Na een nacht van redelijk goed te hebben geslapen ben ik vanmorgen heel rustig aan mijn dagje begonnen. Gelukkig geen last gehad van misselijkheid, dus dat zal nu wel uitblijven.
Wel ben ik erg moe, maar dat is niet gek. Al mijn energie gaat zitten in het bestrijden van de kanker, het effect van een dag volgegooid geworden met zware medicijnen en de emoties die moeten worden verwerkt.
Langzaam aan ontstaat ook het idee bij me, om iets te doen met mijn fotografie. Ik wil een manier vinden om, zonder dat het een ziekenhuisserie wordt, vast te gaan leggen hoe de laatste periode van mijn leven er uit ziet. Hoe, dat weet ik nog niet, maar de drang om er iets mee te doen wordt steeds sterker. Ik praat er over met Astrid en Angelique, zij gaan me daar mee helpen. En heeft geeft mij wat te doen.
Hey Willem! wat moet ik zeggen.... blijven schieten!
Ha Willem,
Fijn dat je geen vervelende nasleep hebt van je eerste kuur. Minder erg dan waar je kennelijk op gerekend had...
Wat een mooi idee om een project met je fotografie te starten. Dat zal je ook helpen om je verhaal te vertellen.
Weer veel sterkte toegewenst!
Groeten
Anne-Merel
Hoi Willem,
Een dapper plan om met foto's vast te leggen wat gaat komen. En prima coaches heb je aan Astrid en Angelique.
Als ik iets kan doen, geef je maar een seintje. Referentiemateriaal opzoeken of voorbeelden uit de bieb, flashbackfoto's van oud Rotterdam, chauferen naar de Afsluitdijk, omdat die ene foto die je nog moet maken er ook bij moet. Ik doe het graag.
Indrukwekkend, heftig en mooi zijn de woorden die
bij me op kwamen en zijn blijven hangen
na het lezen van je plan, als je naast de expertise
van Astrid en Angelique met mij erover wil praten of dingen
wilt laten zien dan hoor ik het graag. Jij hebt mij
geadviseerd en gemotiveerd om verder te gaan
met fotografie, dat was ergens in 2005 en nu ben
en blijf je tevens mijn inspiratiebron om
er mee door te blijven gaan.
Liefs en een x van mij