Het was weer de tiende

De dag waarop ik met samengeknepen billen mijn SMS in de gaten hou.
Zal de staatsloterij mij een berichtje sturen dat ik een grote prijs heb gewonnen?
Zal ik morgen bij de directeur een hondedrol op zijn bureau kunnen leggen zodat ik op staande voet wordt ontslagen en dus geen twee maanden opzegtermijn zal hebben?
Zou ik dan naar kantoor kunnen bellen en vragen naar meneer Kooij en als antwoord te horen krijgen dat die hier niet meer werkt?
Ik krijg geen SMS.
Ik zie op de site van de staatsloterij dat ik weer een nietje heb.
Ik ga weer naar het werk.
Maar eigenlijk is het daar zo slecht nog niet.
We hebben tussen alle serieuze zaken best veel lol.
Tussen de middag kaarten we en maken elkaar voor stommeling uit als er geen troeven worden geteld (alleen zonder fles Sherry, Jack)
Tussen de zware discussies over falend asbest-beleid door komt het afdelingshoofd nog even vragen hoe dat nummer ook al weer heette, waar die telefooncentrale mevrouw steeds om geld vroeg (Sylvia's mother van dr Hook); een jonge medewerker kende dat nummer niet en zo oud is zij toch niet, was de onderbouwing voor die vraag.
Aan het eind van de middag wordt er weer een expositie van een variatie aan kunstwerken geopend, zodat we niet tegen alleen maar saaie muren aan zitten te kijken.
Ach, die tiende is weer snel voorbij.