Archieven van september 2008

Op het werk staat deze week een interne verhuizing op de planning. Morgen pakken we dus onze spullen in dozen in en donderdag wordt de boel verhuisd. Na mijn vakantie begin ik dus op een nieuwe werkplek; als ik dat maar onthou.
E�n van mijn collega's werkt niet op woensdag. Zij begon dus vandaag aan het einde van de middag haar spullen in te pakken. Het ladenkastje van haar bureau kon niet op slot, dus de laden werden met een aantal meters plakband stevig dicht geplakt.
Zij heeft ook als ringtone op haar mobile telefoon het geluid van haar hond.
Je voelt hem misschien al aan, nadat de ladenkast zorgvuldig dichtgeplakt was, klonk er uit die kast een hevig geblaf....
Na even zoeken begon een ongewoon woordgebruik, waarin vaak het woord SHIT voorkwam. Daarna werd met een schaar het plakband verwijderd en kon de hond (en tas met autosleutels uit de lade worden bevrijd.

Zoeven in mijn favoriete programma DWDD werd een nieuwe omroep aangekondigd. Omroep PIEP begint morgen met de ledenwerving in de hoop zendtijd op radio en tv te verkrijgen.
PIEP is verbonden aan de dierenpartij, dus dat stemt hoopvol. Op de vraag wat voor programma's we te zien zullen krijgen werd onder andere vermeld dat er speciale programma's voor dieren zullen worden uitgezonden.
Nadir gaan we dus leren om voor de TV te gaan zitten en dan te genieten van Tic Tac voor honden. De volgende dag is Eek aan de beurt met een kattenaflevering van Knoop in je Zakdoek.
Binnen een paar weken worden in heel Nederland gevechten gevoerd tussen honden, katten, cavia's en muizen over wie die avond de afstandsbediening van de TV heeft.

Het moet toch niet gekker worden.

Gisteren hebben we lekker lang met de buitendeur open gezeten. Eek - onze kat - geniet dan lekker in de tuin van een warm plekje in de zon. Als ik 's avonds Nadir ga uitlaten en het dus dieren etenstijd is, komt hij naar binnen, want vogeltjes vangen vindt hij maar eng.
Gisteren had hij kennelijk geen honger. Dat gebeurt ook wel vaker, maar in de loop van de avond komt hij dan binnen.
Gisteren dus niet.
Elke keer als wij gingen kijken waar hij was, zat hij een meter of wat voor de deur. Op ons verschijnen peerde hij hem verder de tuin in. Een terri�r vertoond dit gedrag, een kat niet, die is lief en aanhankelijk.
Meestal.
Soms liet hij zich aanhalen, maar oppakken van Eek is een gevaarlijke onderneming, maar gisteren bij de dreiging verdween hij diep de struiken in.
Uiteindelijk hebben we hem maar een nachtje buiten laten slapen.
Vanmorgen komt hij dan binnen met een blik dat wij maar barbaren zijn en gaat eten.
Daarna speelt hij de vermoorde onschuld bij Yvonne of mij op schoot.

Na vanmorgen eerst de boodschappen te hebben gedaan en het huis een beetje schoon gemaakt te hebben, was er voor dat we visite kregen nog even tijd om bij Cees en Marian in de tuin op mijn platte kont te gaan zitten. Daardoor kon ik gewapend met camera proberen om van zijn twee vliegensvlugge dochters wat foto's te maken.
Ik geloof dat het gemakkelijker is een valk in een duikvlucht scherp vast te leggen, dan twee watervlugge anderhalf jaar oude spring in het velden, maar uiteindelijk is het toch wel een beetje gelukt.

Er komt een nieuwe versie van Photoshop aan: CS4.
Dus even kijken op de website van Adobe. Mooi verhaal over waarom dit het beste is wat je als fotobewerker kunt overkomen en een nieuwe versie kost $699 volgens de Amerikaanse site, op de Nederlands site hebben ze een vertaalfoutje gemaakt waar daar kost die versie �1010, terwijl $699 omgerekend toch maar iets van �478 is. Er blijft dus een kleine �600 aan de vertaal strijkstok hangen. Voor een upgrade vanaf Elements betaal je in Amerika $600 (�410) maar in Europa betaal je daar �772 voor.
En denk maar niet dat je zonder een Amerikaans adres in Amerika kunt bestellen.
Het is een stel monopolistische oplichters.

Geen wonder dat we met illegale kopie�n blijven werken.

Wilders heeft zijn zin, eindelijk hebben we allemaal het licht gezien. De rottigheid die wordt veroorzaakt in onze grote steden wordt allemaal veroorzaakt door die Marokkanen.
Het zal dan wel zo zijn, maar ik heb toch wat moeite met deze berichtgeving. Je zet hiermee wel een hele bevolkingsgroep negatief in het zonnetje.
Het maakt mij eigenlijk geen zak uit of het nu Marokkanen, Antilianen, Amsterdammers, Chinezen of wat dan ook zijn. Als lui rottigheid uithalen moet je ze aanpakken.
Als ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen, moet je ze aanpakken.
En ik weet zeker, ik hoef maar om me heen te kijken, dat die Sommelsdijkers, met hun plastic zakjes op hun fiets, ook rottigheid uithalen. Als ik de rotzakken op de trappen in Middelharnis zie zitten, zit daar geen Marokkaan tussen. Alleen maar etterbakken met te veel geld voor drugs en te weinig te doen (en waarschijnlijk ook ouders die het geen donder kan schelen).

We zijn al een poosje bezig met het regelen van een aantal zaken. We kunnen dat beter nu doen, nu we er nog redelijk onbevangen over kunnen praten. E�n van de zaken waar we erg intensief over hebben gesproken is waar Yvonne begraven wil worden. Dat klinkt allemaal wat luguber, maar het toch iets waar we een besluit over moeten nemen.

De afgelopen dagen zijn we daar wel uitgekomen: het moet een mooie rustige plek zijn.
Familie van Yvonne woonde vroeger in Crooswijk en Yvonne had mooie herinneringen aan de begraafplaats in Crooswijk, een prachtig park in 1915 door tuinarchitect Springer is ontworpen. Het staat inmiddels op de monumentenlijst.
Vandaag zijn we er wezen kijken en hebben allebei een goed gevoel over de rust en sfeer die deze begraafplaats uit ademt. Volgende week gaan we een mooie plek uitzoeken.
Onder een boom.

We zijn de afgelopen dagen erg op ons zelf gericht, er speelt van alles en nog wat, maar dat valt nu nog lastig onder woorden te brengen. Als ik dat een beetje meer op een rijtje heb kan ik er wellicht wat over schrijven.
Al met al vergeten we daarmee verjaardagen (sorry Eric, nog van harte; we bellen) en andere bedankjes (sorry Esther, mooi boek; we bellen).
Morgen heb ik een dagje vrij, kan ik samen met Yvonne proberen de chaos in onze hoofden weer wat verder op orde te brengen.

Ik ben een grote apple fan. Ik ben daar ook - volgens mijn omgeving - behoorlijk fanatiek in. Commentaar op iets uit de hoek van Apple wordt nauwelijks getolereerd.
Maar soms...
Apple heeft een dient die vroeger .Mac en nu Mobile Me heet. Die dienst bestaat uit een agenda, adresboek etc. plus schijfruimte voor backups en foto's op het internet. Deze dienst ondersteunt synchronisatie van mail en afspraken met een iPhone.
Tot zover klinkt het allemaal mooi.
De dienst kost iets van 100 dollar per jaar; is ook nog te overzien...als hij zou werken.
Ik heb een gratis probeer abonnement ingeregeld. Dat abonnement is al twee keer door Apple verlengt, omdat Mobile Me de nodige problemen gaf.
Mooi van Apple.
Maar toen ik vandaag op mijn iPhone zo'n 50 nieuwe e-mail berichten vanaf Mobile Me kreeg toegestuurd, welke allemaal een maand of meer oud waren, had ik het gehad.
Ik heb nu een synchronisatieprogrammaatje gekocht om google contacten en agenda te synchroniseren.
Programmaatje kostte 45 euro, google mail is gratis.
En het werkt.

Geen puf.
Na een nacht van slecht slapen voor ons beiden hebben we het rustig aan gedaan. Vanmorgen heb ik me bezig gehouden met de montage van een tweede trapleuning en dat was het wel zo'n beetje.
Geen energie om iets anders te doen en dus ook geen energie voor een lang verhaal.
Je zult het dus hiermee moeten doen vandaag.

Ik werd laatst aangesproken door Nicolien over mijn zwart-wit gedrag bij winkels. Ik heb de neiging om in een winkel waar ik onheus wordt behandeld nooit meer terug te komen.
De schoenenwinkel die me laat zitten, een computerzaak die me niet ziet staan, een viswinkel die mij veel te dure en niet te vreten vis verkoopt; ik kom er nooit meer.
Maar ik moet ze aanspreken op hun slechte producten, ik moet ze een tweede kans geven, aldus Niek.
Dus vanmiddag zijn we - met die gedachte in het achterhoofd - weer bij Crossy in Middelharnis op het terras gaan zitten. Hier het verslag:
14:35 aankomst op het terras
14:45 na hard aandacht vragen iemand die de troep van de vorige bezoekers ging opruimen en onze bestelling (en klacht over het herhaaldelijk lang moeten wachten) kwam opnemen.
14:55 aankomst van de drankjes (koffie en een glas wijn)
15:15 ik ben gaan afrekenen: een half uur wachten op een paar gebakken eieren werd mij te gortig.
15:20 de dame achter de kassa had eindelijk uitgerekend wat een koffie en een glas wijn kostte, de bedrijfsleidster maakte mij voor leugenaar uit toe ik vertelde dat het niet de eerste keer was dat ik onmogelijk lang moest wachten.
15:21 het besluit genomen hier NOOIT meer te komen.

Vandaag ben ik met Esther naar Ouwehands geweest. Lekker even ontspannen en fotograferen. Dat is ons wel toevertrouwd, want we zijn allebei een beetje gek met fotograferen.
Zo'n dagje fotograferen begint met:"koffie" en "Ik moet plassen", maar daarna komt het op gang.
Eerst bij de Tijgers: maar die lagen te slapen.
Toen langs de Leeuwen: maar die waren op vakantie
De Mandrils: die zaten binnen
De Zeearend: was verhuisd
De IJsberen: zaten heel ver weg
De Siberische tijgers: Lagen weer op het dak van een hok te slapen
De Pelikanen: die lagen te slapen
De Flamingo's: een oog open was wel het matje.
Toch van die suffe bende nog 240 foto's gemaakt, dus het viel ook wel weer mee. En het belangrijkste is dat we veel lol hebben gehad, ik en Esthertje B.

Toen bleef je tot diep in de nacht wakker en keek naar de felle debatten tussen Wiegel, Den Uyl, Van Acht en Bakker. Daar spatte de bevlogenheid af, dat ging ergens over. Er werd gedebatteerd door mensen die voor hun zaak stonden.
Tegenwoordig wordt er gedebatteerd vanuit een dichtgetimmerd regeerakkoord door mediagetrainde mooie meneren. Het gaat eigenlijk nergens meer over, je weet weken van te voren al wat mensen gaan zeggen. Oppositie voeren stelt niets voor.
Zeker nu ook Jan Marijnissen naar de achtergrond is verdwenen moeten we het hebben van Wilders (mijn stijl van debatteren niet) of Verdonk (kan niet debatteren).
Nee het is een slaapverwekkende vertoning, zelfs de wedstrijd van Feijenoord was spannender.
En daar heb ik ook niet naar gekeken.

Je kon er op wachten.
In Rotterdam wordt een politieman ontslagen omdat het vermoedelijk spionageactiviteiten uitvoerde. De man was van Marokkaanse komaf.
Justitie achtte echter niet voldoende bewijs aanwezig om de man te vervolgen.
Vervolgens komt de reactie van Geert Wilders. Hij begrijpt er allemaal niets van, waarom wordt die man niet onmiddellijk het land uitgezet?
Kennelijk weet hij bij de algemene beschouwingen niets zinnigs te zeggen en moet met dit Pavlov gedrag toch weer de aandacht worden getrokken.
En er zijn weer bakken mensen die kwijlend achter Wilders aanrennen, zonder na te denken wordt alles weer over een kam geschoren en middels one liners is Wilders weer de popie jopie.
Gatverdamme nog aan toe

Er viel me iets op in het nieuws van vandaag. Dat nieuws stond in het teken van de miljoenennota, of te wel: wat gebeurd er met onze portemonnee.
Dan hoor ik in de troonrede: het gebruik van de auto wordt zwaarder belast, het bezit niet.
Nu weet ik dat een motorfiets geen auto is, maar over het algemeen gelden toch de zelfde uitgangspunten.
Alleen bij motorfietsen wordt de wegenbelasting verhoogd, omdat motorfietsen vervuilers zijn, dus het bezit wordt belast.
En dat ben ik het weer helemaal kwijt. Alle motorfietsen worden op een hoop gegooid. Iemand die 2000km per jaar met zijn motor rijdt wordt net zo zwaar aangeslagen als iemand die 15.000 km rijdt enz. enz, we kunnen het hele rijtje argumenten weer te voorschijn toveren.
Trouwens we worden al jaren belast naar gebruik middels de torenhoge accijns en BTW in de brandstof.
Trouwens stil staan in een file belast het milieu mee dan er met redelijke snelheid tussendoor rijden.

Bij dit soort verhalen moet ik altijd weer cynisch glimlachten als zo'n Bos verteld dat de politiek weer dichter bij de burger moet worden gebracht, dat politici betrouwbaar moeten worden.

Maar het blijven draaikonten.

We houden ons flink. Als we moe zijn, komt dat omdat we de slaapkamer hebben leeggeruimd of een zwaar nieuw bed de trap op hebben lopen zeulen. Anders is het wel het gesjouw door Ikea.
Vanavond hebben we weer lang over een aantal zaken zitten praten. Yvonne heeft het zwaar. Al eerder heb ik geschreven dat het feit dat ze steeds meer kan hier debet aan zou kunnen zijn. Immers als je te ziek bent om uit je ogen te kijken heb je niet zo'n erg in al die dingen die je zou willen doen, maar op het moment dat je zelf meer actief gaat worden, wordt je ook bewust van de dingen die niet of moeilijk gaan.
Ook de val van een paar weken geleden heeft een flinke deuk in ons vertrouwen geslagen. We hebben hier beiden erg mee te maken, en zijn allebei op onze eigen manier bezig om dat vertrouwen weer zo goed en kwaad als mogelijk op te bouwen. Soms doen we daar te veel ons best voor lijkt nu, dus moet er wat gas worden teruggenomen.
En gas terug nemen, daar zijn we allebei niet zo goed in.
Maar het moet, willen we optimaal kunnen genieten van de (hopelijk lange) tijd die we samen hebben.
Het moet dus gewoon.

Dus hebben we het vandaag maar rustig aan gedaan. Vanmorgen om zeven uur rustig met Nadir een klein rondje gewandeld. Daarna rustig de eerste was in de machine gemikt.
De rest van de dag was een rustige afwisseling van sport kijken, foto's bewerken en wassen.
Zometeen ga ik kijken of Rossi kampioen kan worden en dan ga ik rustig naar bed om met Yvonne nog even twee uurtjes 24 te kijken.
Morgen weer (rustig???) aan het werk.

Nee, geen teksten van Roger Waters, maar wel een wonder.
Ter completering van de nieuwe slaapkamer zijn we vanmiddag naar Ikea geweest en hebben daar twee nachtkastjes en lampen gekocht. En kopen bij Ikea is vaak het begin van een spannend avontuur:

[ed - youtube video not available]

Maar ik had geluk, snel gevonden wat me moesten hebben en thuis gekomen heb ik in no time twee nachtkastjes in elkaar gezet. Daarbij is geen onvertogen woord gevallen. It's a miracle.
Vanavond gaan we gewapend met de derde serie van 24, die we nog steeds moeten kijken, en wat hapjes en een drankje lekker vroeg naar bed.
We zijn blij.

Vandaag was het zover, de finale herinrichting van de slaapkamer zou een feit worden. Mart kon met een vrachtwagentje het nieuw aangeschafte bed ophalen, dus ik ben vanmorgen begonnen met het leegruimen van de slaapkamer. Het oude bed krijgt een nieuwe bestemming, maar het was een flinke klus het bed uit elkaar te halen en in mijn eentje de spiralen naar de garage te sjouwen. Daarna de boel een beetje opgeruimd en gelijk wat oud spul weggedaan.
Ik heb een flink zweetdruppeltje gelaten.
Aan het einde van de middag zou ik Esther en Mart bij de beddenboer ontmoeten. Onderweg had ik gelukkig alleen maar file voor de Haringvlietbrug, het Vaanplein en de Van Brienenoordbrug, dus ik was er zo.....
Bed ingeladen en op naar Oude Tonge. Er stond gelukkig nog maar een file voor het Vaanplein dus het ritje van drie kwartier duurde twee uur.
Daarna hebben Mart en ik het bed in elkaar gezet, en ik was blij te zien dat Mart zeker zo hard heeft gezweten als ik.
Maar alles staat en Yvonne ligt nu lekker te pitten in haar verstelbare boxspring. Morgen zal ik vertellen dat het de moeite waard was.

Ik kan zo af en toe een dagje thuis werken. Ik doe dat als ik of Yvonne wat meer dan normale aandacht kan gebruiken. Zo zijn we dan bij elkaar en kan ik zelf mijn dag indelen om ook wat werk af te ronden.
Vandaag had ik zo'n thuiswerkdag. We zitten allebei al een paar dagen wat minder in onze vel, en ik vond het daarom goed om Yvonne niet nog een dag alleen te laten zijn.
Het was vandaag mooi weer.
Ik heb dus lekker gespijbeld; we zijn naar Blijdorp geweest. Lekker er even uit, geniet van een lekker najaarszonnetje en frisse buitenlucht, alhoewel het bij de Manenwolven wel altijd stinkt, maar dat is natuur.
Het werk: wel daar heb ik de rest van het weekend voor, morgen en zaterdag een paar uur, zondag afronden.
Een mooie voorziening.

Gisteren hoorde ik deze slogan nog in De Wereld Draait Door. Ik denk dat die aannemer, die in de Maastunnel vergeten was de afzetting weg te halen en daarmee een verkeerschaos van jawelste veroorzaakte, dat ook heeft gedacht. De beheerder van de Maastunnel maakt zich er in ieder geval erg gemakkelijk van af: 'Sorry", wat kunnen we meer zeggen.
Wel, je kan wel zeggen dat de aannemer een vergunning had om tot drie uur te werken, en dat die aannemer zo stom was geweest de afzetting te verwijderen (hetgeen ook zeer stom is), maar je hebt als opdrachtgever toch ook een plicht. Bovendien wordt die Maastunnel permanent bewaakt, in een controlekamer zitte lui continu naar schermen te kijken met beelden uit de tunnel. Die lui hebben ook zitten slapen, zij moeten toch gezien hebben dat de aannemer vertrok en geen afzetting ging opruimen.
Kortom, het is een gezamenlijke sleep-in geweest die grondslag was voor een bak ellende in de stad.

Gelukkig was ik op de motor.

Vorige week sprak ik Hagar. Zij is nog altijd zeer strijdbaar, ondanks de steeds slechtere berichten over haar ziekte. Het erge is dat zij 'een geval' dreigt te worden wat alleen de moeite waard is in onderzoeken. Hoe waardevol het onderzoek naar kanker ook is, een 'geval' wil je nooit zijn. Zij trekt hier tegen dan ook heftig ten strijde. De dreun van zo'n bericht is groot, maar zo ook haar veerkracht.
Sterkte meid (en vriend).

De afgelopen dagen hebben we veel contact gehad met Esther. Haar moeder heeft een forse epilepsie aanval, gecombineerd met een beroerte gehad. Wat precies de aangerichte schade is moet nog blijken, maar dat ie groot is lijkt zeker. Een dreun, die groot is, maar zo ook de veerkracht om die dreun te verwerken.
Sterkte meid (en vriend).

Vanaf afgelopen vrijdag wordt er gewerkt aan de Haringvlietbrug. Dus de borden die waarschuwen voor overlast stonden al een paar dagen langs de weg. Ik begrijp zelf nooit zo goed waarom die werkzaamheden aan het einde van de vakantieperiode beginnen in plaats van aan het begin, scheelt toch weer acht weken extra overlast. Maar dat zal aan mij liggen.
Vanmorgen heb ik dus het weerbericht afgeluisterd en dat zag er goed uit. Ik kon op de motor zonder nat te worden. Nu blijkt het zo te zijn dat als er regen wordt voorspeld, die voorspelling betrouwbaar is, maar als er droog weer wordt voorspeld, dat neem de betrouwbaarheid van de voorspelling af.
Maar goed, ik ging op de motor de files lekker passeren. Eerst nog even tanken, toen weer naar huis omdat ik weer eens een belangrijk mondhulpstuk, dat mij helpt met het uitspreken van de S, was vergeten en daarna met gezwinde spoed op naar de file.
Maar die stond er dus niet.
Ik heb nog nooit zo kunnen doorrijden als vanmorgen....tot het ging regenen. Maar vanavond lach ik ze uit als ik de avondspits file bij de brug voorbij raas, dacht ik in de kletterende regen.
Ook vanavond geen file gezien.
Morgen is er goed weer voorspeld, ik ga dan weer op de motor. Ik zal wel nat worden zonder files, maar ik ben hardleers.

Het was de bedoeling dat ik een mooi verhaal met bijpassende foto's over ijsberen zou schrijven.
Het was de bedoeling dat we vandaag naar Blijdorp zouden gaan om het nieuwe ijsberenverblijf te bekijken.
Maar die klimaatverandering en globale opwarming werkt allemaal voor geen meter. Het is begin september en de herfststorm giert om het huis, het is een graad of veertien en het regent.
Ik ga zo maar lekker met Yvonne naar de film, bordje Ganda ham mee, een flesje wijn en onze tweede thuisbioscoop kan worden ingewijd....herfstopening.

Al thans, zo lijkt het wel te gaan.
Nadat eerst Mart zijn vakantie wegen priv�-omstandigheden van zijn vriend was afgeblazen, volgde de vakantie van ons naar Istanbul de uitgestelde weg.
Vandaag hoorde we dat ook de vakantie van Esther was afgeblazen, omdat haar moeder in het ziekenhuis is opgenomen. Vanmiddag sprak ik Lemi, die eigenlijk in Spanje en Portugal hoorde rond te trekken, maar wegens ziekte van haar vader naar Nederland was teruggekomen.
Wat is dit toch, dat zo'n verschijnsel ineens overal in je omgeving op duikt. Het lijkt wel een epidemie.
Hopelijk krijgt een ieder de gelegenheid om alsnog aan een welverdiende vakantie te beginnen.

Dit klinkt een beetje raar, want iedereen weet dat onze zuiderburen dom zijn, maar toch hoor ik te veel zaken die ze daar beter voor elkaar hebben.
E�n van de zaken is dat het goedkoper vliegen is vanuit Belgi�. Dus vliegen wij niet vanaf Amsterdam, maar vanaf Brussel naar Istanbul. Bovendien is Brussel niet zo'n achterlijk groot vliegveld, dus je kunt er je auto parkeren en gewoon naar de vertrekhal lopen, in plaats van dat je dat met een bus moet doen.
We vliegen dus vanaf Brussel, en overigens ook nog wat eerder dan ik gisteren schreef, we gaan maandag 6 oktober al weg. (Zo Els, dan weet je al vast dat ik Mike zijn verjaardag (weer) vergeet).
We hebben er een bak zin in.

Vandaag is Yvonne met ons reisbureau aan de slag gegaan om een nieuwe reis naar Istanbul te organiseren. Het blijkt nog niet eenvoudig om in oktober een hotel te boeken, kennelijk zijn er meer mensen die naar Istanbul willen.
Maar we hebben een voorstel, niet het zelfde hotel, maar wel een hotel in de zelfde buurt. Alles dus op loopafstand, een voorwaarde.
De planning nu is dat we 20 oktober naar Istanbul gaan en 24 oktober weer terug komen.
Ik heb Yvonne verteld dat ik haar in de nacht van 19 op 20 oktober op het bed vast bind, na haar twee liter coca cola te laten op drinken. In Istanbul is het elke dag verplicht Baklava eten :-)
We hebben er nog steeds erg veel zin in.

Nicolien heeft me overgehaald om weer te gaan spinnen. Een half jaar geleden is hier namelijk de klad in gekomen, eerst omdat Yvonne echt mijn aandacht nodig had en later omdat ik me er eigenlijk niet meer toe kon zetten.
Maar ja, het is goed voor me, geeft afleiding, beweging is goed voor mijn suikerwaardes en.....ik laat me stiekem toch wel graag martelen door vrouwen.
Dus vandaag onderging ik weer staande klimmen, running lows, jumps en meer van die ongein waar je flink van gaat zweten.
Volgende week weer.

Vrijdag laat ik me door Nicolien nog even martelen op de massagetafel :-)

Het heksenjachtseizoen is kennelijk geopend (Nee, Esther, het gaat niet over jou). Hier in Nederland doen we het bescheiden, met onderzoek naar ondersteuning van advertenties in de stencils van actiegroepjes, in Amerika gaat het meer om het gedrag van dochters, echtgenotes of buurman van de vriend van een zoon, in Engeland mag je als politicus niet homofiel zijn of een buitenechtelijke relatie hebben gehad.
Voor mij persoonlijk voornamelijk onzin, je moet een politicus beoordelen op het werk dat hij geacht wordt te doen. Zaken uit het verleden die het huidige functioneren belemmeren zijn interessant. Wat mij betreft hoort daar niet bij of je in je jeugd wel eens een rol drop hebt gejat of dronken tegen een lantaarnpaal aan bent gereden. Onberispelijk gedrag bestaat niet. Niet dat je overal mee weg kunt komen, maar als een straf is uitgezeten, heb je boete gedaan, een principe dat in de politiek ook zou moeten gelden.
Maar nee, we gaan hier naar Amerikaans model handelen: iedereen die maar een beetje van het (vermeende) rechte pad afwijkt moet aan de schandpaal worden genageld. Ik heb wel eens eerder verteld wat ik vind van dat naar Amerikaans voorbeeld leven. Ik vind het onzinnig, dom en vooral gevaarlijk.
Wat mij betreft hoefde Duyvendak niet weg. Wat mij betreft gaat Den Haag weer aan het werk. En wat ik van Wilders vind mag bekend geacht worden.

Vandaag ben ik door Yvonne weer gewoon naar mijn werk gestuurd. Zij wilde gewoon alleen zijn. Het doet haar goed, dat dat kan, dat ze niet iemand nodig heeft die de hele dag op haar moet letten. Het geeft haar kracht en vertrouwen.
Ik ben dus naar het werk gegaan.

Wel zijn we allebei erg bezig met wat er gebeurd is. We waren de laatste weken een beetje in een halleluja stemming, het ging alleen maar beter. Vorige week woensdag heeft laten zien dat het niet alleen maar beter gaat, maar dat er ook dingen minder goed gaan, een lever die het niet onder alle omstandigheden meer aan kan, de sporen van botscheuringen als gevolg van valpartijen laten dit zien. We worden weer hard geconfronteerd met de andere werkelijkheid. We staan, zoals Yvonne dat zegt, weer met twee voeten op de grond.
Onze wereld is ten op zicht van een week geleden niet ingestort, maar we nemen niet alles maar weer zomaar voor lief. Het pantsertje, waar ik het een tijd geleden over had krijgt met deze gebeurtenissen toch weer een deukje.
Maar, we hebben energie voldoende om elkaar ook hier weer doorheen te helpen.

En eh, volgende maand gaan we naar Istanbul.