Vandaag was een dag van het verder laten inzinken van het nieuws van gisteren. Yvonne heeft me naar mijn werk gestuurd. 'We moeten gewoon het normale dagritme weer oppakken', was haar strijdlustige reden.
Ik ben dus naar het werk gegaan, kon daar lekker mijn verhaal kwijt, had wat overleggen en heb de rest van de dag redelijk dom naar mijn beeldscherm zitten kijken.
Morgen krijgen we deel twee van de uitslag en het behandelplan te horen. Dan kunnen de schouders eronder en gaan we weer aan de gang.
Aan strijdlust ontbreekt het Yvonne niet. Ze is gewoon een keisterk wijf.
Als er iemand is waar je als mens zijnde wat van kan leren dan is dat van Yvon, toen Mart Yvon gisteren aan de telefoon zat en ik op de bank ernaast hield ik hem een briefje voor met de tekst 'wat is ze toch ontzettend sterk'.
Heel erg veel sterkte vandaag en ik zie jullie zaterdag.
xxxxxxxxxxxxxxxxxx