Archieven van augustus 2010

Vorige week in NYC had ik al behoorlijke last van spierpijn en een verkoudheid. Het leek allemaal we beter te gaan na een dagje rust, maar vanmorgen maakte ik toch een valse start.
Op weg naar kantoor heb ik mijn ontbijt op ietwat oneigenlijke manier langs de weg achter gelaten. Ik ben maar omgekeerd en thuis mijn bed ingedoken. Ik stop me nu maar vol met aspirine en antigripine in de hoop dat het snel beter gaat.

Of zo iets.
In ieder geval is het me niet tegen gevallen om de 6 uur tijdsverschil te overbruggen. Gisteren zo lang mogelijk op gebleven en vanmorgen rond een uur of 9 opgestaan.
Ik heb niet veel gedaan, wat boodschappen, een wasje, de eerste twee dagen New York foto's kritisch bekeken en de mooiste bewerkt. Verder Niek op bezoek gehad, de buurvrouw even de foto's laten zien en toen ben ik toch even op de bank in slaap gevallen. Daarna was het te laat om te koken en waren alle patattenten op het eiland gesloten. Vreemd contrast met een paar dagen terug....

Morgen weer aan de bak. Als ik nu maar niet tijdens mijn MT presentatie aan het einde van de middag in slaap val.

Zo, het zit er op. Een indrukwekkende week is een bizarre stad zit er op. We hebben met volle teugen genoten van een stad, waarin alles kan (en niets mag).
De afsluitende dag hebben we een wandeling naar en door Central Park gemaakt, waarbij we en passant ook nog even een Apple Store zijn binnen gewandeld. 24 uur per dag open en altijd een gekkenhuis.
Fotografisch jeb ik het wat rustiger aan gedaan, in Central Park is het leuk om mensen te fotograferen:

Na het park hebben we een bord spaghetti gegeten en zijn we onze koffers gaan ophalen in het hotel. De Amerikaanse douane vertrouwde we niet helemaal, dus we hebben er voor gezorgd op tijd op JFK te zijn.
Na een voorspoedige terugvlucht was ik om half twaalf lokale tijd thuis. Nog even de was gescheiden, wat foto's op de computer gezet en een uurtje geslapen; dat was er in het vliegtuig niet echt van gekomen.
Morgen nog een dagje vrij en dan zit het vakantieseizoen er voor 2010 op.

Vanmorgen zijn we redelijk bijtijds p pad gegaan om de vaartocht naar Liberty Island en Ellis Island te kunnen maken zonder uren in de rij te staan. We waren snel op de boot, na weer een keer te zijn gevallen onder de luchtvaartwetten, ofwel schoenen uit, riemen af, spullen in een bakje en door een scanner (net als gisteren in het Empire State Building). Maar goed, de tocht was de moeite waard, we hebben weer een stel New York iconen bekeken.

Vervolgens zijn we via het wallstreet gebeuren en een lunch naar de voet van Brooklyn Bridge gewandeld en daar oop een watertaxi naar Brooklyn gestapt. Mooi uitzicht:

Morgen in verband met de terugreis geen nieuwe jurk

Mooi weer vandaag.
Veel spierpijn vandaag.
Maar goed je bent maar een keer in New York (per jaar) dus op pad. Vandaag zijn we eerst naar het Empire Statebuilding gegaan. We waren er redelijk op tijd, dus binnen een half uur stonden we op het dak.
Redelijk zicht.
Imposant zicht.

Daarna via een zonnig faltiron gebouw naar de haven gemetrood om daar de toer naar vrijheidsbeeld en adams island te maken.
But there was a row from here to china. But we had tickets and did not have to stend in that line. But when we came to the checkpoint the man said we het de foute tickets. Jack had steam out of his eyes, but the men did not zwicht. So that's for tomorrow

Na wat metro avonturen zijn we terug naar het hotel gegaan, uitgepierd, want als het hier dertig graden is dan is het ook 87 graden.
Morgen vroeg op de boot.

Niet veel te melden. Het was vandaag dubbel bagger.
Het weer, regen, regen en nog eens regen.
Mijn gezondheid, kennelijk een koutje gevat en op de tocht van de airco gelegen, want is was met spierpijn in mijn lijf niet vooruit te branden.
Bagger, net Thais gegeten, ik weet niet wat er uit Jack zijn broek komt voor lucht, maar bagger is er de banaming voor om het maar netjes te zeggen. Gauw mijn eigen kamer in en de deur hermetisch afsluiten.

Toch maar een foto:

Morgen weer op naar de droge dertig klein nulletje c.

Druk, druk, druk vandaag.
We zijn eerst naar Grand Central Station gewandeld. Een prachtig gebouw met een enorme vertrekhal waar trein en metro bij elkaar komen:
.

Hier na zijn we gaan wandelen naar het flatironbuilding, je weet wel dat driehoekige gebouw. Een beetje regenachtig, maar dat mocht de pret niet drukken.

Vervolgens hebben we de metro gepakt naar China Town en Little Italy. China town is een grote voedselmarkt en Little Italy is een groot restaurant. We hebben lekker pasta gegeten en zijn toen naar het theater gegaan voor een flitsende voorstelling van de Blue Man Group.
Nu benne we uitgepierd.

Ook vandaag stond behoorlijk in het teken van regen. Vooral vanmorgen was er niet veel lol aan, gieten dus.
We hebben de dag maar nuttig besteed; onder het motto: binnen is het dan buiten hebben we een va de verplichte onderdelen afgehandeld: winkelen. Na twee dagen regen was ik hard aan nieuwe schoenen toe, dus....
In de loop van de dag werd het voorzichtig beter, maar de busrit die we vanavond hebben gemaakt na een goede Turkse maaltijd, was toch nog wat nattig. Wel de plekjes gezien waar van de week een keer een nachtpanorama geschoten kan worden.
Na terugkomst was het redelijk droog en en ik wat foto's van Time Square kunnen maken. Hier is het nooit stil:

Morgen nog een druilerige dag en daar wordt het weer puffend warm. Het blijft geweldig.

Vandaag was een spoegwarme en erg natte dag. Het heeft de hele dag geregend, van wat spetters tot forse hoosbuien. We hebben weer een bustoer gedaan, deze keer naar Brooklyn. Om bij die bus te komen, moesten we eerst een metrokaart kopen. Jack bedacht - en ik was het daarmee eens - om een weekkaart te kopen, erg handig voor de komende dagen.
Jack is onze penningmeester.
Jack houdt niet zo van in de rij staan.
De rij met mensen die een metrokaart wilde kopen uit een van de automaten, was niet eens erg lang. Alleen waren het toeristen, die niet erg veel begrepen van de werking van een automaat. Toen Jack vervolgens slechts twee van de drie kaarten kon kopen, waarna de automaat het begaf, liep de stoom uit zijn oren.
Maar dat kon je niet zien, omdat met de regen en de hoge temperatuur alles stoom was. Wel heerlijk zo'n airco-metro.
Afijn, dus bustocht ging net tussen de regenbuien door en we hebben toch wel weer wat mooie stukjes gezien en daarbij idee�n opgedaan voor de rest van de week.

Morgen weer mooi weer!?

Het tijdsverschil heeft voor een rare nacht gezorgd. Ik was gisteren tot een uur of negen wakker gebleven, maar dat was dus eigenlijk een uur of drie 's nachts. Met als gevolg dat we 4 uur 's nachts plaatselijke tijd alle drie klaar wakker waren. We hebben het tot een uur of acht uitgezongen en zijn toen maar op pad gegaan. Eerst in een tentje om de hoek ontbeten en toen hebben we de toeristenbus genomen. Daarmee rij je door heel Manhatten en hebben we een idee gekregen waar de mooie / leuke plekjes zijn, die we uitgebreider gaan bekijken.
We zijn bij Central Park uit de bus gestapt om een stuk te wandelen.

Na een stevige wandeling en een zijn we weer op de bus gestapt voor de rest van de toer.
Tegen een uur of vier zijn we weer uitgestapt en via Time Square naar een bier tent (30 graden!) en vervolgens een restaurant gewandeld.
De eerste indrukken zijn overweldigend, want een stad, wat een bak indrukken op zo'n dag.
We zullen ons niet vervelen.

De eerste dag is prima volgens planning verlopen, vanmorgen (ik schrijf dit om 7 uur op vrijdag) waren JenS keurig op tijd voor de deur. Na een kopje koffie reden we om 7 uur naar Brussel, waar we om 8.30h de vertrekhal in wandelde.
Ik zal het maar niet over de idioterie van alle controles hebben, maar de vlucht duurde bijna een uur korter dan gepland.
JFK is een beetje een oubollig vliegveld, maar ja, daar logeren we ook niet.
We hebben een taxi naar het hotel genomen, de kamer verkend en op pad gegaan voor een verkennend rondje in een goed warme stad.
Ondertussen zit ik me te pletter te verzinnen, want op de een of andere manier heb ik mijn iPad vergrendeld en weet de code niet meer.
Lachen dus.
Ik heb inmiddels mijn eerste hamburger op - niet zo'n kartonnen mcd ding, maar een echte.
Nu zijn we terug in het hotel, we zijn alledrie goed uitgepierd.
Morgen de eerste echte dag Nieuwe Jurk

Het begon allemaal weer echt volgens planning. Die planning was krap maar ging er van uit dat ik vanmiddag vrij zou zijn.
Wel dat lukte dus niet, een uurtje eerder weg was het maximaal haalbare. Uiteraard is er dan weer een vrachtwagen die lading over de A15 laat weglopen en ligt de binnenstad overhoop wegens onderhoud aan de belangrijke toegang van de Maastunnel. Dus even snel voor de spits naar huis zat er niet in.
Maar goed dat ik afgelopen avond en nacht al een was had gedraaid.
Thuis aan gekomen snel boodschappen gedaan, een stofzuiger door het huis geslingerd, kattebak verschoond, vaatwasser leeggehaald uitgerust....en vervolgens gegeten, afgewassen, pillen en insuline geteld, fototas ingepakt, koffer ingepakt, paspoort klaargelegd, bladie bla bladiebla.

Ik ben er nu klaar mee, maar belangrijker nog, ik ben er nu klaar voor. Lijstje met te fotograferen dingen is klaar, muziek staat op de telefoon, Plattegrond ook, dus het grote genieten kan beginnen.
Ik blijf in die grote appel gewoon bloggen, alleen het tijdsverschil los ik niet op.
Morgen het eerste bericht uit Nieuwe Jurk.

Als ik handsfree zit te bellen, ben ik dronken.
Althans, zo gedraag ik me dan.
Althans dat vinden de nieuwe veiligheidspuristen.

Dus handsfree mag niet meer. Praten met iemand die met je meer rijdt, mag straks ook al niet meer. Naar de radio luisteren wordt verboden, evenals luisteren naar de meneer of mevrouw van je navigatiesysteem.
Als dat allemaal is uitgebannen, mag je niet meer hoesten of niesen. Je mag geen reclameboodschappen langs de weg meer lezen, eigenlijk zou kijken verboden moeten worden.
Ik weet de oplossing, verbiedt gewoon het autorijden.
Ben je ook van de files af.

Dit weekend is het een jaar geleden dat we de Hoek van Holland rellen meemaakten. Waarom ik dat weet? Omdat er de hele dag over gepraat wordt op de radio. Er is namelijk een strandtent die dit weekend een feest wil geven.
Schande, wordt er geroepen. Hoe bestaat het dat zo'n man een vergunning krijgt. Daar zou de gemeente toch wat aan moeten doen!

Wat een gedoe. De gemeente controleert of op basis van regelgeving een vergunning moet en kan worden afgegeven. Op het moment dat daar een morele afweging aan te pas gaat komen, gaat het mis. Dat is een verantwoordelijkheid van de aanvrager.
Het is dus onzin - en in strijd met het standpunt dat de regeltjes verminderd moeten worden - hier een taak bij de gemeente (wie is eigenlijk de gemeente?) neer te leggen. Zo zie je maar dat we allemaal van de regels af willen als wij er last van hebben, en juist meer regels willen hebben als we last van een gebrek aan regels hebben.
Overigens vind ik in dit geval dat zo'n feest moet kunnen. Hoe tragisch ook voor de direct betrokkenen, maar als we op elke dag dat zich een (persoonlijk) drama heeft afgespeeld daar een herdenking voor moeten houden, valt er niets anders meer te doen dan te herdenken.

Een week of zo geleden zat ik bij Peter en Niek in de tuin. Peter vertelde dat hij nog wat tapes had met opnames van het duo Peet en Rianne genaamd The Best Of Kerstmis.
Hij had echter geen bandrecorder meer om die tapes af te spelen en uiteindelijk over te zetten op CD om daar een succesvolle uitgave van te maken.
Ik bedacht me dat wij vroeger nog een tapedeck hadden (zo moesten we dat in hifi kringen noemen) en beloofde Peter dat ik eens zou kijken of ik die nog had.
Vanavond met ik een van de rommelhokken ingetrokken en jawel hoor, achter in de kamer stond het ding. Ik heb me er naar toe gemanoeuvreerd, langs een oud bureau en een tafel met poppen. Lastig te bereiken, maar ik kon er bij. Ik kreeg spijt toen ik hem probeerde op te tillen, die apparaten wogen wat zeg, ik denk een kilo of honderd.
Afijn, ik heb net mijn rug nog niet gebroken, maar het ding staat beneden, compleet me een tape. Stekker in het stopcontact en draaien.
Ach dat oude spul was nog degelijk gemaakt.
En mooi:

Morgen zal ik een boedelbak huren, kan ie naar Peter.

Ik heb eigenlijk niet veel te klagen, het gaat behoorlijk goed met me, mijn gezondheid laat me niet in de steek en aan het einde van de week ga ik naar de grote appel.
Toch ben ik al een paar dagen ietwat in een mineur stemming. Net als met de IJsland vakantie kijk ik enorm uit naar New York, maar net als met de IJsland vakantie mis ik mijn maatje om dit mee te delen. Dol enthousiast zal ik straks terugkomen in een leeg huis. Ik mis mijn maatje nu meer dan ooit.
Ik heb een berg goede mensen om me heen, maar toch....

Vanmiddag ben ik naar Crooswijk gereden, even dichtbij zijn.

Er is al een poosje gesteggel over het feit dat de Islamitische gemeenschap in New York een moskee wil inrichten in de buurt van Ground Zero. Er wordt geprotesteerd, op de plaats van idioten een vreselijke aanslag hebben gepleegd, mag kennelijk alleen tot God worden gebeden.
Gelukkig is er een president, die zegt dat er vrijheid van Godsdienst is, ook in Amerika en dat die mensen in hun eigen gebouw een moskee mogen inrichten als zij dat willen.
Maar nu is er stront aan de knikker.
Geert Wilders is het daar niet mee eens en heeft een SMS gestuurd, dat dat echt niet kan. Obama zit nu te sidderen van angst....NOT.

En dat gaat meeregeren. Alhoewel, meeregeren? Hij gaat gedogen. Hij onderhandelt alsof hij mee wil doen, maar neemt niet de verantwoordelijkheid. Kan hij lekker blijven brullen.

Net nu is aangekondigd is dat de Mexicaanse griep geen pandemonium meer is, maar een gewone griep, duikt een nieuwe bedreiging op: de super bacterie.
Toeval, of voedsel voor het brood van de medicijnen verkopers.
In ieder geval beginnen de eerste spookachtige verhalen de ronde te doen, hij is zo'n beetje bestand tegen alles.
Wel, ik heb nieuws voor jullie.
Vandaag was ik in Middelharnis en ik heb de superbacterie gezien.
En ik weet ook dat hij niet tegen water kan, dan gaat hij namelijk roesten.
Kijk maar:

klik voor een opname onder de microscoop

Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat ik van fotograferen houd. Ik besteed er heel veel van mijn vrije tijd aan. Ik kan ook op mijn gemak gaan zitten wachten op een mooi moment of een mooie lucht.
Ik heb best nog wel wat vrije tijd over en daarin kijk ik bijvoorbeeld naar een serie Earth op DVD's. In die box zit ook een DVD die 'The making of' heet en daar staat - verrassing - een serie documentaires op over de manier waarop ze die serie hebben gemaakt.
Je ziet dan een groep mensen die een paar weken tot hun middel in de vleermuizendrek staat om een mooie opname te maken. Een natuurfilmer zit 130 uur of zo in een tentje in de jungle om een filmpje van 30 seconden over een baltsende Paradijsvogel te maken, of een filmploeg die er twee jaar over doet om een sneeuwpanter voor de lens te krijgen.
Ik zit al trots te vertellen dat ik een uurtje in de dierentuin bij de tijgers zit, of anderhalf uur zit te wachten op een mooie zonsondergang. Nee, de echte helden van het geduld, daar hoor ik nog bij lange niet bij.

Yvonne had een voorliefde voor bramen. Toen er in onze tuin een bramenstruik verscheen, werd die gekoesterd. De honde en katten waren, net als Yvonne, gek op bramen en deden zich aan het eind van de zomer gedrie�n te goed aan de bramen,daarbij stevig beconcurreerd door de merels in onze tuin.
Toen in de loop de jaren die struiken wat groter werden, kwamen ook buurman Piet en Chris-Jan met kinderen plukken. Het scheelde hun een rit door de polder, en wij zagen gelukkige gezichten.
Vorig jaar was Astrid een grote klant, zij wilde bramenjam maken. Alleen was toen door de aanhoudende hoge temperatuur van de ene dag op de andere de hele voorraad bramen aan de struiken verbrand, zelfredzaamheid van een bramenstruik, die een tekort aan water heeft.
Inmiddels is de bramenstruik een bramenbos geworden en moet er deze winter fors de zaag in, wil ik nog wat tuin over houden. Astrid is vandaag met een emmer langsgekomen om nog eens flink bramen te plukken, volgend jaar zal dat wel niet aan de orde zijn. Dus onder de schrammen van alle doornen heeft zij het bos getrotseerd om zo veel mogelijk te plukken. De komende dagen zal ze nog wel een paar keer langs komen, een bloedspoor als gevolg van de verwondingen achterlatend. Zij gaat weer jam maken. Als dat geen met liefde gemaakte jam is, weet ik het niet meer.

Het houd me al een paar dagen bezig, het wasdilemma waar ik volgende week een oplossing voor moet hebben.
Het zit namelijk zo.
Volgende week vrijdag ga ik voor een ruime week naar New York. Balen hoor ;-)
Nu moet ik ook nog wat nieuwe kleding aanschaffen, spijkerbroek(en), overhemd(en), shirt(s) en schoen(en). Wat moet ik nu doen:
Mijn koffer vol stoppen met 'oude' kleding en die na het dragen weggooien en de nieuwe kleding schoon in de koffer mee terug nemen, of een bijna lege koffer meenemen, in New York snel inkopen doen en de nieuwe kleding dragen.
In het eerste geval moet ik kort voor vertrek (donderdagmiddag dus) een was doen en kan ik bij terugkomst de nieuwe schone kleding klaar leggen voor gebruik. In het tweede geval kan ik wat rustiger naar het vertrek werken, omdat ik bijna niets in te pakken heb, maar is de eerste kus na terugkomst een was draaien.
Zo zie je maar, voor wat een enorm dilemma zo'n New York trip een mens kan stellen. Gelukkig heb ik nog ruim een week om dit probleem op te lossen.

Ik maak er een gewoonte van om niet te veel over het werk te schrijven. Google is almachtig als het om het opsporen van tegenstrijdige meningen gaat, voor je het weet heb je binnen je bloglezers een spion, die dankbaar gebruik maakt van strijdig gedrag en zich zelf vervolgens een klokkenluider met bijbehorende beloning mag noemen.
Het volgende verhaal is dus hypothetisch en is puur op fantasie gebaseerd. Elke overeenkomst met de werkelijkheid berust op louter toeval.

Wij hebben op kantoor een draadloos netwerk. Niets bijzonders, vele mensen hebben thuis een draadloos netwerk.
Om van dit netwerk gebruik te kunnen maken moet je aan een aantal eisen voldoen. Ook niks bijzonders, veel mensen hebben (of zouden moeten hebben) zo'n beveiliging ook thuis.
Voor gasten beschikt dit netwerk over een gasten toegang, een beperkte toegang waarmee meestal alleen het internet kan worden benaderd en niet het interne netwerk. Niet erg bijzonder, dat heb ik thuis ook, en Peter ook, dus meer mensen gebruiken deze faciliteit.
Ik gebruik dat gasten netwerk om mijn iPhone agenda en email te synchroniseren met mijn kantoor gegevens. Alleen al een week werkt dit niet meer. Toen ik mijn klacht hierover uitte bij onze helpdesk kreeg ik als antwoord Het gasten netwerk mag alleen maar gebruikt worden met DSV (=onze eigen) apparatuur. H�, het is toch een GASTEN netwerk, en gasten hebben toch hun eigen apparatuur? Nee vroeger kon iedereen maar van onze internettoegang gebruik maken, en daar moest maar eens een stokje voor worden gestoken.
En nu hebben wij dus een GASTEN netwerk dat alleen maar door eigen personeel gebruikt kan worden, maar niet met hun eigen spullen.
Gastvrij????

En zij leefden nog lang en gelukkig.

Vanmorgen was ik al vroeg in Rotterdam.
Ik ben eerst bij Yvonne geweest, de boel een beetje schoongemaakt en mooie rozen neergezet.
Daarna zou ik even naar Blijdorp gaan om mijn hoofd een beetje leeg wandelen en gelijk te proberen wat foto's van het jonge tijgergrut te maken.
Ik kwam bij Blijdorp om 11 uur vanmorgen de parkeerplaats al niet meer op, zo druk was het. Niet echt een plek om even rust in mijn kop te krijgen. Ik ben op mijn gemak weer naar huis gereden. Niek had me onderweg al uitgenodigd om bij hun een broodje te komen lunchen en dat was lekker rustig.
De rest van de dag heb ik niks gedaan en ga lekker vroeg naar bed.

Of is het een grand prix onder het slapen?
Enniewee, ik heb geloof ik al eens eerder gemeld dat als ik op zondagmiddag een dutje wil doen en er ergens op deze aardbol een Formule 1 race wordt gereden, dit een gouden combinatie is, een garantie dat ik binnen 10 minuten na de start in slaap val.
Eigenlijk zou ik een wedstrijd moeten opnemen en op een DVD branden. Ik heb op de slaapkamer een tv en dvd speler, dus als ik dan een keer niet kan slapen.....

Vandaag was de Grand Prix van Middelharnis, een jaarlijks terugkerend festijn waar diverse race dingen demonstratie rondjes door Middelharnis rijden. Heel rustig, want er wordt geen drempel verwijderd!
Ik had vandaag wel zin om te gaan kijken, ik zou keurig op de motor de parkeerellende kunnen vermijden en gewapend met camera, een plekje kunnen vinden.
Maar kennelijk is het woord Grand Prix al voldoende, want na mijn boterhammetje ben ik in slaap gevallen en heb het festijn gemist.
Ik zal een reclamefolder van het festijn proberen te bemachtigen en op mijn slaapkamer hangen. Hoef ik de TV niet aan te zetten om te slapen.

Vandaag begint informateur 47 aan zijn werk. Ook hij moet onderzoeken of er een kabinet te vormen is. Variant: de PVV die niet deelneemt aan de regering tekent wel het regeerakkoord en tekent dat hij op de punten uit het regeerakkoord het kabinet niet mag laten vallen.
Nog even voor de duidelijkheid, de PVV is de partij die de oude politiek beu was. Dat was dus de politiek van geheim overleg in achterkamertjes en akkoordje buiten het kamerdebat om.
Die PVV zwijgt dus nu in Kamerdebatten en doet mee aan geheim overleg en radiostilte over een kabinet waarin zij geen verantwoordelijkheid dragen. En dat komt weer omdat de grote verliezer van de verkiezingen - het CDA - moet regeren en dat aan de buitenkant niet met de PVV wil doen, maar stiekem het toch met de PVV op een akkoordje gooit dat als zij mogen meeregeren ze niets over de strijd van de PVV tegen de Islam zullen zeggen.

Je merkt het al, de politiek komt veel dichter bij de mensen.

Het was een g�nante vertoning vandaag in de tweede kamer. De toekomstige oppositie is een slecht verliezer.
Niets is geleerd van vroeger toen het kabinet Den Uil moest worden gevormd en er na weken onderhandelen in een onderonsje tussen CDA en VVD een regering werd gevormd.
Niets is geleerd van de moeizame onderhandelingen onder leiding van Wouter Bos om een regering met CDA te vormen en ook die droom middels een onderonsje CDA VVD aan diggels ging.
Een ook nu werd er gedroomd van Paars Plus, maar wordt in een onderonsje tussen VVD en CDA een regering in elkaar getimmerd. De PVV lacht in zijn vuistje mee, want ze regeren niet mee, maar bepalen wel mee.
En om aan te tonen hoe het democratisch debat nu in elkaar zit, houden de verantwoordelijken tijdens het debat hun mond.
De komende weken gaan we nog zwarte pieten en dan zitten we aan een kopvoddentaxregering vast.

Ik zat net een email te lezen van Jens, verstuurd om 5 voor twaalf waarin hij van alles had te melden, en afsloot met de opmerking dat hij mijn weblog nog even ging lezen om zijn nieuwsgierigheid naar mijn belevenissen te voeden.
Hij zit dus nu te kijken naar een weblog waar voor vandaag, of als ik nog even door type, gisteren, niets op staat. Maar dit bericht is zonder antidateren keurig om een minuut voor twaalf aangemaakt en telt dus voor vandaag (of gisteren).

Wat een bak gezever. Maar dat - en het late publiceren - heeft alles te maken met het feit dat het ook bij mij komkommertijd is en dat terwijl ik nassi met een banaan heb gegeten.
Ik zal maar stoppen met die meligheid, morgen (of vandaag) weer een wat zinniger verhaal.

Er moet een regering komen. Rutten had beloofd dat die er voor einde juni zou zijn, maar ja politici met hun beloftes.
Er wordt druk gekeken wie wel met wie en wie absoluut niet met wie wil regeren. Daarna krijgt een ieder tijd om de mening te nuanceren, zodat toch iedereen weer niemand uitsluit.
Afijn, er zijn al een paar informateurs versleten tot Ruud aan zet was. Hij kreeg een opdracht, sloot zich twee dagen op met een stapel papier en kwam toen met de briljante oplossing dat de partijen er zelf maar moesten uitkomen. Ik bemoei me er niet mee, gaan jullie maar praten, zei hij tegen PVV, VVD en CDA. En verdomd, ze komen er uit. Weliswaar met een moloch van een oplossing, maar ze komen er uit.
Het einde van de informateur.

Zou hij nu nog een rekening mogen indienen?

'T was toch wel raar om te lezen dat het Westlandse bloemencorso druk bezocht was. Normaal gesproken vierden we de verjaardag van Ma in Naaldwijk, en dan keken we altijd - een beetje oubollig - naar het Corso. Toch is het raar om dat niet meer te doen...

Ik geniet nog elke dag van de reis naar IJsland. Dat doe ik aan de hand van de foto's, waar ik elke dag nog naar kijk, gisteren met JenS, vandaag met Angelique. Ik ken Angelique van een van de fotocursussen die we gezamenlijk hebben gevolgd. Daarna hebben we nog steeds met enige regelmaat contact gehouden. Angelique reist graag en was behoorlijk jaloers op me toen ik vertelde dat ik naar IJsland zou gaan.
Dus vandaag ben ik gewapend met fotoboeken en een laptop vol met foto's richting Capelle afgereisd en hebben we al thee leutend foto's zitten kijken, ik naar haar foto's van Cambridge - wat een oude glorie - en zij naar mijn foto's van IJsland. We hebben afgesproken om de New York foto's hier te bekijken, kan ze ook eens fotograferen in het o zo mooie Flakkee.