De afgelopen weken hebben er toch wel ingehakt. Het niet door gaan van de reis naar Istanbul was een grote tegenvaller, het uitzoeken van Yvonne's plekje was intensief. Daarnaast is Yvonne vorige week ook weer gevallen, wat toch weer een deukje in het vertrouwen geeft.
Alles bij elkaar heeft er voor gezorgd dat we weer meer dan daar voor bezig zijn met alles wat ons te wachten staat. De angst, de onzekerheid, de strijdbaarheid, het zijn allemaal heftige emoties, de gesprekken daarover zijn intensief.
Ik kom nu even energie te kort om zowel er voor Yvonne te zijn als mijn gewone werk te doen. Ik moet de komende dagen de accu opladen en laat het werk maar even het werk.
Is goed ventje. Je doet al meer dan eigenlijk mogelijk is. Maar onthou 1 ding we leven nog en genieten van iedere dag.
ouvanouboeve