Vandaag proberen we de draad weer een beetje op te pakken. We hebben inmiddels de teleurstelling van Istanbul overwonnen; ik ben blij dat het allemaal redelijk goed is afgelopen. Yvonne zelf is kwijt wat er precies is gebeurd; het belangrijkste nu is aanvaarden dat het een incident is geweest. Verder zal Yvonne haar rust moeten pakken om die rib te laten genezen.
De keerzijde van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen is, dat ik vandaag Ineke kon helpen bij de controle van haar computers, nu morgen na een grote verbouwing haar winkel weer open gaat.
Morgen zal het daar wel een drukte van belang worden, maar als het even lukt gaan Yvonne en ik toch samen even kijken. Voor de rest dien ik me beschikbaar te houden, zo is me door Ineke opgedragen. En ja, wat doe je dan?
Als je altijd maar even onthoudt wie de echte baas is.