Bizar

'T is eigenlijk wel bizar.
Ik maak me druk om een iPhone. Het is een beetje voor me zelf blijven volhouden dat we een 'normaal' leven leiden. Dat moet ook wel, om te voorkomen dat we gek worden.
Dus maak ik me druk om een iPhone.
'T is eigenlijk ook wel bizar dat Yvonne, nu ze wat herstelt van die verrekte chemokuur medicijnen, last krijgt van het feit dat ze herstelt. Ze is op het moment niet meer zo ziek dat ze grote delen van de dag op bed ligt. Maar juist daardoor krijgt ze last van haar lijf; het is domweg nog niet sterk genoeg om de hele dag rechtop te zitten. Dus heeft ze last van haar rug, van haar ribben, waar geen spek op zit en van haar billen, omdat ook daar geen spek kussentjes zijn.
En omdat ze wat meer kan, heeft ze ook meer last van het feit dat ze bijna overal voor afhankelijk is van hulp van anderen, terwijl ze zo enorm zelfstandig van karakter is.
Het zijn bizarre tegenstellingen, waar we toch een weg in moeten vinden.
En dat zal ons lukken.

Trouwens de plannen om eind augustus naar Istanbul te gaan (september is de Ramadan) nemen steeds vastere vorm aan.
Goed h�