Ik wist eigenlijk niks beters te verzinnen vandaag, dus maar even wat jatwerk van Nico....
Yo, Wes, fijn dat jullie er zijn. Laten we meteen beginnen. Wij van Total Italian Wedding Experience Once in A Lifetime Enterprises zijn met jullie wensen aan de slag gegaan en er zijn wat kleine dingetjes die ik nog even door wil nemen, en dan bedoel ik niet Wesley zelf, hahaha.
Wesley, je pak. Ik zie hier dat jij een zwart of een wit pak aan wilde, maar in Itali� mogen die alleen door mannen van boven de 1 meter 30 worden gedragen. Voor jouw lengte is het of een rood of een blauw pak.
Ja, nee, ik snap het, dat is een teleurstelling, maar het mag niet van de katholieke kerk, tenzij je een gebraden duif offert tijdens het huwelijk, maar ik zie hier, en dat wilde Yo heel graag, dat jullie samen een levende duif loslaten, om een soort van gebaar te maken naar de kinderen in Afrika die geen duif hebben of zo. Dat was het toch?
Maar goed, een blauw pak dus. Yo, kan jij daar mee leven? Nee inderdaad, dat past niet bij je mascara, maar die zouden we dan terra kunnen nemen, zodat Wes zijn pak wat meer volume krijgt.
Laten we afspreken dat we over een weekje Wes toch, voor de zekerheid, nog een keertje opmeten om te kijken of hij echt niet is gegroeid en dan noteer ik hier eenmaal een blauw pak.
Ik heb een pak van 6000 euro, een pak van 8000 en eentje van 10.000 euro. Die van 10.000 euro heeft mouwen. Die maar doen dan? Heel verstandig.
Dan die duif waar ik het net over had. Jongens, h�, als ik tegen jullie praat even ophouden met die rozenkrans zoenen. Doe dat dan als ik weg ben. Ik wil nu de puntjes op de i zetten. Hang hem anders maar even over dat hoofd van die oude Boeddha, van Yo haar vorige ideetje, om het huwelijk helemaal rond Gandhi te modelleren.
Was ook heel leuk geweest, denk ik, jullie allebei brandend in een wit laken aan laten komen op een oude koe, maar het is, even kijken in mijn papieren, hoe noemden jullie dat ook alweer, "een romantische Italiaanse bruiloft met typisch Italiaanse dingen enzo" geworden.
Die duif. Jullie willen vlak na de plechtigheid samen een duif loslaten. Nou is dat, en ik wil gewoon eerlijk zijn, een beetje een proletendingetje. Iedere bouwvakker met een gebleekt matje in zijn nek, laat tegenwoordig een duif los tijdens zijn veertiende huwelijk.
In Nederland, en jullie hebben dat misschien gemist omdat jullie niet meer met gewone mensen omgaan, in Nederland zijn ze niet aan te slepen, witte duiven. Iedere Sjonnie staat in een kostuum van C & A met een doorgefokte duif in zijn handen.
Ik wilde kijken of ik dat voor jullie kan verbijzonderen, dat loslaatmoment. We hebben hem, Wes, jij had dat speciaal gevraagd, proberen te laten vliegen met een magnetisch balansbandje om zijn nek, maar dat werkt niet. Moeten we hem steeds binnen een minuut van een kerkklok af trekken. Wat ik dus wilde voorstellen is dat we in principe voor de duif gaan, maar dat we als backup een giraf hebben.
Yo, ik zie je een beetje bedenkelijk kijken. Je hebt net een maand uit je oksels lopen zweten met een belachelijke tijgerpet op je hoofd in dat kut Zuid-Afrika, waar ze hun wimpers zwart maken met steenkool en dan een giraf. Snap ik.
Maar jullie zetten wel iets unieks neer. Dat is nog nooit gebeurd, een giraf loslaten tijdens een bruiloft. We kunnen via een particuliere dierentuin in Breda een topgiraf regelen. Kijk ik heb het even geschetst, zodat jullie een idee hebben. Ga anders even bij Yo op schoot zitten, Wes, dan kan je het ook zien.
Kijk, hier staan jullie en hier staan de mensen die jullie er liever niet bij hebben maar waar je niet omheen kunt, zoals Ivo Niehe. Daar had jij nog een vraag over Wes. Even kijken. ''Vragen aan Ivo Niehe of hij zijn baard wil laten staan, om herkenning te voorkomen." Gaan we vragen. Komt goed. Niehe wil er zo graag bij zijn dat hij desnoods zijn reet scheert.
Maar goed, hier staan jullie, hier Ivo Niehe, hier jullie vrienden, nog even controleren voor de zekerheid, 486 van Yo en 4 van Wes, en dan staat hier, als die duif eventueel bezwijkt, die giraf. Roel heet hij. Dat is een beetje een kutnaam ja, voor een bruiloft.
"En dan Roel, laten wij jou nu los" Gaan we kijken of we daar iets aan kunnen veranderen. In Polen kan je een giraf binnen twee dagen van naam laten veranderen. Heet hij Giovanni. Vaak zijn ze, en daar moet ik eerlijk in zijn, wel wat besluiteloos, giraffen.
Duiven vliegen meteen weg, maar giraffen willen eerst nog aan iedereen ruiken en wat eten voor onderweg naar binnen gooien. De verwachting is, dat hij dan op eigen kracht ergens rond woensdag weer in Breda aankomt. Het is een postgiraf. Doen? Ok, ik zet een plusje. Leuk!
Volgende punt: Yo, welke tieten ga jij dragen?
Nico Dijkshoorn
Het was eigenlijk net als fietsen, je verleert het nooit. Optuigen en op het paard klimmen ging vertrouwd, stapvoets en lichte draf ging goed. Ook de andere passen, waarvan ik als man niet weet hoe ze heten, gingen goed. Dus vol trots het strand op. Maar het paard van Ineke had niet zo'n zin tot de buik in het water te lopen, dus Ineke - die dat best vond - bleef een beetje aan de waterkant rijden. Totdat het paard er zin in kreeg. Op een zeker moment nam hij (het) zelf de teugels in handen en zette spontaan een galop in. Ineke hing nog net niet als een vlag achter het paard, maar schrok zich wel te pletter. Vriendin van Ineke dacht, oh leuk, Ineke zet er even de gang in. Zij spoorde haar paard aan om gezellig mee te galopperen. Heb je er zin in, riep ze, toen ze Ineke had bijgehaald. Ineke kon alleen nog maar roepen Hoe stop je dit paard. Na een possje werd het paard moe en kon Ineke weer beginnen met adem halen. Ze heeft die dag niet meer gegaloppeerd.
