Met liefde gemaakte jam

Yvonne had een voorliefde voor bramen. Toen er in onze tuin een bramenstruik verscheen, werd die gekoesterd. De honde en katten waren, net als Yvonne, gek op bramen en deden zich aan het eind van de zomer gedrie�n te goed aan de bramen,daarbij stevig beconcurreerd door de merels in onze tuin.
Toen in de loop de jaren die struiken wat groter werden, kwamen ook buurman Piet en Chris-Jan met kinderen plukken. Het scheelde hun een rit door de polder, en wij zagen gelukkige gezichten.
Vorig jaar was Astrid een grote klant, zij wilde bramenjam maken. Alleen was toen door de aanhoudende hoge temperatuur van de ene dag op de andere de hele voorraad bramen aan de struiken verbrand, zelfredzaamheid van een bramenstruik, die een tekort aan water heeft.
Inmiddels is de bramenstruik een bramenbos geworden en moet er deze winter fors de zaag in, wil ik nog wat tuin over houden. Astrid is vandaag met een emmer langsgekomen om nog eens flink bramen te plukken, volgend jaar zal dat wel niet aan de orde zijn. Dus onder de schrammen van alle doornen heeft zij het bos getrotseerd om zo veel mogelijk te plukken. De komende dagen zal ze nog wel een paar keer langs komen, een bloedspoor als gevolg van de verwondingen achterlatend. Zij gaat weer jam maken. Als dat geen met liefde gemaakte jam is, weet ik het niet meer.