Vandaag kwam mijn huisarts weer op bezoek. Ik had hem een tijdje niet geien; ook een huisarts gaat op vakantie. Hij was vandaag begonnen en had nog niet al zijn post gelezen.
Ik heb hem bijgepraat over de status en vervolgens vuurt hij zijn vragen op me af. Zeker toen ik hem vertelde van mijn erkenning van het feit dat ik niet onkwetsbaar ben (zie afgelopen zaterdag) vroeg hij daar over door. Dan ontspint zich een interessant gesprek, waarbij ik weer stevig aan het denken wordt gezet.
Waarom ben ik bezig met de resultaten van de behandelingen, wat doe ik als ook de pillen niet aanslaan? En uiteindelijk: moet ik niet gewoon - los van de eventuele resultaten van de behandelingen - mijn leven in richten in plaats van mijn leven in te richten op basis van de resultaten van de behandelingen. Hij dringt me daarbij geen keuze op, hij stelt slechts de vragen en ik moet daar verder wat mee doen.
Ik ben blij met mijn huisarts, als ik - zoals nu - vast dreig te gaan zitten in mijn gedachtes, helpt hij me weer op weg.
Ik moet gewoon proberen te doen wat ik een maand of zo geleden al eens zei: leef dag voor dag, geniet dag voor dag.
Ja Willem,
Geniet van elke dag, dat is wel heel belangrijk.
Met de nadruk op heel.
En wij genieten van elke dag dat wij je stukjes mogen lezen en naar je muziek mogen luisteren
Love you, dikke knuffel.