Het lijkt net alsof iemand vindt dat ik er nu maar aan gewend moet zijn om met slecht nieuws om te gaan. Die iemand heeft een slachtoffer gevonden en hoeft daar dus niet meer naar op zoek. Of wel, ik ben weer de lul.
Gisteren is er dus een longfoto gemaakt. En in plaats van dat de dokter kan vertellen: valt mee, willem. even een penicilline kuur en dan ben je weer het mannetje komt er een ander verhaal: Op de foto is een gezwel tussen de longen te zien.
Ik kan dus weer aan de bak, de molen in. Scans maken om te kijken of het de lymfeklieren zijn of een tumor aan de luchtpijp, of gewoon een ontsteking. En dan kijken wat het is en hoe te behandelen.
Ik ben weer van de straat, zullen we maar zeggen. Maar ik denk eigenlijk: houdt het gvd nu nooit eens op.
De hulptroepen staan gelukkig klaar, ook al is het nu zonder mijn maatje, ik hoef het niet alleen te doen.
Willem, we hebben al even gevloekt. Dat lucht op maar het wordt er niet beter van. De schouders eronder en ervoor gaan. Met steun van je vrienden en vertrouwen in de toekomst komt het goed. JenS.
Xxx
Dag lief, we spraken elkaar gisteren aan de telefoon en het eerste wat ik deed toen je me vertelde over de uitslag was vloeken, vloeken omdat ik schrok en omdat het voor mij de enige manier was om uiting te geven aan wat ik voelde.
Ben in gedachten bij je en zal je steunen waar dit nodig is.
Liefs en van mij xx
hoi willem,
we zullen je blijven steunen.
We love you!!!
kees en Els.
Willem na mijn berichtje op je facebook dacht ik, hij weet zeker nog niets. Had eerlijk gezegd ook je blog niet gelezen de laatste dagen. Maar tijdens een vervroegd moederdagbezoekje kregen wij te horen wat er aan de hand is. Ik kan je zeggen dat we behoorlijk zijn geschrokken en wensen je dan ook heel veel sterkte. xxx Hans, Monique, Jordi, Michelle en Stefan.