Archieven van juli 2012

Ik ben vanmorgen wat extra lang in bed gebleven. Dat heeft me goed gedaan na dat vermoeide gevoel van gisteren.
Heb verders een beetje achter mijn computer zitten klooien, wat OS gekeken en vanmiddag had ik Stef op bezoek. Stef had zich al uitgesproken dat hij, om mij wat rustiger te krijgen, wel een paar dvd's had over fotografen en fotografie. Dat zou me wel binnenhouden. Wel, als het met fotografie te maken heeft, kun je bij me langs komen, dus heb ik lekker een middag over foto's kunnen praten en heb ik een vijftal dvd's te kijken.
Zo is vandaag toch gemakkelijk voorbij gegaan. Straks op tijd naar bed, want morgen moet al al vroeg in het ziekenhuis zijn. Ik hoop (en verwacht) morgen goed nieuws te kunnen verkondigen.

P.S. Het zou weer mogelijk moeten zijn te reageren

Vandaag het begin van een serie van drie spannende dagen.
Vanmorgen ben ik naar het ziekenhuis getogen om een scan te laten maken. Deze keer niet om te kijken wat er mis is met me, maar om te kijken of de chemokuren hun werk doen. Ondanks het feit dat ik daar een goed gevoel over heb, moet ik het wel horen. En dus is het weer spannend tot woensdag, wanneer ik voor de uitslagen naar het ziekenhuis moet.
Ik merk dat het er meer in hakt dan ik zou willen. Ik heb vandaag maar weinig energie en heb tussendoor een tukkie gedaan. Verders heb ik me knap rustig gehouden en zal dat ook morgen doen.

Het gaat, naar omstandigheden, goed met me.
Ik ben elke dag wel even de deur uit, doe mijn boodschapjes en kleine dingen in het huis. Alleen ontstaat dan het beeld dat alles veel sneller beter moet kunnen, zoals vandaag.
Ik ben vanmorgen naar Angelique gereden, omdat ik een prachtige foto van haar had afgedrukt op mijn nieuwe printer. Vanaf de parkeerplaats is het dan een klein stukje lopen naar haar huis en moet ik uiteindelijk een trap op. Ik baal er dan van dat ik van zo'n klein stukje lopen nog steeds buiten adem ben. Toen ik vanmiddag thuis kwam en even naar boven liep om een raam open te zetten, het zelfde verhaal.
Ik ben maar even rustig gaan zitten en heb toch weer tot me door laten dringen dat ik fors ziek ben en de twee chemokuren er toch ook wel inhakken.
Ik zal van die chemokuren wel herstellen, maar moet me wel realiseren dat het niet het herstellen van een verkoudheid is. Voorlopig heb ik nog twee kuren te gaan die naast kanker afbreken ook goeie spullen kapot gaan maken.
Ik zal moeten accepteren dat ik het rustig aan zal moeten opbouwen. Het is allemaal niet van vanzelfsprekend, ook al zou ik dat willen.

Vandaag heb ik me weer redelijk geweerd.
Vanmorgen mijn bed verschoont en een was gedraaid. Vervolgens de vaatwasser leeggeruimd en de weekend boodschappen gedaan.
Lijkt allemaal niet zo spannend, maar op een ochtend een paar keer de trap op om aandacht aan de was en droger te besteden is voor mij een redelijke inspanning. En dat gecombineerd met een redelijk bezige week die ook precies tussen twee chemokuren valt, maakt dat ik gematigd optimistisch ben over het aanslaan van de kuur.
Maandag maken ze een scan en woensdag weet ik of de kuren hun werk doen.
Een spannend weekje dus.

Een paar jaar geleden heb ik met enige regelmaat geschreven over mijn relatie met KPN. Even een samenvatting:
Ik had een ADSL verbinding voor bellen en internet.
Ik wilde dat omzetten naar een eenvoudig analoog telefoon abonnement.
Simpel, even omzetten.....maar dat heeft al met al een jaar geduurd.
Uiteindelijk is het echter allemaal - inclusief administratieve en financi�le zaken - afgerond.

Vandaag lag er een brief van KPN op de deurmat.
Ik citeer:
datum 26 juli 2012
Geachte heer Kooij,

Factuur en eindafrekening
blah blah

Het is toch pijnlijk te constateren dat er nog bedrijven zijn die aandelen KPN willen kopen.
Voor de zekerheid heb ik maar even contact opgenomen met KPN. Het verhaal dat ze vertelden is dat er administraties worden opgeruimd. Kennelijk door niet nadenkende mensen. Ik mocht de brief als niet geschreven beschouwen. Ik hou dus mijn hart vast, waarschijnlijk werkt vanaf volgende week mijn vaste telefoon niet meer.

Soms zijn waardeloze dingen ineens waardevol.
Ik heb het flink moeilijk met de warmte. Vooral toen ik gisteren naar bed ging, had ik het idee in een soort van voorverwarmende oven te liggen. En dat is dan flink zwoegen en niet slapen.
Na een uur schoot me - naast schaap 15000 - een andere gedachte te binnen:
- ik heb beneden dat vermaledijde bed staan,
- het is beneden al gauw een paar graden koeler dan boven
- ik kan beneden de schuifpui open zetten om frisse lucht te laten binnenwaaien.

Dus naar beneden gewandeld, gordijnen dicht, schuifpui open en ik heb relatief lekker liggen ronken tot een uur of negen.

En daarmee had ik weer voldoende energie voor een rit naar kantoor en bezoek aan broer Ad.

Drie keer raden waar ik vannacht slaap.

Ik vind het te warm.
Bij deze temperaturen wordt alle energie uit mijn lichaam gezogen.
Ik geef daar maar aan toe, ga wat vaker een uurtje liggen en zoek de koelste plekjes op.

Opsteker; een bezoek van Esther en de aflevering van mijn nieuwe printer.
Esther was dus de klos, zij heeft het zware werk gedaan.
Morgen ga ik hem uitgebreid aan de tand voelen en zondag klaag ik weer dat het te koud is.

Ook vandaag weinig puf. Niet zo zeer vanwege de vorm, het gaat wel beter dan gisteren, maar vanwege het weer.
Het is voor een gezond mens al te warm om iets te ondernemen, ik heb echt veel last van de warmte.
Vanmorgen heb ik in de schaduw nog lekker buiten kunnen zitten, maar toen vanmiddag de zon in de tuin ging schijnen, heb ik me snel uit de voeten gemaakt.
Boodschappen doen was ook echt slopend (maar ik heb het wel gedaan) en toen vanmiddag twee collega's op bezoek kwamen, zijn we maar binnen gebleven.
Nu zit ik met alle ramen en deuren open te wachten op wat wind. En van het weekend zit ik met alle andere Nederlanders te zeuren dat het weer zo koud is en we weer geen zomer hebben gehad.
Ik lijk wel een mens.

Een week na mijn tweede kuur. Ik merk dat ik niet in topvorm ben vandaag, heel erg moe en geen puf om iets te ondernemen.
Esther zou vanavond komen, maar door drukte hebben we die afspraak een paar dagen verzet. Vervelend, maar gezien mijn conditie vandaag misschien maar goed ook.
Ik ga er van uit dat het herstel vanaf nu weer inzet en ik me elke dag weer wat beter ga voelen. Kan ik ook die warmte weer wat beter hebben.
Ik lijk wel zo'n oude zeurpiet.

Ondanks de last in mijn benen en voeten, had ik er vandaag niet veel trek in weer thuis te blijven.
Ik heb Angelique gebeld en haar voorgesteld een pannenkoek te gaan eten. Ik weet inmiddels dat Angelique ongeveer altijd ja zegt tegen een voorstel om te gaan fotograferen, maar dat geldt dus ook als het om pannenkoeken gaat.
Dus zijn we vanmiddag in Barendrecht terecht gekomen. Lekker een spekpannenkoek weg gewerkt. Maar toen de borden leeg waren, zei Angelique dat ze helemaal geen Hipstamatic foto voor haar Facebook pagina had gemaakt. Tsja, toen zat er dus niets anders op dat nog maar een tweede pannenkoek te bestellen.....
Nadat ik Angelique had thuis gebracht ben ik maar even flink gaan dikliggen en uitbuiken.

Vanavond heb ik maar niet gekookt.

Vandaag rustig aan gedaan, ik heb nog steeds last van onrustige darmen en pijnlijke spieren.
Maar er moesten wel weekend boodschappen gehaald worden, dus daar heb ik me maar toe beperkt. En daar ben ik best trots op.
Vanmiddag kwam zus Nel op de thee, lekker even bij zitten praten. Toen zij aan het einde van de middag weg ging heb ik even een uurtje liggen pitten; dat bed staat er nu een maal.

Ik ben best optimistisch over de werking van de kuur. Ondanks de bagger die weer naar binnen is gegoten, voel ik me toch wat minder ziek worden. Ook slaap ik weer op beide zijden, iets dat een week geleden niet mogelijk was zonder hevige hoestbuien. Dat zou allemaal mooi zijn, want die aanslaande chemokuren geven me extra tijd, en als dat pilletje gewoon zijn werk doet.....
Heel voorzichtig begin ik weer wat verder vooruit te denken.

Ik ga niet zitten klagen hoor. Vergeleken met week ��n uit de eerste kuur gaat het een stuk beter met me.
Maar kennelijk zit ik nu even in een wat mindere periode: bloed te dun, darmen die opspelen en flinke pijn in mijn beenspieren en botten maken we wat oude mannerig.
Ik hou me maar rustig en tel toch mijn zegeningen; niet misselijk, eetlust meer dan voldoende en energie zat.

Ondanks dit alles ben ik toch vanmorgen op pad geweest voor een hele goede printer om perfecte zwart wit afdrukken te maken, en heb vanmiddag bezoek van een collega en de buurvrouw gehad.

Ik ga niet klagen.

Vanmorgen ben ik na het gebruikelijke opkikkertje van Niek en Fleur op keuring geweest voor een parkeerkaart minder validen. Je moet zo'n ding via de gemeente aanvragen, �60,00 betalen voor een keuring en dan op een oproep wachten. En dat was dus vandaag. Een dame bekijkt de aanvraag, constateerde binnen 5 minuten dat zij positief zal adviseren en loopt voor de zekerheid nog even mee naar de auto.
Vaklui.

Vanmiddag had ik een oud collega op bezoek die ik al een hele tijd niet had gezien. Dat was een stuk leuker dan die keuring.

Verder heb ik mijn ambities om actief te zijn maar even op een laag pitje gezet. De pijn in mijn benen is er weer, ze voelen aan als elastiek en ik heb weer forse spierpijn. Zal zo maar een aspirientje nemen voor het slapen gaan.
Hopelijk duurt het niet te lang, ik wil niet weer een tijd binnen zitten.

Vandaag een drukke dag.
Vanmorgen de huishoudelijke hulp, met daar tussendoor een gesprek met de gemeente over uitbreiding van die hulp, die overigens vanaf volgende week gerealiseerd gaat worden.
Vanmiddag kwamen Ad en Jannie even op de koffie, een zeer gewaardeerd bezoek. Ook voor hun was het plezierig te zien, dat het me mij nu een stuk beter gaat dan een week of vier geleden.
Vervolgens ben ik naar het ziekenhuis gereden voor een afspraak met mijn oncoloog. We moesten afspraken maken over het maken van een scan, om te bekijken of de kuren effect hebben. Maar voor dat het zover kwam, vertelde hij me dat het DNA onderzoek van de kankercellen in het longvocht hadden aangetoond dat ik gevoelig ben voor een nieuw medicijn, dat, indien het aanslaat, mijn leven met een jaar of twee zou kunnen verlengen. En de kans dat het aanslaat ligt rond de 70 a 80%. Kortom, het lijkt er op dat ik de jackpot heb gewonnen.

We hebben afgesproken om toch de scan te doen, blijkt hieruit dat de chemokuren aanslaan, ga ik laatste twee chemokuren ook doen, ik kan ze goed verdragen. Doen de chemo's niets, dan doe ik die laatste twee niet. Na de chemo start ik dan met dat nieuwe medicijn, ��n pilletje per dag.

Ik heb vandaag weer een mooi rondje telefoongesprekken kunnen voeren.
Ik ben een blij mens.

Het heeft wellicht alles te maken met de verbetering van de conditie sinds ik uit het ziekenhuis ben dat het er op lijkt dat ik deze kuur nog beter kan hebben dat kuur 1.
Ik moet nog maar zien of ik dat over een week nog zeg, maar vandaag ging redelijk soepel. Ook al omdat ik vannacht heb geslapen als een roosje en pas om half tien wakker werd. Rustig opgestart, maar vanmiddag heb ik toch gewoon mijn boodschapjes gedaan (zonder rijdende hulpmiddelen, met uitzondering van de auto). De rest van de middag ben ik bezig geweest de administratie een beetje op te schonen. Saai en gelukkig kwam Peter met Fleur op bezoek om dat saaie werk te onderbreken.
Morgen weer een dag.

Vandaag dus de dag van chemokuur 2. Ik had gevraagd of Jack met me mee kon, en die knakker heeft zijn vakantie een paar dagen ingekort en is meegegaan. Goeie gozer. Wat moet ik zonder zo'n vangnet.
Om half negen waren we in het ziekenhuis en even later zat ik op de prikstoel. Ik ben moeilijk te prikken, maar die lui zijn wel wat gewend. Alleen vandaag viel het niet erg mee, pas een vierde poging leverde een een betrouwbaar infuus op.
Daarna weer zeven uur aan de drup.

Ging best redelijk, alleen het eerste medicijn kwam steviger binnen dan bij de eerste kuur. Ik heb toen wel even wit en zweterig zitten zijn. Gelukkig trok dat met een uurtje weg en kon ik gewoon de rit uitzitten.
Ik was een uurtje of vier thuis en nu maar weer rustig aan en afwachten of het net zo 'soepel' verloopt als bij de eerste kuur.
En om mij ook daarbij te helpen, zit er op mijn schouder een beschermengel die voor me zorgt.
Op de achtergrond speelt Beth Hart samen met Joe Bonammassa I'll take care of you

Morgen mag ik weer een dag in mijn alternatieve woonkamer om de tweede chemokuur toegediend te krijgen. Op basis van de eerste kuur maak ik me niet zo veel zorgen over de bijwerkingen. Ik ga er van uit dat die het zelfde zullen zijn als bij de eerste kuur en vergeleken met drie weken geleden ben ik nu toch in een wat betere conditie.
Toch is het wel weer spannend, deze tweede kuur moet straks gaan aantonen of de kuren aanslaan. Het duurt wel even voor ik dat weet, maar toch moet het nu dus gebeuren.
Ik probeer maar zo lang mogelijk vast te houden aan de gedachte dat de kuren hun werk doen en dat kuur 3 en 4 er ook nog aan komen.
Gelukkig slaap ik redelijk goed en is het zo maandagochtend zeven uur.

Toen ik van de weken even mijn handen door mijn haar haalde, had ik een flinke bos haar tussen mijn vingers. Dat werd alleen maar erger, dus ik vrees dat ik deze kuur echt mijn haar kwijt ga raken.
Preventief ben ik gisteren maar naar de kapper gegaan voor een tondeuse behandeling.

Ik krijg complimenten uit mijn omgeving: eindelijk zit mijn haar netjes. Ik vind er zelf geen donder aan, maar dit kapsel is gelukkig tijdelijk.

Vanmorgen liep al vroeg de wekker af. Ik werd om half negen geacht wat bloed in het ziekenhuis achter te laten, zodat bekeken kon worden of ik voldoende hersteld ben voor de volgende chemokuur. Een van de voordelen van zo'n bloedtest is, dat ie met voorrang wordt afgenomen en afgehandeld. Je hoeft gelukkig niet een half uur op je beurt te wachten.
Na de bloedafname gaat er wel een uur overheen voor de uitslagen bekend zijn. En dat uur doe je niks mee, je kunt naar huis rijden een plasje doen en dan moet je weer terug. In de regen fotograferen heb ik ook maar niet gedaan, ik heb mijn tijd maar uitgezeten.
Het blijft toch altijd weer spannend. Het is zo belangrijk dat die kuren volgens schema worden toegediend, dus te lage bloedwaarden en uitstel is dan uitermate vervelend. Maar mijn waarden waren goed, ik mag maandag weer.

Bizar, weer blij met een chemokuur......ik geef maar geen feestje.

Vandaag kreeg ik Angelique op bezoek.
We hebben eerst zitten bijkletsen, toen een broodje aarbei gegeten en daarna zijn we een rondje gaan fotograferen. Angelique was maar steeds jaloers op mijn wolkenluchten, en vandaag waren er wolken. Ik heb vandaag de XPro1 maar eens getest.

Een mooie dag,
- ik ben er weer lekker op uit getrokken
- ik was weer in goed gezelschap
- ik heb lekker gefotografeerd
- ik ben super tevreden over de XPro1
Wat wil een mens nog meer?

Vandaag is de dag zeer vrolijk begonnen, Niek kwam met Fleur langs en Fleur ratelde de hele tijd door. Geeft bakken energie.
Daarna kwam de poetsdame, en tussendoor heb ik mijn financieel deskundige op bezoek gehad om te kijken hoe het uiteindelijk met de hypotheek cq verkoop van dit huis kan gaan verlopen. Ik hoop - en verwacht - dat het nog wel even gaat duren voor dit aan de orde is, maar ik wil gewoon weten wat er kan gebeuren en hoe ik moet regelen dat het gebeurd zoals ik wil in plaats van dat het gebeurd zoals de bank wil.
Een goed, maar ook confronterend gesprek.

Vanmiddag zijn Eric en Benno, twee collega's van het werk, op bezoek geweest. Ik ben blij met dit soort bezoeken, het is goed collega's te zien en contact te blijven houden. Als we dit combineren tussen mijn bezoeken aan het werk en hun bezoeken aan mij, zou ik daar erg blij mee zijn.

En, wat bij mijn chemokuren 15 jaar eleden niet is gebeurd, mijn haar begint uit te vallen. Ik denk dat zeer binnenkort het maar gemillimeterd moet worden, want nu heb ik elke keer als ik mijn hand door het haar haal en bos haar in mijn handen. Ik zal maar een paar mooie mutsen in de was doen; ik ga niet met een pet op lopen.

Ik was gisteren al blij dat ik weer de deur uit kon.
En vandaag?
Nog beter. Want na de dag van gisteren ben ik vandaag naar Rotterdam gereden en heb op mijn werk een uurtje met diverse collega's bijgepraat. Dat doet mij goed, en ik merkte dat, ook deed het mijn collega's goed. Ik blijf dat doen, zo tussen de kuren door mijn gezicht laten zien. Het heeft ook zijn emotionele kanten, dat is vast verbonden aan mijn ziekte, maar ook hier kun je het ook over andere dingen hebben, en dat neemt de spanning weer wat weg.
Na de thee heb ik met Norbert nog geluncht en ben daarna nog even bij Angelique langs geweest voor een praatje, haar vakantiefoto's en een kopje thee, en heb gelijk mijn Xpro1 laten zien.
En daarbij heb ik al het loopwerk op eigen kracht gedaan.

Vanavond is Esther nog langs geweest, bij mij was het vuurtje wel bijna uit, maar we hebben toch even bijgepraat en een hapje gegeten.
Kortom, moe maar voldaan en weer goed bezig geweest.
Morgen blijf ik thuis.

Een ding doe ik gelukkig sinds ik weer thuis ben en dat is redelijk goed slapen. Ik ben altijd wel een paar keer wakker, maar slaap daarna toch altijd weer snel in.
Vanmorgen toen ik mijn bed uit stapte had ik voor het eerst geen last van pijn in de spieren; de opknapweek is dus goed begonnen. Al vroeg kreeg ik de ochtend vrij, ik zou een gesprek hebben over hoe uiteindelijk de verkoop van het huis en daarmee aflossing van de hypotheek zou plaats kunnen vinden om te kijken wat ik wel en niet goed moet regelen, maar die afspraak is een paar dagen verzet.
Vanmiddag heb ik de stoute schoenen aan getrokken, ben in de auto gestapt en naar Appie gereden. Zonder verdere hulpmiddelen heb ik mijn boodschapjes gedaan, ben ook nog even bij de slager binnengelopen en was een half uurtje later moe maar zeer voldaan weer thuis. Conditioneel ben ik weer op het niveau van voor de ziekenhuisopnames.
Ik ben trots op me zelf.

Vandaag een bezige dag gehad.
Na het op gang komen en ontbijten heb ik vandaag een MotoGP race gereden, daarna een F! race en ben ge�indigd met een tennisfinale op Wimbledon. Dat doen er niet veel na denk ik.
Tussendoor eten gekookt, de vaatwasser uit- en ingeruimd, rekeningen betaald en mijn administratie op orde gebracht.
Na de dipdag van gisteren heb ik de indruk wat meer energie te krijgen. Ik ben nog wel moe en heb nog steeds wat spierpijn, maar voel toch wat meer energie. Goed teken voor de komende week, want daarna volgt de tweede kuur.
Laat hem maar komen!

Vandaag superrustig aangedaan. Niks te melden, anders dan dat ik erg moe ben, leeg.
Morgen beter

Vandaag kwam Astrid langs.
Ze had een nieuwe computer gekocht en vroeg me of ik haar kon helpen met installeren van software. Natuurlijk kon ik dat - ze had een Macbook.
Dus ben ik een poosje lekker bezig geweest.
Daarna heeft Astid een oude belofte ingewilligd en mijn heg geknipt. Ik was al moe van het kijken, maar die meid is onvermoeibaar.

Het was hard werken, maar de boel is wel weer opgeknapt.

Na de drukke dag gisteren had ik vandaag weinig op het programma staan. Dat was mooi, want eigenlijk was het gisteren te druk. Alleen soms heb je dat niet voor het kiezen.
Vast bezoekje van Niek en Fleur - moet gewoon blijven en ook op donderdag komt de huisarts op bezoek. Hij weet heel goed te peilen of we het over serieuze aangelegenheden of koetjes en kalfjes moeten hebben. Maar ook als we over koetjes en kalfjes praten weet hij te peilen hoe het met me gaat. Fijne vent.
Vanavond had ik nog een vriendin op de thee en nu is het flink aan het regenen, zodat het hopelijk een beetje afkoeld in huis. Die benauwdheid doet me geen goed.

9 uur: - uit bed, wassen en ontbijten
10:15 - Frank en Margreet op bezoek
11:00 - Marjan komt boodschappen brengen
11:15 - Rollator wordt bezorgd
12:00 - Niek en Fleur
13:00 - Huishoudmevrouw
14:00 - Jack en Suzanne
20:00 - Peter
20:30 - Cees en Els

Ik heb een mooie dag gehad, maar ik ben uitgepierd

Na de drukke dag van gisteren heb ik me vandaag lekker rustig gehouden. Ben bezig geweest met de nieuwe camera, handleidingen lezen, software up to date brengen en wat dingen proberen.
Ook heb ik een parkeerkaart aangevraagd om wat makkelijker dichtbij dingen te mogen parkeren en, wel even slikken, gevraagd of men een rollator kon laten aanrukken. Daarmee maak ik mezelf de komende tijd weer wat mobieler en kan naar buiten om een stukje te lopen of boodschapjes doen.
Morgen weer een vol programma.

Vanmorgen voelde ik me redelijk goed na een goede nacht slapen. Weer minder pijn in de benen en ook het vocht vasthouden leek wat bij te trekken. Dus heb ik de stoute schoenen aan getrokken en ben de deur uit gegaan.
Eerst even met de Opel langs de dealer om een leeglopende band te laten nakijken. Ik werd gelijk geholpen, maar het was toch wel een redelijke zit.
Daarna ben ik naar Capelle gereden om eens te praten over inruil van mijn Canon en Fuji. Voor mijn fotoproject wil ik een goede compacte camera hebben en het oog was gevallen op de Fuji Xpro1.
Ik heb daar een uur zitten praten en ben dus uiteindelijk met de nieuwe Fuji naar huis gegaan.

Ikke blij.
Thuis wachtte Norbert, een collega van het werk op me. Hij was gewapend met zoon op goed geluk deze kant op gereden en ik was blij dat ik hem trof. Lekker even zitten kleppen en jong grut in huis doet het altijd goed.
Daarna was het camera uitpakken, vaatwasser uitruimen en toen ging het licht bijna uit.
Toch ietwat overdreven.
Morgen rustig aan.

Vandaag rustig aan gedaan. De afgelopen dagen zijn met alle bezoeken toch niet in de koude kleren gaan zitten. Daarnaast werkt ook die chemokuur gewoon rustig door met zijn sloopwerkzaamheden.
De pijn in mijn benen is redelijk te harden, maar ik doe nu overdag wel een tukje.
Daarmee is het allemaal vol te houden.
Straks maar even voetbal kijken en hopelijk weer lekker slapen.