Archieven van oktober 2007

De vakantie zit er weer op.
Dit jaar maar twee weken, maar het gevoel van de eerste werkdag is niet anders na twee of vijf weken. Het is altijd te snel.
Als je dan om zeven uur 's morgens weer in de file staat, ben je al die vrije dagen maar weer zo vergeten.
Ook het ritueel van een e-mail box, die bol staat van nuttige en verouderde berichten is niet anders, alleen de aantallen worden bepaald door de lengte van de afwezigheid.
Binnen no time ben je weer in het ritueel van overleg, koffie en weer overleg.

Kortom, ik ben al weer hard aan vakantie toe. Nog een week of zes.

Afgelopen zondag heb ik mijn favoriete topgear opgenomen. Geen probleem met wintertijd, alles was goed ingesteld.
Vanmorgen had ik tijd om te kijken. Een uur vol humor met een stel 'gekken' die het de gewoonste zaak van de wereld vinden om een Ferrari af te kraken en met een Buggatti een wedstrijdje te doen tegen een Eurofighter.
Ook in het programma werd een Rolls Royce Drophead getest. Een cabrio van zo'n � 600.000.
E�n van de opmerkingen: Je gaat in zo'n auto niet op de achterbank zitten, tenzij je de 'Queen of England' bent of Elton John. En vervolgens er fijntjes achteraan: Wat trouwens het zelfde is.
Hoor ik ze hier bij de gesponserde autoreclameprogramma's op RTL nog niet zeggen.

Met enige regelmaat heb ik te kampen met een verstopping van mijn oren. Deze verstopping sluipt er geleidelijk in, maar op een zeker moment begint Yvonne te klagen dat de TV of de muziek zo hard staat, terwijl ik dan roep "WAT ZEG JE?".
Dat is dus het signaal om wat aan het oorsmeer te doen. Olie er in en na verloop van een paar dagen altijd weer tegen beter weten het wattestaafje er in.
En dan ben ik dus echt doof. Heeft wel wat voordelen, maar die wegen niet op tegen de nadelen.
Vanmorgen heeft de doktersassistente een paar spuiten water in het oor laten kletteren en daarmee is meestal de verstopping weer tot een einde.
De TV staat weer op normaal volume, evenals het geluid uit mijn Mac. Alleen heb ik nu een paar dagen last van oorverdovende herrie van mijn toetsenboord, de afzuigkap, het koffiemachine etc.

Vandaag beleefde ik mijn vierenvijftigste verjaardag.
Dat begon met een grote aanslag op mijn oren. Nicolien had al vroeg gebeld. Zij wist niet dat het vroeg was, omdat ze een van de weinige mensen was die niet wist dat de wintertijd vannacht is ingegaan en dat we de klok een uur terug hebben gezet.
Nicolien is blond...
Toen ik dus vanmorgen een voicemail afluisterde kreeg ik een wonderlijk gezang te horen. Ik zal jullie de mp3 maar niet aandoen. Wel lief hoor Niek.
Yvonne moet vervolgens hebben gedacht: wat Nicolien kan, kan ik beter.
Ik heb de rest van de dag met geblokkeerde oren doorgebracht.

Zus Els begreep het allemaal wat beter.
Die schreef gewoon haar gezang in een e-mail:
HBTY
HBTY
HBTYhoo
HBTY

Schreef ik gisteren over de eerste tekenen van ouderdom; vandaag kan ik je gerust stellen, ik ben nog steeds kras.
Morgen eten we vissoep. Dat doen we niet met zijn twee�n, maar met een gezelschap, zeg maar een surprise party die is verraden.
Ik ga er vanuit dat dit een gezellige maaltijd wordt, die een deel van de avond gaat beslaan.

Ik kan dus niet om negen uur naar Topgear gaan zitten kijken. Dit zou onbehoorlijk gedrag zijn (alhoewel met ouderdom als excuus kun je daar wellicht mee wegkomen), maar veel groter is de kans dat ik dit vergeet, omdat we bijvoorbeeld nog aan de soep zitten.
Ik bedacht mij, dat wij voor dat soort gevallen een recorder hebben. Meestal bedenk ik me dat achteraf, maar deze keer had ik een wave.
Dus heb ik de recorder al vast klaar staan. Maandag moet Yvonne 's ochtends weer haar APD kuur hebben, heb ik de tijd om even te kijken.
Nu het krasse.
Ik heb er zelfs al aan gedacht de klok van de recorder op wintertijd te zetten, zodat ik niet helemaal klaar zit voor Topgear en een uur naar een programma over het leven van de duinmier zit te kijken.
Kras of niet?

P.S. Goed h�, van dwdd.
P.S.2 Gefeliciteerd Jannie

Zo aan de vooravond van mijn vierenvijftigste verjaardag beginnen de tekenen van ouderdom aan de oppervlakte te komen.

Afgelopen woensdag keek ik - als altijd - naar de De Wereld Draait Door. Daarin zaten twee oude muzikanten en Candy, die overigens maar niet in uitzending gemist verschijnt. Zij hadden het over Chet Baker. Een jazz muzikant, trompettist en zanger, die als junk in Amsterdam aan zijn einde is gekomen.

Ik ben toch maar wat muziek gaan luisteren en ben behoorlijk verkocht. De ingetogen muziek past precies bij het sombere mistige weer van de afgelopen dagen. Ik draai niets anders meer. Probeer zelfs de jongens van het spinnen te overtuigen dat dit toch wel de muziek is. Heerlijk relaxed een uurtje trappen in plaats van op 100 beats per minuut te jakkeren.

Dank aan Matthijs van Nieuwkerk en Candy Dulfer. Matthijs, jij mag vanavond die ring winnen.

Na een paar weken een hyves account te hebben gehad, ben ik toch tot de conclusie gekomen dat dit medium niet aan mij besteed is. Ik ben er achter gekomen, dat er geen verrijking van mijn leven door hyves is ontstaan. Mijn vriendenkring is niet groter en zeker niet intensiever geworden en staren naar foto's of krabbeltjes is mij te traag en eenzaam.
Hyves suggereert een interactief medium, maar dat is het niet. Ik staar naar wat men mij schrijft, zonder te zien wat er teruggeschreven was, ook bij anderen zie je slechts halve communicatie van losse flarden.
Kortom, mijn hyves is niet meer, verwoest, verwijderd en in de prullebak.
Ik ben telefonisch te bereiken, heb al zat e-mail adressen en ook twee weblogs en als je me tegenkomt praat ik meestal gewoon terug.

Misschien ben ik gewoon te oud voor al die rotzooi.

Yvonne was me vandaag voor.
Meestal ben ik de eerste die op mijn weblog kond doet van goede doktersberichten, maar vandaag bij thuiskomst vloog Yvonne direct achter het rekentuig om haar weblog bij te werken.
Maar goed, ze heeft natuurlijk ook het eerste recht. Voor hen die haar weblog nog niet hebben gelezen: de oncoloog was zeer tevreden over wat hij zag: toestand is stabiel.
We hebben het feestje een beetje ingetogen gehouden, omdat vandaag ook de dag is dat Joop is begraven. Waarmee maar weer eens helder wordt hoe dicht het leven bij de dood staat.

Maar toch: een ingetogen, maar groot hoera.

Ik heb vakantie. Dus ik hoef niet elke dag een heel programma af te draaien, waar ik dan 's avonds op dit blog verslag van doe.
Nee, in elke vakantie is ook plaats voor een luierdag. Alhoewel, het reisplan voor mijn voorgenomen IJsland-vakantie laat zo'n luierdag overigens niet zien, maar dat terzijde.
Vandaag was dus een luierdag. Niets ondernomen, alleen een beetje achter de computer zitten klooien.

Moet kunnen, toch?

Eergisteren had ik een lijstje met lokaties, die ik nog moest bezoeken. Links en rechts leverde dit wat opmerkingen op in de zin van: vergeet ook niet dichter bij huis te kijken.
Nu zet ik Flakkee nooit op mijn lijstje, want daar zijn nog zoveel niet ontdekte plekjes. Vandaag ving ik de herfstkleuren. Je hoeft alleen maar een poosje rustig te kijken en bent weer een gelukkig mens.

Overigens heb ik vandaag geen Nordic-drooglanglaufwalkers gezien Gijs-Jan ;-)

De eerste van mijn wensenrijtje kan worden doorgeschrapt. Vanmorgen ben ik rond half acht, gewapend met fotospul naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen vertrokken. Ik heb daar heerlijk een uur of drie rondgewandeld. Ik heb alleen wat weining herten gezien (wel veel gehoord - bronstijd), maar dat werd goedgemaakt door een overdaad aan drooglooplanglaufers. Je kent ze wel, die wandelaars die met stokken lopen. Waarschijnlijk hebben ze dan meer tijd om flink te kleppen.
Maar ondanks dat heb ik het goed naar mijn zin gehad.

Vandaag begon verdrietig. We kregen bericht dat een goede kennis van ons - Joop - gisteren is overleden. Hij is maar net 55 jaar geworden en laat een gezin achter. Op dit soort momenten kom je er weer achter dat je helemaal niets te vertellen hebt. Eens te meer wordt duidelijk dat je nu moet doen wat je nu wilt doen en het niet uitstellen tot later.

Vanmiddag had ik een afspraak bij Niek. Ze zou me eens goed onderhanden nemen. Ze heeft mijn gezicht een goede behandeling gegeven en daarna heeft ze me gemasseerd. Ik was blij dat het een ontspannende massage was, want allemachtig wat is dat mens sterk in haar handen. Ik voel me wat trots dat ik bij een stoeipartij (met moeite) van haar win.
Verder heb ik uit een paar fotobladen weer wat foto inspiratie opgedaan.
Op mijn lijstje staan: De hoge Veluwe, de Posbank, de Amsterdamse Waterleiding Duinen, het Geuldal en de Oostvaardersplassen.
Goed dat ik vakantie heb.

Zo voelde ik me vanavond.
Niek moest vanavond een examen doen en Yvonne had beloofd haar geestelijke bijstand te verlenen en is dus met Niek meegegaan.
Dat betekende dat ik een avondje voor mezelf had.
Dus geen politieseries om half negen ......
Maar ja, wat dan. Eigenlijk wist ik niet zo goed waar ik naar moest kijken.
Ik heb dus maar zitten stoeien op een paar foto's.
Net als wat ik anders doe.

Vandaag ben ik met ex-collega Sylvia naar Blijdorp geweest. Zij had tussen banen door een paar dagen vrij en wilde wat experimenteren met haar nieuwe camera. Wel dat hoef je mij maar ��n keer te vragen.
Dus weer een uurtje of vijf met volle bepakking door de tuin geslenterd.
Om wat energie extra te verbuiken heb ik me vanavond nog een uurtje laten afbeulen door Bart, dus ik heb mijn dag goed besteed.

Dat ging dus goed mis afgelopen eergisteren. Uitzending gemist is een mooi reclame onderwerp van UPC, maar toen ik geheel ge�nstalleerd klaar lag voor Candy (?), bleek dat ik bij uitzending gemist kon kiezen uit het journaal en Kabouter Plop. Dat viel dus goed tegen, nog steeds geen Candy.
Vandaag was Candy wel te vinden op uitzending gemist via het internet. Maar, ondanks een adsl verbinding ging dat zo ongeveer van "goe..n.v.nd, w.lk..e.rte. uitz.... v.n. C....y mee.. Sh....."
Dus slechts een hikkende Candy op het internet.
Maar ja, uitzending gemist is uitzending gemist, dus ik ga het toch maar weer even bij UPC proberen. Misschien moet je een uitzending eerst een paar dagen missen voordat hij in uitzending gemist komt.

Overigens ziet Candy er een stuk beter uit dan haar vader, waarvan ik op de achtergrond de muziek op heb staan, maar ik luister liever naar haar vader. (Ik kan altijd in de afbeelding van de hoed een foto van Candy photoshoppen)

Vandaag weer als vanouds wezen spinnen. De dinsdag heeft nogal een wisselende bezetting voor wat betreft de instructeur/instructrice en vanavond was Jasmijn aan zet.
Jasmijn gaat ook deze week op vakantie en heeft daar voldoende energie uit geput om ons eens extra af te beulen, immers de komende drie weken is zij hier niet meer aanwezig en na drie weken zullen we het wel vergeten zijn.
Ik zit dus nu trillend te typen over het feit dat mijn vakantie begonnen is.
Morgenochtend regent het nog, dus ik kan gelukkig wat langer uitrusten.

Er heerst hier in huize Kooij een strak regiem ten aanzien van televisiegebruik.
Wij hebben twee toestellen. Het toestel in de woonkamer kent de volgende regels.
Allereerst in motor- en autosportkijken alleen toegestaan met gebruik van een hoofdtelefoon of tijdens afwezigheid van Yvonne. En daarnaast uitsluitend overdag.
Tot de klok van half negen is het kijken redelijk vrij: we kijken overigens altijd naar De Wereld Draait Door. Na half negen begint het politieserieblok en taai ik dus af. Als ik ergens naar wil kijken waar geen politiemannen in voor komen, dan ga ik naar boven en kijk daar.
Klinkt allemaal ernstig, maar dat valt mee, ik heb 's avonds de Mac voor mezelf.
Alleen op zondag ga ik vroeg naar boven om TopGear niet te missen.
Opnemen van programma's heeft weinig zin, aangezien voor het bekijken van de opnames de 'beneden' tv nodig is.
Maar ik heb ontdekt dat we digitale televisie hebben. Nou ja, dat wist ik, maar een van de geneugten van die digitale televisie is het fenomeen uitzending gemist. Via het internet kan dat ook wel, maar bandbreedte is nog wel eens een probleem.
Net kwam ik er achter dat ik een programma met Candy Dulfer heb gemist. Dit programma werd overigens voor half negen uitgezonden, dus het missen is geheel aan mijzelf te wijten.
Maar, terwijl Yvonne politiemannen kijkt, kan ik gewoon naar boven en alsnog Candy kijken.
Wel een regel instellen dat uitzending gemist niet werkt voor politiemannen.

Nog twee dagen en dan kan ik gaan genieten van twee weken vakantie.
Door omstandigheden heb ik tot nu toe mijn vrije dagen niet allemaal een vakantie-achtige bestemming kunnen geven, maar dat gaat nu wel gebeuren.
We maken geen plannen, maar bij goed weer en goede conditie gaan we er lekker van genieten.
Nog twee dagen werken dus (en in de basis is dat ook geen straf).
Nog twee dagen dus Yvonne en dan zit ik twee weken op je lip.

Gisteren ging de telefoon.
Een onbekende man vroeg aan Yvonne, die had opgenomen, of in dit huis ook ene Willem Kooij woonde.
Nekharen overeind, want zo begint de meeste telefoonverkoop van onnodige waren.
Of ik Willem Kooij was.
Ja
Van die fotosite
Ja
Wel hij was van een drukker, die bezig was voor een krant de kalender voor volgend jaar samen te stellen. Hij had op het internet een paar mooie foto's van mij gezien. Of zij die mochten gebruiken.
Nekharen terug in de rustpositie.
Gezicht in de 'krijg nou wat' positie.
Natuurlijk mocht dat.

Volgend jaar hangt er dus bij miljoenen huishoudens in Nederland in de woonkamer een kalender met twee foto's van mij.

Na de wat moraliserende, maar welgemeende berichtgeving van de afgelopen dagen is er vandaag iets echt belangrijks te melden.

Voor Yvonne staat er weer een afspraak met de oncoloog op stapel, en daartoe moest ze vandaag naar het ziekenhuis om een echo en longfoto te laten maken en wat bloed te laten afnemen.

Je krijgt dan altijd pas bij je bezoek aan de specialist het definitieve oordeel over wat men heeft gezien, maar de laboranten vertellen Yvonne ook altijd wat zij zien.

En ook deze keer was er weer goed bericht.

Op de leverecho was weer niets abnormaals te zien! en de longfoto liet wel wat vocht zien, maar dat was de vorige keer ook het geval; ook daar geen afwijking ten opzichte van de vorige keer.

De zenuwen kunnen dus weer een poosje worden ingepakt, alle medicijnen doen waarvoor ze bedoeld zijn.

Het bezoek met de oncoloog zien we vol vertrouwen tegemoet.

Het gaat gewoon door.
Het Amerikaanse Congres heeft in een resolutie aanvaard dat zij vinden dat de Turken een volkerenmoord hebben uitgevoerd tegen de Armeni�rs. De Turken zijn boos.
Irak (Sadam) heeft ook zal zo'n beschuldiging aan zijn broek in verband met het uitmoorden van Koerden. Recent hebben we in de Balkan te maken gehad met volkerenmoord en ook Afrika (Roeanda) heeft behoorlijk in het nieuws gestaan.
We lopen te hoop tegen het veroordelen van de schuldigen of aandringen op het aanbieden van excuses, als het langer geleden is gebeurd.
Zal nu de volgende zet op dit terrein zijn, dat we Amerika eindelijk eens op de knie�n krijgen voor wat zij met de oorspronkelijke bewoners hebben aangedaan. Immers de Indianen zijn massaal vermoord om het Indiaan zijn en de nazaten wonen nu in reservaten.

Vanmorgen hoorde ik weer zo'n merkwaardig bericht op de radio.
Het ging over het feit dat in Afghanistan de doodstraf na een aantal jaren weer is uitgevoerd. De Nederlandse regering zou hier mee in zijn maag zitten, omdat wij in Afghanistan een opbouwmissie uitvoeren (?) en dat het wat vreemd is dat wij dat doen in een land dat de doodstraf uitvoert, waar wij in Nederland tegen zijn.
Wel op zich is dit een (naar mijn overtuiging) te loven standpunt. Doodstraf hoort niet.
Maar zitten wij niet in Afghanistan op nadrukkelijk verzoek van de Amerikanen. En zijn het niet die Amerikanen die druk uitoefenen om onze aanwezigheid in Afghanistan te verlengen,
En is Amerika niet dat beschaafde land waar de doodstraf nog met zeer grote regelmaat wordt voltrokken. Misschien moet onze regering daar ook eens aan denken als er weer met de Amerikanen moet worden geslijmd.
Wat wij nu doen is meten met twee maten en dat lijkt te veel op politiek.

Althans, dat is voor zover mijn ervaringen strekken hier de gewoonte. Als ik te hard rij, dan betaal ik de bekeuring. Dat geld ook voor fout parkeren, papier op straat gooien en door rood licht rijden.
Alleen bij roken werkt dat anders. Als ik volgend jaar in een restaurant rook, dan betaalt de restauranteigenaar de boete. Minister Klink vindt dit de normaalste zaak, immers de werkgevers moeten ook toezien op het niet roken in hun gebouwen.
Ik vind dit toch een ietwat vreemde zaak. Het is net alsof ik betrapt wordt op te hard rijden, de wegbeheerder de boete moet betalen. Immers hij moet er toch voor zorgen dat ik niet te hard rij. Ik geloof echter niet dat ik bij de rechter met dit argument wegkom, althans ik gok er maar niet op.
Kortom, als het verboden is om in een restaurant te roken, en ik doe dat toch, dat lijkt het mij niet meer dan normaal dat ik als overtreder de boete betaal.
Ben benieuwd hoe dit gaat aflopen, waarschijnlijk worden de boetes die horeca-eigenaren moeten betalen verrekend in de prijzen van eten en drinken.
En dan betaal ik dus die boete !

Vanmorgen werd ik al onaangenaam verrast door het geluid van de wekker. Ik ben al een paar dagen niet in topconditie en die wekker deed me al vermoeden dat dat ook vandaag nog het geval was.
Ben er toch uitgegaan, maar toen ik met Nadir buiten liep, wist ik genoeg; ik liep te tollen op mijn benen.
Ben dus maar niet naar het werk gegaan, maar weer in bed gekropen.
Ook Yvonne was vandaag niet in topconditie, zij had weer een innige relatie met het toilet.

Onze redder in nood - Niek - kwam vanmiddag gelukkig al wat brood brengen en bood gelijk aan vanavond even flink met Nadir te wandelen.
Daarmee kon de ziekenboeg verder uitzieken
Morgen beter.

Het miljoenenteam van MacLaren kon vandaag een nieuwe wereldkampioen in de formule 1 binnenhalen. De voor het eerste seizoen meerijdende Hamilton kon vandaag bij winst zijn voorsprong groot genoeg maken. Hij had als snelste getraind, dus de basis was er.
In de race ging alles goed voor Hamilton, hij lag aan kop en zijn teamgenoot en grootste concurrent lag op de vierde stek.
Maar het ging mis. Bij de pitstops werd er zuinig aan gedaan, alleen brandstof en geen nieuwe banden. De banden sleten wat harder dan verwacht en de volgende pitstop bleef uit. Want als hij te vroeg zou binnen komen voor nieuwe banden kon er niet genoeg brandstof in tot het einde van de race. Dus harkte hij door. Tot het canvas zichtbaar was. Hij verloor zijn koppositie en kwam binnen voor nieuwe banden, maar vloog in de pitstraat van de baan de grindbak in.
Voor een team dat achteloos een boete van 100 miljoen dollar betaalt is dit toch wel een blunder van de eerste orde.
Hamilton is een goeie, in plaats van in zijn campertje te gaan zitten griepen, toonde hij zich aan zijn monteurs op excuses te maken voor zijn fout.
Hoe lang zal hij die houding nog vol houden in het knettergekke formule 1 wereldje?

Vandaag op mijn rondje Middelharnis heb ik met Esther (nee niet jij Essie) staan dollen over mijn voorgenomen IJsland vakantie. Zij heeft mij op dat spoor gebracht, en ik heb haar nu lopen dollen met de vraag of ze mee ging.
Vanmiddag hadden we Esther en Mart op bezoek en ook dan hebben we het over van alles en nog wat, dus ook over de IJsland vakantie. Ook deze Esther heb ik lopen dollen met de vraag om mee te gaan.

E�n van de Esthers gaat het serieus overwegen.

Nadir heeft kennelijk net zo'n hekel aan verplichtingen als ik. Nadat hij gisteren op dierendag is doodgeknuffeld, zich klem heeft gegeten aan de kluiven, de hele dag op de bank moest liggen en zich 's avonds tegoed heeft gedaan aan het hondenbier, had hij er tabak van. Hij werd ziek en had vanmorgen geen zin om enthousiast te doen.

We hebben hem vandaag met rust gelaten en hij begint weer aardig op te knappen.

Volgend jaar slaan we dierendag over.

Al sinds een paar weken is er tijdens de donderdag-les met spinnen een zekere trend te signaleren.
Wat is er aan de hand.
Op donderdag geeft Bart les. Bart is een aardige jongen en (zie eerdere verhalen) een goede martelaar. Bart had ook altijd goed aandacht voor zijn gemartelden. Sinds een paar weken zijn er echter een aantal nieuwe slachtoffers in de groep. Ik fiets dan samen met Daisy als oude rot mee en wij trappen ons in het zweet om een goed voorbeeld te zijn.
Je zou denken dat Bart ons daar dankbaar voor is.
Maar nee, zijn aandacht gaat uit naar de nieuwe (jonge vrouwelijke) garde. Zij krijgen aandacht, kleine toespraakjes. Alleen het feit dat ik af en toe brul dat mijn water op is, levert me nog wat aandacht van hem op. Maar Daisy knalt de hele les tevergeefs met haar kauwgum.
Na afloop van de les gaat hij als een chef-kok in een restaurant zijn gasten af om te vragen hoe het is gegaan.
Echter op het moment dat hij bij mij of Daisy komt, is het ineens tijd voor rek en strek oefeningen. Ook daarna krijgen we geen aandacht, ternauwernood een 'tot volgende week' als we weg gaan.
Volgende week maken we een spandoek met de tekst 'Wij zijn er ook nog'. Misschien dat dat helpt.

Vandaag werd in het Rotterdamse havengebied een grootschalige rampenoefening gehouden. Er was zogenaamd een passagierschip op een containerschip gebotst, ��n van de containers met giftige stoffen was weer op een ander schip gevallen en opengebroken. In het tweede couplet werd een gijzeling met explosieven nagebootst.
Toen ik vanavond een globale evaluatie hoorde was er al een waslijst van dingen die niet goed gingen. Gifschepen die niet werden ge�soleerd, brandweermannen zonder luchtmaskers, niet werkende portofoons etc. etc.
Maar een conclusie was dat een oefening fout moest gaan, want als de oefening goed ging, dan had men niets meer te leren.
Wel dat wekt vertrouwen. We blijven oefenen om onszelf te verbeteren. En nu maar hopen dat die ramp zich pas voltrekt als we nog een paar jaar geoefend hebben.
En dit alles een paar dagen na de evaluatie van het poederincident in Spijkenisse. Daar werd iedereen binnenshuis gehouden omdat er een kankerverwekkend poeder over het dorp was neergedaald. De instanties wisten al na vijf minuten dat het poeder onschadelijk was, maar vergaten dat de burgers van Spijkenisse te vertellen.
Maar ze moesten maar stoppen met evalueren, daar in Spijkenisse, want daar kun je niet eeuwig mee doorgaan.
Maar, je moet altijd positief blijven. Er gaan ook dingen goed. Zoals de communicatie over alles wat er mis is gegaan...

Een aantal lezers van dit blog zijn familieleden van mij die in het buitenland wonen. Als ik de reacties als basis neem, zijn mijn buitenlandse lezers woonachtig in Engeland en Australi�. Zij blijven - volgens reacties - een beetje op de hoogte van wat er hier zo'n beetje gebeurt en houden ook de kennis van de Nederlandse taal een beetje op peil.
Om jullie uit de droom te helpen, ik schrijf hier in het Nederlands, maar dat begint steeds verder af te staan van het Nederlandse taalgebruik.
Eigenlijk zou ik moeten schrijven:
Als ik de juiste mindset heb om mijn blog te updaten, type ik een story en save dat dan. Daarna ga ik in hyves mijn profiel pimpen en dan mijn spots, games en gadgets bijwerken. Als ik dat gedaan heb tik ik een van mijn vrienden met 'willem bitch slapt arie' en check ik hoe ik goldmember kan worden, waarna ik Jan nog even kan googelen.
Trouwens als je dit blog wil volgen kun je je op de feed inschrijven.

Snappen jullie het nog?