Een keisterk wijf

Yvonne schreef vorige week al op haar weblog van haar plan om te kijken of er iets te regelen valt met een restaurant om speciaal voor kankerpati�nten iets te regelen met lekker eten in kleine porties. Zij was al eerder op dit idee gekomen naar aanleiding van van berichten over verwendagen op het gebied van huidbehandeling, hetgeen bij chemokuren een welkome verwenning kan zijn. Yvonne is niet de enige die moeite heeft met eten, dus zie daar het idee.
ALs voorbereiding had ze contact gezocht met radio Rijnmond en vandaag zou ze in de uitzending zijn. Niet life in de studio zoals vorige week de gedachte was, maar rechtstreeks via een telefonisch interview. Ik heb vanmiddag rond het geplande tijdstip mijn internet radio aangezet. Het is dan wel even raar om te horen dat je vrouw wordt aangekondigd. Ze hield het verhaal alsof ze nooit anders had gedaan, pareerde de kritische vragen en had binnen no time het gesprek naar haar hand. Maar ja, wie Yvonne een beetje kent zal niet anders hebben verwacht.
Maar om zo uit de losse pols in haar omstandigheden dat verhaal te vertellen, dat vind ik bizar knap en moedig, ik zat met een flinke brok in mijn keel te luisteren. Ze doet het toch maar weer, ennuh voor het einde van de uitzending al een reactie van een restaurant.
Ik heb het al vaker gezegd: het is een keisterk wijf.