Archieven van mei 2011

Vandaag hoorde ik op het nieuws dat een ruim 80 jarige man door een knulletje in elkaar was geslagen omdat de oude man met zijn rollator tegen het knulletje aan had gereden. Nu wordt ik ook wel pissig als ik bij AH wordt aangereden door een boodschappenkar, maar om nu gelijk de karduwer in elkaar te meppen, komt dan toch niet bij me op. Als het karretje geduwd wordt door een kleppend stel niet oplettende mensen, wil ik wel eens een boos woord zeggen, maar daar blijft het dan wel bij. Zo'n knulletje krijgt waarschijnlijk een toespraak bij de politie en omdat hij minderjarig is blijft het daarbij.Te jong om gestraft te worden, maar oud genoeg voor asociaal gedrag. Aanpakken die hap, duizend uur schoonmaken in een bejaarden huis.
Mladic is een zielige oude zieke man, die waarschijnlijk de rechtszaak niet overleeft. Hij moet dus maar blijven waar hij is en als een held zijn leven verder leiden. Ik vraag me af of Mladic zich dat ook heeft afgevraagd toen hij een paar duizend man over de kling liet jagen. In het vliegtuig en voor de rechter. Dan gaat hij maar dood in een cel, altijd beter dan een kogel door je kop.

Het is vandaag de dag van het Dunya festival in Rotterdam.
Het hoorde vandaag dus te regenen. Het regent namelijk altijd op de dag van het Dunya festival.
Maar vandaag ging ik naar het festival en dus was het droog (als of ik dat kan regelen).

Het was druk en dan zie je dus veel mooie koppen.

Of wel, het was weer een mooie fotodag. De rest van de koppen op mijn fotoblog.

Vandaag ben ik met Angelique naar Naarden geweest. Ik had al gehoord dat het een mooie vestingstad is en dat gecombineerd met het fotofestival Naarden en mijn nieuwe X100 was een mooie aanleiding voor dat bezoek.
Geweldige foto's gezien. Nu maar hopen dat ik wat van die indrukken kan onthouden en toepassen.
De X100: ik ben alleen maar blijer geworden (voor de kenners: ISO100, f2, 1/20 uit de hand):

Vervolgens zijn we nog even naar Almere gereden voor wat mooie architectuur, maar eigenlijk wil je daar nog niet begraven worden. En met een grijzer wordende lucht met af en toe een buitje was ook het Muiderslot niet echt aantrekkelijk om gefotografeerd te worden.
En dan wacht dus de thee.

Vanmiddag heb ik maar weer vrij genomen, vanavond ben ik foto's gaan maken bij de buuv, zodat mijn plafond geschilderd gaat worden. Verder ga ik morgen op pad en zondag op pad, en er moeten toch boodschappen worden gedaan en wat stof gezogen.
Daarnaast moest ik ook nog even bij Ineke laten zien dat alles goed met me gaat. Gelukkig bleef er nog wat tijd over om wat foto's met de X100 te maken, en hij doet het:

p.s. Gefeliciteerd Suus

Er knipperde gisteren ook nog een lampje op mijn telefoon.
Dat was het lampje, dat aangaf dat er een bericht was ingesproken. Ik luisterde het bericht, dat mij vertelde dat camera-express mij vertelde dat er een Fuji x100 voor me klaar lag. Ik wist dus gister toch al dat het echt waar was en heb rustig kunnen slapen.
Vandaag had ik een paar uur vrij genomen. Dat was al gepland, omdat ik het al dagen zo stil vond. Ik hoorde bijna niets meer en kreeg gister al commentaar van collega's in de auto dat de radio zo hard stond. Het was dus de hoogste tijd om mij eens flink de oren e laten wassen en dat stond voor vanmiddag gepland.
Maar eerst naar camera-express. En daar was ie. Er zijn er vier uitgeleverd in Nederland, dus ik heb mazzel.
Maar hij is er.
Geen p.s. meer.
Daarna naar de dokter. Die spoot in een paar gangen een paar flinke proppen uit de oren. Schrikken in de auto, wat stond die radio achterlijk hard. Erger nog, het is gewoon een pokke herrie.
Ik ben dus oorverdovend blij met mijn X100.

Zou dan toch de P.S. echt van mijn weblog kunnen verdwijnen?
Ik kreeg vandaag een e-mail van kamera-express dat mijn bestelling klaar ligt om te worden opgehaald. Verder was er niets uit dat bericht te halen, maar volgens mij heb ik alleen een bestelling voor de x100 lopen.
Dus mag ik er vanuit gaan dat die x100 echt op me ligt te wachten.
Zal je net zien dat ik vandaag met mijn afdeling een dag in de contreien van Hilversum aan het doorbrengen was en dus niet in de gelegenheid was om direct naar Kamera Express te racen.
Dus nog een nachtje slapen en dan is ie er. Of had ik nog wat films of zo in bestelling?
Dacht het niet he.

p.s. Ik weet alleen niet of het de x100 is of de x100special edition.

Ik heb last van een wat verhoogde oorsmeerproduktie. Daar valt puik mee te leven alleen af en toe zitten je oren verstopt. Een paar druppels olie lost dit dan meestal wel op, maar af en toe gaat de boel op slot. En dat gaat dan ook alsof er een aan/uit schakelaar wordt omgezet, je gaat horend naar bed en staat doof op.
Flink trekken en draaien aan het oor wil nog wel eens helpen, maar vandaag zat er weinig schot in. En dat is best lastig als je alleen nog maar iemand kan verstaan die op een meter afstand van je staat.
Dus vanmorgen een overleg in een zaal. Mooi hoor, maar voor aan staat er iemand zijn mond te bewegen, en ik kan niet lip lezen.
Daarna een overleg met drie andere mannen. Met hard praten, af en toe wat stomme opmerkingen mijnerzijds en heel vaak een wazige blik, ben ik ook daar door heen gekomen.
Gelukkig kan ik donderdag bij de huisarts terecht voor een schoonmaakbeurt.
En wat zal het dan weer een pokke herrie om me heen zijn.

Fotograferen is, nee vind ik, verschrikkelijk mooi, leuk, fijn om te doen. Ik zie veel, heb een doel om er op uit te trekken en ben er verders mijn tijd wel mee zoet.
Een bijkomend voordeel is, dat na een suffe dag als vandaag, waarop ik geen zin heb me weer druk te maken over wilders of de kpn ik altijd nog kan zeggen: maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Dus nog maar eentje van Radio Kootwijk. Overigens denk ik dat dat helemaal geen radio station is, maar een onderzoeksstation voor geheime kernproeven,

of ons eigen area51:

Het weekend stond in het teken van de fotografie. Gisteren de hele dag met Angelique op pad geweest en vandaag fors aan het selecteren en bewerken geweest. Resultaten op mijn fotoblog.
Daarnaast is er gisteren ook een pak boeken over Nederlandse fotografen binnen gekomen, dus ik had weer tijd te kort.

De laatste tijd ben ik bezig met HDR - een techniek om meerdere foto's samen te voegen tot een - soms bizar - beeld. Zelfs in een wat grijzige polder maak je dan aparte platen:

Vandaag ben ik er weer met Angelique op uit getrokken. We zijn naar de Apenheul geweest. Als je er niet te vaak komt is het wel leuk. Lastig fotograferen die aapjes, zeker als er steeds van dat moeders en vaders met kinderen volk voor je neus gaat staan. Maar ja, we hadden natuurlijk ook een niet zaterdag kunnen uitkiezen.
Toch wel leuke apen gezien:

Daarna zijn we nog even in Radio Kootwijk geweest, Angelique wilde het ook wel eens zien, maar om daar nou apart voor naar Kootwijk te rijden.....Maar nu lag het op de route.
Een pannekoekje ter afsluiting en toen eindelijk bij Angelique de welverdiende kop thee genuttigd en een snelle blik op haar 500! foto's geworpen, en daarmee was de dag weer ruim om.

Morgen mijn 500! foto's maar eens verder bekijken.

Ik had vandaag vrij willen nemen, maar dat kon helaas niet.
Ik ben wel een grote stoere vent, maar ik voel me toch wel klote, zo met Eek. Vooral de laatste twee jaar was het een super sociale kat geworden, hij was altijd in de buurt, mauwde vrolijk tegen me en sliep bij me op de bank.
Ik zal dat best missen.
Ik ga nog maar even met hem op de bank.....

Ik heb vandaag thuis gewerkt. Meters maken.
Ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt de dierenarts maar eens naar Eek te laten kijken. Jij is een oude knar (vorige week 16 jaar oud) en wordt alleen maar magerder. De laatste tijd zie ik hem verder achteruit gaan, spinnen wordt minder, zakt een beetje door zijn poten. We zijn beste maatjes, hij zit de hele avond bij me op de bank en wacht me 's morgens uit bed en 's avonds uit werk als een trouwe hond op.
Dus had ik het gevoel dat ik, voor het beest echt gaat lijden, er maar eens gekeken moest worden.
Dus kreeg ik de dierenarts op bezoek. Die heeft naar hem gekeken, bloed afgetapt en me al gewaarschuwd. Zij had een vermoeden dat zijn nieren echt op waren. Het feit dat zij als vreemde hem kon oppakken, op tafel zetten en bloed kon afnemen, was al signaal genoeg.
Vanmiddag kwam de uitslag, nieren doen het bijna niet meer.
Ik ga niet met beesten sollen, dat hebben we nooit gedaan, dus voor vrijdag een afspraak gemaakt om hem in te laten slapen.

Kut dus.

Al eerder vertelde ik over buurman Piet. Hij is de buurman van o.a. de pannenkoeken en de pakjes. Maar een week of zo geleden was hij er niet om een pakje aan te nemen en ook zaterdag moest ik al zelf aan de bak.
Vanavond toen ik thuis kwam, kwam er een verre buurvrouw met een pakje. Ik was niet thuis en ook buurman Piet was niet thuis. De pakjes meneer is gewoon huis voor huis gaan bellen tot er iemand open deed, maar dat buurman Piet niet thuis was, geeft te denken.
Ik denk dat buurman Piet maar aan het internet moet gaan geloven, zodat hij mijn pakketjes kan volgen en weer op het juiste moment thuis kan zijn.
Het komt anders niet goed.

Ik heb de zonnebril weer ingeruild voor mijn gewone bril.
Ik heb zelf mijn tas gedragen.
Ik heb zelf koffie en thee gehaald.
Ik heb zelf mijn lunch betaald.
Ik heb zelf de auto door de (door idioten opgestelde planning voor afsluiting van de Maastunnel) gestuurd.

Ik ben weer gewoon Willem in plaats van de wereldberoemde fotograaf.

Vandaag stond er weer een fototrip op de agenda. Angelique had uitgevonden dat ze kastelen wilde fotograferen dus we zijn naar Haarzuilens vertrokken en hebben het kasteel De Haar gefotografeerd.
We hebben ons best vermaakt, al zullen veel mensen die met een zak-cameraatje liepen wel gedacht hebben Kijk dat stel nou, allebei een rugzak vol, twee camera's om de nekken en een statief.
Maar ja, we hadden ons voorgenomen alleen maar HDR te fotograferen en dan moest dat wel met een statief.
We hadden ongelooflijk mooi weer, met zeer ruige wolken.
En nu alleen nog maar 50 setjes van zeven foto's en 51 setjes van drie foto's bewerken....

De overige foto's kun je zien op mijn fotoblog

Ik zat vanmorgen even met een kopje koffie op de bank toen er werd gebeld. Er stond een jochie van een jaar of twee�ntwintig voor de deur, die mij vertelde dat ik het druk had. Hij was al een paar keer aan de deur geweest en had niemand thuis getroffen. Tja, ik moet ook werken voor mijn geld, legde ik hem uit.
Kort en goed, hij was een Nuonjochie, die mij uitlegde dat ik bakken geld kon besparen als ik mij aan zou sluiten bij Nuon. Ach, als er geld te verdienen is, ben ik daar niet vies van, dus ik heb hem zijn verhaal laten doen, en ook een contract getekend.
Maar toch had ik er een slecht gevoel over, met name dat ik echt vandaag moest beslissen, want anders was de actie afgelopen. Ik heb even op het internet zitten kijken hoe goedkoop nuon echt is, en dat viel tegen. Dus een jaar wat geld verdienen en daarna bij een dure nuon? Ik heb maar gelijk het briefje geschreven aan meneer Nuon dat ik gebruikmakend van de colportagewet geen contract wil.
Later zag ik het jochie nog. Hij zei me gedag, alsof hij een contract had afgesloten. Ik wenste hem succes toe, wetend dat ik net de brief had gepost.
Ik moet het ook gewoon niet doen.
Ik moet gewoon een bordje Aan de deur wordt ECHT NIET gekocht laten maken en ophangen.
Gedoe.

Je moet die foto opsturen, zeiden ze op kantoor toen ik dinsdag die mooie wolkenlucht foto liet zien. Ja, stuur hem naar Rijnmond.
Ach, ik had al vaker foto's ingestuurd zonder reactie, dus echt veel puf heb ik daar niet in. Ik doe het met de reacties op faceboek en weblog. Maar goed, toch die foto maar opgestuurd naar Ed. Keurig een bevestiging terug, maar gisteren niets op zijn site bij de weerfoto's.
Vanmorgen kreeg ik een e-mail van een collega die mijn foto op Ed zijn Twittersite had gezien.
Leuk dus.
Vanavond dacht ik, je weet het nooit, ik zal eens naar TV Rijnmond: het weer kijken.
En daar stond Ed, met beeldvullend mijn foto - inclusief naam - op de achtergrond. Laconiek heb ik even gekeken, maar eigenlijk is het toch wel mooi. Ik ben dus beroemd in het Rijnmondgebied.

Ga vaker foto's opsturen, Ed kan bij mij al niet meer kapot. (Kon die toch al niet).

Ik moet met enige regelmaat naar de vampieren. Die tappen dan wat bloed af om te kijken of het dun genoeg is. Dat gaat over het algemeen lekker vlot (als je maar genoeg knoflook mee neemt).
Ik laat dat bloed tappen plaats vinden in het plaatselijke bejaardenhuis, waar elke donderdag een tweetal vampieren klaar zit om te tappen. Het gaat er heel gemoedelijk aan toe; als je binnen komt vraag je wie de laatste was, iemand steekt zijn hand op en dat is de figuur die je in de gaten moet houden.
In de aftapkamer zitten twee slachtoffers en voor de aftapkamers staan de volgende te wachten. Dat is het ritueel. Als iemand vergeet in die rij te gaan staan en de aftapkamer is leeg, wordt met een venijnig VOLGENDE! het volgende slachtoffer er op geattendeerd dat hij zijn gezellig gekeuvel dient te onderbreken voor een prik.
Vandaag was het zeer gezellig, er werd wat af gekeuveld en gelachen. Ik deed daar niet aan mee, maar zat als een havik de vrouw die voor mij was in de gaten te houden.
Kwebbel, kwebbel, ging het tot een snerpende VOLGENDE door de zaal klonk.
Verwarring. Wie was er aan de beurt?
Tot mijn verbazing liep een vouw die na mij was binnen gekomen naar voren en ging de prikkamer in.
Ja, er reageerde niemand, was haar verweer toen ze naar buiten kwam.

Je moet die oudjes gewoon goed in de gaten houden, want ze zijn geslepen......

De vraag is, wat is erger, of wat is beter voor een verkeersopstopping, een bui regen of een staking bij het openbaar vervoer. Ik was geneigd te zeggen dat een staking het ergst zou zijn en had me dus geheel voorbereid op een tirade tegen vakbonden, die weer eens alles en iedereen die geen partij is in een conflict een voet dwars moet zetten door geen openbaar vervoer te laten rijden; een besluit dat door een krappe meerderheid (zie verkiezingsuitslag) wordt gesteund.
Maar na vanmorgen constateer ik dat de bui regen van gisteren een grote verkeerschaos tot gevolgd had (een vertraging van een half uur) en de staking geen verkeerschaos (een vertraging van MIN 10 minuten) tot gevolg had.
Dus, laten ze maar staken zolang het niet regent.
Of eigenlijk, staken in het openbaar vervoer heeft geen zin, niemand merkt het.

Bij de volgende staking zal ik waarschijnlijk terugkomen op deze uitspraken.

Ik ben vanmorgen te laat opgestaan. Geen tijd om de camera in te pakken.
Het regende. Geen tijd om rustig om me heen te kijken.
Er stond file. Geen tijd om koffie te drinken.
Het was druk. Geen tijd om rustig te eten.
Laat thuis. Geen tijd om buurman Koos te bedanken.

En nu ga ik weer te laat naar bed. Geen tijd om te schrijven.

Vandaag, toen ik op weg naar huis reed, zag ik uit mijn ooghoek al wat mooie wolken. Ik had wel een camera bij me, maar deze wolken vroegen om een polarisatie filter. En die had ik niet bij me; past ook niet op mijn Olympus.
Dus rap doorgereden naar huis, de plas opgehouden en met andere camera en filter weer rap op weg terug. Zo rap dat ik een mij spottende Peter niet heb gezien.
Ik zag een mooi plekje langs de provinciale weg en ging hard in de remmen op een parkeerplaatsje. Tijdens het harde remmen greep ik mijn camera om te voorkomen dat die van de stoel zou vallen.
Kamera is toch niet van plastic, dacht ik toen ik iets plastic-achtig vasthield. En dus had ik mijn lege waterflesje beschermd voor een val en vloog mijn camera door de auto.
Gelukkig deed ie het nog:

Maar goed, je zou er maar zonder te kijken langs rijden.

Het zit er weer op, ruim een week vrij.
De tijd vliegt en zeker als je vrij bent, ik zou er zo aan kunnen wennen om continue maar wel betaald verlof te hebben. Ik zou mijn tijd wel doorkomen.
Maar goed, de afgelopen week is door gebracht in een mengeling van in de tuin zitten, gras maaien, fotograferen in Ouddorp, Radio Kootwijk en Doel, een museumbezoek en het op orde krijgen van mijn doka.
Ik heb bijna weer een week vakantie nodig.
Zo maar even het zondagse stof afspoelen en een laatste vakantienacht lekker slapen, morgen back to business

Angelique wilde nog een keer terug naar Doel.
Dus vandaag stond Doel - de reprise - op het programma.
Net als de vorige keer was het snikheet.
Net als de vorige keer was het behoorlijk druk.
Net als de vorige keer konden we allerlei huizen in. Dus niet. Alles was dicht getimmerd.
We hebben de buitenkant dus gefotografeerd.
En dat vind ik niet erg.

Maar we zijn nu wel klaar met doel. Einddoel bereikt.

Vandaag had ik een fotodag met Esther afgesproken.
Dus vanochtend rond een uur of tien was ik bij haar, bakje, en besluiten of we naar Radio Kootwijk of de Berenkuil zouden gaan. Het was een beetje bewolkt, dus Radio Kootwijk won.
Radio Kootwijk is overigens een oud zendstation van de toenmalige PTT.

Wij op weg. Miep - de navigatie - vertelt dat Radio Kootwijk is te vinden in Kootwijk aan de Radioweg. OK, Miep had dat adres, dus begeleidde ons richting Arnhem. Onderweg ben ik getrakteerd op lekkere pannenkoeken met spek en kaas, dat zat dus goed.
Miep bracht ons verder naar Kootwijk en na de melding na 50 meter rechtsaf slaan reden we de Rdioweg op. Een meter of vijfhonderd en toen stond er een slagboom. 's Lands leger was aan het oefenen met tanks die verkocht moesten worden of zo. Wel meestal ga je dan twee straten verder weer naar rechts, even het indien mogelijk omkeren van Miep negerend en dan heeft Miep wel een nieuwe route.
Niet dus, weer die slagboom.
Wat verder weggereden. Miep schreeuwde kilometers lang dat we moesten omkeren of rechtsaf en dan rechtsaf en dan linksaf moesten (wat overigens het zelfde is als omkeren. Uiteindelijk waren we vlak bij de Berenkuil geloof ik, toen we weer naar Miep gingen luisteren, en jawel, binnen no time waren we bij de slagboom.
Uiteindelijk hebben we maar grof omgereden en zijn toch bij Radio Kootwijk terecht gekomen.
Dat was dus best de moeite waard:

De overige foto's staan op mijn fotoblog

Buurman Piet is al jaren en vaste terugvalbasis. Als ik er niet ben, neemt hij pakketjes voor me aan, ook al als dat niet mag omdat er voor getekend moet worden. Hij bluft die lui gewoon af en zegt dat ze dat een paar ritjes scheelt. Dus iedereen blij.
Vandaag kwam ik buurman Piet tegen en heb hem toch even streng toegesproken. Gisteren is er een pakketje voor mij afgeleverd en buurman Piet was niet thuis! Het was maar goed dat ik zelf thuis was, anders was alles in het honderd gelopen.
Hij beloofde er op te zullen letten.

Vanavond kwam buurman Koos weer even kijken of alles goed met me ging. Hij doet dat de laatste maanden met enige regelmaat. Ook wilde hij weer even kijken hoe het mijn tuin verging. Wel die staat er netjes bij, alleen komt er toch wel weer wat onkruid op zo hier en daar. De tuinmeneren komen het ergste spul nog wel een keer doodspuiten, maar dat kan niet overal.
Buurman Koos vroeg of ik het goed vond dat hij in een verloren uurtje wat onkruid komt wegsteken.
Ik moest daar wel even over nadenken, zo 0,00001 seconde.
Ik vind het wel goed.

Goeie lui die, buren van me.

Vandaag ben ik met Angelique naar een tentoonstelling in de Kunsthal geweest, waar foto's werden ge�xposeerd van Vincent Mentzel. Hij was fotograaf voor het NRC en heeft prachtige - vooral - mensenfoto's gemaakt.
Het is ongelooflijk te zien, hoeveel zo'n man in zijn leven heeft gezien en vastgelegd. En dan niet 100 digitale plaatjes knallen en er ��n uitzoeken, maar gewoon filmpjes gebruiken, 's avonds snel ontwikkelen voor in de volgende krant. Dat zijn jaloersmakende vaklui, waarvan ik nog veel kan leren.
Morgen weer een rustige dag, huis een beetje aan kant maken en boodschappen doen, want vrijdag en zaterdag zijn weer fotografeer dagen.
En dan is een week vakantie weer voorbij gevlogen. Eigenlijk zou ik om de andere week een week vrij moeten hebben in plaats van een dag. Maar daar zal mijn werkgever wel anders over denken.....

Vanavond hoorde ik nog een spreuk van Martin Luther King, die mooi aansluit bij mijn bericht van gisteren:
"I mourn the loss of thousands of precious lives, but I will not rejoice in the death of one, not even an enemy."

....

Verder heb ik vandaag een begin gemaakt in een prachtig boek van Martin Bril: het evenwicht.
En......
Ik ben bijna klaar met de inrichting van de doka. Alles staat op zijn plek en is getest. Ik moet alleen nog goede verduisteringsgordijnen kopen en ophangen en wat chemicali�n kopen en dan kunnen de eerste afdrukken worden gemaakt.
Poeh h�.

Ze hebben hem. Obama is dood, uh sorry Osama is dood.
Eindelijk is een vergiftige brein het zwijgen opgelegd. Ik vind het prima.
Maar...hij is op zijn Isra�lisch als terrorist opgepakt en helaas in het vuurgevecht omgekomen. Balen horen, want de Amerikanen hadden hem natuurlijk liever even op Cuba geparkeerd en dan voor de rechter gebracht. Maar ja, hij bood verzet en toen is ie door het hoofd geschoten, per ongeluk.
Wat me echt weer angstig maakt, zijn de beelden van hysterische Amerikaanse mensen die feest vieren over de uitschakeling van Osama, alsof zij dat zelf hebben gedaan en niemand anders in staat was geweest dat te doen. Even vergeten dat het een held was toe hij de Russen in Afghanistan bestreed.

Ik ben blij dat ze hem te pakken hebben. Ik vind de professionele houding van Obama prima, hij staat niet als een overwinnaar, zoals die clown van een Bush, te springen. Daarna, als de Amerikanen in beeld komen, zet ik gauw de TV uit.

Op de achtergrond speelt Jan Akkerman Palace of the King

het stoplicht staat op groen
in Oude Tonge
is altijd wat te doen.

Tsja, ik moet toch wat op een dag die voor een groot deel bestond uit luieren in de tuin.