Archieven van september 2011

Toen ik vanavond thuis kwam en de auto in de garage wilde zetten hoorde ik twee meiskes Hallo Willem roepen. Het waren de buurmeisjestweeling die op hun fietsen om de hoek kwamen zeilen.
Na wat inleidend heen en weer gepraat vroeg tweeling 1 me: Is jou kat dood? Ze lopen overdag vaak langs en zagen dan Eek op de bankleuning liggen. Kennelijk hadden ze hem een tijdje gemist. Ik vertelde dat Eek dood is.
Toen vroegen ze of ik een Mamma heb. Ja, antwoordde ik. En op de vraag waar zij woont moest ik ook weer antwoorden dat mijn Mamma dood is.
De vervolgvraag was naar mijn Pappa, en toen ik hun vertelde dat die ook dood is, vroeg tweeling 2 me of ik nu alleen ben. Ja antwoordde ik.
Maar Tweeling 1 kwam toen met het echte troostende antwoord: Er wonen toch heel veel mensen op de wereld. Dan ben je toch niet alleen.
't Is jammer dat je kind moet zijn om zo'n conclusie te trekken en dat je als groot mens vergeet zo te denken.

Vandaag is - kennelijk - de dag van Pink Ribbon.
Vandaag is een dag dat ik maar geen TV kijk.
Hoe erg borstkanker ook is, en ik denk dat ik dat kan weten, ik blijf er moeite mee hebben dat alleen deze vorm van kanker zo'n extra aandacht krijg. Ik heb tenminste nog niet gehoord van een lintje voor longkanker, botkanker, huidkanker, darmkanker, lympheklierkanker, leukemie, maagkanker, ......................................
Ik begrijp dus eerlijk gezegd niet waarom alleen borstkanker zo in de schijnwerpers gezet moet worden.
En als ik dan op de pink ribbon site kijk, wordt ik eerlijk gezegd een beetje misselijk: een bekende Nederlander luidt de gong, de Est�e Lauder Pink Ribbon Award Gala, pink ribbon kadootjes. Het is voor een goed doel (ga ik van uit), maar het is overtrokken en het doet mensen met een andere vorm van kanker gruwelijk te kort.
Van mij mag heel Pink Ribbon overgaan in het KWF.

Vandaag zou de dag van de Maasvlakte zijn geweest. Het zou er in ieder geval mooi weer voor zijn geweest.
Maar goed, ik heb verteld hoe dat met die foto is afgelopen.
Een geluk bij een ongeluk was dat de vrije dag stond ingepland, en met de weersverwachting heb ik die vrije dag toch maar opgenomen.
En nuttig besteed.
Vanmorgen eerst naar de markt in Sommelsdijk om een lekker gegrilde kip te halen (plus ��n extra voor Niek en Peter). Omdat het ook een beetje heiig was ben ik daarna gauw wat foto's gaan maken. Volgende keer zal ik paar rubber laarzen meenemen want heiig weer en hoog gras is behoorlijk nat. Maar het levert wel mooie platen op:

Vanmiddag ben ik een rondje gaan wandelen, moest medicijnen ophalen, kip bezorgen en boodschappen doen. Dus maar lekker een bak thee gedronken bij Niek, waar ik scherp in de gaten werd gehouden door ene Fleur:

Daarna moest het gras nog worden gemaaid en toen was deze zomerdag weer voorbij. Nog maar even met mijn vuile poten in een bakker water gaan zitten en dan douchen en naar bed. Op naar het weekend.

't Is natuurlijk jammer dat de Maasvlakte foto niet door gaat.
Maar ik heb net even op de rij gezet wat er nog allemaal op stapel staat:
De buurvrouw als clown
Linda met haat tatoeages in combinatie met een trouwambtenaar
De Samoerai
De kids van Diane
Marokko
Straatfotografie

Er is nog zat te doen

De kogel is door de kerk.
De opdracht voor het Havenbedrijf is voorlopig van de baan. Ze konden niet op tijd voor een boot zorgen. Een beetje sneu, maar het is niet anders. Het had deze week moeten gebeuren, anders zou er veel te weinig tijd zijn om voor mijn vakantie nog een fatsoenlijke foto op te leveren.
De opdracht is dus van de baan.
Misschien dat we volgend jaar alsnog een opdracht krijgen, maar ja, met misschien wordt je niet beroemd.
Dus maar gewoon in mijn huidige baan blijven investeren, en over deze enorme teleurstelling zien te groeien.

Vandaag was het, net als gisteren weer prachtig weer. Ik had dus plannen zat, foto's maken bij een paar strekdammetjes in het Haringvliet was er ��n van.
Alleen toen ik vanmorgen opstond deed ik dat in gezelschap van een loeizware hoofdpijn. Dus in plaats van lekker van de zomer genieten heb ik met de gordijnen dicht in huis gezeten.
Nu hoop ik maar dat ik niet de zomer heb gemist.

Ik ben lekker bezig geweest vandaag:

Vanmorgen al bij tijds uit de veren om het huis een beetje stofvrij te maken.

Vervolgens de weekend boodschappen gedaan en aan het einde van de ochtend naar Capelle vertrokken. Samen met Angelique hebben we gewerkt aan de eerste opdracht voor straatfotografie.

De regels:
Geen telelens, dus niet vanaf grote afstand.
Liefst met een groothoek.
Niet bijsnijden of palen wegshoppen.
En het thema reflectie in de foto laten terugkeren.
Dus gebruik makend van prachtig weer zijn we Rotterdam maar ingegaan en hebben al knippend door het Centrum gewandeld. Op een zeker moment wordt je gehaaid in het maken van foto's, al blijf ik het knap confronterend vinden om vreemde mensen van zo dichtbij te fotograferen. Maar ja, daar doe je dan ook een cursus voor.

We hebben samen even in Capelle zitten uitpuffen en wat gegeten en toen zijn we beiden richting een verjaardagsfeestje vertrokken. Ik was redelijk uitgepierd en ben ook weer op tijd naar huis gegaan.
Morgen ga ik een gat in de dag slapen.

Eerst was er MSN, veel getyp, weinig lol.
Toen was er Hyves, vond ik onzinnig, geen discussie of gesprekken te volgen.
Tussendoor werd er getwitterd: ik heb al niks met sms'jes, laat staan met een diarree van smsjes in de vorm van tweets.

Facebook was toch wel wat leuker. Iets overzichtelijker en ik kan er beter mijn foto's kwijt.
En nu is er dus Google +.
Beter voor fotografen, luidt de aanbeveling. Wel dan moet ik er naar kijken.
En dat ga ik dus maar ff doen.

In Rotterdam doen ze dat door een grote foto van hooligans in de stad op te hangen. Los van de veilige groep slopende idioten zullen die hooligans zich toch knap lullig voelen als ze in de koopgoot tegen hun eigen koppen botsen.
In de Tweede Kamer doen ze dat door keurig te zeggen: dat kan toch niet, en dan gaan ze over tot de orde van de dag.

Je kunt Wilders niet wegsturen, hij is door vele mensen gekozen om hun te vertegenwoordigen.
Je kunt Wilders niet het spreekrecht ontnemen, de Tweede Kamer is nog meer dan de rest van Nederland een plek voor vrijheid van meningsuiting.
Je kunt Wilder niet doodzwijgen, daarvoor is hij veel te slim.
Dus moet je je eigen straatvechters in stelling brengen. Er moeten in de grote partijen toch wel (jonge) mensen zijn, die de taal van de straat spreken en Wilders met gelijke munt kunnen afblaffen. Laat Cohen en Pechtolt nu maar de beleefde heren blijven, maar laat ze een paar mensen naar voren halen die onbevangen tegen Wilders ten strijde kunnen trekken. Dan houdt hij zijn mond wel, want hij vindt het niet leuk (zachtjes gezegd) als mensen hem behandelen zoals hij mensen behandelt. En als hij stil is komen we er hopelijk snel achter dat hij toch maar een mannetje is dat herrie maakt en niet met oplossingen komt.

De vorige fotografiecursus - afdrukken op barietpapier - heb ik niet uitgezeten. Het was mij allemaal te technisch, het ging te weinig over foto's, of, zoals echte fotografen dat noemen, beelden. Ik put geen inspiratie uit mensen die serienummers van ontwikkelapparaten uit hun hoofd kennen. Ik heb geen problemen met mensen die serienummers van ontwikkelapparaten uit hun hoofd kennen, ik heb zelf ook mijn nerd kantjes, maar bij het fotograferen vormt dat geen inspiratie voor me.
Vandaag ben ik gestart met een cursus waar het weer over de foto, sorry, heet beeld gaat. Vandaag ben ik begonnen met een cursus straatfotografie. Techniek speelt hierin een ondergeschikte rol, het beeld, daar gaat het nu om. De start was veelbelovend, ik hoop en verwacht prettige inhoudelijke discussies.
Frappant is dat op de achtergrond er weer uitgebreid wordt doorgesproken over het kleuterklasje, dat elkaar vandaag lekker aan het uitschelden was, terwijl de miljardenbezuinigingen ons om de oren vlogen. Gek hoor, dat we het vertrouwen in de politiek verliezen.

De fotosessie voor het Havenbedrijf gaat morgen weer niet door. Ik weet niet wat voor motor er in een RIB zit, maar kennelijk een heel bijzondere, want hij is nog steeds niet gemaakt.
Dus hebben we weer een nieuwe afspraak moeten maken, maar als het volgende week weer niet lukt, dan zou het wel eens einde wedstrijd kunnen zijn. Ik heb een vakantie gepland en daarna ligt de boel voor je het weet dichtgevroren.
Een geluk bij dit ongeluk is dat ik nu morgen een dag heb met een lege agenda en ik even een flinke douw kan geven aan een stapel werk waar ik nauwelijks aan toe kom. Ik heb iedereen maar in de waan gelaten dat ik vrij ben, kan ik thuis lekker ongestoord werken.
En dan maar hopen dat het volgende week mooi weer is. Desnoods gaan ze maar roeien in die boot.

Vanmorgen op weg naar het werk had ik de radio aan.
Onvermijdelijk maak je dan een reclameblok mee:
"Ik hou van mijn hond" klonk het, "Ik hou van mijn kat"
"En ik hou van mijn konijn, behalve als hij ziek is" Om maar aan te geven dat je dan naar petplan moet gaan om het beest te verzekeren tegen ziekte kosten. Alleen om nu als het beest ziek is er niet meer van te houden?????

En de Politievakbondsmeneer die vond dat we maar thuiswedstrijden van Feyenoord moeten uitstellen totdat een stel idiote relschoppers op zaterdag thuis blijft zitten. Alsof die relschoppers voor het voetballen komen. En dat omdat politieagenten dusdanig voorbereid zijn op rellen dat ze met getrokken wapens proberen het tij te keren. Alternatieve oplossing: de burgemeester moet maar zorgen dat het conflict tussen Feyenoord en haar supporters wordt opgelost. En dat brein moet er voor zorgen dat de arbeidsomstandigheden voor politiemannen is gewaarborgd???

Morgen maar een CDtje aan.

Het was dus weer prachtig weer. En als je dit dan ziet, dan voel je je toch maar een klein mens. Geniet maar van de plaatjes, zoals ik in het echie heb genoten.

Maar ik moet ook nog op vakantie.

Dit weekend is het laatste weekend van de Nacht van de verlichte boerderijen. Dit is een evenement waarbij een twintigtal boerderijen verlicht worden en bezocht kunnen worden. Dit jaar waren ook de molens op Flakkee verlicht en werden nog tal van andere rand evenementen georganiseerd.
Maar goed, fotografeergek als ik ben, moesten er foto's worden gemaakt. Vanavond had ik gezelschap van mijn broertje Ad en zijn Jannie en ook collega Norbert was van de partij. Dat was wel heftig bezoek, want beiden zijn Nikonisten. Maar goed, ze hebben beloofd de camera's buiten het autoraam te houden en dus konden ze meerijden.
Leuke serie gemaakt, alleen de NACHT van de verlichte boerderijen is een beetje een boerenbegrip, van 8 tot 10 uur, want dan moeten ze naar bed. Het was dus eigenlijk De Vooravond van de verlichte boerderijen.
Wel een mooi initiatief, misschien morgenavond nog een tweede ronde.

Ik heb volop plannen voor het weekend en ook nog een paar voor volgende week.
Daarnaast heb ik plannen voor de volgende maand en een paar voor november.
Alleen weet ik mijn plannen voor me zelf te houden, tenzij ze echt niet zo spannend zijn. Mijn plannen staan niet als geheime plannen te grabbel op het internet.
Sommige mensen doen dat anders, die hebben een plan dat volgende week dinsdag moet worden gepresenteerd, waarvan ze nu hebben gezegd dat morgen de mensen die het aangaat al vast de plannen kunnen inkijken. En dat plan stond vandaag al op internet, voor iedereen te lezen.
Lang leve de overheid, die denkt dat internet veilig is......

Het zijn stille tijden. De afgelopen zomer was niet echt een festival voor de zeilers.
Maar vandaag was het mooi weer. Er werd gezeild. Maar die zeilers moeten ook weer naar huis. Daartoe verzamelen ze zich voor de brug, die op een vaste tijd open gaat.
Meneer de brugwachter zit zich te verkneuteren, vandaag mag de brug weer open!
Eindelijk gaat het belletje, dat aangeeft dat het tijd is. Hij duwt op wat knoppen, sleurt aan wat hendels en de brug gaat open. Nog steeds maar even voor die paar boten. Misschien net een kilometertje file die binnen tien minuten is opgelost.
Hij draait weer aan wat knoppen en trekt aan een hendel. De brug zakt weer netjes op zijn plaats. Met een laatste drukknop gaan de slagbomen omhoog.
Verrek. Ze doen het niet. Nog maar eens proberen. Nee hoor niks. Maar even een monteur bellen.
(Dat vind ik altijd al knap, hoe komt die monteur met alle files bij de brug?)
De monteur schopt eens tegen de slagboom.
Helpt niet.
Even de stroom er af en weer er op.
Niks.
Flink duwen om een beginnetje te maken.
Niks.
En ondertussen staat er twee�ntwintig kilometer file. De gemiddelde wachttijd bedraagt twee�nhalf uur.

Ik heb een idee. Rust al die slagbomen uit met een ingebouwde cirkelzaag. Als ze dan niet omhoog willen, zaag je ze gewoon af.

Ik zat vanavond naar DWDD te kijken. Er was een item over ALS, een dodelijke zeldzame ziekte, slechts 1500 mensen in Nederland hebben deze ziekte. Zoals het er nu voor staat, gaan ze alle 1500 dood aan die ziekte. Hoe zeldzaam ook, in mijn vrienden kennissenkring ken ik drie personen die in de afgelopen 4 jaar aan ALS zijn overleden. Het echter niet genoeg pati�nten om een serieus onderzoek naar behandeling te starten.

Ik ben blij ben mijn foto's van de Kelten uit Oude Tonge. En uit de reacties valt te lezen dat ook de Kelten er tevreden over zijn.
Toen ik zaterdag tussen het fotograferen door een praatje met de mannen maakte vertelde de een, dat hij zijn kilt bijna altijd droeg, alleen 's-winters kan het te koud zijn. Eigenlijk was ik best wel een beetje jaloers op hem, want ik jaren geleden al eens de gedachte over een kilt laten gaan, maar ik ben er eigenlijk te bescheten voor om zo'n ding te dragen. Deze kerel heeft daar dus schijt aan en doet het gewoon omdat, zegt hij, het super comfortabel is.
Toen ik vandaag aan deze en gene de foto's liet zien, kwam er op dat verhaal toch wel een reactie als, je kunt je ook laten ombouwen tot vrouw als je een rokje wilt dragen, of je moet wel van het potje zijn om er zo bij te lopen. Dit toont dan maar weer eens de bekrompen geest: als het niet is zoals wij het doen, is het niet goed. We staan bij het minste of geringste klaar met ons vingertje in de lucht. We zijn en blijven gewoon een volkje van wat de boer niet kent dat vreet hij niet.
Ondertussen ga ik wellicht toch eens op zoek naar een kiltenleverancier met mijn maat.

Althans niet voor mij.
Ik had gereageerd op een vraag van de organisatie, waarin amateur fotografen werd verzocht foto's van het evenement te maken. Dat ging al een beetje raar, de eerste opmerking op mijn aanmelding was dat er geen vergoeding werd betaald. Had ik bij een oproep aan amateurfotografen ook niet verwacht. Vervolgens kreeg ik een lijst van drie orkesten waar ik foto's van zou moeten maken. Zelf maar uitzoeken hoe laat en waar die orkesten speelden. Op een vraag naar goe de foto's aangeleverd moesten worden kreeg ik een opmerking: op webformaat en liefst aan het einde van de middag, konden ze nog op de site.
En de foto's moesten rechtenvrij worden verstrekt, een naamsvermelding zou mogelijk kunnen zijn.
Nu is het echt niet zo dat ik met een Havenbedrijf opdracht op zak naast mijn schoenen loop, maar dit is allemaal we erg amateuristisch. Geen voor- of na praatje, gewoon je gang gaan en rechtenvrij foto's leveren.
Ik heb er maar van af gezien.
Ik heb lekker mijn Keltenfoto's afgemaakt.
Ik heb lekker een uurtje door de polder gewandeld.
Ik ga zo lekker vroeg naar bed.

Vorige week schreef ik er al over. De door mij gesignaleerde Schotten, die na een dorps speurtocht rechtgeaarde Nederlandse jongens bleken.
De afgelopen week hebben we een aantal maal via facebook contact gehad en voor vandaag hadden we afgesproken dat ik wat foto's van hen mocht maken.
Dus heb ik een beetje een mooie plek opgezocht en aan het eind van de middag kwamen er twee stoer geklede mannen de straat in lopen. Ze zullen het best warm hebben gehad in hun berenvellenmantels, maar ze hadden het er graag voor over.
Morgen de serie bewerken, dus mijn weekend is weer goed.

Vandaag ben ik wat aan het ruimen geweest in huis. Morgen en zondag staan er fotografische activiteiten op het programma, dus ik kan maar vast het nodige gedaan hebben.
Al geruime tijd hik ik aan tegen een kast vol glaswerk. Ik gebruik heel veel van die glazen nooit, dus ze staan alleen maar stof te verzamelen en plaats in te nemen die nuttiger kan worden gebruikt. Dus een krat er bij, en het merendeel van dat glaswerk naar de container. Toen ik toch bezig was heb ik boven in een kast ruimte gemaakt voor het Delfs Blauw wat in ruime overmaat in de woonkamer stond. Het ziet er weer een stuk rustiger uit, maar na zo'n opruimactie heb ik het nog steeds te kwaad.
Antwoord op de vraag: nee, het gaat nooit over.

Ik weet niet of het zal helpen, maar van het weekend zal ik mijn autoruiten gaan stikkeren. Op die stikker zal een soort tekst komen als "OK, wij zijn dicht".
Hoezo?
Wel, van de week kwam ik van boodschappen doen terug en het was best warm. Dus had ik het raam van de auto open. Bij thuiskomst snel de boodschappen uit de auto gehaald en vervolgens dat raam vergeten. Heeft dus een hele nacht die auto met een open raam naast het huis gestaan. En geregend dat het heeft die nacht.
Nee, mijn auto is niet vol water gelopen, maar als ik op de geur in die auto af ga, heeft er een kat in die auto geschuild, en voor vertrek de vloermat als kattenbak gebruikt.
Je zou bijna een hekel aan katten krijgen.

Er komt een cruiseschip de haven in, en die jongens laten feestelijk weten dat ze er zijn: ze toeteren, ze blazen de scheepshoorn: ik ben groot en jij is klein.
En dan: Nederland op zijn smalst. Er zijn een paar mensen die worden hier wakker van. Da's vervelend, ik weet het. Maar die lui klimmen gelijk in de telefoon om te klagen. En dus volgt er een toeterverbod, want regel is dat er getoeterd wordt bij gevaar of feest. Kennelijk was er geen bezwaar en is het binnen- of uitvaren van cruiseschepen geen feest.
Dus op straffe van een hoge boete (hufterigheid?) maar er niet meer getoeterd worden.
Zo mag ook de traumahelikopter niet 's nachts vliegen, mag er geen vuurwerk worden afgestoken, is juichen bij een voetbalwedstrijd verboden en moet de damschreeuwer levenslang de gevangenis in.

Gelukkig schrok er toch nog iemand wakker en nu mag er toch weer met mate worden getoeterd.....

Vanmorgen hoorde ik het op het neiuws: de politie gaat meer aan hufterbestrijding doen. Uitleg was dat er hogere boetes worden uitgeschreven voor snelheidsovertredingen die buiten proporties zijn. Als voorbeeld werd gegeven dat 10 km te hard rijden binnen de bebouwde kom zo'n 40 euro duurder wordt. Op dat moment krijg ik dan weer pukkels. 10 km te hard rijden binnen de bebouwde kom is soms veiliger (op de Vaanweg in Rotterdam) en soms meer dan hufterig (in een woonerf of bij een school). Als je iets aan hufterbestrijding wilt doen, zal je verder moeten nuanceren dat de grens van de bebouwde kom. Het is dus gewoon een kwestie van meer geld innen met als smoes dat het hufter bestrijding is. Hufterbestrijding is een parkeerboete van 150 euro voor iemand die op een voetpad zijn auto parkeert en 30 euro voor iemand die buiten het parkeervak in een grote open ruimte zijn auto neerzet.
De echte hufterbestrijding lijkt nodig in de vorm van het aanpakken van die moraalridders die alleen maar meer geld willen innen.

Ik zou weer bevend van de angst naar de weersverwachtingen aan het kijken zijn. Immers nu de sessie van de Maasvlaktefoto's de vorige keer niet was doorgegaan, hadden we een nieuwe afspraak gemaakt voor komende woensdag. En zou dus het ritueel van het staren naar lange termijnsverwachtingen weer van start moeten gaan.

Kennelijk hebben ze bij het Havenbedrijf meer dan uitstekende contacten met Ed Aldus, want vorige week werd ik al op de hoogte gesteld dat onderhoud aan de boot langer duurt dan verwacht en hebben we voor de zekerheid de sessie nog maar eens veertien dagen opgeschoven. Ik kijk dus nu toch met een heel andere blik naar de weerkaartjes die voor woensdag veel regen en storm voorspellen, voorkennis die ze kennelijk bij het Havenbedrijf al hadden.

Ik blijf dus maar hopen op een geweldige nazomer. En snel aub.

Ik zit nu al een half uurtje met mijn vingers boven het toetsenbord.
Er komt niets zinnigs in me op, en om kramp in mijn armen te voorkomen maar een muziekfilmpje.

Ach, er zijn slechtere dingen om naar te luisteren (vind ik)

Vandaag zag ik hem weer op een poster langs de weg: Kanker is topsport.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier nu mee moet. Deze stichting wil organiseren dat mensen die tegen kanker behandeld worden goed sportfaciliteiten hebben om hun lichaam in een zo goed mogelijke conditie te krijgen om de behandeling te doorstaan. Er zit iets dubbels in, een goede conditie is altijd goed, en ik ben er van overtuigd dat een goede conditie tijdens behandeling tegen kanker een goed hulpmiddel is. Aan de andere kant zit het ook een beetje in de sfeer van de strijd tegen kanker winnen. Daar zit dus mijn dubbel gevoel, je diskwalificeert met zo'n uitspraak de mensen die de strijd niet winnen. Kanker overwin je niet, je hebt mazzel als de behandeling aanslaat, je hebt vette pech als dat niet gebeurd. Dat heeft niets met strijd te maken, maar met aanslaande geneesmiddelen. De strijd, goede moed of wilskracht is hoogstens een goed hulpmiddel om die ellendige behandelingen te doorstaan.
Ik hoor (jammer genoeg) te veel van die strijdvaardige verhalen, van mensen die kanker hebben overleefd, ik hoor niet de verhalen over de vele (veel te vele) mensen die kanker niet hebben overleefd.

Uit het nieuws:
James Murdoch weigert een bonus van 4,7 miljoen euro van het bedrijf van zijn vader, waar hij een topfunctie bekleedt, wegens het mediaschandaal rondom de schandaalkrant News of the World.
Dat heeft hij vrijdag gezegd.
Murdoch kreeg dit jaar in totaal 12,6 miljoen euro, waaronder 2,1 miljoen euro salaris, aandelen ter waarde van 5,8 miljoen euro en de bonus.

En nu maar hopen dat hij rond komt....

Facebook en een klein dorp, leverden snel een resultaat op voor mijn zoektocht.
Huh?

Een paar weken geleden zag ik op een ietwat regenachtige zondagmorgen twee mannen voorbijkomen. Niet zo bijzonder, ware het niet dat ze er beiden knap stoer uitzagen en een kilt aanhadden. Ik was eigenlijk te verbouwereerd om naar buiten te rennen en een foto van ze te maken. Balen dus.
Vorige week was ik hier in het dorp in een winkeltje van een ex buurvrouw. Er werd even bijgepraat en hoe het kwam weet ik niet, maar op een zeker moment vertelde ik van die twee schotten.
Dat zijn geen schotten hoor, die gasten komen gewoon uit Oude Tonge, was de reactie. Het bleek dat zij wist wie het waren en ze zou wel even vragen of die mannen door mij gefotografeerd wilde worden. Gisteren kreeg ik op facebook twee vriendschapsverzoeken, van de oudetongense schotten. Zij willen graag gefotografeerd worden en we gaan dit snel regelen.
Zo zie je maar, facebook en de dorpstamatm werken supersnel. Misschien een tip om de snelwegachterruitenschutter te vinden?