Archieven van augustus 2011

De rookwolken zijn opgetrokken, giro 555 is niet nodig. Alles lijkt weer te werken.
Morgen is het september is is ook dat hatelijke witte gat van 29 augustus niet meer op de hoofdpagina te zien.

Het had alles te maken met een zekere hoogmoed. Ik zou wel even een update draaien. Linux is - zeggen de kenners - inmiddels wel zo goed en gebruikersvriendelijk dat dat wel zou lukken.
Wel, ik kan je zeggen dat Linux nog even pre historisch is, als toen het werd uitgevonden. Zeker, er draaien mooie schilletjes omheen, maar een update is niet zo maar uitgevoerd. Zeker niet op een server die op afstand wordt bediend middels de echte onbegrijpelijk linux commando's. Bij mij op kantoor zit zo'n linux freak, maar daar zal ik morgen wel even een hartig woordje mee wisselen.
Dus, vanaf nu geen updates meer, totdat het stof er af loopt. Ik laat dan wel weer een nieuwe webserver inrichten en zet de boel over: kopi�ren is het enige wat me goed lukt in linux.

Er is me een ramp overkomen.
Nee geen bevende aarde of tsunamigolven. Geen bosbrand of sneeuwstorm, ook geen orkaan.
Maar wel een ramp.

Ik zou wel even op mijn webserver wat updates uitvoeren. Ik knutsel al heel lang met computers, dus dat moet ik toch aankunnen. Ik had voor de zekerheid proefgedraaid op een lokale linuxbak, en dat liep op rolletjes. Je tikt gewoon een paar linux commando's in:

# pecl uninstall apc
# mv /etc/php.d/apc.ini /tmp/apc.ini
# yum update php
# pecl -d memory_limit=16M install apc
# mv /tmp/apc.ini /etc/php.d/apc.ini

Dat is toch duidelijk?

Ik ben wel even op zoek gegaan naar de kotszak uit het unix haters handbook dat ik op aanraden van Mike jaren geleden heb gekocht.
Maar goed, de machine rammelde allerlei code uit en eindigde met iets met successful. Dus heb ik het ook op mijn server nagespeeld. Ook daar mooie berichten, maar er gebeurde toch wat vreemde dingen.
Ik ontving geen e-mail meer.
Ik kon niet bij het configuratieprogramma voor beheer van de server.
En, ramp der rampen, ik kon mijn weblog niet meer bijwerken!!

Dus moest er een forse reparatieopdracht worden uitgevoerd om alles weer aan de praat te krijgen. Nou ja reparatie: de server wordt als het waren schoongeveegd en opnieuw ingericht. Vervolgens hoefde ik alleen maar een paar backups terug te zetten.
Het geluk bij een ongeluk was, dat ik snotverkouden was en thuis ben gebleven, omdat ik mijn collega's niet kon lastigvallen met mijn gehoest, gesnotter en bloedneuzen. Dus tussen het gesnotter en gedep door had ik gelukkig wat tijd om die backups terug te zetten.

De ramp heeft wel een groot litteken achtergelaten: geen bericht op 29 augustus 2012.
Ik doe nooit meer een upgrade op linux. wat een bagger, je zou zomaar een windowsbak nemen.

't Was nog allemaal niks vanmorgen, ik stond bijna moeier op dan dat ik mijn bed in ging.
Normaal gesproken zou ik zo'n dag niks doen, lekker in mijn bed blijven liggen.
Maar vandaag had ik met JenS afgesproken en die had ik al heel lang niet gezien. Dus de energie rustig verdelen over de ochtend om te ontbijten, stofzuigen en een was te draaien. Vanmiddag kon ik even op de bank hangen en daarna heb ik de rest van de dag toch wel heel plezierig met JenS doorgebracht. Babbelen, Jack laten zien hoe een iPad werkt, lekker zalm naar recept van Niek gegeten en met een stukje kaas afgesloten.
Daarmee is de buddag van gisteren weer vergeten, JenS is een goed medicijn.
Nu nog een nachtje doorslapen en ik ben weer boven Jan

Je hebt van die dagen dat je misschien beter maar niet uit bed kunt komen.
Vandaag was zo'n dag, maar ja, eigenwijs, dus toch maar uit bed gestapt. Moe, door slecht slapen, kom je dan niet echt op gang. In de keuken bij het uitruimen van de vaatwasser valt dan het deksel van een pan uit je handen, en dat is een deksel van glas. Je weet wel, van de kleine stukjes glas. Ik loop in huis altijd op blote voeten en dat is een garantie om de laatste kleine stukjes glas te vinden; in je voetzool.
Ik heb me maar beperkt tot het hoogst noodzakelijke, morgen weer een dag.

Over deze zomer zal veel en lang nagepraat worden.
In deze zomer is het ongeveer een dagelijks onderwerp van gesprek.

Het weer.
Vandaag was het weer raak, 30mm regen in een uur, roeien op de snelweg en ik werd bijna nat in de auto, zo hard regende het. Voor mensen die zich een zomer aan het Noordzeestrand hadden voorgesteld, zal de afgelopen zomer wel een grote aanfluiting vinden. Ook door hen die de zomervakantie kamperend in Nederland hebben doorgebracht, zal weinig enthousiast worden gereageerd.
Ik heb het eigenlijk wel naar mijn zin. Fotografisch gezien gaat er toch niets boven een prachtige ruige lucht na een beetje zonneschijn:

Maar ik durf die conclusie ook te trekken omdat ik nog op vakantie moet.

Het was vandaag prachtig weer, echt mooi om een foto te maken op de Maasvlakte.
Het was vandaag het weer dat we gisteren zouden krijgen. Hou kan ik ooit weer een weerman vertrouwen?

Maar goed, gisteren is wel duidelijk geworden dat het bereiken van een Anton Corbijn status wel wat voeten in de aarde heeft. We zijn nog niet eens aan fotograferen toegekomen en het moet al over. Voor Anton of Joe McNally zou dit geen probleem zijn geweest. Die zouden zelf een boot laten aanrukken en de Noordzee laten overdekken. Flitslampje er bij en met een tiental assistenten zou die foto zijn gemaakt. Wij missen die bekendheid en moeten het npg allemaal zelf doen. Dus over twee weken ga ik weer een lensje huren en bidden dat het goed weer is. En dat die boot is gemaakt.
Morgen weer gewoon naar kantoor.

Vandaag was de dag.
Nog even naar Ed geluisterd en gekeken: 's morgens nog wat lichte (mot)regen en daarna zou het gaan opklaren.

Dus tegen het einde van de ochtend naar Rotterdam om Angelique op te halen.
In de regen.

Ik was net onderweg toen ik werd gebeld door het Havenbedrijf of het door ging. Ja hoor, zei ik, vanmiddag gaat het opklaren.
In de regen.

Door naar Rotterdam en terwijl ik in regen op Angelique stond te wachten ging weer de telefoon. Of ik al onderweg was, vroeg het Havenbedrijf. Ik vertelde dat ik halverwege was. Zij vertelde dat het niet door kon gaan. De boot was kapot. Balen dus, balen als een stekker.
Hopelijk over twee weken een nieuwe poging, met goed weer en een snelle boot.
Anders gaan ze maar hard roeien.

Morgen is de dag.
Maakte ik me tot nu toe nog zorgen over het weer, dan is dat nu over het max laadvermogen van mijn auto.
Met dat weer komt het wel goed, maar ik ben vandaag na werktijd het objectief gaan ophalen, waarmee morgen een groot deel van de foto's moeten worden gemaakt. Ik wist dat het een groot objectief is, maar als je die koffer dan in de auto moet zetten, moet bijna de achterbank naar beneden geklapt worden. Niet alleen vanwege de grootte, maar ook om het gewicht voor de achteras te krijgen, zodat ik de voorwielen aan de grond heb. Jezus wat is dat ding groot, en zwaar. De combinatie weegt, zonder statief, 7,5 kilo. En dan zeggen ze dat fotograferen een hobby is.
Wel indrukwekkend:

Het plaatje ziet er weer iets gunstiger uit, een milimetertje regen minder.
Maar ja, wat zegt dat. Vandaag zou het droog blijven. Vol enthousiasme reed ik met de kap open de parkeergarage uit. Onderweg begon het te druppelen, en op een zeker moment heb ik (ja, op de openbare weg) de kap dicht moeten doen.
Ik dacht nog: het zou droog blijven.
Net toen ik Ed hoorde vertellen dat er regen over het rijnmondgebied trok, brak het zonnetje door en kon de kap weer open. Wel even spannend toen ik in een langzaam rijdende file weer regendruppels op de ruit zag, stoppen was niet mogelijk.
Morgen ga ik met de kap dicht.
En woensdag? Met het busje van Ad:

Een gewone door de weekse zondag: wasjes draaien, bed verschonen, kopje koffie (in de tuin).
Daarna een rondje door de polder gewandeld (zonder tas met fotospul deze keer) en lekker een kopje thee in de tuin gedaan.
Daarna maar weer eens naar de weersvoorspelling voor woensdag gekeken en de verwachting is al fors bijgesteld: van de 23 graden gisteren naar 21 graden (hmmm) maar ook van 70% kans op 2-8 mm neerslag naar 3-% kans op 0-2 mm neerslag.

In dit tempo hebben we woensdag een hittegolf (of een Elfstedentocht)

Ik hou nauwgezet de weersverwachtingen in de gaten. En dan vooral de verwachtingen voor woensdag, de dag van de geplande Maasvlakte foto's.
Toen we de afspraak planden dachten we: augustus, dat kan niet kapot, altijd mooi weer.
Toen we de afspraak definitief maakten dachten: het weer moet toch gaan omslaan naar mooi weer.
Toen ik op nu.nl de verwachting voor een mooie nazomer las, was ik opgelucht.
Nu kijk ik en zie dat voor woensdag de kans op regen groter is dan op zon en denk ik: mooi weer voor een spectaculaire foto met dreigende wolken en grote golven en ik denk: die weermannen zitten er altijd naast, woensdag dus mooi weer.
Intussen train ik de spieren in mijn linkerhand om heel lang de vingers gekruist te houden.

Meneer UPC doet zijn uiterste best om mij een HD abonnement te verkopen. Maar 5 euro meer (tijdelijk) en dan ook nog wat voor de HD recorder. En als ik Boven ook een UPC box wil hebben, most die maar een paar euro.
Nou, UPC, dat feest gaat niet door. Ik kijk al weinig TV en als ik kijk, weet ik niet of ik die programma's in HD wil (en kan) zien, want mijn favoriete programma - Top gear - wordt op de BBC uitgezonden, en die zitten hier nog niet in het HD assortiment.
Dus staat de internetspons nu overuren te draaien met het laden van vier seizoen Top Gear in HD. Ik ben benieuwd of het me lukt, want in het algemeen heb ik een ongelukkige hand van illegaal downloaden. Dus of ik zit het weekend met vierkante ogen Top Gear te kijken, of ik heb voor 55 uur porno op de machine staan.
Ik doe verslag.

Einde werktijd. Ik was een beetje aan het jakkeren naar een collega. Kom, we gaan naar huis, straks gaat het nog regenen en ik wil het dak niet dicht doen.
Maar het begon onderweg naar de parkeergarage al een beetje te miezeren en vlak bij de parkeergarage vielen er grote druppels. Ik heb het nog even aangekeken, maar toen ik de parkeergarage uit reed heb ik toch maar het dak dicht gedaan. Pas in de file rond het Hellegatsplein kon het dak weer open, daarvoor zou ik dus echt zijn verzopen. Dus mazzel dat ik wat later weg ging, anders was ik met het dakje open verrast door dat noodweer.

Maar goed, ik zit een beetje te zeiken over dat ik nat ben geworden. In Belgi� kost het noodweer aan drie festivalgangers het leven en zijn er ruim tachtig gewonden.
Dus hou ik maar op met zeuren.

Mijn vrije vrijdag is deze week omgeruild geworden naar vandaag.
In Breda zijn deze dagen de ballonvaartdagen en daar wilde Angelique en ik naar toe om te fotograferen. En aangezien alleen vandaag een dag was waarop we allebei vrij konden nemen, heb ik mijn lang weekend opgeofferd.
Nou zijn die ballonvaarders allemaal champagneslempers, dus het evenement begon pas rond de klok van zes uur. Voor die tijd hebben we ons vermaakt in de Basiliek in Oudenbosch; saai aan de buitenkant, maar erg mooi binnen:

De rest van de foto's zijn te zien op mijn fotoblog

Nadat we daar een uurtje of wat hebben staan klikken, zijn we afgereisd naar Breda. We waren er lekker op tijd, dus goed parkeren en een plaatsje aan de rand van het ballonnenveld gezocht om effe lekker in het zonnetje te liggen.
Om zes uur kwamen een aantal parachutes met aanhang naar beneden:

Daarna werd het veld volgereden met een twintigtal ballonnen die moesten worden opgeblazen:

Leuk spektakel, maar wel veel krijsende kinderen. Volgend jaar gaan we maar naar de highland games, daar gooien ze met lastige kinderen.

Al twee dagen ben ik in de war door een vreemd verschijnsel. Ik heb er wel eens iets over gelezen en ook in films zie je het wel, maar ik dacht altijd dat het fantasie was.
Maar nu heb ik het echt zelf gezien, met mijn eigen ogen.
Nu heb ik het echt gevoeld, op mijn eigen huid.
Een grote gele UFO in de lucht, met licht waar bijna niet tegenin te kijken is, anders dan met een donkere bril (die ik gelukkig in de auto heb liggen). En de motoren van at ding geven een enorme warmte af, het brand op je lijf en als je er lang aan wordt blootgesteld, verbrandt je huid.
Op het nieuws hoorde ik dat ze die UFO ook al een koosnaam hebben gegeven: de Zon.

Ik vind het wel prachtig. Ik hoop dat ik hem de komende weken nog vaak zal zien.
Ik zou er, denk ik, zomaar aan kunnen wennen.

De broekriem moet worden aangehaald. Dat zien we elke dag in allerlei bezuinigingsvoorstellen. En ondertussen blijft de boel in elkaar donderen. Weer hoorde ik dat het ABP niet voldoende geld heeft om betrouwbaar te zijn, dus daar gaan weer klappen vallen. Ik zie het volgende ABP voorstel over mijn keuze pensioen al voor me:
1. stoppen als ik 62 ben en onder brug gaan wonen
2. stoppen als ik 65 ben en in een kartonnen doos gaan wonen
3. stoppen als ik 67 ben en een redelijk inkomen houden.
Alleen ik ben te oud en moet dus met 65 met pensioen.

Ook het OV krijgt klappen. Het kabinet had uitgerekend dat een aanbesteding van het openbaarvervoer in de grote steden 120 miljoen zou opleveren. Nu is er een knappe kop gaan rekenen aan dit kabinetsvoorstel en blijkt de te behalen winst slechts 20 miljoen. Dan wordt er niet gezegd: Sorry jongens, ik heb een foutje gemaakt. Nee, er wordt gewoon gezegd dat er dan maar op andere punten 100 miljoen moet worden bezuinigd. Een ietwat doorzichtige manier om het gebrek aan rekenkracht te tonen (waar dit kabinet bij monde van onze minister president al goed de toon heeft gezet).

De romantiek droop er vanaf.
Vandaag werd in Rotterdam weer het festival Dag van de romatische muziek georganiseerd. Bijna was het weer een typisch Rotterdams festival: ��n met veel regen, maar gelukkig viel dat - net als bij Dunya - weer mee.
Dus was het weer camera's in de tas en met Angelique koppen struinen.
Wel op Dunya kwamen vreemde types op duiken, maar een romantisch dagje mag er ook zijn:

Maar met het mooie weer was het weer een best festival:
De overige foto's op mijn fotoblog

Peter heeft voor niks zitten zweten en ik heb stiekem gehoopt.
Huh?
Vorige week begon mijn iPad kuren te vertonen. Binnen twee dagen was alle puf er uit. Stevig opladen gaf geen soelaas, dus was een conclusie snel getrokken: accu kapot.
Ik heb op het internet gekeken hoe je zo'n accu moet vervangen, maar kwam al snel tot de conclusie dat ik bij stap 3 van 13 het ding door het raam zou gooien. Ik heb te grote handen en te weinig geduld. Dus heb ik Peter gevraagd of hij een accu vervanging op mijn iPad wilde uitvoeren. En dat wilde hij.
Volgens mij heeft hij ook stevig zitten zweten op omvallende clipjes en afbrekende klemmetjes, maar woensdag kreeg ik een e-mail met de melding dat de iPad klaar was. Dus vanmorgen ging ik hem vol verwachting ophalen.
Gelijk even kijken, maar het ding gaf geen enkel teken van leven, terwijl woensdag de accu was opgeladen.
Dat is dus balen, want dat betekent dus dat er ergens kortsluiting zit. Heeft Peter dus voor niks zitten priegelen.
Thuis gekomen gelijk even gekeken naar een iPad2, gniffel gniffel.
Maar op aanraden van Peter eerst de iPad maar even gereset, misschien wordt het probleem veroorzaak door een programma dat continu een internetverbinding aan het maken is en daarmee alle stroom opvretend. Dus net even gekeken naar de iPad in beginstand. Geen druppel stroom verbruikt. Geen kortsluiting dus en geen nieuwe iPad (Gelukkig, want ik had een forse rekening voor reparatiewerk aan de Opel).
Dus was het dubbel balen, maar ook dubbele opluchting: Peter heeft goed werk verzet (zal ik hem vragen de originele accu terug te zetten?) en ik hoef mijn iPad niet in een jaar af te schrijven.

Het was eigenlijk wel een soort van verrassing toen ik vanmorgen de wurgband van mijn arm haalde en de arm gewoon aan mijn romp bleef zitten. En dat alles na een nacht waarin je elk uur de pomp van die bloeddrukmeter als een wekker uit het raam wilde gooien, maar het ding als een boemerang terug kwam, omdat ie met een flexibele rubber slang aan het marteltuig om mijn arm vastzat.
Ofwel, vanmorgen ben ik soort van slaapwandelend naar Rotterdam gereden, heb daar met twee handen (!) een forse kop koffie gepakt om monter aan het werk te gaan.
Ik vind dat ik nu genoeg de grote jongen heb uitgehangen en ga lekker naar bed.

Geen wekker.
Jippie

Bij een vorige medische controle werd mijn bloeddruk gemeten en iets te hoog bevonden. Dat heb je al gauw met suikerziekte, want dan wordt daar extra scherp op gelet.
Dus om te weten of dit een incident is, of ik te kampen heb met hoge bloeddruk, werd afgesproken dat er een keer een dag gemeten zou worden.
En dat is dus vandaag.
Jippie.

Vanmorgen kreeg ik mijn martelband om en werd de automatische arm afrukker ge�nstalleerd. Drie keer per uur blaast het apparaat een band op die dan zo strak zit dat mijn nagels ongeveer spontaan van mijn vingers afspringen. Na elke meting controleer ik of mijn arm nog wel vast zit aan de romp en probeer verwoed mijn vingers weer te bewegen en van bloed te voorzien. En net als dat het geval is, gaat het apparaat voor zijn volgende poging. Voor de rest loop ik een slang op mijn rug steeds op te hijsen en als ik naar het toilet moet voor een grote boodschap, kan ik mijn broek maar een eindje laten zakken, vanwege die korte slang aan het apparaat aan mijn broekriem.
Als ik nu - na het avondeten - even lekker wegdoezel op de bank, gaat er weer zo'n hinderlijk piepje, wordt een luchtpomp aangezwengeld en gaat mijn arm er weer af.
Een lichtpuntje is, dat na elven - slaaptijd - die arm er maar een keer per uur wordt afgerukt. Morgen om zeven uur, mag ik met mijn goede arm het apparaat van de rottende resten van wat eens een sterke arm was verwijderen en inleveren bij de dokter.
Ik wil dat het morgen is.
Die laatste zin heb ik met de vingers van ��n hand getypt, om daarna mijn afgerukte arm weer op te rapen.

Ik ben het ook wel eens ergens niet mee eens.
Dan zeg ik dat, of ik schrijf het op mijn blog.
Maar, ja ik ben een braaf mannetje en ik hou niet van geweld. En ik heb een mooi huis, auto"s voorde deur en een goede baan. Dus ik ben eigenlijk een witte boorden protestganger.

Er zijn mensen die makkelijker op de bres gaan als ze het ergens niet mee eens zijn. Ze organiseren protest bijeenkomsten, of richten een politieke partij op. Soms wordt daarbij de wet overtreden: in een schoorsteen bij de shell klimmen, of je vastketenen op een spoor, dat mag niet. Maar ja voor een goede zaak.....

Er zijn mensen die nog verder gaan, zij breken hokken van beesten open om ze vrij te laten, in plaats van vol gesmeerd te worden met make-up test spul of te worden gevild voor een mooi jasje. Bedenkelijk, maar ook begrijpelijk. Maar het gaat mij te ver, andermans spullen vernielen hoort niet.

En dan zijn er idioten die elke gelegenheid aangrijpen om er een teringzooi van te maken. Ze protesteren nergens tegen, ze vernielen, roven en plunderen. Ze helpen een gewonde jongen, maar halen gelijk zijn rugzak leeg. Ze schoppen een kapperswinkel lort en klein, alsof daar iets te halen valt. Het is dit volk, waardoor ik me schaam om tot de intelligente diersoort Mens te worden gerekend. Het zijn dit soort idioten, die de meest rechtse gedachtes in mij oproepen, en alleen daarom al haat ik ze.

En dan, met alle afluisterapparatuur, inbreuk op de privacy, die de overheid natuurlijk nooit hanteert (?!) begrijp ik niet dat het drie dagen moet duren voor een overheid ingrijpt. Leg dat dan maar weer aan die kapper uit, want die is nu in potentie de volgende relschopper.

Vanmorgen werd ik met een knallende hoofdpijn wakker, wellicht een reactie op het afgelopen weekend.
Ik heb me maar ziek gemeld en ben mijn bed weer ingedoken. Tot een uur of half twee geslapen en de rest van de middag rustig op de bank.
Dus geen avontuur beleefd vandaag.
Morgen weer aan de bak.

Zaterdag was ik even bij Cees. Om te weten hoe het daar gaat, om de kids weer even te zien en om een gunst.
Op mijn in gebruik te nemen vergrotingsapparaat zit een houder met contrastfilters. Hieraan zat een kort 'steeltje' en ik heb Cees gevraagd of hij dat Steeltje een beetje langer kon maken.
Cees kan dat, die is goed in dat soort dingen.
Dus Cees is gisteren aan de slag gegaan en wilde het aangepaste ding even aangeven. Maar er waren gisteren momenten dat ik even genoeg aan mezelf had en dus de gordijnen dicht had. Cees heeft het apparaat dus gisteren in een oude onderbroek (wel schoon) gewikkeld en in een plastic tas aan mijn autodeur gehangen.
En daar kwam ik hem vanmorgen tegen.
Toen ik vanavond Cees sprak en bedankte, vertelde hij dat hij die oude onderbroek niet terug hoefde. Gelukkig, want die lag sinds vanmorgen al in de container.

Het is net als de plintjes bij een nieuwe vloer. De vloer is klaar: alleen de plintjes nog. En dat duurt dan maanden, voordat die plintjes eindelijk klaar zijn.
Zo ook met mijn doka. In mei al schreef ik dat ie bijna klaar was. Alleen nog.....Wel vandaag heb ik de benodigde vloeistoffen gekocht en niets staat het nu in de weg om de doka in te duiken en wat afdrukken te gaan produceren.
Dus dit zal de komende periode mijn verblijfadres zijn:

Ik zal wel verslag doen van de vorderingen.

Ik ga mijn buurvrouw fotograferen.
Niet voor de eerste keer, toen ze zwanger was heb ik al eens foto's gemaakt.
Ik ga haar fotograferen als clown.
Ik heb via een vriendin van Esther mogelijk ook een stiliste en visagiste voor deze fotosessie. Ter voorbereiding werd gevraagd om wat foto's van de buurvrouw. Die foto's van toen ze zwager was, waren niet geschikt dus ik heb de buurvrouw om een foto gevraagd.
Wat ik daarop kreeg was een foto waarin zij verkleed als een oude vrouw carnaval ging vieren. Ik zal die foto maar niet op mijn blog zette, maar denk: en zij maakt zich zorgen over de clownfoto's????

Het wordt dus tijd voor een paar mooie foto's.

Ik ga mijn buurvrouw fotograferen. Niet voor de eerste keer, toen ze zwanger was heb ik al eens foto's gemaakt.
Maar ik had gevraagd of ze een keer wilde 'poseren'. En dat wilde ze wel.
Dus ga ik haar fotograferen.
Maar het gaan niet van die gladde Libelle foto's worden hoor, waarschuwde ik.
Geen probleem.
Toen vertelde ze een tijdje terug dat ze niet zo veel met clowns had. Oh, reageerde ik, dat lijkt me dan een mooie uitdaging. De buurvrouw geschminkt als clown, met behoorlijk uitgelopen verf, dat moet fraaie platen opleveren.
Ter enthousiasmering stuurde ik haar een idee:

Nou ze was helemaal enthousiast. Alleen toen ik vertelde dat dit een albumhoes was van het nummer Creep, had ik wat uit te leggen. Dat is wel gelukt en trouwens dat plaatje is van een clownmeneer, de buurvrouw heeft geen baard en deze versie van Creep heeft niets te maken met het rauwe orgineel van Radiohead.
Luister en vergelijk maar als je wilt, kunnen we een pol doen over welke de mooiste is.

Vandaag was ik er op ingesteld.
Hoe graag ik ook het gras wilde maaien, de regen zou wel roet in het eten gooien.
Op weg naar huis waren de voortekens er ook naar: een druilerige regen, die net niet nat genoeg was om het dak van de BMW dicht te doen - lachen als je dan tussen twee van die dichte kappen-auto's rijdt.
Dus rustig eten gemaakt en naar Masterchef gekeken - we naderen de finale.
Daarna ben ik lekker naar Niek en Peter gaan wandelen. Maar die wandeling was droog (behalve dan de zweetdruppeltjes omdat het zo benauwd is). Ik had dus best het gras kunnen maaien. Maar een uurtje bij Niek en Peter en Fleur is toch veel en veel leuker.
Dat gras komt van het weekend wel.

Het is al weer twee dagen zomer. Aangename temperaturen, lekker zonnetje.
Vanavond eerst even gegeten en even op de bak gehangen om naar Masterchef te kijken. Daarna moest in het avondzonnetje het gras worden gemaaid. Alleen tijdens mijn bankzaken is de zomer weer uit het land getrokken en is er een bui regen gevallen. Nog warm in huis, maar nat gras maaien.....nee dat gaat hem niet worden.
Dan maar weer op de bank

Soms zeg ik wel eens uit een geintje tegen iemand: als jij me nu een miljard geeft, krijg je van mij een half miljard terug, zijn we allebei stinkend rijk. Meestal lachen we daar een beetje om, want het benul van hoeveel een miljard is, gaat mijn voorstellingsvermogen te boven.
Vandaag zag ik het op het journaal uitleg over de staatsschuld van de VS:

[ed - item no longer available]

Dit gaat toch het voorstellingsvermogen te boven. En dat is misschien maar goed, want als iedereen dit zou begrijpen, zou de hele zaak gelijk in elkaar sodemieteren. De vraag is nu, wanneer gaat dat dan gebeuren?

O, ja, de bruggenfoto's staan hier