Archieven van juni 2011

Alle criminelen Marokkanen en Turken het land uit.
Alle Antillianen terug naar de Antillen,
Weg met Islam.
Onzin om maar subsidie te geven aan kunstinstellingen.
Weg met de zorg voor de geestelijk zieken
Meer Nederlandstalig op de radio.

Waar doet dat toch aan denken:

Voor de zekerheid zal het percentage Nederlandstalig op mijn blog wat opschroeven

Ik doe wat met fotografie.
Voornamelijk mijn vrije tijd aan besteden.
Steeds vaker hoor ik mensen zeggen: Je moet wat meer met je foto's doen en dan denk ik wat zijn jullie toch aardig voor me. Maar goed, ik heb toch maar de stoute schoenen aan getrokken en een mail gestuurd naar het Gemeentehuis Oostflakkee, met de vraag of er een mogelijkheid tot exposeren is.
En jawel hoor, er kwam een reactie op terug dat zij daar heel positief tegenover staan en na de vakantieperiode gaan we verder afspraken maken.
Cool h�.

Ook cool is dat ik door een oud collega van me werd benaderd. Zij werkt nu bij de afdeling communicatie van het Havenbedrijf en vroeg me of ik een keer foto's voor het Project-tijdschrift Maasvlakte2 wilde maken.
Nou, als het dan moet.
Volgende week een eerste redactiebespreking.
Spannend.

p.s. Nou jij nog Jack ;-)

Koelere, wat was het warm vandaag.
Ik heb de mazzel om in een gebouw met airco te werken, maar je krijgt wel een optater als je dan naar buiten loopt. Raampjes dicht, om het binnen in de auto een beetje koel te ouden.
Morgen kunnen we weer schelden dat het maar 20 graden is.
Intussen zit ik te wachten tot die verlossende buien het een beetje koeler gaan laten worden, maar wat er aan regen is gevallen is verdampt voordat de terrastegels nat werden.
En in voorbereiding op die voorspelde kou (met hagelstenen als tennisballen, weet je nog`0 heb ik een pot bruine bonen met spekjes in huis gehaald, maar het is nu nog steeds een graad of 24 in huis.
Zo zie je maar, als het er op aan komt heb je niks aan al die weermannen - trouwens die kalender heb ik ook nog steeds niet.
Ga zo maar weer naar mijn broeikasje om te slapen.
Morgen klagen over de OV staking

De buitentemperatuur begint wat aangenaam te worden, ik ga de ramen tegen elkaar openzetten en een pooske buiten zitten. Daarna lekker proberen te snurken, dus vette pech. Geen verhalen.

Trouwens, als ik eens een keer wat schrijf over Canoncamera's en die dingen van andere merken is toch het huis te klein.
Dus.

Morgen hagelstenen zo groot als duiveeieren. (Komkommertijd voor de krant dus). Geniet van de avond en welterusten.

Vandaag zou ik met Angelique naar Ouwehands gaan. Maar dat ging bijna niet door. 't Is dat ik haar pas belde toen ik in de buurt was en zij het zielig vond met weer naar huis te sturen, maar anders was het feest niet doorgegaan.
Waarom?
Angelique had gelezen en gezien dat er een Nikon is mijn huis was.
Alleen toen ik beloofde haar tas te dragen, de hele dag twee stappen achter haar te lopen en mijn huis en tuin in het vervolg Nikon vrij te houden konden we op pad.

Ik heb niet zoveel gefotografeerd, de honderden foto's die ik al heb van ouwehands zijn er wel genoeg.
Ik heb me toegelegd wat mooie zwart-wit platen te maken:

Zo, ik ben nog net op tijd om vandaag te schrijven in plaats van morgen en dan te doen alsof het gisteren was.

Ik heb Kees en Els op bezoek gehad en ben weer eens ouderwets aan het koken geweest. Lekker vier gangen op zitten peuzelen, vergezeld van een goed glas wijn, hetgeen de inleiding verklaart.
Kees kwam gelijk van de gelegenheid gebruik maken zijn nieuwe camera te laten zien; een Nikon. Het gaat bergafwaarts, was het eerst al Peter die mij een Pentax in mijn handen duwde, nu heb ik een Nikon vastgehouden. Het kwam mij op Facebook niet op de meest enthousiaste reacties te staan, dreigementen zijn mijn deel.
Maar ik heb een excuus, ik ben niet gewend om wijn te drinken, dus hopelijk wordt het me vergeven.

Nu maar een afwasmachine vol ruimen, morgen geen tijd om op te ruimen want dan moet er gefotografeerd worden (met Canon).

Buurman Piet is er voor het aannemen van mijn pakketjes en het bakken van pannenkoeken.
Buurman Koos zet mijn tuinafvalcontainer weer op zijn plek en vult hem vervolgens met vers onkruid.

Kortom, de buurmannen doen hun uiterste best voor de titel buurman van het jaar.

Buurman Piet had een grote voorsprong - ik ben gek op pannenkoeken en duiveltjes kost, maar hij laat de laatste tijd wat steekjes vallen op het pakjesaannemengebied.
Buurman Koos is sterk in opkomst, mijn tuin ziet er weer fantastisch uit. (Jammer dat Kees en Els mijn blog lezen, anders had ik morgen kunnen pochen....)

Ik hou de score bij en maak rond het eind van het jaar de winnaar bekend.

Het ging over dierenleed deze week.
Nou jij, over dierenleed...eigenlijk ging het helemaal niet over dierenleed, maar over ritueel slachten. Ik heb niemand gehoord over legbatterijen, kist kalveren en varkensboerderijen. Ook was er niemand toe gekomen iets te vertellen over de honden en kattenfokkers die het niet zo nauw nemen. Of over mensen die voor de lol een vis aan een stuk ijzer in hun bek uit het water trekken, die haak er vervolgens uittrekken en dan heel diervriendelijk de vis, na vijf minuten naar adem gehapt te hebben op het droge, weer terug in het water gooien.
Kortom, er is best het een en ander te bediscussi�ren als het gaat over dierenleed.

Maar nee, het is mode om niet katholiek of protestants geori�nteerde godsdienstige rituelen aan te pakken en het is makkelijk scoren om te vertellen dat een beest doodmaken met een mes niet mag. Waarschijnlijk omdat je dan bloed ziet vloeien en dat is wel eng.
Ik heb eens gezien hoe het er in een kippenslachterij aan toe gaat, hoe door een machine de kop er af wordt getrokken. Het beest is dan wel dood, maar het volledig ontbreken van respect, maakt dat het toch dierenleed is. Waarschijnlijk is dit de grondslag voor al het dierengefok, geen respect, maar eurotekens.
Ik denk dat als een beest een fatsoenlijk leven heeft en dan wordt afgemaakt door de hals af te snijden (of een kogel door het hart of kop) dat beest over het geheel genomen een beter leven heeft dan een kistkalf dat 'humaan' wordt doodgemaakt.
Dus als we het over dierenleed hebben.

En ja, ik eet mijn biefstukje en gehaktbal. Ik ben niet roomser dan de paus. Maar ik koop wel biologisch vlees in de hoop en verwachting dat het beest een behoorlijk leven heeft geleid.

Na een vette vierhonderd foto's te hebben terug gebracht tot een serie van 46, heb ik nu wel fors vierkante ogen.
Beesten fotograferen is altijd weer een uitdaging, waar je er niet te veel van moet hebben. Alleen als ze opgezet zijn laten ze zich makkelijk fotograferen, in alle andere gevallen zijn ze nog lastiger dan kinderen.
Maar goed, het is een flinke score geworden en voor de belangstellenden staat de serie op mijn fotoblog.

Nee. (Ik kan het nog steeds).

En dan gaat opa nu maar eens een keer vroeg naar bed.
Tosbeho 'ala khair

Ja, ik heb nee gezegd.
't Viel niet mee, maar het is me gelukt.
Het was wel prachtig. Rond een uur of acht waren we in Papendrecht. Bij het aanbellen hoorden we een hond blaffen. Mmm, toch wel het goede adres.
Toen we binnen kwamen werden we hartelijk begroet, ook door de honden.
En toen kwamen de katten, een stuk of acht prachtige beesten. Gauw de thee gedronken en toen de tuin in, waar we een uurtje of zo hebben liggen fotograferen:

Nee dus.

Neee!

grmpff.....Nee

De vrouw van een collega van mij fokt poezen.
Nee.
Hij is er trots op en vroeg me of ik eens mooie foto's wil maken. En als in een zin het woord foto voor komt zeg ik bijna altijd gelijk Ja. Dus ik moet foto's gaan maken van mooie poezen.
Nee!
Morgenavond.
Nee!
Angelique heeft tijdens een van de fotocursussen een serie kattenfoto's ingeleverd, dus ik heb haar gevraagd mij te vergezellen en van adviezen te voorzien.
Angelique is gek op poezen.
Nee!
Ik moet mezelf dus vreselijk voorbereiden.
Nee!
Anders zit ik straks toch weer met katten.
Nee!

Dus ben ik vast aan het oefenen: Nee!

Vandaag zouden we met een groepje mensen gaan wandelen op de Veluwe in het kader van de vergeten dierentocht.
Dus zouden we vroeg uit de veren moeten en bepakt met een tas met camera's en zo aan de wandel gaan.
Maar ja, die het weer was niet zo goed voorspeld.
Nou was de hele groep achteraf gelukkig maar twee personen groot, zodat in een snel groepsoverleg een afgelasting overeen werd gekomen.

Pffft.

Vanmorgen zag het er nog veel belovend uit om met Angelique eens Falkkeese wolkenluchten te gaan fotograferen, felle wolken, lekker zonnetje. Maar toen ik de telefoon greep om te vragen of ze tijd had, spoelde de auto ongeveer van de oprit af. Dus maar niet gefotografeerd.

Extra rustdag dus.

Ja, ik weet het, het is zaterdag.
Toch heb ik vandaag een rustdag genomen.

Rustig wakker geworden.
Rustig mijn e-mail gelezen.
Rustig ontberen met een bakje koffie,
Rustig even naar Middelharnis geweest (Ineke was er niet, dus niets bij te beppen)
Rustig naar huis gereden om met Astrid een bakkie te doen.
Rustig even bij Fleur (en ouders) op de koffie geweest.
Rustig een paar foto's gemaakt.
Rustig een pannetje zuurkool voor twee dagen gekookt.
En nu rustig op de bank met Kaandorp.

Wel te RUS ten

Vandaag op mijn vrije dag ben ik voor de verandering eens gaan fotograferen, met Esther deze keer.
Eerst op ons gemak bijgeklept en wat foto's bekeken en vervolgens zijn we richting Eindhove vertrokken. Esther had het al eens eerder over de berenkuil gehad; een fietstunnelcomplex onder een paar doorgaande wegen.
Niet dat we tunneltjesgek zijn, maar die berenkuil is een min of meer officieel graffiti gebied. Dus kleurrijk.
We hebben ons best vermaakt. En Esther, die kan er zo achterblijven.

De schouder heeft me vannacht nog aardig beziggehouden. Gelukkig had ik vandaag geen spannende afspraken en kon ik, na een bezoek aan de vampiers, weer naar huis, om gewoon thuis te werken.
Tsja, de geneugten van de moderne techniek.
Ik hoefde in ieder geval niet twee keer een fors end te sturen.

In de loop van de middag begon de pijn gelukkig weg te trekken en daarmee gedraagt deze blessure zich voordelig.
Aan het einde van de middag was het even zonnig en droog en ben ik even de tuin in gelopen. Om mijn goede wil naar buurman Koos te tonen heb ik gelijk wat onkruid uit de grond getrokken, alleen daar zat iets bij met stekels en nu heb ik de brandblaren in mijn handpalmen staan.

Ik ben niet geschikt voor dat vuile werk.

Maar ik duik dan ook gauw mijn bed in.
Gisteren is het knap laat geworden. Een soort van slijmbeursontsteking heeft me een groot deel van de nacht wakker gehouden en inmiddels ben ik een beetje suf van vermoeidheid en aspirines.
Ik heb de foto's van gisteren op mijn blog staan, dus ga maar lekker plaatjes kijken.

Maar ik was ook pas laat thuis.
Ik ben naar Scheveningen geweest om daar de zandsculpturen te fotograferen. Ideetje van Angelique, en nu was het goed weer.
Wij naar Scheveningen. Twee zandsculpturen gezien, verborgen achter een fors hek en al redelijk in verval. Afknappertje dus. Toen een broodje gegeten, dachten we, maar niet in alle zaken is men ge�nteresseerd in klanten, dus zijn we uitgeweken naar een pannenkoekentent.
Inmiddels begon de zon al een beetje richting zee te zakken en zijn we het strand opgegaan. Anti afknapper, mooie platen gemaakt, waarmee het toch weer een geslaagde avond was. Wel pas na twaalven thuis. Gauw een eerste selectie van de foto's gemaakt:

Vandaag stond fotograferen op Flakkee gepland. Ik maak Angelique al lange tijd jaloers met de mooie wolkenluchten, en dat moest er maar eens van komen. Maar ja, Ed werkte weer niet mee. (Trouwens, die kalender is er ook nog niet). Het was grijs en grauw, in plaats van bewolkt en regen afgewisseld met opklaringen.
We hebben dus maar afgezien van een dagje rondrijden, lopen en wandelen zonder een foto te kunnen maken.
Dus had ik een dagje vrij, mooie gelegenheid om de foto's te bewerken die ik gisteren op het feest bij JenS heb gemaakt.
Ik heb geprobeerd er een mooi sfeertje in te brengen, zoals ik dat ook gisteren voelde.

En gelukkig zat er weer een pareltje bij, een ster in wording:

De rest vind je op mijn fotoblog.

Vandaag was ik in Gorkum om de verjaardag van Suzanne te vieren. Was er tien jaar geleden nog de Eelco Gelling band die het feest opluisterde, deze keer was het meer een straatfeest met een vrolijk bandje dat bij droeg tot een ontspannen sfeer.
Gelukkig deed het weer ook mee en pas rond een uur of negen begon het een beetje te spetteren.
Ik heb het prima naar mijn zin gehad:

Op nu.nl las ik een bericht dat de helft van de nieuwe pantservoertuigen van het leger kapot is. Ze slijten te hard en er zijn geen nieuwe onderdelen op voorraad. Die dingen kosten . Daar zit dan toch een paar honderd miljoen voor reserveonderdelen en zo in,slechts 4 miljoen euro per stuk, dus wat kun je verwachten.
Ondertussen zijn er 184 besteld voor zo1,1 miljard. 184 x 4 miljoen geeft dan binnen dat miljard wat ruimte voor reserve onderdelen, die kennelijk al op zijn.
Misschien moeten we toch maar eens ophouden met politieagentje in de rest van de wereld te spelen en al dat geld aan nuttige dingen te besteden.

We verlengen de actie in Libi�. Er wordt niet bij verteld hoeveel geld dat per dag kost. Maar ja, in Libi� moeten we zijn, want daar zijn ook de Amerikanen.
In Syri� zijn we niet. Daar worden ook burgers door regeringstroepen doodgeschoten omdat ze protesteren. Maar ja, daar zijn de Amerikanen niet, daar is geen olie.
En ondertussen laten we in Nederland steeds meer mensen stikken. Onder het mom van iedereen moet voor zich zelf zorgen, snijden we in de gezondheidsvoorzieningen. Cultuur is voor watjes, dus daar betalen we niet meer aan mee.
En dat alles wordt in die door Geert Wilders gehate achterkamertjes besproken. Tussen meneer Rutten en meneer Wilders: geen commentaar over wat achter gesloten deuren wordt besproken reageert Rutten op lastige vragen.

't Is wel triest.

Er werd dus vandaag gestaakt bij het openbaar vervoer in Rotterdam.
De RET wilde niet dat er gestaakt zou worden, maar ze deden het toch.
De wethouder wilde niet dat er gestaakt zou worden, maar ze deden het toch.
De klanten van de RET wilde niet dat er gestaakt zou worden, maar ze deden het toch.
De forenzen wilde niet dat er gestaakt zou worden, maar ze deden het toch.
En de rechter vond in de afgelopen vergelijkbare stakingen, dat ze mochten.

Busvervoerder Arriva vond ook dat er gestaakt mocht worden, maar dan lees ik het volgende:
Streekvervoerder Arriva gaat een schadeclaim indienen bij de RET. Bij de streekvervoerder wordt niet gestaakt, maar volgens woordvoerder Roos waren ook hun bussen vandaag zo goed als leeg: 'Dat kan nooit de bedoeling zijn.'

Als er nog eens een staking bij Arriva komt en ik ben weer een uur langer onderweg, dat kan ik daar dus mijn schade verhalen.

De RET staakt weer eens. Over de hoofden van mensen die daar weinig aan kunnen doen, wordt een mogelijk conflict met de regering uitgevochten. Ik ben het met de stakers eens, dat de plannen van dit kabinet rampzalig zijn, maar dat geldt nog wel voor een paar sectoren, zoals gezondheidszorg etc. Met stoere taal worst alles dat riekt naar solidariteit weggesneden, het geld dat we overhouden besteden we aan Joint Strike Fighters. Stoer.
Maar goed, toch baal ik er van dat morgen de boel op zijn kop wordt gezet, dat mensen die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer maar een vrije dag , een taxi of een file moeten nemen.
Ik ga dus op de motor. Dan heb ik geen al te grote hinder van de files.
Ik heb de motor al een tijdje niet gebruikt dus heb even het elektrisch systeem gecontroleerd en de accu op de lader aangesloten. En toen bleek dat de accu dood is en ik dus morgen eerst een nieuwe moet kopen.
Kortom, ik ben dus toch de klos. Morgen niet met de motor.
Dus maar hopen dat ik morgen weer het filewaarschuwingsverhaal kan schrijven.

Ik geloof dat ik te veel heb gegeten, moet steeds een beetje opboeren.
't Was wel lekker: Indonesisch, varkensvlees met Kikkererwten en taug� en een lekker komkommersalade er bij. Kost allemaal geen drol. Nog een paar radijsjes op voor de frissigheid en ik was boven Jan.
Ondertussen gaat het paniek zaaien maar door. Iedereen brult dat ie weet waar het EHEC virus vandaan komt, hele industrietakken worden naar de kloten geholpen en nog steeds weten ze eigenlijk niets.
Het is kenmerkend voor de communicatie van overheidsinstellingen. In Japan was er niets aan de hand, omdat we geen zeewater drinken, in Duitsland is het allemaal de schuld van Nederlandse boeren die komkommers aan Spanje verkopen, maar ondertussen weten we nog steeds niets. Zelfs de Amerikanen bemoeien zich er mee, we pakken het allemaal verkeerd aan. Waarschijnlijk maken ze zich zorgen, omdat er wat bacteri�n zijn gestolen uit bepaalde amerikaanse onderzoekcentra.....
Ik ga nog even een paprikaatje verorberen.

Vanmorgen was Ronald S�rensen op Radio Rijnmond te horen. Hij verlaat Leefbaar Rotterdam om zitting te nemen in de Eerste Kamer. Bij zijn afscheidsinterview liet hij toch weer de makkelijk kant van de politiek zien, vanaf de kant bl�ren dat alle andere partijen het verkeerd doen, dat zij het altijd goed hebben gezien en vooral dat alle ellende te danken is aan de linkse kliek van regentenpartijen.
Alle wethouders zijn amateurs en amateurs moet je niet laten besturen, wijzend op de wethouder financi�n, die Nederlands heeft gestudeerd, aldus senator S�rensen, die geschiedenisles heeft gegeven....
Binnen de PVV heeft hij alle vrijheid om te zeggen wat hij wilt, maar op vragen of hij kritisch stond tegen de botte manier waarop Geert Wilders zijn vuil spuit, antwoordde S�rensen in alle gevallen dat hij het met Wilders eens was.
Nee alles is de schuld van de linkse regentenpartijen die ondemocratisch in de afgelopen dertig jaar het land hebben laten volstromen met islamitisch tuig. Alsof er geen verkiezingen zijn geweest. Het is het bekende goedkope gelul van een partij die trapt, maar geen verantwoordelijkheid neemt.

Ik ben de laatste weken veel op pad geweest om te fotograferen. Vanaf begin mei is de score ruim 2600 foto's. Waarschijnlijk nog wel meer, omdat de aller slechtste ook door mij niet worden bewaard. Al die foto's moesten worden bekeken en beoordeeld, de beste moesten worden bewerkt en gedeeld op facebook en fotoblog.
Als je nu eens gemiddeld 1 minuut per foto rekent, dat ben ik dus een dag of veertien op pad geweest om de foto's te maken en ben ruim veertig uur aan de nabewerking bezig geweest. Alles bij elkaar dus een dag of 18.
Ik moet morgen maar eens met mijn werkgever gaan praten om te vragen wat meer vrije tijd te krijgen, want die heb ik tussen werken en hobby niet meer.

Op mijn fotoblog staan nu ook de foto's van Marken en Monzen.
Ik ga nu maar gauw slapen, want morgen moet ik weer werken.

Vandaag stond Monzen op het programma. Monzen is een wereldberoemd dorpje in Belgisch Limburg. Er ligt, naast een gewoon in gebruik zijn spoor op een rangeerterrein een oud station, dat al heel lang niet meer in gebruik is. Er staat een treintje en wat wagons, dus een feestterrein voor HDR fotografie.
We zijn vanmorgen om half negen vertrokken, en hebben daar een uur of vier rondgelopen. En dat alles bij temperaturen van rond de dertig graden.
Dus maar niet zeggen dat ik maar op mijn kont zit.
Nu heb ik zo'n 400 foto's te bewerken en ben dus morgen weer van de straat.
Wel weer een prachtig plekje gezien:

Het bloempje dat dinsdag op mijn blog stond was ter gelegenheid van Fleur, de afgelopen dinsdag geboren dochter van Niek en Peter. We hebben er vandaag even stevig op los geknuffeld, terwijl dat mooie bloempje heerlijk lag te slapen.

Op de achtergrond zingt Wende Beautifiul Song

Vandaag hebben Angelique en ik behoorlijk de toersit uitgehangen; we zijn naar Marken en Volendam geweest. Nou ja, voornamelijk naar Marken. We zijn eerst even bij de haven geweest, en zijn toen achteloos de buitendijk opgewandeld om even naar de vuurtoren te lopen voor wat foto's. Da's dus aan de andere kant van het eiland. Alles bij elkaar een kilometer of acht lopen wandelen met onze fotografiespullen.
Daarna zijn we naar Volendam gereden, maar daar was het zo idioot druk, dat we daar in de herfst wel eens gaan fotograferen. Even een dagje rustig en dan zaterdag naar Belgi�.

De afgelopen week kende ik mijn moment van roem, mijn foto bij Ed op de TV. De bomen groeiden tot in de hemel, de folders van Hasselblad en Leica stapelden zich op. Folders voor een grotere auto en offertes voor een box waarin ik een studio kan inrichten.
Maar die weer kalender, die Ed me beloofde, moet nog steeds komen.
Mijn opdrachten portefeuille is nog leger dan mijn portemonnee, en
via haar website krijgt Angelique de opdrachten binnen en ben ik straks assistent.

Het gaat mij af als elke kunstenaar, ik moet eerst dood zijn voordat ik beroemd word en dan zal het als het aan mij ligt nog wel flink wat jaren duren.