Elk jaar rond 5 december krijg ik van Ineke een boterletter, zo'n heerlijke bladerdeeg M gevuld met amandelspijs.
Vroeger legde je zo'n staaf op de kachel om op te warmen.
Dit jaar stortte mijn wereld in. Ik was wel even bij Ineke geweest, maar had niet de traditionele amandelstaaf meegekregen.
Even schoot het in mijn hoofd dat misschien straks ook de appelflappen van haar vader er niet meer zouden zijn.
Maar nee, dat kan allemaal niet. Zo duur was die nieuwe winkel toch niet? Nee, de drukte in die nieuwe winkel zal wel een rol hebben gespeeld. En ze was de afgelopen weken ook nog op vakantie geweest. Het zal er wel gewoon door de drukte bij in zijn geschoten.
En toen werd er op het keukenraam geklopt.
Ineke.
Met een doos.
Ze kwam de vergeten boterletter nog even brengen. Is het geen schat?
Wie weet, gaan we ook mijn verjaardag nog vieren.