Archieven van december 2011

Tijd vliegt, het jaar is al weer voorbij. En voor je het weet schrijf ik dit weer op 31 december 2012.
Maar nu houd ik het nog even bij 2011.
Zo'n oudejaarsdag gaat altijd redelijk aan mij voorbij, ik heb het er niet zo mee.
Lichtpuntje is altijd weer de appelflappen van Ineke's vader, ze smaken weer heerlijk.

Ik ben ook niet zo van de goede voornemens, zeg altijd dat ik me voor neem niets voor te nemen. Uitzondering: ik blijf fotograferen en ik blijf op dit blog schrijven.

Ik wens jullie een geweldig goed en gezond 2012 toe.

Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, maar dat geld ook als dat plaatje een lied is: in dit geval zingt De Dijk Kan ik iets voor je doen:

Deze is voor Esther, die haar moeder heeft verloren.
Deze is ook voor Mike, die zijn kleinzoon heeft verloren.

Ik neem maar een rustig aanloopje naar het komend weekend. De jaarwisseling was vroeger al niet mijn favoriete gebeurtenis, nu is dat het al helemaal niet.
Gelukkig heb ik nog wat dingen te doen die mijn aandacht vragen, waaronder het kraken van mijn Apple TV kastje. Verder ga ik morgen vast boodschappen doen, zodat ik zaterdag de tweede vreetinkoopgolf ontloop en hou me verder maar lekker gedeisd.

Heb je trouwens gezien dat ik hard op weg naar de 2500 berichten ga?

Ik zat op een pakje te wachten. En het mooie van internet is, dat je zo'n pakje kunt volgen. Eergisteren nog in Sjanghai, gisteren in Arnhem en vanmorgen in Rotterdam. Klaar om afgeleverd te worden.
Rond 11 uur vanmorgen keek ik nog even naar de status en zag dat vijf minuten eerder een poging was ondernomen om het pakje af te leveren, maar de ontvanger (ik dus) was niet thuis.
Voor de zekerheid heb ik nog even op de gang gekeken of er een briefje lag, maar dat kon al niet, ik was met wat foto's bezig geweest en had het afgelopen half uur praktisch voor het keukenraam gezeten.
Dus maar even in de telefoon geklommen. De dame zocht het voor me op en kwam tot de conclusie dat het pakje niet kon worden afgeleverd. Ik vertelde haar dat ik thuis was en geen briefje had gevonden, dat de bel het ook deed.
Zij belde de chauffeur wel op om te vragen hoe of wat.
De chauffeur meldde dat hij echt een poging had ondernomen, maar hij zou het in de middag nog een keer proberen.
Rond een uur of drie stond de TNT voor de deur - met een grote bestelwagen. DIe had ik toch niet over het hoofd kunnen zien.
De chauffeur gaf eerlijk toe dat hij in een verkeerde straat een poging had ondernomen, dat was hem nog nooit eerder gebeurt.
Tsja, Kolfweg lijkt ook heel erg veel op Wilhelminastraat.
TNT stamt af van de PTT, ik weet het zeker.

Vanmorgen ben ik in de telefoon geklommen om een reparateur te vinden voor mijn elektrisch disfunctionerende huis. Je hoopt dan dat er snel iemand kan komen, maar ik was al blij dat de telefoon werd opgenomen.
De eerste die ik belde kon wel komen, 9 januari of zo was de eerste gelegenheid. Eigenlijk was ik daar al een beetje blij mee, maar ik had nog een tweede installateur. Die belde ik en vertelde hem mijn probleem. Hij zei dat hij rond 12 uur even langs zou komen. Vandaag? vroeg ik voor de zekerheid. Ja, zo meteen, antwoordde hij.
Om kwart over twaalf ging hij weg, ging thuis eten. Ondertussen had hij een noodreparatie uitgevoerd om het probleem veroorzaakt door een versleten schakelaar in mijn groepenkast op te lossen. Hij gaat nu even op vakantie, maar komt daarna de boel echt repareren. Als alles het nu doet, zal het over twee weken ook nog wel werken hoor, stelde hij me gerust.
Alles doet het prima, en ik ben van die onhandige verlengsnoeren af, zodat de kans dat ik met een gebroken been de jaarwisseling moet meemaken sterk is afgenomen.
Leve de lokale zelfstandig ondernemers.

Vandaag geen meubelboulevard.
Vandaag geen kerstboomverbranding.
Vandaag geen kalkoen.
Gewoon rustig aan gedaan met een bord zuurkool (en lekker) als diner.

Morgen maar bellen met een installatiemeneer in de hoop dat ie snel kan komen en de stroomvoorziening weer snel op orde is.
Aan het eneco zal het niet liggen:

Vannacht werd ik wakker. Hoe laat dat was kon ik niet zien, de wekker was uit.
De wekker was uit? Weer een stroomstoring?
Maar buiten brandde licht.
Ik ben naar beneden gegaan, heb dit wel eens meer meegemaakt. Ik heb ergens een kromme volt en dan slaat de hoofdzekering uit (of hoe dat elektrisch dan ook mag heten). Ik zet die schakelaar dan om en dan doet de boel het weer. Maar nu dus niet. Die schakelaar kan wel om, maar de boel doet het niet.
Ik ben mijn bed maar weer ingedoken, zie het straks wel als het licht is dacht ik.
Een uurtje of wat later heb ik nog wat pogingen ondernomen, maar een stukje huis bleef zonder stroom. En in dat stukje zit dus:
De verwarming,
De koelkast,
Mijn internet.
Lekker met de kerstdagen.
Gelukkig is het een stukje, dus met een verlengsnoer in de garage kon ik de verwarmingsketel weer van stroom voorzien, een verlengsnoer in de keuken deed de koelkast weer brommen en met een verlengsnoer in de kamer heb ik weer internet. Nu nog iemand die verstand van stroom heeft, of op zoek naar een installateur die tussen kerst en nieuwjaar werkt.

Heb ik het lekker rustig aan gedaan.
Morgen ga ik bij broer Ad eten, hopelijk bakt hij weer van die overheerlijke flensjes. Overmorgen ben ik lekker thuis.
Dus was het gister overzichtelijk boodschappen doen en kon ik me vandaag beperken tot een wasje en een afwasje. Vanmiddag ben ik even naar Crooswijk geweest en heb onderweg de film in de Leica volgemaakt. Dus in plaats van achter de computer heb ik gewoon in de keuken een film ontwikkeld. Die hangt nu te drogen en morgen zal ik eerst maar eens scannen voor de eerste beoordeling, of eigenlijk de tweede, de eerste is ouderwets de negatieven tegen het licht houden. Ziet er goed uit.
Vanavond heb ik me tegoed gedaan aan het kijken van Millenium op Blue Ray. Heb ik van Angelique gekregen, die dacht dat het DVD's waren. De serie wordt vanaf mogen op TV uitgezonden en is de moeite waard; en dat zegt wat als het van iemand komt die nooit naar dit type series kijkt.

Je kon een kanon afschieten vandaag.
Vanmorgen stonden er er geen files, in een half uurtje reed ik naar Rotterdam.
On de parkeergarage had ik de plekken voor het uitzoeken, geen trappen lopen dus.
Tussen de middag in het restaurant geen rijen voor de kassa.
Ik had een kanon leeg kunnen schieten.
Ik ben vanmiddag wat vroeger weggegaan en heb lekker rond een uur of half vier mijn kerstboodschappen gedaan (nassi, pasta en zuurkool staan op het menu de komende dagen). Ook hier stond ik in no time weer buiten, geen rijen voor de kassa.

Ik denk dat ik morgen voor de lol even naar het gekkenhuis ga kijken.

Ik heb het niet graag over voetballen.
Ik vind het niet meer leuk, het gaat niet meer over sport, maar over geld.
Of Cruyff.
Maar gisteren was toch wel een dieptepunt. Een dronken idioot, die het veld op loopt en een keeper aan valt.
Ik dacht dat die moderne stadions van die burchten waren. Dus niet.
Ik hoorde dat die idioot een stadionverbod had, dus had er niet mogen zijn. Wordt het niet eens tijd om voor dat volk een meldingsplicht in te voeren.

Vandaag dan het vervolg.
Er komt een 'expert' aan het woord, een strafpleiter die zegt dat de keeper, ondanks het vol intrappen op die idioot uit zelf verweer handelde en dus onschuldig is en dus geen rode kaart had mogen krijgen. Die man heeft er dus geen benul van dat er een verschil is tussen reglementen voor bijvoorbeeld voetbal en de wet. Straks gaat hij nog bepleiten dat een rode kaart voor het trekken aan het shirtje van een doorgesproken speler onrechtmatig is. Voor je het weet worden deze beslissingen van de scheidsrechter in kort geding aan de orde gesteld. Als dit je expert is, ga dan gewoon een weerpraatje houden.

Mijn conclusie: Voetbal, in al zijn facetten een rare sport.

Vandaag ontving ik een SOS van Angelique, haar Fotobewerkingsprogramma had het begeven, of ik een tip had.
Wel, die tip had ik, maar gaf niet het gewenste resultaat.
Paniek en ergernis, want Angelique wil ook haar eigen fotoboeken maken en dat proces stokte nogal rigoureus nu.
Omdat ik vanavond toch in Rotterdam was, heb ik aangeboden even langs te rijden om te kijken of ik iets kon doen aan de problemen.
Dus heb ik me vanavond achter een Windows masjien gezet, interessant ik wat mappen gekeken, wat mappen in de prullenbak laten verdwijnen en ook, om echt indruk te maken, in het register van windows wat rondgestruind.
Daarna hebben we de computer opnieuw opgestart, overigens moest daarvoor even gewacht worden totdat er een kersttekenfilm was opgenomen (!) en vervolgens met het zweet in de handen een bewerking uitgevoerd.
Ik ben gegroeid tot expert, alles deed het weer.
Nu maar hopen dat
1. het spul morgen nog steeds werkt,
2. Angelique niet aan mij gaat vragen wat er nu mis was, want ik heb geen idee.

Nog een nachtje slapen en dan hebben we de kortste dag. Daarna gaat het allemaal - voor een half jaar - de goede kant op en worden de nachten korter en de dagen langer.
Dan kan ik weer in de tuin zitten of 's morgens zien waar de hondendrollen liggen.
Dan kan ik weer naar mijn werk rijden met een zonnebril op.
Dan voel ik me weer minder een mol.
Maar eerst nog een nachtje slapen.

Wat leven we toch in een raar land.
Een land waar priesters op grote schaal misbruik hebben gemaakt van kinderen.
Een land waarin priesters werden aangesteld, terwijl de aanstellers wisten van hun verwerpelijk gedrag.
Een land waarin de verantwoordelijken mensen binnen de kerk zeggen van niets te weten.
En als dan uit een onderzoek blijkt dat die rooms katholieke kliek zo fout was als maar kon zijn, komen ze met een excuusbriefje:
Sorry hoor, dat wij uw kinderen misbruikt hebben. Hebben we het nu goedgemaakt?

Ik ben benieuwd wat voor staart deze muis gaat krijgen, maar heb er een hard gevoel in.

Vandaag zou ik de buurvrouw fotograferen. Ze heeft me eens verteld dat niet niet zo gek is op clowns, dus heb ik voorgesteld dat ze zich als clown zou schminken voor een fotoshoot. Sportief heeft ze daarmee ingestemd en hadden we voor vandaag een sessie gepland. Angelique zou komen helpen - wilde ook de Marokko fotoboeken zien en we hadden nog een boekje te maken. Vanmorgen heb ik Angelique in Rotterdam opgehaald, hebben we onderweg nog wat foto's gemaakt en vol goede moed arriveerden we in Oude Tonge. Daar werden we opgewacht door buurman Piet, die mij een briefje met het telefoonnummer van de buurvrouw in handen duwde.
Ik kreeg al een havenbedrijf gevoel.
Toen ik haar sprak werd dat havenbedrijfgevoel bevestigd. Niet dat zij een kapotte boot had, maar er was wel een noodgeval dat er voor zorgde dat zij vandaag verstek moest laten gaan.
Wij hebben de middag toch nuttig doorgebracht, met een Hipstamatic boekje met Marokko foto's als resultaat. Vervolgens heb ik Angelique kennis laten maken met de smaak van sint-jakobsschelpen en weer thuisgebracht, maar mee het weekend weer ten einde was.

Nu alleen nog even een onkostennota voor de buurvrouw opstellen.

Ik moest vanmorgen al bij tijds bij de kapper zijn. Daarna ben ik even naar Middelharnis gereden om de Opel van een nieuwe gloeilamp te voorzien en te kijken of ik bij Ineke een afspraak kon maken om eens rustig bij te praten en de Marokko foto's te bekijken. Ineke was er niet, die werkt tot negen uur in de winkel en begint dus 's morgens wat later. Maar dat komt morgen wel.
Ik ben naar huis gegaan en heb de sopdoek ter hand genomen. Dit resulteert altijd weer in een gevulde vuilnisbak, wat bewaart een mens toch een berg rotzooi. Ik heb me voorgenomen om spullen die ik het afgelopen jaar niet heb gebruikt tot nutteloos te benoemen en weg te mikken. Toedeledokie.
Ook in de woonkamer ben ik vanmiddag bezig geweest verder te ordenen, een paar mooie plankjes aan de muur voor de familie foto's, een nieuwe lamp en ook daar moest het een en ander er aan geloven.
En dat slaat weer de onrust toe, het blijft zelfs nu nog steeds alsof ik stukjes van Yvonne weggooi. Ik weet dat dat niet zo is, ze zit in mijn hart opgesloten en dat gaat nooit weg, maar toch. Ik moet dat ruimen maar goed blijven doseren.

Op de achtergrond speelt Coldplay Politik:

Soms hoef ik niets te schrijven,
soms hoef ik alleen maar naar iets moois te luisteren.

[ed - clip not available]

Ik krijg op diverse plekken nog al eens een vraag hoe iets werkt. Mijn standaard antwoord is dan vaak RTFM. RTFM? vraagt men dan. Ja, RTFM, Read The Fu.... Manual.
Maar ja, zoveel lol als ik daar in heb, ga ik zelf ook wel eens voor de bijl; en dat is in dit geval leuk en een beetje duur.

Ik heb een tijdje geleden een Leica camera gekocht. Voor op die camera zit een hendeltje dat ik van mijn eigen oude camera's herkende als de zelfontspanner, een soort van vertraagde afdruk om bv zelfportretten te maken. Toen ik met die Leica aan het spelen was, merkte ik dat die zelfontspanner het niet deed. Balen, maar ik had garantie. Dus ik ben vorige week even teruggegaan naar die winkel om te vertellen dat ze die zelfontspanner moesten nakijken.
Dat is goed meneer, alleen, eh, dat is geen zelfontspanner, dat is een schakelaar om in de zoeker het kader voor groothoek, normaal of tele aan te geven. Of wel RTFM meneer.
Met wat schaamrood op de wangen nam ik de camera weer terug. Maar we raakten toch in gesprek: hoe of ie beviel en zo. Ik vertelde dat ik er erg blij met was, alleen het ontbreken van een lichtmeter was toch wel een beetje lastig en onhandig. Tsja, zei de meneer, ik heb nog een zo goed als nieuwe M6, daar zit een lichtmeter in, en hij ziet er beeldschoon uit. Aleen heeft ook deze M6 geen zelfontspanner (hi).
Ik kon de oude Leica inruilen tegen het geld wat ik er voor had betaald en heb er wat geld bij gelegd om die prachtige M6 te kopen.

Volgende keer hou ik me aan het RTFM, hou ik geld mee in de zak.

Alpen a/d Rijn, Noorwegen, Luik en ga zo maar door. Plekken waar een malloot zijn wapens leeg schiet op onschuldige omstanders. Hoe gek moet je zijn.
Dus laait de discussie op: hoe kan het dat zo iemand (de Luikse schutter had een veroordeling wegens verboden wapenbezit) zo veel wapens heeft. Grond van zo'n discussie is dat men denkt dit soort aanslagen te kunnen voorkomen.
Ik denk, dat zo lang er mensen op deze wereld rondlopen er zich tussen die mensen idioten bevinden, die zonder enige vorm van geweten een paar soortgenoten vermoorden of laten vermoorden. Of het nu een dictator is, een president van Syrie of een idioot met een wapenvergunning. Je houdt het ook niet tegen. Je kunt niet iedereen op een plek met meer dan twee mensen gaan fouilleren of door poortjes laten lopen, al denken ze in Amerika dat dit de oplossing is.
Zolang er mensen zijn zullen dit soort van drama's zich blijven voordoen.
Een koude constatering voor iemand op afstand. In de directe omgeving van de slachtoffers een nachtmerrie.

Soms begrijp ik dingen niet helemaal meer.
Een knaap stapt inde auto.
De knaap heeft genoeg biertjes opgeslobberd op om een alcoholpercentage in zijn bloed te hebben dat vijf keer zo hoog is, als is toegestaan.
Zijn 5(!) vrienden stappen bij hem in de auto - allemaal netjes hun gordel om natuurlijk.
De knaap rijdt onderweg tegen een boom aan: ��n dode.
Ik heb zelf ook wel vreemde dingen gedaan in het verleden, maar alcohol en rijden is inmiddels toch wel erg hoog in de categorie: dat doe je niet. En dan met zes man in een auto: dat doe je niet. En bij een dronken bestuurder in een auto: dat doe je niet.
Alhoewel comazuipen onder 10 jarigen erg in is (maar die hebben geen rijbewijs).

Misschien is het goed om iedereen maar eens verplicht een weekendje of wat in een revalidatiecentrum te laten werken.

Het was niet echt weer om er op uit te trekken, ook al was ik niet zo verkouden geweest.
Ik ben dus maar gewoon binnen gebleven en heb me gestort op een minder interessante fotoklus. Vorige week ben ik weer gevraagd om foto's te maken op een afscheidsbijeenkomst van een collega. Ik kan daar maar geen nee op zeggen, maar om nu te zeggen dat dit mijn favoriete fotosessies zijn? Nee. Maar goed, tevreden afnemers maakt dan wel weer wat goed.
Er lag dus nog een klus foto's die toonbaar gemaakt moesten worden en daar heb ik me vandaag maar mee bezig ge houden.
Daarnaast zijn er i Marokko (door Angelique) ook veel foto's met mijn iPhone gemaakt en ook daar willen we nog een boekje van maken, dus ook die foto's moesten klaar gezet worden voor verwerking.

Ben toen toch maar even een luchtje gaan scheppen. Gewapend met de Fuji en Leica heb ik in een te slopen hal wat foto's gemaakt en ben daarna nog even wat foto's verder op het eiland gaan maken. Volgende week weer de doka in?

Er valt over vandaag niet veel spannends te vermelden.
Ik heb een nieuwe lamp opgehangen en boodschappen gedaan. Ga zo meteen nog een wasje draaien en dan heb ik alle avonturen voor vandaag weer gehad.
Er stond nog een bezoek aan A'dam op de planning, een uitstapje vanuit de fotocursus naar het Joods Historisch museum voor een bezoek van een tentoonstelling van Saul Leiter. Maar ik had niet zo'n behoefte de hele dag met een snotemmer onder mijn neus te lopen, dus doe dat bezoek op een later tijdstip maar over.
Nu snotter ik mijn bed maar in, hopelijk ben ik er rap van af.

Vanmorgen las ik op facebook bij Monique een prachtige kerstwens:

Ik wil met Kerstmis geen cadeautjes,
alleen maar een glinsterend sterretje aan de hemel dat knipoogt naar ons,
om te laten weten dat alles oke is met hen,
en ook een ladder,
hoog genoeg om zij die ons verlaten hebben te omhelzen...
Ik zou er alles voor doen als dit heel even kon!!!!

Bedankt Monique, een kerstwens die ik vanuit al mijn vezels ondersteun.

De wereld gaat bankroet, maar weer weet dat voetbalclubje uit 020 het nieuws te beheersen.
Watskeburt?
Ajax speeld dus in de Champion Leage. Dat is een sportieve Europese wedstrijdserie, waar het helemaal niet om het geld gaat. Dus als Ajax de volgende ronde zou halen en daarmee enkele tientallen miljoenen op de begroting kon toevoegen, was helemaal niet van belang.
Ajax ging verliezen van Real Madrid, dat stond ruim van te voeren vast. Maar dat was niet erg, op doelsaldo zouden zij zich voor de volgende sportieve ronde plaatsen. Als Lyon tenminste niet met ruime cijfers zou winnen van haar sportieve Kroatische tegenstander.
Maar dat deden ze dus wel, ze veegden de Kroaten met 7-1 van de mat, een sportieve prestatie die ook niets met geld te maken had. Ajax greep dus naast dat sportieve vervolg, dat vonden ze erg, en die miljoenen waren maar bijzaak.
Toch?
Maar nee, om de ��n of andere reden verzon toch iemand het omkoop scenario. De Kroaten waren door Lyon omgekocht. Er was, ten koste van Ajax, een vuil spelletje gespeeld. Schande, o schade. Deze zaak moet tot op de bodem worden uitgezocht. En dat is vandaag ook even gebeurt: geen enkel bewijs van omkoping.

Wel, ik denk dat Cruijff er achter zit. Kwaad als hij is om het bestuur van Ajax en verbolgen over de mogelijke komst van zijn grote vriend Louis van Gaal heeft hij Ajax een hak gezet. Hij heeft uit eigen zak de Kroaten omgekocht, en vervolgens de Fifa. Neem het maar van mij aan, het was Cruijff.

Ik heb last van een forse verkoudheid.
In de tijd die ik nu achter mijn computer heb doorgebracht om dit nieuws wereldkundig te maken heb ik al drie keer naar een zakdoek moeten grijpen. En omdat ik denk dat dit gesnotter mede wordt veroorzaakt door een voornamelijk verticale houding, ga ik maar plat horizontaal in bed in de hoop dat dan het snot niet meer mijn neus uitdruppelt.

Het is op het www net alsof ik in de supermarkt loop. Heb je net je route gevonden, dan wordt die winkel overhoop gehaald en staat de suiker ineens niet meer bij de jam, maar tussen de aardappels. Alsof ik als ik suiker nodig heb aardappels ga kopen. Bij mij is het hooguit als ik suiker nodig heb, dat ik dat in de winkel ben vergeten.
Ook allerlei websites hebben die vervelende gewoonte. Net als je weet waar je je dingen moet zoeken krijg ik een beta voor mijn neus, die veel gebruikersvriendelijker en overzichtelijker is, maar waar ik weer niets meer kan vinden. En waar er in de supermarkt nog een gedachte achter zit dat zoeken leidt tot extra impuls aankopen, zie ik dat op het www niet als argument. Ik wil gewoon mijn dingen lezen. Maar nee, facebook: alles is anders, Twitter: Nu met verbeterde interface, Radio Rijnmond : een nieuwe duidelijke beta, YouTube........ Ik wordt er niet goed van.

Maar ja, we hebben niets te vertellen. En die jongens worden niet zenuwachtig als ik ze vertel dat ik dan maar niet op die site kom.
Maar mijn sites worden (voorlopig) niet veranderd.
Denk ik.

De afgelopen dagen heb ik me flink bezig gehouden met het maken van een selectie van de Marokko foto's voor de fotoboeken.
De planning was om twee boeken te maken, ��n met kleurenfoto's en ��n met zwart wit foto's. Die planning heb ik gerealiseerd.
De planning was om voor elk van die boeken rond de zeventig foto's te selecteren. Die planning heb ik niet gehaald.
Het was voor mij niet mogelijk om de reis in 70 foto's weer te geven. Afgelopen weekend heb ik er de kritische blik van Angelique bij ingeschakeld, maar haar conclusie kwam overeen met die van mij; de boeken worden dikker.
En dus staat er nu 500Mb boek te laden naar de boekenboer, dat komt overeen met het kleurenboek van 194 pagina's. Morgen wordt het zwart wit boek opgestuurd, dat telt 134 pagina's.
Ik heb mijn kerstkado.

Ik heb het niet erg op voetballen, met name de mentaliteit van voetballers is hier debet aan, maar ook het vaak idiote gedrag van zogenaamde voetbalsupporters.
Vandaag zat ik op weg naar Rotterdam in de auto te luisteren naar Radio Rijnmond, waar men verslag deed van Feyenoord - PSV. Wat de laatste tijd wel vaak gebeurt is dat in de twaalfde minuut van de wedstrijd het Feyenoord publiek zich even echt heftig laat horen als twaalfde man. Vandaag hebben ze daar iets anders van gemaakt.
Een van de Feyenoord supporters blijkt ernstig ziek te zijn en zat vandaag waarschijnlijk voor het laatst in de Kuip. In die beruchte twaalfde minuut werd door de gehele Feyenoord aanhang het sjaaltje in de lucht gestoken en werd You never walk alone gezongen. De PSV aanhang is gevraagd mee te doen en daar werd gehoor aan gegeven: 50.00 man die een zieke supporter toezingen, als je daar geen kippenvel van krijgt weet ik het niet.

Ik was vanavond bij Niek en Peter. Lekker aan de zuurkool gezeten, genoten van Fleur en wat foto's bekeken. Omdat ik zo briljant was om mijn insuline naalden te vergeten hen ik het niet laat gemaakt. Ik reed naar huis toen er vanaf de andere kant lichten aangingen in een auto. 't Is een smalle straat, dus ik dacht, die lui wachten even tot ik een gaatje tussen geparkeerde auto's in kan.
Dus niet.
En daar stonden we, ik zoveel mogelijk naar rechts, de tegenligger ook, maar we kwamen een halve meter te kort om te passeren. Ik heb daar altijd goed de pest in en dacht, of ik 20 meter terug of hij 5 meter? nou ik dus niet, ik was eerst.
Wel dan ontstaat het wachten. Waarom gaat die hufter niet even achteruit, of met twee wielen een stukje over het voetpad.
Stapt er op een zeker moment zo'n wicht uit die auto met de opmerking Meneer, wilt u achteruit rijden, want ik kan zelf niet zo goed achteruit rijden. Op mijn vraag wat er mankeerde aan even via het voetpad meldde ze me dat dat slecht was voor de velgen.
Tegen zoveel blondheid kon ik niet op, dus ben maar even achteruit gegaan.....

Omdat ik me geen zorgen hoeft te maken over surprises en alle ellende die daar bij hoort had ik vandaag tijd voor andere dingen.
Ik ben eerst een tijdje bezig geweest om orde in Mobile Me en iCloud te scheppen, had wat dubbele agenda's waar ik af moest.
Toen moest ik mijn medicijnen gaan ophalen en heb een omwegje van een kilometer of zes gemaakt, daarmee hoef ik deze week niet meer naar de sportschool.
Vanmiddag heb ik wat stekkers en snoer gekocht om een paar lampen te maken voor de doka. Na het eten ben ik als een toveraar met chemicali�n aan het mengen gegaan, bakken schoongemaakt, knijpers opgezocht en de doka ingedoken. Heb een van de foto's van de Leica afgedrukt, veel mooier dan scannen en printen.
Nu nog even op de bank en dan lekker op tijd naar bed.

Voor mij tenminste wel. Morgen heb ik weer een ATV dag dus een lekker lang weekend voor de boeg.
En dat goed uit, want nu heb ik alle tijd om
beton te storten
een pijp ijzer dicht te lassen
neppoep te maken
gedichten te maken
kadootjes te kopen
gips te maken
Kortom, al geneugtes van de Snieklaas surprises.

Denk het niet h�.