Archieven van februari 2010

Ik had - in het kader van de fotocursus - een afspraak om vandaag Astrid te fotograferen.
Niets aan de hand, een warme thuisstudio trekt zich niks van het weer aan, ware het niet dat we bij Astrid hadden afgesproken....om buiten foto's te maken.
Astrid had een vriendin op bezoek, en die had ik via Astrid ook gestrikt om mee te doen met de fotosessie.
Halverwege de middag ging ik dus naar Astrid toe. Astrid woont midden in de polder. Lekker winderig en heel erg nat. Ik heb binnen 10 minuten (ala Corbijn) een korte serie foto's gemaakt en toen werd het te gek.
De score:
Ik ben er blij mee.

De rest zie je op mijn fotoblog.

Ik heb vandaag het ��n en ander te doen, uitmondend in een feestje bij Cees en Els. Waarschijnlijk schrijf ik antie gedateerd nog wel over mijn verdere belevenissen vandaag, maar de dag begon al weer goed.
Zo meteen komt Beer de scooter ophalen, die hij vorig jaar al had gekocht. Hij moest eerst zijn rijbewijs halen.
Ter voorbereiding heb ik even op het internet gekeken waar het kentekenbewijs kan worden overgeschreven. Bij een postkantoor was het internet antwoord, of specifieker: dat is bij de grotere postkantoren mogelijk: meer informatie op de TNT site.
Dus op de TNT site plaats ik een zoekopdracht Overschrijven kentekenbewijs.
Het resultaat:

Ik ga maar gokken dat het hier kan.

Vanmorgen heb ik eerst een beetje uitgeslapen.
Vervolgens als eerste een rondje langs de velden gedaan; paspoort ophalen, naar AH de weekend boodschappen gedaan, naar de slager om hamburgers te halen, weer naar AH om de vergeten boodschappen te doen en vervolgens naar de apotheek.
Leuk was het om bij AH even met een overbuurman - niet Piet - te praten, die mij vertelde dat hij had gehoord dat er mij een paar pondjes af moeten; de tam-tam werkt.
Vervolgens heb ik de koelkast eens flink onderhanden genomen. Ik weet niet hoe dat ergens anders zit, maar bij mij staan er naar verloop van tijd toch altijd wel een paar potjes in met een houdbaarheidsdatum die in een geschiedenisboek niet zouden misstaan. En toen was de ochtend om. Morgen nog een keer naar AH: fruit vergeten!

Rond een uur of twee arriveerde Esther. Dus de rest van de dag hebben we foto's gekeken, foto's gemaakt en foto's gekeken. De nieuwe foto van mij op dit blog is een resultaat van vandaag. Maar goed, als wij over fotografie beginnen vliegt de tijd. Ik was dan ook net op tijd (of eigenlijk net niet) met de wok om een hele lage suikerwaarde op te vangen met een gezonde hap eten. Nog een bakje gedaan en toen was de dag al weer om; tijd vliegt als het leuk is.

De PVV wil mensen met een hoofddoek weren uit overheidsgebouwen en door de overheid gesubsidieerde instellingen; de idioten.
Op de achtergrond hoor ik bezemende dames een stuk beton over het ijs te laten glijden; lekker belangrijk.

Maar wat me vandaag echt raakte was een kaart die ik van de ouders van Hagar kreeg met een foto van een stralende Hagar. Daar stond een gedicht van Toon Tellegen bij:

Waarom schrijf ik

Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig

Ja, ook ik heb gisteren met kromme tenen zitten kijken naar de wissel van Sven. Ik kan me ook heel goed indenken dat het voor die jongen een grote ramp is, vier jaar hard gewerkt en dat gaat je medaille op een erg lullige manier het putje in.
Hij (en zijn trainer) tonen zich echte professionals door heel snel publiekelijk te reageren en daarbij verstandifge woorden te gebruiken.
Ja, ik heb zelfs Mart Smeets nog (even) kunnen verteren met zijn domme gemekker.
Maar toen ben ik gewoon gaan slapen.
Ik ben niet zes keer wakker geworden, badend in het zweet. Ik heb gewoon geslapen.
Ik ben ook vanmorgen niet wakker geworden met een kater; Eek is geen echte kater meer.
Ik heb gewoon mijn kopje koffie gedronken en mijn plakjes ontbijtkoek gegeten.
Ik ben gewoon naar het werk gegaan, de plicht riep.

Alleen onderweg hoor je dus niks anders dan het relaas over 'De Wissel'. Analyses, interviews, nabeschouwingen, commentaren, columns, het wordt als warme drab over ons uitgegoten. De wereld is aan een ramp ontsnapt, Sven heeft verkeerd gewisseld. Dat we geen regering hebben, valt in het niets. Dat er discussie is over het aantal doden in Ha�ti is niet meer belangrijk. Onze rol in Afghanistan? Onbelangrijk. We zoeken ons te pletter naar mensen uit het verre verleden die kunnen meepraten over verkeerde wissels.
Het komt mij mijn strot uit.
Over een paar jaar zijn we Sven vergeten en moet hij zelf een kaartje kopen voor het WK of de Olympische Spelen.
Want zo behandelen wij hier in Nederland onze grootse sporters.

Ik hou - vanwege de gewenste teruggang in gewicht op een website een eetdagboek bij.
Eten is daarmee van een lijstje van men neme omgezet tot een wetenschappelijke presentatie daarvan:

(Voor degenen die echt ge�nteresseerd zijn in de cijfers kan een vergrote versie worden geklikt)

Die cijfertjes zijn wel een aardig hulpmiddel, immers als je alleen naar het toegestane aantal calorie�n kijkt zou een zakje met marsen ook voldoende zijn. Ook kijkend naar de benodigde vitamine C zou - volgens Herman Finkers - een zak of tien patat per dag benodigd zijn. De cijfertjes geven dus - dank zij een toelichting op die website - een indicatie van de juiste gevarieerdheid van het weinige voedsel dat ik tot mij neem. (valt wel mee hoor.)
Dit alles heeft inmiddels al geleid tot het zoekraken van ruim 1 kilo in de eerste week. Als ik dit vol hou, kan ik in augustus op mijn reis naar New York mee als handbagage.

Zo en nu ga ik naar de 10km in Svencouver kijken.

Bij het lezen van ��n van mijn favoriete weblogs zag ik een filmpje over het bewerken van een foto. Nu gaat dit wel erg snel, dus dat filmpje laat ik maar even voor wat het is.
Ik keek met interesse naar dat filmpje omdat dat weer steeds de discussie aanwakkert of en in hoeverre foto's bewerkt mogen worden. Ook op mijn fotocursus is dit onderwerp regelmatig aan de orde: moet een foto zo uit de camera komen of mag er in bewerkt worden. Nu beweer ik altijd dat het bewerken al begint op het moment dat een foto gemaakt wordt, immers dan bepaalt een fotograaf al wat hij wel en niet laat zien.
Daarna volgt het werk in de doka of de elektronische variant daarvan: fotoshop.
Ik heb ��n van de foto's uit het bericht gisteren maar eens genomen om te zien wat ik aan zo'n foto aanpas.

klik maar op het plaatje.

1. Omzetten naar zwart-wit: in het algemeen wel zonder commentaar mogelijk
2. Doordrukken en tegenhouden: ook dit mag nog.
3. Dingen weghalen: in de discussie gaat het hier vaak om.
Al met al is de foto dus fors bewerkt. In zo'n relatief overzichtelijke foto is het de moeite waard om storende zaken (stopcontacten, spijkers in de muur, computer op tafel) toch maar even weg te halen om geen afleidende zaken in de foto te hebben. Het maakt de foto krachtiger.
Het mag duidelijk zijn dat ik vind dat een foto bewerkt mag worden, sterker nog, door het gekozen kader is een foto per definitie een bewerking. De foto is geen exacte kopie van de werkelijkheid, het is mijn visie op die werkelijkheid.

P.S. die wat softere instelling heeft niets te maken met het feit dat ik wok.

Gisteren was ik bij Niek en Peter. Ik heb Peter maar gelijk gevraagd om model te staan voor een serie foto's die ik moet maken in de sfeer van Anton Corbijn. Omdat het zo gezellig was, ben ik ook gisteravond blijven eten en heb ik Niek ook op de Corbijnplaat gezet.Vandaag ben ik tussen het di�ten door de foto's aan het bewerken geweest om ze in een Corbijn-achtige stijl te krijgen. Zo heb ik vast een start, want hopelijk kan ik komend weekend ook nog een serie met Astrid maken.
Tot nu toe ben ik wel tevreden. Het is dan wel geen echte Corbij, maar het is wel een echte Kooij.
Toch?

Ze hebben er nog wel erg lang over gedaan, die lui in de Tr�veszaal. Een uur of dertien hadden ze nodig om een conclusie te trekken die heel Nederland al een poosje geleden had getrokken. Balkenende en Bos hebben elkaar nooit gelegen en Verhagen en Bos is water en vuur.
We moeten maar zien wat er van komt. Ik vrees dat we eerst een periode krijgen waarin we een kabinet Wilders zien mislukken, want die brullen maar en doen niks.
Het zal nog lang onrustig blijven in Den Haag.

Ik ben van de week ernstig toegesproken door mijn huisarts. Hij vertelde me - wat ik overigens al wist en waar mijn vrienden me al diverse malen in ernstige bewoordingen op heb gewezen - dat ik echt te veel gewicht met me meedraag. Als extra argument ten opzichte van wat mijn vrienden me al gaven noemde hij aanstaande problemen met mijn nieren ivm mijn suikerziekte als ik niet snel gewicht ga kwijtraken. De suikerwaarden moeten omlaag, en dat bereik je door gewichtsverlies.
Dus heb ik de wok uit het keukenkastje gevist en die een grondige reinigingsbeurt gegeven. Hij heeft nu een vaste plek op het fornuis, waar hij elke avond wordt gebruikt om een maaltijd met een beetje vlees of vis en een berg wokgroenten te bereiden. Dus deze week is er gewokt, twee broodjes met rosbief en rookvlees tussen de middag en geen kaas of worst als tussendoortje. Afscheid van collega's neem ik met een handdruk zonder gebakje en mijn auto parkeer ik op de derde verdieping van de parkeergarage en dan sla ik de lift over.
Als ik een sixpack heb zal ik foto's maken en die publiceren op dit blog.
Om mijn honger te stillen ga ik nu met een fles water naar een kookprogramma kijken....

Ik heb net een poosje naar het kamerdebat zitten kijken, welk wel eens de inleiding tot de val van het kabinet kan zijn. Als hyena's staat de oppositie klaar om die val in te luiden.
Onderwerp: gaan wij door met een militaire missie in Afghanistan.
Lijkt een belangrijk onderwerp.
De discussie: wist de minister toen hij bij Pauw en Witteman zei dat er geen brief zou komen of er toch een brief was.
Het is een bizar woordenspel zonder inhoud, waarbij iedereen zich verdringt, de ��n nog onbeschofter dan de andere, met het stellen van vragen waar zij zelf het antwoord op geven. Ik snak naar de debatten van vroeger, waar het over de inhoud ging en men elkaar op het scherpst van de snede, maar respectvol bestreed.
Ik word oud.

Als W.A. nog eens koning wordt, kan dit woord leiden tot vergissingen, maar nu we nog een vorstin hebben....
Vanwege de globale opwarming van de aarde en het daarmee gepaard gaande gebrek aan winters heeft de bouwsector het fenomeen vorstverlet afgeschaft. Dit was een voorziening die werd gebruikt om in periode van lage temperaturen waarin niet gemetseld kon worden, de bouwvakkers betaald naar huis te sturen. Maar ja, we zitten allemaal op de centen, dus na een paar zachte winters werd de voorziening bestempeld als overbodig en dus afgeschaft.
En nu vriest het al een paar weken. Niet alleen de ijsmeesters in Friesland worden gek, ook de bouwwereld, die niet kan werken, maar wel lonen moet doorbetalen.
En dat vinden we zielig.
Dus gaan we die toch al door de crisis geraakte bouwwereld maar weer ondersteunen met deeltijd ww. De staat springt bij, waar de sector zelf de verzekering heeft afgeschaft. Maar we betalen het zelf terug in de vorm van een hogere ww premie, beloofd de bouwwereld.
Toch zit er iets raars in. De bouwwereld is niet de enige sector die te leiden heeft onder de crisis. En als de situatie verergerd omdat de mannen het niet nodig vonden een goede regeling in stand te houden.....
In het midden- en kleinbedrijf heeft forse klappen te verwerken gehad. Maar ja, dat zijn bedrijfjes met een paar werknemers. Dat zet geen zoden aan de dijk. Toch maken ook daar vele kleintjes ��n grote. Dus blijft het wat raar dat de bouw wel wordt geholpen en vele andere niet. Niet raar vanwege die crisis, maar raar vanwege het feit dat zij zelf aan de wieg stonden voor deze tegenvaller.

Terwijl ik me druk zat te maken over de idioterie rond de gemeenteraadsverkiezingen, was de discussie binnen Nederland al weer verlegd. We hadden het met zijn allen over de IJsmachine. Nee niet van dat bolletjes ijs, maar van het schaatsijs. Eigenlijk was het zelfs niet de ijsmachine, maar de dweilmachine, alleen daar kon ik minder makkelijk een woordgrap mee maken.
Het is maar weer eens duidelijk hoe commercie de sport kan verzieken. Voetbal is al niet aan te zien vanwege de enorme commerci�le belangen, nu dringt de commercie ook verder de schaatssport binnen met zijn rarigheden. GM sponsort de Olympische Spelen, dus er mag geen Ford aan te pas komen. Dan maar gebrekkige dweilmachines, waarmee een concentratie sport bij uitstek, waar het om duizendste van een seconde gaat, naar zijn mallemoer wordt geholpen. En we maken die Olympische Spelen steeds gekker, waardoor er steeds meer geld nodig is om ze te organiseren. Kennelijk kan dat - net als voetbaltoernooien - alleen maar in nieuwe stadions en moet er een openingsact aanwezig zijn die alle voorgaande acts doet verbleken.
Kan het wat minder?

Over een week of twee hebben we gemeenteraadsverkiezingen. We kiezen dan ons lokale bestuur.
Voor de landelijke politiek zal ik het nog ��n keer duidelijk zeggen; we kiezen dan ons LOKALE bestuur. Dat is dus het bestuur dat gaat over de beslissingen die in mijn gemeente moeten worden genomen, het gaat dan niet over Afghanistan, de DSB bank of het Europarlement. Het gaat over het uitbreidingsplan van de haven in Oude Tonge, de bomenkap aan de Wilhelminastraat of het bestemmingsplan voor het centrum.
En toch blijft de landelijke politiek zich er mee bemoeien. Toch blijven de media het verkeerd voorstellen, met als hoogtepunt het Verkiezingsdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen vandaag op tv. Daar verschijnen dan alle Haagse politieke kopstukken, inclusief Wilders (zijn partij doet in twee gemeentes mee!), die discussieren over bezuinigingen, Afghanistan en allerlei andere niet interessante onderwerpen waar het gaat om gemeentelijke politiek.
Vervbolgens wordt op basis vn de peilingen de tweede kamer opnieuw samengesteld, wat grote onzin is. Alleen al omdat bij gemeenteraadsverkiezingen ruim 25% van de stemmen op lokale partijen wordt uitgebracht.
Kortom, het dichterbij de burger brengen van de politiek wordt vandaag weer geen grote dienst bewezen.

Gisteravond heb ik naar het schaatsen gekeken. Een jochie van 23 jaar, die de afgelopen jaren alles won wat er te winnen viel, moest het nu waar maken.De hele wereld verwachtte dat hij wel even goud zou halen. En dat jochie van 23 deed dat ook, ongekend knappe prestatie. Dan wordt hem een interview afgenomen door iemand van CBS. Die vraagt hem eerst te vertellen wie hij is, waar hij vandaan komt en wat hij heeft gewonnen. Hij is verdomme net Olympisch kampioen met een Olympisch record, en dan moet hij zich nog voorstellen.....
Vanmiddag keek ik naar de finale heren enkel van het tennistoernooi in Ahoy. De partij werd afgebroken omdat ��n van de spelers was geblesseerd en je mag tijdens een wedstrijd voor een blessure maar ��n keer behandeld worden. Die gasten spelen 50 weken per jaar en mogen dus maar een keer tijdens een wedstrijd worden behandeld. Als een voetballer in de buurt van een graspol komt en struikelt, laat hij zich in een brancard van het veld afdragen en is hij zeker zes weken buiten spel.
En dan die voetbal commentatoren, die maar brullen dat het een goed schot is, terwijl hij twee meter naadst het doel gaat. Volgens mij is het schot pas goed als hij in het doel gaat.
Voetbal is een sport voor watjes. Die lui moeten maar eens gaan kijken bij tenissers of schaatsers (of rugby spelers, of roeiers, of atleten, of schakers, of.....)

't Is een redelijk standaard zaterdag geweest. Bakkie bij Ineke, boodschapjes bij Albert Heijn wandelingetje naar Niek en Peter.
Ik maak me maar op voor de eerste gouden medaille die Sven gaat halen vanavond. Kan ik me morgen druk maken om bierdrinkende carnavalsvierders...

Ik had vanmorgen al vroeg een meneer over de vloer om een DSB vuiltje weg te werken. Dus op mijn ATV dag moest ik toch op de wekker het bed uit, het huis moet er toch een beetje fatsoenlijk uitzien. In het gesprek wat leuke tips voor de New York reis meegekregen. Hij liet me ook een foto van ��n van de Apple stores zien. Daar moet ik naar toe (of beter maar NIET naar toe).
Daarna paspoort kopen, apother bezoeken en een accu kopen, zodat ik de BMW weer kan gaan gebruiken.
Vanmiddag heb ik met een (zeer kritische) Astrid naar mijn foto's voor mijn presentatie voor de fotocursus bekeken. Da's altijd weer leuk, ze houd me met haar kritische vragen en opmerkingen scherp. En dan wordt er dus niet alleen naar mooie foto's gekeken, maar ook naar wat de foto's met elkaar doen, passen ze en maken ze met elkaar een foto beter, of juist niet. Interessante bezigheid.
Ik heb haar gelijk gestrikt voor ��n van de komende opdrachten die ik in het kader van mijn cursus moet uitvoeren; het model is er, nu het plan nog.

De dag waarop ik met samengeknepen billen mijn SMS in de gaten hou.
Zal de staatsloterij mij een berichtje sturen dat ik een grote prijs heb gewonnen?
Zal ik morgen bij de directeur een hondedrol op zijn bureau kunnen leggen zodat ik op staande voet wordt ontslagen en dus geen twee maanden opzegtermijn zal hebben?
Zou ik dan naar kantoor kunnen bellen en vragen naar meneer Kooij en als antwoord te horen krijgen dat die hier niet meer werkt?
Ik krijg geen SMS.
Ik zie op de site van de staatsloterij dat ik weer een nietje heb.
Ik ga weer naar het werk.
Maar eigenlijk is het daar zo slecht nog niet.
We hebben tussen alle serieuze zaken best veel lol.
Tussen de middag kaarten we en maken elkaar voor stommeling uit als er geen troeven worden geteld (alleen zonder fles Sherry, Jack)
Tussen de zware discussies over falend asbest-beleid door komt het afdelingshoofd nog even vragen hoe dat nummer ook al weer heette, waar die telefooncentrale mevrouw steeds om geld vroeg (Sylvia's mother van dr Hook); een jonge medewerker kende dat nummer niet en zo oud is zij toch niet, was de onderbouwing voor die vraag.
Aan het eind van de middag wordt er weer een expositie van een variatie aan kunstwerken geopend, zodat we niet tegen alleen maar saaie muren aan zitten te kijken.
Ach, die tiende is weer snel voorbij.

De winter gaat maar door.
Vannacht was er weer een pak sneeuw van wel 1 (��n) cm dik gevallen. Je weet het dan, als je naar je werk gaat: geen doorkomen aan. Bizar was wel dat ik in een ruk (overigens trage maar met constante snelheid voortschrijdende ruk) naar Rotterdam reed. Toen ik de Heinenoordtunnel had bereikt, begon het fout te gaan Je kon de stad niet inkomen. Het laatste stukje van een kilometer of 10 nam anderhalf uur in beslag. Tsja, dat pak sneeuw h�.
Het wordt nu wel zo langzaam aan tijd, dat die opwarming van de aarde weer zijn werk gaat doen, de ijsmeesters in Friesland zijn nu al aan hun derde hartaanval over een verwachte elf steden tocht toe. (Het zou wat zijn zeg, een elfstedentocht een maand nadat de alternatieve elfsteden tocht is verreden, dat kan dus niet. Dus: Hak een wak, Friesland ijsvrij).

Ja, ook al is het geen weekend, ik mag toch lekker laat naar bed.
Dat komt niet omdat ik via Uitzending Gemist alsnog het Nationale Songfestival wil bekijken. Dat is wel het laatste waar ik voor op zal blijven.
Dat komt ook niet omdat ik beloofd heb volgende week op de foto-cursus wat van mijn werk moet laten zien en ik dus een selectie moet maken uit de duizenden foto's op mijn computer, daar heb ik deze week nog wel gelegenheid toe.
Dat komt ook niet omdat ik naar Den Haag Vandaag wil kijken om het gedraai rond de Iran oorlog aan te zien, of het komende gebral over de verlenging van de Afghanistan missie.
Nee, dat komt omdat ik pas rond negen uur mijn medicijnen heb ingenomen en bij het doorslikken pas bedacht dat het wellicht handiger zou zijn geweest het plastablet maar niet meer te slikken vandaag. Nu ren ik dus om de drie kwartier of zo richting plasplaats. Ik zal maar kijken naar Pauw en Witteman en de herhaling van DWDD en me instellen op een kort nachtje.

Vanmorgen op de radio hoorde ik dat ik gisteren op een verkeerde manier aan de buis was gekluisterd. In plaats van foto's te bewerken en naar 24 te kijken had ik naar een spannende aflevering van het Nationale Songfestival moeten kijken.
Wel, als het moet gaan over een stuk of wat vertolkingen van een door Vader Abraham en zijn Smurfen geschreven liedje met als pakkende titel Ik Ben Verliefd (Shalalie) was het met zekerheid goed dat ik niet ben aangehaakt. Jullie moeten me maar niet kwalijk nemen dat ik dit zanggeweld niet als achtergrond muziek voor dit stukje heb geladen. Het is toch eigenlijk een schandalige vertoning om jaarlijks bakken tijd te besteden aan een vorm van holheid die zijn weergave niet kent.
Kennelijk is de uitzending van gisteren ook nog eens in zijn eindoordeel een flinke doorgestoken kaart geweest, waarbij we dus voldoende argumenten hebben op maar eens op te houden met een race, waarin zangers en zangeressen elkaar bevechten over wie er dit jaar in de vooronden van het Eurovisie Songfestival naar huis mag.
Ik heb niks gemist.

Het was vandaag een druk dagje.
Nou ja, zo druk als je het zelf wilt maken natuurlijk, maar toch.
Vanmorgen toch even uitgeslapen, ik was laat thuis uit Vlaardingen. (Het bericht van gisteren is geantidateerd of is het anti gedateerd?)
Vervolgens moest er nog wat in het huis gebeuren, wasje en zo. Daarna ben ik begonnen aan het verwerken van de 400! foto's die ik gisteren heb gemaakt. Eerst de ergste weg gooien, daarna een vervolg selectie, tot ik er uiteindelijk zestig overhad, waaruit de eindselectie is gemaakt. (Meer op mijn fotoblog).
Rond ��n uur ben ik Klaaske gaan ophalen. Ze zou met me meerijden naar Middelburg, waar de opening was van een expositie van Zeeuwse kunstenaars en kunstenaressen, waaronder werk van Astrid. Het was bomvol, erg leuk. Ook goed om wat tijd met Klaaske te besteden.
Bij terugkomst was ik blij dat ik gisteren voor twee dagen had gekookt. Ik kon even rustig op de bank.
De avond heb ik doorgebracht met het 'afwerken' van de zestig geselecteerde foto's.
Nu ga ik nog even voor de buis en dan naar bed.

Henk Rotgans speelt in een band. Ik ken Henk van het werk en van Eric. Al een tijdje dus. Maar ik ben hem ook een paar keer tegen gekomen op een feest van het werk, waar hij met zijn(?) band een optreden verzorgde. Ik heb toen een keer met hem afgesproken eens bij een optreden te komen fotograferen.
En dat moest dus vanavond maar eens gaan gebeuren. Door Cees en Els was ik getipt over een optreden in caf� De Hommel in Vlaardingen. Gewapend met een tas spullen ben ik daar naar toe gegaan.
Ik heb een flink aantal foto's gemaakt en ben morgen dus weer onder de pannen. Het was een nieuwe ervaring, erg leuk om te doen en voor herhaling vatbaar. Dat zal wel gaan gebeuren want aan het einde van de maand fotografeer ik de Ton Edel band en vanavond kreeg ik de vraag of ik te boeken was.

1. De Schie is een goed bevaren route voor lokale beroeps scheepvaart. De Schie is geen kanaal en bevat een paar flinke scherpe bochten. Die moeten er dus uit. Protesteren helpt niet, hooguit de kleur van de hekken is nog bespreekbaar. Vanmorgen hoorde ik dat op de radio. Argument om die scherpe bochten te verwijderen zijn: de bochten leveren gevaar op. Daarnaast is het verwijderen van die bochten goed voor het milieu; schepen hoeven niet steeds af te remmen en weer vaart te maken.
2. Op de Vierhavenstraat wordt hard gewerkt. Er geldt een maximum snelheid van 30km/uur. Toch wordt het werk zo'n 15 tot 20 meter naast de weg gedaan en die weg is de helft van de toekomstige weg, ruim genoeg. Maar goed, er zitten een paar kruisingen in, die overigens goed gemarkeerd zijn; het achterliggende groothandels en winkelgebied schreeuwt om aandacht via grote elektronische billboards. Met Kerst was er echter een idioot die daar met 150 km/uur zijn grote truck van anderhalve ton in een kleine personenwagen met vijf mensen boorde, vier van die vijf overleefden het niet. De oplossing: voor die kruisingen liggen nu lellen van drempels, 5 km/uur is zo'n beetje het matje. Een file van een kilometer (die er voor die tijd nooit was) is het gevolg, het is vier keer in de remmen en weer optrekken.

Kennelijk leven schepen in een ander milieu dan auto's....

De man met de twee gezichten:
In de tweede kamer is hij onbeschoft, brallerig en goedkoop aan het scoren.
Buiten de kamer is hij het slachtoffer, ik word bedreigd - snif, ik mag niet zeggen wat ik wil - snif, ik mag Engeland niet in - snif, ze dwarsbomen me ook altijd - snif.
Als er ��n ding is waar hij goed in is, en kan ook eigenlijk niet meer dan ��n ding verzinnen, dan is het gebruik maken van de media.
Ik hoorde in de afgelopen dagen ook wel wat suggesties om met het gedachtegoed van Wilders om te gaan.
Peter R. de Vries, waarvan ik niet echt een fan ben, heb ik nu al een paar keer heel goed onderbouwd bezig gezien, waar het gaat om uit te leggen hoe schofferend Wilders werkelijk is en hoe gevaarlijk hij is met zijn - idiote - mening. Je kunt van alles vinden van Peter R., maar bang is hij niet. Hij gaat iedereen die achter Wilders staat verbaal en correct te lijf.
Ren� van der Gijp, die naast clown op TV ook regelmatig lezingen houdt over communicatie, stelde voor om in de kamer niet per definitie de hakken in het zand te zetten als Wilders een voorstel doet, want dat is immers koren op zijn molen. Beter zou het soms zijn om maar eens mee te gaan in zijn voorstellen en vragen hoe het dan echt ziet, wat er in zijn gedachte moet gebeuren. De holle kreten slakende braller raakt daarmee in verwarring, want hij rekent op weerstand en heeft zal de uitwerking van zijn plannen niet uitgewerkt hebben, waarmee hij zijn eigen ballonnen moet doorprikken.
Proberen jongens, hopelijk werkt het.

De tijd gaat verder. Overal en onverstoorbaar.
De ontwikkelingen zijn niet te stoppen.
E�n van die ontwikkelingen is de invoering van de OV-chipkaart. De invoering daarvan heeft de nodige tijd gekost. Voorzichtige proeven met regelmatige uitstel wegen niet werkende systemen of te kopi�ren passen. Je kunt dus niet echt stellen dat die ontwikkeling een overval was.
Nu draait Rotterdam al geruime tijd met die OV-chipkaart. In de metro kun je al lang niet meer anders reizen. Ook tram en bus zijn gevolgd. Het is tijd om afscheid te nemen van de oude strippenkaart.
Niet dus.
Er is weer een aktiegroep. Rover, die altijd oneens is met welk besluit er op het gebied van openbaar vervoer wordt genomen, neemt het voortouw. We gaan handtekeningen vragen om de kamer te doen besluiten niet te strippenkaart uit (Rotterdam) te bannen. Alle techniek is klaar, maar vroeger ging alles beter dus voor een paar mensen moeten we de strippenkaart handhaven.
Ik weet zeker, dat als er nu een voorstel komt om de ov-chipkaart toch maar niet in te voeren en weer terug te gaan naar de strippen kaart Rover voor aan in de rij staat om te vertellen hoe stom dat besluit zou zijn.
De wereld is niet ideaal, er is altijd wel wat. Maar altijd maar blijven hangen in oude technieken helpt ons ook niet echt.

Ik heb al lang een afspraak staan om met Esther een keer een lang weekend in Frankrijk te gaan fotograferen. We hadden onze keuze al laten vallen op Normandi�; dat is in een dag aan te rijden en er valt fantastisch veel te fotograferen; rotsen met wild zeewater, mooie vissersdorpjes, kastelen, bossen, we kunnen ons daar uitleven.
Vanavond had ik bij Esther een eetafspraakje om eens door te praten over ons plan. Esther was met Mart naar de vakantiebeurs geweest en had daar wat informatie verzameld.
Goed, eerst het eten. Al pratend komen we daar uiteindelijk aan toe, een lekkere 'lasagna' van zuurkool onderbrak ons gesprek. Na het eten kwam de vakantie aan de orde (Peet, in april moet eek verzorgd worden ?).
De folders kwamen op tafel. Op de eerste folder stond al een suggestie van een periode, precies wat wij na het eten voorstelde; toeval?
Toen kwam het voorstel dat we vanuit ��n hotel de fototripjes zouden maken. Esther pakte een folder van een hotel wat wel betaalbaar was; toeval?
Ik vertelde dat ik graag aan de kust wilde fotograferen, Esther toverde wat foldertjes te voorschijn. Hier en hier? vroeg ze; toeval?
Ik heb toen maar gezegd, dat ik wel zou horen hoe laat we weg moesten en waar ik haar naar toe moest rijden. Ja maar voordat ik iets beslis, laat ik het je weten hoor, eh leg ik het aan je voor hoor, zei Esther.
Sommige dingen veranderen nooit.

Vanmorgen las ik op een nieuwsite het bericht dat de PvdA had voorgesteld de gemeenteraadsverkiezingen uit te stellen. Als reden werd aangevoerd dat het te koud was om campagne te voeren.
Het zijn ook een stel watjes hoor, maar voor de zekerheid:
De Olympische winterspelen beginnen en dan hebben we geen tijd om campagne te voeren.
Er lag ijs op de brug en toen is de vrachtwagen met folders het water ingegleden en nu kunnen we geen campagne voeren.
Mijn TomTom heeft niet de meest recente routekaart en nu kunnen we geen campagne voeren.
Er is niet genoeg strooizout en nu kunnen we geen campagne voeren.
We weten eigenlijk niet wat we moeten zeggen en nu kunnen we geen campagne voeren.

Ik zou overigens wensen dat de Haagse politiek ver weg bleef van het campagne voeren voor gemeenteraadsverkiezingen, ze hebben daar niks te zoeken. De gemeentelijke politici zijn beter af zonder landelijke bemoeizucht.