mogelijk gewoon te blijven doen. Dat leidt enerzijds af van de ellende die gepaard gaat met de behandeling van de kanker, aan de andere kant geeft dit ook vertrouwen: zolang we 'gewoon' doen is het nog niet ernstig.
Ik ga dus zoveel mogelijk gewoon naar mijn werk, mijn fotocursus en de sportschool.
Maar er zijn van die dagen dat het gewoon doen wel erg moeilijk wordt. Als ik op kantoor ook nog eens wordt geconfronteerd met een collega, waar de behandeling tegen kanker geen resultaat meer lijkt te hebben en ook daar het grove chemokurengeschut moet worden ingezet en vervolgens van een andere collega te horen krijgt dat er onderzoeken worden gedaan, waarbij op voorhand niet kan worden uitgesloten dat het om kanker gaat, dan lijkt het net alsof er niets anders meer bestaat.
En dan moeten we toch maar weer de vuisten ballen, de kaken op elkaar klemmen en proberen het gewone leven te leiden; het valt soms niet mee, maar het moet, wil je niet knettergek worden.

Vandaag bracht ik op weg naar huis een collega van mij thuis in Barendrecht. Aan het einde van mijn Barendrechtse uitstapje zag ik voordat ik de snelweg op reed een busje van een plaatselijk bedrijf, waar buurman Cees zijn brood verdient. In de huidige drukte zie je echter heel veel auto's dus de kans dat Cees daar in zou zitten achtte ik klein.
Toen ik het busje passeerde kon ik ook niet echt een goede blik op de bestuurder richten, dus liet het daarbij.
Toen een stuk verder het busje mij passeerde, herkende ik toch echt buurman Cees, die mij geen blik waardig gunde. Vanavond thuis ben ik even bij hem langs gelopen om hem daarop aan te spreken (nadat ik voor de zekerheid wel even het kenteken van het busje voor zijn deur had gecontroleerd).
Het verweer van Cees was helder, duidelijk en herkenbaar: ik dacht het wel, maar verwachtte jou niet rustig 100 rijdend op de rechter rijstrook; meestal blaas je me op de linkerstrook voorbij.
Ik begin dus echt een brave oude man te worden.

Vandaag met ik met Niek naar Ouwerkerk in Zeeland gereden. Zij had daar al eerder met haar vriend een oud gemaal bekeken. Ik wilde daar wel graag fotograferen, dus vanmiddag met het mooie weer op pad.
We hebben ons maar niet gestoord aan het bord verboden toegang, maar ik kon het niet laten er een foto van te maken.
We gaan dus met onze tijd mee, zou je kunnen zeggen. Want dit lijkt mij dus een moderne kuisheidsgordel.
Overigens was de dag fotografisch gezien al goed begonnen. Vanmorgen heb ik bij min twee een half uur bij de plaatselijke kerk de zondagsrust staan te verstoren. Ik heb daar - in het kader van mijn fotocursus - een serie foto van kerkgangers gemaakt. Overigens vielen de reacties best mee. Alleen op de uitnodiging mee naar binnen te gaan ben ik maar niet ingegaan.
Ik kan niet zingen.

Ik had gister net als gevolg van een schrijverblok met een lullig verhaaltje de computer afgesloten toen ik op TV weer een episode van Batman (Peter R de Vries) zag. Deze keer was batman veranderd in een boer, en wel een met een stevige kiespijn. Hij werd behoorlijk afgedroogd door heer Spong.
Maar ��n ding: hij blijft volharden in zijn gelijk en de volgende verborgencamerauitzending (3x woordwaarde) is al weer in de maak.

Overigens zou ik vandaag ook wel over een verborgen camera hebben willen beschikken. Ik heb uit mijn fotocursus een opdracht tot het maken van een serie straatfoto's uit te voeren. Ik ben daar vandaag mee bezig geweest door bij AH mensen met boodschappen karren te fotograferen. Bij AH is de kans om iemand te treffen met een boodschappenkar namelijk vrij groot; in New York kom je die mensen overal tegen.
Maar ook in het altijd rustige Oude Tonge werd ik toch regelmatig aangesproken en wel een keer door een ietwat onguur figuur met zonnebril en een ietwat ongure Ford Granada. Die wilde toch wel haarfijn uitgelegd hebben wat ik aan het doen was. Ik heb maar niet de grap gemaakt van DE BELASTINGDIENST CONTROLEERT EXTRA OP ...., maar een verborgen camera zou handig zijn geweest.
Maar eens informeren bij Peter R. Batman

dat het allemaal niet lekker gaat. Vandaag is zo'n dag. Ik zit me dus al een uur suf te piekeren over een onderwerp. Maar verder dan: gewerkt, gefotografeerd (poging), boodschappen gedaan en Es en Mart op bezoek gehad kom ik niet.
Morgen beter.

Een groot deel van Nederland heult met Amerika. Alles wat hier gebeurt lijkt wel te komen omdat het 'in Amerika al lang zo gaat'. Ze (de Amerikanen) kunnen ook weining fout doen.
We willen ons uit Afghanistan terugtrekken, omdat zij de doodstraf willen uitvoeren. Dat dat in Amerika nog vele malen per jaar het geval is, deert ons niet; het is dan ineens niet meer Barbaars.
Landen als China en Tibet worden aan de schandpaal genageld omdat daar mensen worden gemarteld. Wij volgen echter rustig het debat dat in Amerika wordt gevoerd over de wens om folteren in geheime gevangenissen te verbieden. GOD betere het FOLTEREN IN GEHEIME GEVANGENISSEN. En Bush - de grote voorman - dreigt dit voorstel met een veto te torpederen. En dat is dus ons grote voorbeeld, waar we kwijlend achteraan lopen.
Wel, ik blijf verkondigen dat het een stel gevaarlijke gekken zijn.

Dat had ik toen ik vanmorgen met een tas met werkspullen en een tas met fotospullen het huis verliet.
Ik had me in het vorige jaar al aangemeld voor een cursus fotografie bij de Beeldfabriek, een onderdeel van de Stichting kunstzinnige vormgeving Rotterdam. Ik had er erg veel zin in om me middels een serie cursussen verder te kunnen ontwikkelen. Maar nu Yvonne ziek is, had ik er ook erg veel moeite mee haar zo lang alleen te laten.
Maar Yvonne heeft er erg op aangedrongen dat ik toch naar die cursus moest gaan, en als Yvonne zoiets zegt dan kun je het maar beter doen.
Zo'n eerste les is een verkenning, maar mijn indruk is goed. In een groep werken aan en bespreken van foto opdrachten is hartstikke leuk. De onderwerpen die aan bod komen spreken me aan: portret, architectuur, straatfoto's. En het gaat over foto's en fotograferen, de techniek is in deze cursus het hulpmiddel.
Mijn eerste opdracht heb ik binnen: een serie foto's met als onderwerp straatfotografie.
Ik heb er zin in.

Gisteren was onze batman Peter R de Vries op bezoek in de Wereld Draait Door. Gezellig zat hij te keuvelen over zijn grote act met de verborgen camera. Toen de aftiteling van het programma begon reageerde hij boos, er zou ruim aandacht besteedt worden aan zijn nieuwe boekje. Dat gebeurde niet en dat was tegen de afspraken: alles stond zwart op wit.
Peter R. de Vries praat alleen maar enthousiast over die dingen die van te voren in een contract zijn vastgelegd. Hou je je daar niet aan, dan ga je voor gaas, dan is meneer beledigd en te kort gedaan. Dit is dus dezelfde Peter R. de Vries die anderen zonder vorm van berechting aan de schandpaal nagelt.

Wat mij ook opvalt is is de reclame van een club die zich dierproefvrij noemt. Zij willen dat het gezeul met dieren om wille van de commercie tot een eind komt. Dat doen zij in spotjes waarin ze met hanen en ossen onder de arm een filmpje opnemen. Ik vraag me af of die beesten dat goed vinden, misschien moeten ze hun logo dierproefvrij ook van toepassing laten zijn op die spotjes.

Met een dubbel gevoel trokken we vandaag richting ziekenhuis voor de tweede chemokuur. Het is de tweede kuur, de spanning die er bij de eerste kuur was, was er vandaag niet. Daarnaast hebben we gisteren wel een manier gevonden om die zware pillen beter te verdragen, dus daar had Yvonne vanmorgen niet al te veel last van.
Wel is het altijd spannend of de bloedwaarden voldoende goed zijn.
Alles verliep in ieder geval vlot. Bloed prikken ging snel en in ��n keer goed. Daarna heb ik Yvonne op de afdeling afgeleverd en ben wat spullen uit de auto gaan halen.
Toen ik terug kwam liep de APD al in en snel kwam ook het signaal dat de reguliere bloedwaarden OK waren. Alleen moesten we nog even wachten op de uitslag voor de leverfuncties, maar die bleek ook (net) goed genoeg.
Even over een uur was alles binnen en heb ik Yvonne in een heel wat betere conditie dan na de kuur van drie weken geleden thuis gebracht.
Hopelijk gaat het de rest van de week ook wat beter, ik houd mijn vingers gekruist.

Het is een keisterk wijf

Vandaag is de aanloop naar kuur nummer 2 gestart. Die aanloop begon vanmorgen met het slikken van twee kleine pilletjes, die Yvonne binnen het half uur plat hadden. Ongekend dat twee van die kleine ettertjes zo snel iemand ziek en duizelig maken.
Gelukkig staat er een bed beneden en met wat voedsel in de maag zakte de ellende weer een beetje.
Heel fijn was het dat Els en Mike op hun terugweg naar huis even langs kwamen om een bezoekje te brengen.
Wel emotioneel.
Voor de rest maar geen lange strandwandeling gemaakt.
Morgen wacht een heftige dag.

Pracht weer vandaag; de lente is (hopelijk) begonnen.
Dus rap de stofzuiger gehanteerd en boodschappen gedaan. Vervolgens de motor uit het vet gehaald, accu op orde gebracht en een stuk knallen. Dat had ik kennelijk even nodig, niks anders aan mijn hoofd dan lekker motor rijden.
Aan het eind van de middag kwamen Niek en Peet nog even langs. Ik heb Peter lekker even laten uitwaaien in de BMW, en daarna hebben we gezamenlijk een Chinees koud gemaakt.
Morgen weer zo'n dag; lekker even met Yvonne de tuin in om nog wat extra vitaminen te pakken.

Ik zag vanavond Rita Verdonk weer eens op de TV. Zij was te gast in De Wereld Draait Door en deed haar uiterste best een vriendelijke, aardige, mooie vrouw te zijn. En dat niet in de minste plaats omdat zij daar haar geldinzamelingsactie kwam promoten.
Onder al het mooie gekwetter werd er wel een kritische vraag gesteld over het programma van haar Politieke Beweging.
Het antwoord was schokkend eenvoudig, zij heeft geen mening. Ze laat zich door internet chatters een mening opdringen.
Dus daar waar je je in de oude politiek - zoals dat nu wordt genoemd - nog kunt baseren op een partijprogramma, wat door de consensus politiek al wordt afgezwakt, komt er nu een extra afvlakking bij: als de achterban langzaam van mening veranderd, omdat een andere doelgroep zijn intrede doet in de chatrooms van de beweging, weet je als aanhanger dus helemaal niet meer waar jouw beweging voor staat.
Maar goed, Verdonk denkt aan 40 zetels.
Vraagje: Waar haal je 40 draaikonten vandaan?

Maar de automobilist blijft het kind van de rekening.
In het (zoveelste) debat over rekeningrijden werd weer eens heerlijk helder dat het niet gaat om terugdringen van de files maar gewoon om geld.
De bedoeling is dat bij invoering van het rekening rijden de wegenbelasting en BPM wordt afgeschaft. Achterliggende gedachte: je belast niet het bezit maar het gebruik. Nu gebeurt overigens al jaren beide: bezit wordt belast middels BPM en wegenbelasting en gebruik via de enorme accijns op benzine. Rekening rijden zou dus het bezit moeten vervangen door een extra belasting op gebruik. Maar men maakt zich zorgen over een deuk in de min of meer constante stroom aan te innen belastingen bij afschaffen van wegenbelasting en BPM. Kennelijk gebruiken we die auto's nog niet genoeg.
Het zal er dus wel op neer komen dat accijns hoog blijft, rekening rijden wordt toegevoegd aan het belasting arsenaal en vervolgens zal er een commissie worden ingesteld die gaat onderzoeken of de wegenbelasting kan worden afgeschaft.
Dis allemaal een motor kopen: deze vallen niet onder het regime van rekening rijden en bovendien verminderd dat echt de files.
Alleen voor de mooi weer rijders even alle snelwegen overdekken.

De wereld versoapt. Als je tegenwoordig iets te melden hebt, moet je dat als soap verpakken want anders kijkt er niemand meer naar.
Het grote voorbeeld is de hype rondom de zaak Holloway. In totaal waren er 7 miljoen mensen naar een soap aan het kijken over een Amerikaans meisje, dat twee jaar geleden is verdwenen.
7 Miljoen kijkers.
Ik vraag me in gemoede af waarom mensen daar zo massaal in zijn ge�nteresseerd. Als of er geen ergere dingen zijn gebeurd. Alsof er niet vele vaders, moeders broers en zusters rouwen om een vermoorde geliefde waar Peter R. de Vries geen geld mee kan verdienen. Alsof er in Afrika geen mensen bij tientallen te gelijk over de kling worden gejaagd omdat ze tot de verkeerde stam behoren, of doodgaan van de honger omdat het voor ons te duur is ze te helpen.
7 miljoen kijkers, die massaal keken naar hoe een persoon tot moordenaar werd veroordeeld zonder dat er een rechter aan de pas kwam.
7 miljoen sensatie beluste idioten.
En de grootste idioot - Peter R. de Vries - vult zijn zakken en wordt tot Batman gepromoveerd.

Het moge inmiddels duidelijk zijn dat ik geen grote van van Microsoft ben. Ik onderga gelaten het verplicht moeten werken met Microsoft producten op het werk, maar probeer dat thuis zoveel mogelijk te vermeiden.
Nu las ik vandaag dat Microsoft pogingen aan het doen is om Yahoo over te nemen. Tahoo is onder andere eigenaar van een van de grotere fotosites FlickR, waar ook ik veel foto's heb staan (zie mijn fotoblog).
Het nieuws dat Microsoft mogelijk eigenaar gaat worden van FlickR heeft binnen FlickR gelijdt tot een groep onder de naam "MICROSOFT: KEEP YOUR EVlL GRUBBY HANDS OFF OF OUR FLICKR". met inmiddels 1800 leden en een aanwas van zo'n 50 leden per uur (waaronder mijn lidmaatschap).
Zo zie je maar, ik ben niet de enige.

Vanmorgen toog ik weer richting Rotterdam. Optimistisch zei ik tegen Yvonne dat ik er in no time zou zijn, immers alle Brabanders vieren carnaval.
Nou dat viel dus tegen. Lange file op de Haringvlietdam en ook in de buurt van Rotterdam was niets van Brabants feestvreugde te merken.
Ook op kantoor trof ik gewoon hele serie Brabanders aan. Alleen wat nep Brabanders (import) ontbraken.
Conclusie: Carnaval was goed voor het verminderen van de files, maar dat nut heeft het ook niet meer. Dus laten we carnaval maar afschaffen, want wat mij betreft valt het in de categorie Boer zoekt vrouw en Peter R. de Vries; nutteloos dus.

Ik bevind me vanavond in een uitzonderlijke positie.
Ik zou naar Studio Voetbal hebben moeten kijken: Ajax - Feijenoord. Maar voetbal is niet echt mijn ding meer, gaat te veel om geld en te weinig om de sport.
Ik zou naar Boer zoekt vrouw moeten kijken, samen met een paar miljoen anderen. Maar ik ben niet echt ge�nteresseerd in het mogelijke liefdesleven van een boer die ik niet ken en een aantal vrouwen die ik ook niet ken. Dit soort reality soaps is aan mij niet besteed (alleen de term al), ook niet als de publieke omroep ze uit zendt.
Ik zou zo meteen naar Peter R. de Vries moeten kijken. Maar die dagen van te voren aangekondigde hype over een verborgen camera uitzending, waarin na anderhalf uur mogelijk iets interessants te zien is, trekt mij niet. Mooi hoor, als hij de zaak Holloway op lost (hij mag dingen doen die de Politie niet mag), maar ik ga geen twee uur besteden aan reclame voor Peter R. de Vries.
Ik heb mijn blog opgewaardeerd en aangepast.
Morgen kan ik niet meepraten over de belangrijke tv gebeurtenissen, maar dat zij dan maar zo.

Ik hoor vaak dat spinnen een rare sport is. Op een fiets je het leblazerus trappen terwijl je binnen zit en geen meter vooruit komt.
Wel, vandaag was er in de sportschool weer een spin marathon. Dat is dus drie uur achter elkaar je het leblazerus trappen zonder vooruit te komen. Ik had graag meegedaan, maar ik kon niet; ik moest foto's maken.
Dat bracht mij in de gelegenheid ook eens bij de andere groepssporten te kijken.
's Middags was er een grote groep heel stoer uitziende mannen met scheenbeschermers en mondbeschermers en grote tatoes. Zij kwamen een kickbox training afwerken. Wat ik daar zag, maakt spinnen een vrij normale bezigheid: naast het spelen van tikkertje en een soort van stoelendans, waarbij je jezelf tien keer moest opdrukken als je 'af' was deden zij ook aan hardlopen, terwijl een ander je tegenhoud en - bij gebrek aan bomen - het in elkaar klimmen.....
Rare jongens, die kickboxers.

Vanmorgen belde Yvonne me vanuit het ziekenhuis op met de mededeling dat ik haar kon komen ophalen.
Ze had de dokter gesproken die haar vertelde dat hij had gehoord dat ze zaterdag naar huis wilde. Nee, zei Yvonne, Vandaag!. Na een controle van haar status vond ook deze arts dat ze vandaag naar huis kan, haar ontsteking is onder controle en bloedwaarden zijn weer redelijk OK.
Overigens is het altijd een teken dat als Yvonne is opgeknapt, ze de artsen dan gewoon verteld dat ze naar huis moet.
Ik heb haar dan ook als een speer opgehaald.
Vanavond slapen we weer samen, zoals dat hoort.