Ik kan wel een vrolijk onderwerp verzinnen om over te schrijven, maar vandaag, en vooral vanavond voert de leegte die ik voel de boventoon.
Ik heb gisteren en vandaag met Klaaske lang zit praten over de leegte die zij voelt nu haar moeder is overleden. Een vrouw van 84 die nog midden in het leven stond. Als ik haar ontmoette sprak ze altijd enthousiast over het leven, over de schoonheid van Flakkee. Ik bracht dan een afdruk van ��n van mijn wolken-foto's voor haar mee, waar ze altijd weer zo blij mee was. Met een sjekkie in haar mond liet ze die plaat aan iedereen zien. Dat mens had gewoon 150 jaar oud moeten worden en dan was ze nog veel te jong gestorven.
Vanmiddag kwam Niek om een bakje, een jonge moeder die een enorm verlies heeft te verwerken. Zij, en ook Peter, proberen uit alle macht weer het gewone leven op te pakken, maar hoe doe je dat. Dirkje is vijf dagen oud geworden en heeft al een grote plek in hun harten veroverd, waarom kon zij geen 150 jaar oud worden en zou dan nog te vroeg sterven.
Ik mis mijn maatje, mijn lief die mij in dit verdriet zou troosten, met mij mee zou huilen, mij op zou beuren. Waarom is zij geen 150 jaar oud geworden en zou dan nog veel te vroeg zijn gestorven.
Op de achtergrond zingt Randy Newman Living Without You.
Hoi Willem,
Waarom, waarom, waarom, als ik het wist zou ik het je vertellen. Een ding weet ik wel, dat het verdomde moeilijk is en dat het niet mee valt.
We denken aan je.