Archieven van april 2011

Gisteren kondigde het zich al aan. Ik heb last van een soort van chronische gewrichtsontsteking in mijn schouder. Klinkt ernstig, maar het is iets wat een dag of twee drie duurt en dan weer over is.
Maar (niet) goed, gisteren stak dat ding weer de kop op. Ik kan dan mijn rechter arm ongeveer tot middelhoogte op tillen. Het is maar goed dat ik mijn portemonnee niet in mijn kontzak draag, want die zou ik er dan niet uit kunnen halen.
Vannacht moest ik dus op mijn rug slapen en dat gaat niet lekker. Ik val dan in slaap en draai me op mijn comfort zijde. Jawel, die schouder dus. En dan ben je wakker.
Ik was vanmorgen dus erg in de stemming om naar Maxima te kijken. Foto's van het Koninginnedag gebeuren zijn er niet gemaakt. Boodschappen doen was een crime, je hebt echt twee armen nodig om te parkeren, ik leek wel een oude vent zo dat stuurtje doorgeven, handje voor handje.
Ik zit nu heel dicht op mijn toetsenbord te kloppen, maar als het om bloggen gaat, ben ik niet te stoppen.
Vanavond maar met een paar aspirines in slaap vallen, morgen zal het wel weer beter gaan

Ik heb het niet gezien.
Ik hoor niet bij de twee miljard.
En toen de samenvatting begon, ben ik wat anders gaan doen.

Morgen kijk ik naar Maxima.

Ik hou maar op met de berichtjes p.s. Nog steeds niet.
Waarom?
Chaos troef met betrekking levering van de x100. Tot vanmorgen beloofde Cameranu een levering vanaf eind april (morgen dus). Is nu aangepast naar half juni. Foto Konijnenberg meldt niets en bij Camera Expres, waar ik mijn x100 heb besteld, weten ze nog niets.
Een mailtje naar Fuji wordt niet beantwoord en op de diverse forums lees je alleen van van uitstel, ik weet het niet, en het zal wel snel, tot op eens het apparaat wordt geleverd.
Ik weet niet waar ik op moet rekenen, dus wacht maar rustig af.

grmpf

Maar ik WILLUM

Ik had niet zo'n zin vanavond. Dus ben ik maar eens voor de buis gaan hangen; Madrid tegen Barcelona.
Daar loopt dus voor 10tallen aan miljoenen voor voetballers op het veld. Meer dan 100.000 man die een honderd of wat euro's voor een kaartje hebben betaald, dus dat moet dan toch spektakel worden.
Ik herinner me een minuut of 10, waarbij ik de dure spelers het publiek aan het vermaken waren door een beetje heen en weer te tikken rond de middenstip en toen ben ik in slaap gevallen. Ik ben blij dat ik mijn geld niet aan dure voetbal kaartjes uit geef. Wat een schaamteloze vertoning van overbetaalde mannetjes.

Ik ga maar lekker verder met slapen.

P.S. nog steeds niet

Ik zit net op TV te kijken naar een documentaire over Tsjernobil, de ramp 25 jaar geleden. Na een half uurtje heb ik het opgegeven, zoveel ellende en volksverlakkerij kon ik niet meer aan zien. Het ging mijn begrip te boven. Er moest puin geruimd worden met robots, Maar die gingen dus na een paar dagen kapot, electronica en straling schijnt ook al niet te werken.
Gelukkig beschikten ze in Rusland nog over voldoende soldatenvoer. Je ziet soldaten in een pak worden gehesen, met loden schorten, jassen, handschoenen en wat dies meer zei en daarmee konden ze precies 45 seconden op het dak van de ontplofte centrale twee scheppen puin ruimen. Daarna konden ze niet meer op de benen staan van de pijn en vermoeidheid, vanwege de bizar hoge hoeveelheid straling die zij opliepen. Je ziet foto's waarop je de straling echt kunt zien. Toen na een paar weken het puin was opgeruimd, bleek de straling met nauwelijks een paar procent te zijn verminderd. En daar zijn dus zo'n 4500 soldaten aan opgeofferd. Na afloop van de klus kreeg iedereen een oorkonde en 100 roebel! De genen die nu nog leven, worden per jaar een maand of twee in een speciaal ziekenhuis behaald aan de gevolgen van stralingsziekten.
25 jaar later in Japan hoor je de Japanse overheid dagelijks vertellen dat er niets aan de hand is, een beetje verhoogde straling, maar er is geen gevaar voor de volksgezondheid, want we drinken geen zeewater.
Over 25 jaar zitten we te kijken naar een documentaire over hoe het de techneuten is vergaan, die de centrales probeerden te redden van een meltown. Ik ben bang dat die documentaire angstig veel zal lijken op de Tsjernobil documentaire van vanavond.
We leren het nooit, overheden blijven vertellen dat we rustig kunnen gaan slapen en dat er geen gevaar is voor de volksgezondheid.
Er is altijd wel soldatenvoer te vinden.

Of het strand.
Of het tuincentrum.
Of het pretpark.
Je kunt niet zeggen dat er niets te kiezen valt. Gezellig toch, zo met de Pasen met zijn allen - en dan bedoel ik ook ALLEN - er op uit.
Ik ben spelbreker geweest. Ik ben de deur niet uit geweest. Vanmorgen lekker de tuindeur open gezet en ik was uit.
Tussendoor wat foto's van gisteren bewerkt, had ik Angelique beloofd en dan kun je het maar beter doen. Die blauwe plek loopt zij op terwijl ze collega sporters aan het afrossen is of de keel aan het dicht knijpen...voor de lol.
Dus heb heb er voor gezorgd dat mijn huiswerk klaar was.
Nu deze week nog werken en dan een weekje vrij.

P.S. nog steeds niet, maar misschien.....

Nee, morgen doe ik rustig aan, het lange weekend moet netjes worden afgebouwd.
Vandaag ben ik namelijk best actief geweest. Ik moest eerst nog even het stof laten zuigen (doe ik niet zelf, maar mijn stofzuiger). Daarna ben ik Angelique op gaan halen en hebben we een zware portretsessie in de tuin gedaan:

Ik had ook met Esther al eens een sessie gedaan met heftige make-up, en ook Angelique wilde daar wel eens aan mee doen. Fanatieke meid hoor, want ze had zich speciaal voor deze sessie een paar forse blauwe plekken laten meppen. (Dus het is niet zo dat ik haar uit mijn hok heb geslagen).

Vanavond hebben we een lekker verkoelende rit in de BMW gemaakt, waarmee onze dag weer goed was.

P.S. 't is pasen, de winkels zijn dicht

Nadat ik vanmorgen wat boodschappen had gedaan en even lekker in de tuin heb gezeten, ben ik even naar Crooswijk gereden.
Onderweg trof ik dit tafereel. Ik denk dat iemand zijn contactlens kwijt was.
Of, en dit vraag ik aan mijn broer Ad, die de hele keukenhofroute heeft gewandeld, doen ze iets anders?

P.S. nog steeds niet.

Niek vierde vandaag haar verjaardag. Mooi weer, dus hebben we lekker in de tuin vertoefd. En daarnaast werd ik verzocht voor het eten aanwezig te zijn, want er werden hamburgers gemaakt.
Wel die hamburgers bij Niek en Peet zijn fameus, lekker dik donkerbruin brood, een goede hamburger, tomaten, augurk, rucula, mozzerella en dan wordt het opletten hoe groot je mond is.
Die hamburgers worden lekker in de tuin gegrild, alleen daar zit ook het minpunt: als mannen gaan koken, ofwel een hamburger op een gril gaan leggen, vinden ze dat ze er ook gelijk chefwaardig uit moeten zien. En of dat nu is gelukt...

P.S. ik ben gisteren de p.s. vergeten.

P.S. nog steeds niet

We hebben inmiddels rokjesdag (hulde aan Martin Bril) gehad en zitten volop in de lente.En dus laaide vandaag in de diverse media de discussie op of er op het werk een korte broek mag worden gedragen.Voor en tegenstanders kwamen aan het woord en er worden de meest idiote argumenten verzameld waarom het wel of niet zou mogen.
Wel van mij mag het. Als we een school voor de rechter dagen omdat ze geen 'hoofddoekjes' toe staan, of Wilders voor gek verklaren met zijn kopvoddentax, moeten we niet aan de andere kant schijnheilig gaan lopen zeiken dat een korte broek niet mag. Of je hanteert kledingvoorschriften of niet. Ik vind van niet en laten we maar eens een weg in slaan dat iedereen daaraan moet wennen. Als ik een spijkerbroek wil dragen moet dat kunnen en we moeten niet het beeld overend houden dat als ik een oude spijkerbroek draag, ik dus wel een landloper zal zijn.
Het woord witteboordencrimineel moet uit de woordenboeken, een oplichter in een pak is net zo'n schurk als een tasjesdief.
We vinden dat er minder regels moeten komen, dus afschaffen die kledingregels.

De afgelopen tijd is Geert Wilders weer fors in het nieuws. Kennelijk is hij een grote bewonderaar van Bersluconi (ik hou het maar vriendelijk) want hij vertoont soortgelijke machtstrekjes; Berlusconi verzint overal waar hij last van heeft een wet.
Wilders heeft last van journalisten die hem voor idioot uitmaken en het wordt tijd dat het omroepbestel wordt aangepakt.
Wilders heeft last van een koningin die de formatie wat heeft opgehouden en er moet een wet komen waarin de koningin slechts een ceremoni�le functie heeft.
Wilders word voor de rechtbank gedaagd en de rechters bevallen hem niet met hun uitspraken en dus moeten rechters maar voor korte tijd worden benoemd.

Tsja, waar zie die trekjes nu vaker. Wel noem maar een willekeurige dictatuur op.

P.S. nog steeds niet

Ik fotografeer dus.
Ook op mijn werk weten ze dat, en ik word met enige regelmaat ingeschakeld voor klusjes, afscheidsrecepties, smoelenboek etc.
Nu hebben we net een nieuw team toegevoegd gekregen aan onze afdeling en daarvan moet een groepsfoto worden gemaakt ter begeleiding van een verhaaltje op ons intranet. Dus: Willem, heb jij misschien tijd......
Ja, dat zal wel lukken.
Maar een groepsfoto zoals die wordt gemaakt van voetbalteams, die maak ik niet. Het moet een beetje leuk blijven. Bij een vorige sessie heb ik het team voor een wandkleed van Karel Appel laten springen. Voor dit team wil ik een afspraak maken om op het dak van onze kantoortoren te fotograferen, mooi de stad op de achtergrond. Ik zal ze bij veel wind maar niet dicht bij het randje laten springen, daar zijn we denk ik niet voor verzekerd.

P.S. nog steeds geen x100 telefoontje

Vanmorgen op weg naar kantoor luisterde ik zoals gewoonlijk naar Radio Rijnmond.
Vanmorgen hadden ze een onderdeel over een actie om sport te promoten onder jongeren. Op een van de bijeenkomsten kwamen Marco Borsato en Hans Klok het verhaal vertellen. Natuurlijk hoorde daar ook een kort gesprek voor de radio bij.
In dat gesprek vertelde Hans Klok dat sport moest en trok een interessante vergelijking. Hij zei Sport is net als sex, als je geen zin hebt maak je maar zin.
Reint Jan Potze reageerde daarop met de opmerking Hans Klok is een illusionist.
Ik moest de auto aan de kant zetten en hard werken aan het voorkomen dat ik mijn broek nat plaste.

P.S. nog steeds geen x100 telefoontje

Vandaag heb ik maar weer eens 'met het bord op schoot' gegeten. Dat ik overigens heel vaak, maar op zondag betekend dit dat ik weer eens naar Studio Sport heb gekeken.
Ik heb het volgehouden, maar had dan ook een lekker bordje aardappels met boontjes en een varkenshaasje te verorberen/ Dus heb ik maar even doorgekeken.
Ik weet niet waar ik me meer aan erger, het voetballen, dat voor een belangrijk deel bestaat uit elleboog stoten en maten naaien, de scheidsrechters, die overigens naar de huidige maatstaven over 24 paar ogen moeten beschikken, of over de commentatoren, die brullen GOED SCHOT!! terwijl dat schot toch een meter naast of over het doel gaat; volgens mij is het een goed schot als ie in het doel gaat, of door een katachtige reactie van een keeper buiten het doel wordt gehouden.
Volgende week eet ik lekker met het bord op schoot in de tuin.

Ik bedacht me dat ik vorig jaar wel twee keer op vakantie ben geweest, maar dat waren niet echt de uitrust vakanties. De geplande uitrust vakantie rond de kerstdagen is behoorlijk in het water gevallen, omdat ik het grootste deel heb gewerkt en een kleiner deel ziek was.
Ik ben dus eigenlijk wel aan een korte vakantie toe en heb over twee weken ook lekker een rust weekje ingepland. Kan ik eindelijk de doka eens afmaken, inrichten en inwijden. Als aanloop twee korte weken in verband met de Pasen, dus een beetje gelegenheid om een beetje het hoofd schoon te krijgen.

Ik word steeds zenuwachtiger, de x100 komt steeds dichterbij. Eerst in Japan en Hong Kong gesignaleerd, toen in Canada en Australi�. Ook in Amerika zijn al exemplaren waargenomen en nog ook in Europa: Joegoslavi�, Denemarken en Engeland.
Zou die in dat containerschip hebben gezeten dat eergisteren in Engeland was en nu in Rotterdam?
Moet ik nu bij elk telefoontje zenuwachtig kijken of het kamera express is die belt?
De x100 koorts slaat hard toe.

Vandaag hoorde ik in het nieuws:
In Almere is in het plaatselijke suffertje een advertentie geplaatst om te leren overleven bij een schietpartij zoals in Alpen a/d Rijn plaats vond.
Je bent toch helemaal van het pad als je over de hoofden van slachtoffers en hun nabestaanden geld moet verdienen.
Je bent al helemaal van het pad als je aan dit soort advertenties geld wilt verdienen.

De vereniging van schietsport adverteert op scholen om meer mensen ge�nteresseerd te krijgen voor hun sport.
Ja maar deze actie loopt al geruime tijd, was het verweer. Alsof je het daar mee goed maakt.
Wat is de noodzaak om voor je lol met echte vuurwapens te schieten?
Waarom moet je daarvoor op scholen leden rekruteren?

Vroeger, ja vroeger...dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is.
Als je na 1980 bent geboren, heeft dit niets met jou te maken.
De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar dat je zo lang hebt kunnen leven.

Als kind zaten we in de auto zonder gordels of airbags.
Onze bedjes waren geschilderd met prachtige kleuren met verf vol lood en cadmium.
De medicijnflesjes uit de apotheek konden we zo openmaken, net als de fles met bleekmiddel.
Deuren en ramen bedreigden continu onze vingertjes.
Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van een fles.
We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts, achter dat we geen rem hadden.
's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee.
We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige due schuld had, waren we gewoon zelf.
We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerde zich daar niet voor.
We aten koekjes, brood met dik boter en dronken Cola en werden evengoed niet dik.We dronken met vrienden uit de zelfde fles en niemand ging daar dood aan.
We hadden geen Playstations, Nintendo, X-box, 64 TV zenders, Videofilm, Surround Sound, een eigen TV, computer en internet-chatrooms. Wat wij hadden, waren Vrienden.
We gingen gewoon naar buiten en kwamen elkaar daar tegen. We gingen naar hun huis en belden daar aan, of gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen.
We bedachten zelf spelletjes met stokken en tennisballen.
We aten wurmen en die leefden niet altijd in onze magen verder.
Met stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen mee doen als je goed genoeg was en anders moest je maar leren met je teleurstelling om te gaan
We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we goed omgaan
Bij die generatie hoor jij ook.
Wees blij dat je er toen bij was.

Als er een ramp heeft plaats gevonden komen altijd na de uitleggers de controleurs.
Hoe gevaarlijk is een flat onder een aanvliegroute naar Schiphol en moeten daar geen andere regels voor komen?
Hoe gevaarlijk is een chemische fabriek en moeten die niet vaker gecontroleerd worden?
Hoe gevaarlijk is een kerncentrale, en moeten wij die dingen nog wel bouwen?
Hoe gevaarlijk is een wapenvergunning en moet dat niet beter gecontroleerd worden?

Maar daar tegenover staat:
waarom hebben wij zoveel regeltjes.
kan die politie niet beter boeven vangen
er moet toch ook geld verdiend worden

Terwijl:
Wij een miljard gaan bezuinigen op defensie en toch JSF en gaan kopen.

Misschien moeten we wat meer orde brengen in wanneer we welke discussie voeren.

Je kan ze niet missen, de uitleggers. Elk programma op TV nodigt de uitleggers uit om ons uit te leggen wat er in Alphen aan den Rijn is gebeurd. DWDD had de denker des vaderlands en Pauw en Witteman zullen vanavond ook wel een tafel vol hebben. De journaals hebben hun speciale verslaggevers. Overal zijn uitleggers.

Maar wie legt het aan de vaders en moeders, de vrienden en kinderen uit?

Als God bestaat heb ik wel een paar vragen aan hem.

en niet wil doen
is gelijk een mager hoen
die wel kakelt op een stok
maar geen ei legt in het hok.

En om nu te voorkomen dat dit rijmpje op haar van toepassing zou worden heeft Lenie een langlopende belofte ingelost en ben ik vandaag bij haar en partner gaan eten. En - dat was de kern van de belofte - hebben we foto's gekeken.
Had ze nu die belofte vorig jaar direct na mijn IJslandvakantie ingelost, dan was het bij ��n boek gebleven, maar nu heb ik ACHT fotoboeken meegenomen. Je loopt dan het gevaar om in de ouderwetse diavoorstelling stemming te komen, je kent ze nog wel de vijfhonderd stranddia's van oom Jaap, maar dat is niet aan de orde geweest. Rustig een boekje voor de garnalen en ��n er na, een paar boeken na de paella en een paar tijdens de koffie.
Ondertussen lekker over andere dingen beppen en in de tuin zitten, een goed glas wijn en de al genoemde heerlijke maaltijd, kortom het was weer een straf.
Gauw nieuwe fotoboeken maken.

Nee alles is goed, ik ben alleen wat laat met schrijven, ik ben bij Cees en Els op de koffie geweest. Dus even sjoemelen met de datum.

Dat ik rond moest lopen hoefde niemand mij te vertellen, dat kon gewoon niet anders. Als je rond grasveld hebt, en dat moet worden gemaaid, is de handigste manier om eerst een paar rondjes te lopen (met een grasmaaier, want anders wordt het gras niet echt kort). Nadat de buitenrand kort is kan met recht lopen worden begonnen. Althans zo heb ik het vandaag uitgewerkt. Misschien krijg ik nog een betere tip, maar voorlopig hou ik het er op dat ik tot aan de herfst tenminste een keer per week rond loop.
Nu loop ik nog de trap op, lekker snurken en morgen bij Lenie eten.

Vanmorgen zag het er kwa weer interessant uit: af en toe een zonnetje, wat wolken en weinig wind. Ik was het gisteren al van plan en ben er dus gewapend met een tas spullen en twee statieven op uit getrokken.
(Het lukt overigens nog steeds zonder kar hoor Ad)
Bij de Haringvlietbrig heb ik de spullen uit de auto gehaald en opgesteld.
Net echt:

Ik heb zowel digitaal als analoog gefotografeerd, dus ik ben nog niet klaar. Zometeen als het wat donkerder is ga ik een film inspoelen en ontwikkelen. Kijken of er veel verschil is.
Op zich maakt het me altijd weer blij als ik dan met een paar mooie foto's thuis kom:

Zo, voor mij is het weekend begonnen.
Vanmorgen eerst naar de Vampiers, die deze keer drie buizen bloed uit een haarvat moesten zien te persen. Pas daarna mocht ik genieten van mijn krentebolletje. Daarna gewoon aan de bak geweest, met als mazzel een overleg op het stadhuis, zodat ik een zonnig middagwandelingetje had.
Vanavond heb ik in de trent van deze week maar een lekker bord boerenkool met worst gegeten, het weekend is het weer de beurt aan tuin eten.
Nu hoop ik morgen op een wat mistige start, want ik loop al een week of twee met een te maken foto in mijn gedachte en hopelijk kan ik die dit weekend maken.

Energie zat weer.

Op de achtergrond zingt Tim Knol Music in my room

Ik heb me - en dat lag wel in de lijn der verwachtingen - vandaag rustig gehouden. Gewoon mijn werk gedaan en netjes op tijd naar huis. Hapje gegeten, bakje gedronken en zo lekker mijn mandje in.
Morgen een dagje werken en dan lang weekend.
Zal ik wel weer opknappen.

Zondag kwam de schilderbuurvrouw even langs. Ik had een foto van haar dochter op foamboard geplakt en ze kwam even naar de affe fotomuur kijken. Terloops vroeg ze of ik al een idee had wanneer we de rest van de kamer konden gaan schilderen. Ik heb haar verteld dat ik daar wel even over zou denken.
Dat heb ik gedaan, en ben tot de conclusie gekomen (die ik al eerder ook had getrokken) om dat maar even uit te stellen. De afgelopen weken is er behoorlijk wat veranderd in en rond het huis, en daar moet ik toch stevig aan wennen. Het is bizar en ook weer niet, als ik kijk hoe ik reageer op deze veranderingen. Ik ben er blij mee, erg blij, maar toch geeft het een heel raar gevoel. Ik ben vandaag in een forse dip geschoten en doe het maar ff kalm aan met veranderingen.
Begin mei heb ik maar een weekje vrij gepland om op mijn gemak te gaan genieten van alles wat anders is en het rustig op me in te laten werken.
Daarna zien we wel weer verder.

Ik ben een wat oudere man, dus ik heb zo' mijn vaste routines om de dag ongeschonden door te komen:
- sleutel en portemonnee op een vaste plek
- toegangspassen kantoor naast de sleutels en portemonnee
- 's morgens gelijk de computer aan om radio rijnmond te kunnen luisteren
- 's morgens even controleren of dit weblog nog wordt gelezen
- 's avonds mijn vaste weblogs controleren op nieuwe berichten.
Daar is nu een nieuwe routine bijgekomen: een keer of veertig per dag controleren of er nieuws is over de levering van de fuji x100.
Een mens kan maar gek van een apparaatje zijn.
Toch?

Gisteren viel dus de zomer, mooi weer, een heerlijke tuindag. En zoals het een goede zomer betaamd eindigde de dag met regen en een onweersbui.
Vandaag was het een mooie rustige herfstdag en kunnen we ons klaar gaan maken voor de winter.

Of zullen we al dat rare gezeur over het weer maar gewoon laten voor wat het was en een mooie dag gewoon als een mooie dag accepteren. Dus geen Hollands gezeik over het weer meer, het is toch nooit goed.
Ik ben in ieder geval blij dat ik in de tuin ben gebleven en niet met een routebeschrijving en een plas in het bos[ed - broken link] ben beland.
Ik heb vandaag nog maar een set foto's van roofvogels afgedrukt, kleur deze keer en heb die net keurig op foamboard geplakt. Ik kan dus nu wisselen met mijn foto lijst.
Ik ben er erg blij mee.

Vandaag was dus de dag.
De dag voor in de tuin.
De dag voor de vakantiefoto:

Dus heb ik een groot deel van de dag in de tuin doorgebracht. Eten, boekje lezen, muziek luisteren en een middagdutje.
Tussendoor heb ik een lijst aan de muur geschroefd en zeven foto's op foam geplakt.
Waarmee mijn fotomuur in gebruik is genomen:

Ik heb voor morgen de agenda schoongeveegd. Al de hele week is me duidelijk gemaakt dat het morgen zomer is. Mooi weer, een graad of 22 en overmorgen is het weer herfst, regen en een graad of 14.
Dus moet ik zorgen dat ik de zomer mee maak. Gezien de ophef over het mooie weer dat morgen wordt verwacht leid ik namelijk af, dat het de laatste keer wordt dat het mooi weer is. Waarom is het anders, naast het gezeik over Cruyff, HET onderwerp van gesprek?

Dus gauw en vroeg naar AH, een kist bier en een doos hamburgers kopen en met mijn blote bast in de tuin.
Of zal ik toch nog maar wat tijd maken om een serie foto's aan de muur te krijgen?