Ik werd laatst aangesproken door Nicolien over mijn zwart-wit gedrag bij winkels. Ik heb de neiging om in een winkel waar ik onheus wordt behandeld nooit meer terug te komen.
De schoenenwinkel die me laat zitten, een computerzaak die me niet ziet staan, een viswinkel die mij veel te dure en niet te vreten vis verkoopt; ik kom er nooit meer.
Maar ik moet ze aanspreken op hun slechte producten, ik moet ze een tweede kans geven, aldus Niek.
Dus vanmiddag zijn we - met die gedachte in het achterhoofd - weer bij Crossy in Middelharnis op het terras gaan zitten. Hier het verslag:
14:35 aankomst op het terras
14:45 na hard aandacht vragen iemand die de troep van de vorige bezoekers ging opruimen en onze bestelling (en klacht over het herhaaldelijk lang moeten wachten) kwam opnemen.
14:55 aankomst van de drankjes (koffie en een glas wijn)
15:15 ik ben gaan afrekenen: een half uur wachten op een paar gebakken eieren werd mij te gortig.
15:20 de dame achter de kassa had eindelijk uitgerekend wat een koffie en een glas wijn kostte, de bedrijfsleidster maakte mij voor leugenaar uit toe ik vertelde dat het niet de eerste keer was dat ik onmogelijk lang moest wachten.
15:21 het besluit genomen hier NOOIT meer te komen.
Bij Crossy staan (of stonden) van die belletjes op tafel, waarom weet ik niet want als je er op drukt komt niemand. Zelfs na 3x de melodie 'Jingle bells' op de bel te hebben ingedrukt was er geen herbergier te bekennen. Zijn wij nou de enige zeikers want dat terras zit altijd vol.