Archieven van juli 2011

Vandaag was het weer van dat 'ik blijf op de bank zitten' weer. Maar ik had geen zin om op de bank te gaan zitten, dus ik heb mijn foto tas gepakt en ben op pad gegaan. Al eerder had ik foto's van de Haringvlietbrug gemaakt en het leek me een leuk plan ook wat andere bruggen te fotograferen. En daar was het vandaag een mooie dag voor, zeker toen in de loop van de middag de lucht open brak.
Ik heb foto's gemaakt van de Rotterdamse bruggen en normaal gesproken zou ik er een op dit weblog zetten, alleen....
Lion, het nieuwe besturingssysteem op mijn Apple heeft toch nog wat moeite met de programma's die ik gebruik. En om nu na elke bewerking via een truc een programma te laten werken, is niet mijn ding.
Lion is dus een brug te ver, en mijn mac staat nu een backup van het pre lion terug te halen. Op mijn iBook hou ik Lion in de gaten, maar op mijn iMac komt het pas als het zich bewezen heeft.
Lion is dus vandaag een brug te ver.

Ik heb vorige week Lion - de meest recente versie van het Apple besturingsysteem ge�nstalleerd. Alles werkt naar behoren, maar de installatie van nieuwe versies laten ook op een Apple hun sporen achter. Dus op een grauwe zomer zaterdag als vandaag dacht ik maar eens grote schoonmaak te houden op mijn Mac.
Eerst gekeken of ik echt een volledige backup maak. Dat doe ik dus.
Toen heel braaf de hersteloptie in Lion gebruikt, waarmee het besturingssysteem opnieuw wordt ge�nstalleerd. Voor installatie heel gedurfd de harde schijf geheel gewist. Na een half uurtje of zo zat ik naar een schone iMac met Lion te kijken en begon ik met het terugzetten van gegevens uit mijn backup. Dat is een tijdrovende zaak, maar ja ik hoef er zelf niets aan te doen.
En toen bedacht ik me dat ik had gelezen dat nog niet alle programmatuur Lion-gereed is. En dat slaat dan vooral op extra programma's binnen Photoshop. Een conversie is geen probleem, maar ze laten zich niet onder Lion installeren. En ik wil niet zonder die extra programma's, dus.....
Maar weer de herstelfunctie van Lion aangezet en mijn systeem hersteld vanaf de backup, een kopieerslag die een uur of vier duurt.
Nu heb ik zelf voornamelijk op de bank gezeten met een boek en tussendoor bloemkool met een kaassausje gemaakt, Maar het was toch een hele klus.
Alles werkt natuurlijk wel weer gewoon.

Vandaag een half dagje gewerkt.
Els en Mike zijn in het land en dat betekend dat er een familiebijeenkomst bij zus Nel is. Ik wordt daarvoor niet door zus Nel uitgenodigd, maar door zus Els. Zij verteld me hoe laat ik waar moet zijn. ZUs Nel laat het gelaten toe, dit gaat immers al jaren zo.
Maar goed, het is altijd weer leuk omdat met met oude broertje te dollen en vervolgens lekker met elkaar te eten.
Bijkomend voordeel: ik geef Mike mijn camera, de X100 in dit geval, en leer binnen 30 minuten meer over de camera, dan in de afgelopen maanden. Mike weet binnen no time waar alle knoppen voor zijn, hoe extra functies worden ingesteld. De dingen die hij niet binnen een half uur weet, weet hij binnen een uur omdat hij dan de handleiding van het internet heeft geplukt en gelezen.
Waarom doen we dit maar een keer per jaar?

Vandaag heb ik de BMW weer eens uit de garage gehaald. De weersvoorspelling was goed en ik had beheofte eens goed uit te waaien.
Aan het eind van de middag ben ik even snel een rondje gaan rijden met een collega van me, die ook voornemens is een Z3 te kopen; hij wilde wel eens weten hoe dat reed. Onderweg kregen we wat lichte regen te verwerken, maar dat mocht geen naam hebben. Bovendien kon hij zien hoe snel de kap overend staat. We hebben nog even staan napraten en ik vertelde hem dat ik de BMW in principe altijd open tijd. Het hoort bij mijn gevoel voor zo'n auto. En dan is het 's winters maar een beetje koud. En dan wordt je in de regen misschien eens nat. Hoort bij de auto.
En toen ging ik naar huis. Zonnebril op en de Beneluxtunnel in - of zoals Rotterdammers zeggen: de Beneluxtunnel onderdoor.
Aan de andere kant van die tunnel waren twee aspecten waar ik niet op had gerekend:
het ene was een langzaam rijdende file in verband met een ongeluk,
het andere was regen. Serieuze regen.
Maar ja, als je net zo'n stoer verhaal hebt staan doen, laat je die kap open.
Gelukkig hield het - na het ongeluk - op met regenen en kon ik weer drogen aan de wind.

De eerste opdracht voor het maken van een foto is binnen. Natuurlijk hoop ik dat er daarna nog meer opdrachten gaan volgen.
Alleen moet ik dan wel ernstig in training om van mijn vliegangst af te komen:

Joe McNally Photography- The 21st Century Grid, National Geographic from Joe McNally Photography on Vimeo.

Het was vandaag weer neven en nichtendag.
Mini neven en nichtendag.
Ofwel neef Willem had nicht Barbara met haar vriend op bezoek. En dat zijn voor mij toch redelijk uitzonderlijke gebeurtenissen, een bezoek aan of van een neef of nicht. Maar Barbara vormt daarop een uitzondering.
Toen we een jaar of wat geleden hebben beloofd elkaar ook buiten familie begrafenissen om te gaan ontmoeten hebben we dat een paar keer gedaan. Het is niet een maandelijks ritueel, maar een of (inmiddels) twee keer per jaar minimaal zoeken we elkaar op. En dat zijn aangename bezoeken, waarin we onder andere ons afvragen waarom we dat zo weinig doen.
Wel laat ik voorzichtig zijn met goede voornemens, maar het is toch altijd weer verrekte leuk.
Wie weet wordt het wel drie keer per jaar...

Ik zit met een brok in mijn keel te kijken naar de beelden uit Noorwegen. Het is een gemeenschap, die gebaseerd is op openheid, vertrouwen en solidariteit. Juist daar komt zo'n terroristische actie dubbel hard aan. Dat maakt het niet erger dan een bom aanslag in Noord Ierland of Irak, maar het dreunt harder en langer door.
Uit de beelden die ik nu zie hou ik een gevoel over dat die gek precies het tegenovergestelde bereikt dan wat zijn bedoeling was, de saamhorigheid groeit alleen maar.
Als ik die knaap dan glimlachend in een auto zie zitten, komt ook bij mij de vraag op hoe je zo iemand nu straft. Er is volgens mij geen passende straf, ook de doodstraf is eigenlijk - als je het al zou willen - te mild.
Ondertussen is bij zo'n 90 gezinnen de pleuris uitgebroken, omdat er ook in dat vriendelijke Noorwegen mensen rondlopen die vinden dat dood en verderf een geoorloofd middel is om gelijk te krijgen.
Ik zit met een brok in mijn keel.

Vandaag was het een prachtige herfstdag, een graad of 15, grauwe lucht, regen of motregen. Ik heb erg de neiging gehad de kachel maar aan te zetten, maar heb aan die verleiding moedig weerstand geboden.
Om de gedachten wat te verzetten en te voorkomen dat ik de hele dag voor de tv zou hangen, heb ik me maar bezig gehouden met wat fotografie. Dat doet ie anders nooit hoor.
Ik ben - eindelijk - aan de slag gegaan met de foto's van onze reis naar Barcelona. Het is altijd weer leuk om met foto's aan de slag te gaan. Alleen in dit geval betekent dat, dat ik ook weer foto's van Yvonne tegen kwam. En dan is het toch schrikken. Ik heb me nooit gerealiseerd hoe ziek ze toen al was, je ziet in een van dag tot dag leven eigenlijk niet hoe ze toen al was opgevreten door de kanker. Dat maakt het alleen maar meer bijzonder dat ze de reis naar Barcelona heeft gemaakt, en een half jaar later nog de voorbereidingen voor de reis naar Istanboel trof.
Het was een keisterk wijf in een prachtige stad.

Op de achtergrond zingt Van Dik Hout een prachtige vertolkong van Dylans Make you feel my love:

En is er een mogelijkheid dat gen te vervangen door een goed werkend gen. Dat gen waardoor mensen niet meer de behoefte hebben andere mensen dood te schieten omdat ze een andere mening hebben.
Als er een onderzoek wordt gestart naar dit gen, ga ik met de collectebus rond om dat onderzoek te steunen.

De plannen om vegetari�r of fotograaf (of vegetarische fotograaf) te worden heb ik even in de koelkast gezet.
Waarom?
Gisterenavond was ik vrij laat thuis. Dan heb ik altijd nog een paar dingen te doen en is het dus gauw een uur of half ��n voordat ik mijn bed in duik.
Normaal gesproken geen probleem, ik hoef er pas half zeven uit.
Alleen als je dan in je bed gaat liggen, moet je wel rap gaan slapen, anders wordt het een korte nacht. Dat goede voornemen had ik gisteren wel, maar ja, voornemens....
Ik heb het uiteindelijk drie uur zien worden op de wekker en ben daarna pas in slaap gevallen. En dan is het een kort nachtje.

Ik ga zo rap even douchen, dan ben ik schoon en wordt ik een schone slaper. Dat lijkt me - zeker nu - wel wat.

Waarom zijn dingen soms zo ingewikkeld?

Ik wilde mijn blog software van een nieuwe versie voorzien. Krijg ik een melding dat ik een te oude versie van php op mijn server heb. Dit begrijp ik nog, php is de programmeertaal waarmee op webservers wordt gewerkt. Een nieuwe versie installeren gaat echter niet met een druk op de knop PHP update, nee er moeten dan distributies geladen worden, die moeten worden gecompileerd en gebouwd of worden ge yummed of zo iets. En dat moet met een terminalsessie naar mijn server. Snap je het nog, ik niet meer.

Vanavond zou ik Angelique wegwijs maken op haar fotoblog. Ik kan er mee uit de voeten op mijn Macs, Esther kan er mee uit de voeten op haar Windows machine, dus geen probleem. Alleen kon Angelique geen foto's laden. Andere browser: geen oplossing. Ander pakket versie, soms wel, soms niet. Dus heb ik maar een oudere versie ge�nstalleerd in de hoop dat die het wel doet. Maar elke windows versie gedraagt zich kennelijk anders.

Gisteren Lion geinstalleerd, een geheel nieuwe versie van het besturingssysteem op mijn Apple. Dat gaat als volgt: ik klik in het programma Appstore LION aan (net alsof ik een app op mijn telefoon aanschaf). Ik betaal een paar tientjes en ga eten koken. Een uurtje later is alle programmatuur geladen op mijn computer en geinstalleerd. Alle oude instellingen werken nog gewoon. Twee klikken: kopen en installeren. Zo kan het dus ook.

Gisteren een zo goed als zekere bevestiging gekregen dat ik de foto voor het Havenbedrijf mag maken.
Dus dat wordt toch even serieus voorbereiden, want het is niet zo maar een opdracht. Dat blad wordt in een oplage van 150.000(!) exemplaren gedrukt en daar staat dan een foto in ter grootte van een a4 pagina.
Die Ed Aldus kan het dus wel schudden met zijn weerkalender - die ik overigens nog steeds niet heb ontvangen. Het grote geld staat me te wachten, ik kan straks de opdrachten niet meer aan.

Dus voor alle mensen die ene foto van mij aan de muur hebben hangen (of onder in de kast hebben liggen) wees er zuinig op, want over honderd jaar zijn ze geld waard.

Vanmorgen op het nieuws: bij een brand in een kippenboerderij zijn vanochtend 170.000 kippen omgekomen. Maar, werd er aan toegevoegd; er is geen asbest vrijgekomen, dus er was geen gevaar voor de volksgezondheid.
Eigenlijk, kijkend door het kippenleed heen, is de volksgezondheid een kleine dienst bewezen, 170.000 kippen bij elkaar kan gewoon niet goed zijn......voor de kippen.

Toen ik net even op nu.nl zocht naar brand kippenboerderij kreeg ik het volgende resultaat:
18-05-2011 - 20.000 kippen dood door brand 't Goy
30-01-2011 - Brand eist levens van 10.000 kippen in Kelpen
30-01-2011 - Bijna 80.000 kippen omgekomen door brand in Beneden Leeuwen
08-07-2011 - Uitslaande brand in kippenschuur Middelbeers kost 75.000 kippen het leven
17-10-2010 - Brand doodt 45.000 kippen in schuur Dreumel
19-07-2011 - Brand in kippenschuur in Gasselternijveenschemond kost 170.000 kippen het leven

Dat zijn dus 410.000 kippen. En dan heb ik het nog niet over de tienduizenden kippen die geruimd worden omdat er een verkjeerde vlieg in hun voer zat (of zoiets). En er is dus nog steeds geen schaarste, want ik koop nog steeds een kilo kip voor een paar rotcenten.
't Is toch eigenlijk te gek voor woorden dat we nog kip eten.

Het is weer raak in Afrika, nee eigenlijk is het mis. Ik zie weer beelden van zeer zieke mensen, vluchtelingen, die niets te eten hebben. Momenteel kampen 15.000.000 mensen in Afrika met honger. Het zwaarst getroffen zijn Eritrea, Ethiopi�, Lesotho, Malawi, Mozambique, Swaziland, Zambia en Zimbabwe. Volgens de Verenigde Naties is bovendien in deze landen 35 tot 54% van de bevolking ondervoed.
Stja, het is toch bizar dat dit probleem niet opgelost kan worden.
Als we nu gewoon eens beginnen met een dag geen oorlog te voeren. Alle soldaten in Irak en Afghanistan blijven binnen. We vuren geen kogels of raketten af, vliegtuigen en helikopters blijven aan de grond. Ook gaan we een dagje niet oefenen met al dat schiettuig. Volgens mij besparen we dan geld genoeg om Afrika een jaar lang uit de hongerproblemen te helpen.
Daarna kan iedereen weer doorgaan met zijn favoriete spelletje: hoe slacht ik medemensen af.

Ik heb het wel even geprobeerd: met mijn korte broek in de tuin.
Maar ik ben te pletter geregend en dus maar naar binnen gegaan.

En toen ben ik dus geveld door een luiheid die niet te evenaren is. Kennelijk heeft het weer me in de war gebracht en ben ik spontaan in een soort winterslaap terecht gekomen. Kortom, behalve mijn wasje heb ik vandaag geen flikker uitgevoerd en is de enige beweging zo'n beetje het indrukken van wat toetsen op mijn toetsenbord.
Ik zit er niet mee hoor.

De winterkleren hangen weer grijpklaar in de rekken.
Ik heb alles voor erwtensoep in huis
Vanavond lekker zuurkool met worst gegeten.

En omdat het al aardig in de herfst loopt, heb ik me vandaag bezig gehouden met het verder op orde brengen van mijn twee fotosites.
Dus kan ik kort een verwijzing doen en kun je, als je zin hebt, kijken naar de resultaten van mijn achterdekachelklus.

Klik hier voor mijn Portfolio.
Klik hier voor mijn Fotoblog.

Morgen weer in korte broek in de tuin ??!!??

Die ene foto van die schoorsteen was echt, die andere niet. Vanmorgen hebben ze dat bovenste stukje er met een kraan vanaf getild en netjes op de grond gezet.
Het was trouwens wel bar gisteren. Vanmiddag met Esther een rondje polder gedaan en daar zag je toch spul, wat normaal gesproken rechtop aan het groeien is, wat er nu maar zielig plat bij lag:

En dat is wel echt

Nee niet zeuren, dan doe ik wel. Ga maar lekker achter in de rij staan.

Wat een waardeloos weer, je regent te pletter.
Een maand geleden: het wordt tijd dat het gaat regenen, we hebben om de droogte in te halen wel een millimeter of 60 nodig.

We kunnen de kachel wel aandoen, dat is toch geen temperatuur.
Een maand geleden: Jemig, die warmte hoeft voor mij niet hoor, je voert niks uit.

We moeten de opwarming van de aarde tot stoppen brengen. Hoezo, het was vandaag midden in de zomer 13 graden!

Ennuh, je ziet nog eens een schoorsteen die op omwaaien staat:

Vandaag zijn Angelique en ik op gesprek geweest bij het Havenbedrijf in verband met een mogelijke foto-opdracht.
Het was een goed gesprek en die opdracht zal wel doorgaan.
Ter voorbereiding moeten we ook op de lokatie zelf een keer gaan kijken en wonderwel kon dat vanmiddag al. Je mag namelijk niet zo maar dat terrein op.
Dus naar de keet van de aannemer, formulieren tekenen, veiligheidslaarzen, jas en helm mee en we konden het werkterrein op.
Na de slagboom zijn we nog een kilometer of acht (!) verder gereden om uiteindelijk aan het meest westelijke puntje Nederland aan te komen. Het was prachtig weer, alhoewel voor de echte opdracht een mooi zonnetje toch wel gewenst is.

Ik heb de hele dag al een vervelende hoofdpijn.

Wikipedia schrijft over hoofdpijn:
Hoofdpijn is pijn gelokaliseerd in het hoofd. Hoofdpijn komt zoveel voor dat vrijwel iedereen er wel eens last van heeft, en sommigen zeer vaak. Hoofdpijn is vrijwel nooit een symptoom van een ernstige ziekte: meer dan 99% van alle hoofdpijn is of spanningshoofdpijn of migraine. Hoofdpijn door andere oorzaken is echter wel mogelijk.
Hoofdpijn kan verholpen worden door:
. Voldoende nachtrust
. Voldoende eten en drinken opnemen
. Voldoende lichaamsbeweging en frisse lucht
. Het gebruik van alcohol, chocolade, koffie en tabak beperken
. Massage van de monnikskapspier

Ik heb gegeten (geen chocolade) en gedronken (geen alcohol), heb even buiten gezeten voor frisse lucht. Er is niemand om mijn monnikskapspier te masseren, dus ga ik maar naar bed voor voldoende nachtrust.

Het was volop in het nieuws, de val van Johnny Hoogerland. Door een of andere idioot van de weg gereden en in het prikkeldraad gelanceerd. Als je dan ziet wat voor beschermende kleding die mannen aanhebben, vraag je je wel eens af: 60km per uur met als enige bescherming een dun broekje en een helmpje. Als je zo'n peloton voorbij ziet komen lijkt het wel een rijdende verbandtrommel, althans de mannen die nog rijden. Het aantal dat inmiddels is uitgeschakeld met been- schouderblad en sleutelbeenbreuken, daar heb ik het maar niet over.
Het is toch wel een fors contrast: een motoGP coureur valt met snelheden over de 200km per uur van zijn motor, en die loopt terug naar de pits en stapt op de volgende motorfiets, een wielrenner draagt een pak dat is gemaakt van vloeipapier en rijdt met over de 60 van een berg af.....
En nu vallen we dus allemaal over die idioot in de auto. Terecht. Maar ja, zolang er grof geld valt te verdienen met het meenemen van allerlei beroemdheden, horen we niemand of het grote aantal auto's en motorfietsen in het peloton. Tot dat het dus misgaat.
Hordes mensen op de weg, het kan allemaal. Tot dat ook dat een keer misgaat.
Zolang er geld te verdienen valt is het dus balanceren tussen heldendom en idioterie.

Vanmiddag ben ik naar Angelique geweest. We moesten onze mogelijke opdracht voor het Havenbedrijf voorbereiden. Ik heb wat oude bladen gekregen om te kijken naar de stijl van dat blad. In de gauwigheid zag ik ook dat het blad in een oplage van 150.000 (!) exemplaren wordt afgedrukt. Het gaat dus niet om niks. We kunnen er waarschijnlijk dus ook wel wat aan overhouden.
Ik loop dus met mijn hoofd in de wolken.
Maar goed ook, want het was vandaag weer zo'n dag: bewolkt, maar ook ruimte voor de zon. En dan moet er een camera mee.
Genieten:

De rest op mijn fotoblog

Ik vond het een wat vreemd bericht dat de nieuwe sprinters geen toilet meer aan boord hebben.

Ik begrijp nu waarom:

Een van mijn bezigheden op het werk is het testen en analyseren van gebeurtenissen binnen onze computerprogramma's voor ondersteuning van het afgeven van bouwvergunningen. We beschikken daarvoor over een testomgeving, om er voor te zorgen dat we vrij allerlei fake vergunningaanvragen kunnen indienen. Dat indienen gaat via een landelijk internet-loket, die de vergunningsaanvraag automatisch door stuurt naar het Rotterdamse netwerk. Daar wordt ie in een testomgeving afgehandeld.
Een tijdje geleden diende ik een vergunningaanvraag in om te testen. Ik typte echter - zonder verder na te denken - in dat ik een sloopvergunning voor mijn eigen garage wilde indienen. Ik heb al sloopvergunningen voor de kantoren op het Marconiplein, het stadhuis en De Kuip ingediend, een mens moet toch wat. Alleen in dit geval kwam die aanvraag niet in het Rotterdamse systeem terecht, maar in het systeem van de Gemeente waar het te slopen pand onder valt, Oostflakkee dus. En die hebben kennelijk geen testsysteem, want gisteren kreeg ik de bevestiging voor mijn aanvraag sloopvergunning binnen. Gelukkig ontbraken er tekeningen en zo, zodat de aanvraag niet in behandeling kan worden genomen en ik dus ook geen leges hoef te betalen. Ik heb die fake aanvraag maar ingetrokken.

Ik ben wel benieuwd wat er gaat gebeuren als ik voor mijn huis aangeef dat ik het wil slopen, maar er veel asbest zal vrijkomen en de grond sterk verontreinigd is en ik vervolgens een kerncentrale wil bouwen. Blauwdrukken als tekeningen genoeg op het internet. Ik denk dat de gemeente Oostflakkee zal klappen bij het afhandelen van die aanvraag.
Maar misschien ga ik het toch wel doen...

Ik hoorde net dat er weer iemand uit mijn kennissenkring is overleden aan kanker.
Heb even geen zin om te schrijven.

Waar zou ik het ook alweer over hebben?
Oh ja, vergeetachtigheid.
Ik was vanmiddag even in Sommelsdijk om een nieuwe accu voor de motor te kopen. Het was goed weer toen ik er aan kwam, maar wel een flinke regendreiging in opkomst.
Ik sta dus even met Wilco bij te praten en hoorde een steeds heftiger geroffel op het dak van het gebouw. Gut het regent zei Wilco. En ik rende in vliegende vaart naar buiten om het dak van de BMW dicht te doen....
Ondertussen had Wilco de accu geprepareerd. Hij vroeg me of ik de doos ook mee wilde nemen. Dat leek me wel handig. zo'n losse accu in de kofferbank is het niet helemaal. Wilco wilde de doos pakken, maar....waar was de doos. Hij heeft de hele winkel afgezocht, maar waar hij die doos had gelaten is niet meer helder geworden. Een oude doos bracht uitkomst.
Nog even bijgepraat, om de bui af te wachten en, omdat een accu zwaar is, de accu even op een motor neer gezet.
Toen de bui over was ben ik naar huis gereden, om de auto weer een beetje te laten drogen. Thuis zou ik wel een gaatje in de bodem boren om het overtollige water te laten weg lopen.
Ik zette de BMW in de garage, pakte de accu uit de kofferbak....Niet dus. Die stond dus nog bij Wilco op een motor.

Voor de rest gaat het goed hoor.

In Rotterdam kennen we het fenomeen verkeersmarinier. Van wat ik er altijd van heb gedacht, is dat een man die er voor zorgt dat allerlei verschillende werkzaamheden met invloed op het verkeer in Rotterdam enigszins op elkaar wordt afgestemd. Dus niet een weg open breken voor een kabel, dicht asfalteren en twee weken later openbreken voor een riool.
Die man kijkt ook of de Maastunnel niet gelijk met de Erasmusbrug, Willemsbrug, Vanbrienenoordbrug en Beneluxtunnel wordt afgesloten.
Maar dat is het dan kennelijk.
De Maastunnel is weer aan groot onderhoud toe, werkzaamheden duren een maand of twee, dus het kan niet in de rustige vakantieperiode worden uitgevoerd. OK, het is niet anders, dus het is druk. Verkeer wijkt uit over Maasboulevard richting Brienenoord, omdat door de stad niet te doen is.
En dus gaat nu die Maasboulevard voor een paar weken dicht, immers dat kun je het beste doen tijdens een stille vakantieperiode. Je zou verwachten dat zo'n verkeersmarinier nu zegt: Jongens dat kan niet, Maastunnel dicht en werken aan de Maasboulevard leidt tot een verkeersinfarct.
Niet dus. Moet kunnen. En dus sta ik, terwijl half Nederland op de camping zit, me weer te verbijten in 8 km file, welke kant ik ook op ga.

Dit is een TV programma, waarin ze filmpjes laten zien van mensen, die de meest stomme dingen doen. Soms red ik het er vijf minuten naar te kijken, maar dan schakel ik over. Ik kan het niet aanzien, de stommiteiten die mensen uithalen en dan ook nog eens filmen en vervolgens dat filmpje opsturen naar een tv zender. Waarschijnlijk omdat er een prijs mee te winnen valt.
Maar goed. Net lees ik dat ze met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid hebben achterhaald, waardoor de brand bij Chemie-Pack is ontstaan. Je weet wel, die brand in een chemische fabriek, die op allerlei fronten het nieuws haalde: koeien moesten weken op stal blijven, we mochten geen groente uit eigen tuin eten, ze waren in industriegebied Moerdijk vergeten een gespecialiseerde brandweerploeg op te leiden en de miljoenen kostende opruimactie van bluswater.
Die brand dus.
Die is ontstaan omdat iemand met een gasbrander had geprobeerd een pomp te ontdooien, die werd gebruikt voor het pompen van gevaarlijke stoffen.
Ik zeg het nog eens.
Je hebt leidingen met gevaarlijke stoffen en dan is er een pomp bevroren. Dan pak je dus een gasbrander om die pomp te ontdooien. En dat gebeurde vaker.
Je mond klapt toch tot je navel open als je dit leest. Opsturen naar stom, stommer stomst en dit programma kan van de buis, want stommer krijg je het nooit meer te horen.
Als ze dit in India lezen, lachen ze zich rot. Die zeggen daar Dat krijg je in die onderontwikkelde landen, daar moet je de mensen niet met gevaarlijke chemische stoffen laten werken.

De Tour is weer begonnen.
Niet dat dat een evenement is, waar ik al weken voor wakker lig, maar je ontkomt er niet aan.
Dus las ik vandaag over een protest van Contador. Dat is volgens mij de winnaar van vorig jaar. In ieder geval de winnaar van het pillen slikken en verboden drankjes drinken. Want hij is betrapt op het gebruik van doping. Alle andere renners hebben mazzel gehad dat ze niet betrapt zijn, want niemand fiets 3000 km in een moordend tempo op een paar borden spaghetti.
A fijn, Contador had pech, want er vielen in de laatste kilometers wat fietsers om. En de meute daar achter, reed over die gevallen fietsers en vielen ook om. Dat is dus vette pech, tenzij ze in de laatste drie kilometers zit. Daar vallen ze tijdens het sprinten zo vaak om, dat je in zo'n geval geen tijd verliest.
Contador had echter buiten de zone last. En omdat ie nu al op ruime achterstand staat, begint ie dus vast te janken dat ie benadeeld is.
Dat is net zo iets als een MotoGP coureur die in de laatste bocht vanwege versleten banden klaagt dat ie niet gewonnen heeft. Contador had gewoon moeten zorgen dat ie vooraan zat, maar ja, zonder doping is dat een beetje lastig.

Vandaag was het echt een Nixdag. Ik was niet op gang te branden.
Dus: uitslapen, blogjes en e-mail lezen, boodschappen doen en in de tuin hangen.
Daar ben ik druk bezig geweest met kijken wat er moest gebeuren.
Ik heb gezien dat de heg geknipt moet worden, dat ik gras moet maaien, onkruid op het terras moet verwijderen en een beetje naschoffelen moet in de tuin.

Toen ben ik maar eerst boodschappen gaan doen en heb me even met sport bezig gehouden: een stukje wimbledon gekeken.
Na een bakje koffie met de overburen was er geen tijd meer om in de tuin te werken, want ik moest eten koken. En daarna heb ik het rustig aan gedaan: het is voor mij ook weekend.

Vandaag stond de dag in het teken van de wolken.
1. Het huis een beetje gekluisd (stofwolken)
2. Niek is met haar wolk van een Fleur op bezoek geweest. We hebben lekker in de tuin een kopje thee (zonder wolkje melk) gedaan.
3. Vanmiddag ben ik naar buiten gegaan om foto's te maken van de fraaie wolkenlucht. Ze staan op mijn fotoblog.
4. Net was ik nog even in de tuin en zag de ondergaande zon op de wolken schijnen. Rap even naar de Grevelingen gereden voor een foto:

5. Ik ben dus redelijk in de wolken.