Archieven van mei 2009

De titel zegt het al, vandaag was de wasmachine en rekenmachine aan de beurt. Dit zijn beiden nu niet bepaald zaken waar ik dit weblog rijkelijk mee kan vullen, wassen en rekeningen betalen is geen bijzonderheid waar alleen ik mee te maken heb.
Het kost wel tijd, wel de administratie. Een stapel wasgoed in de wasmachine mikken lukt me wel binnen een paar minuten.
Omdat ik toch een beetje duf was en geen zin had me in de Pinksterdrukte te begeven heb ik me maar beziggehouden met een aankomende expositie op kantoor, waar ook zes foto's van mij een onderdeel van uit maken. De foto's zijn gisteren binnen gekomen en donderdag had ik al foamboard gekocht om de foto's op te plakken.
Je bent daar toch gauw een uurtje mee bezig, maar dan ziet het er wel mooi uit.
Daarna heb ik een welverdiende rust in de tuin doorgebracht, waarmee deze Pinksterdag weer tot een einde is gekomen.
Alleen straks met mijn duffe kop mijn bed nog opmaken. Ik zou dat nu al kunnen doen, maar heb daar nooit zin in. Alleen voor het slapen mot het wel...

Vandaag moest ik met de motor nog even terug naar de dealer; bij het vorige bezoek was een kapot balhoofdlager geconstateerd. Nog niet zo erg, maar het was al behoorlijk te voelen. Als zo'n lager het begeeft onder het rijden, dan wordt je niet echt blij.
Dus moest ik vandaag met dat prachtige weer op de motor naar Goes, wat een straf.
Gelukkig viel de klus mee, al is het een verontrustend gezicht je motor in de steigers te zien hangen zonder voorkant.
Ik vind het altijd mooi te zien hoe een vakman zijn problemen te lijf gaat. De betreffende monteur is een jonge vent, die in alle rust kijkt hoe hij de lagers moet verwijderen, pakt vervolgens de juiste hulpmiddelen en verwijderd zonder onnodig geweld de oude lagers, die best goed vast zitten kan ik je verzekeren.
Na anderhalf uur stond er weer een complete motor, die weer stuurt als een scheermes. Moest ik met dat mooie weer via allerlei kleine weggetjes weer terug.
Wat een straf.

En eh, ik heb maar besloten die gek van een Wilders dood te zwijgen.

Wat al jaren wordt geprobeerd, meer mensen de auto uit en het openbaar vervoer in, lijkt nu via geweld te gaan lukken. In Rotterdam heeft de RET in samenwerking met Gemeentewerken een geniaal en intens vernuftig plan ontwikkeld om te voorkomen dat er nog auto's de stad in of uit rijden.
Heel geleidelijk aan wordt dit plan ingevoerd.
Eerst wordt de Schiedamse weg afgesloten, zodat verkeer vanuit het centrum niet meer naar de Erasmusbrug kunnen zonder op de Westersingel in een file terecht te komen.
Dan wordt de toegang tot de Vierhavensstraat geknepen, om doorgaand verkeer vanuit de Maastunnel richting Marconiplein te knijpen.
Ook de Franselaan wordt versmald tot een Dorpssteeg, een nieuwe kurk in de inkomende stroom.
Vanaf volgende week begint men aan het Maastunnelplein met als klap op de vuurpeil een zes weken durende afsluiting van de Maastunnel.
Normaal gesproken voer je die werkzaamheden niet tegelijk uit, omdat een stad toch nog een beetje bereikbaar moet blijven. Hier moet dus een sluw plan achter zitten om mensen het openbaar vervoer in te jagen.
Nou, ik niet, ik ga wel op de motor.

De tekst op de steen:

Het plekje is nu af.
Ik zal van het weekend een mooie bos rozen meenemen.

Ik lees net tot mijn stomme verbazing dat de nek van de Diploducus recht overeind stond?
Dat de korpschefs zich nu ook al bemoeien met de strafmaat in Nederland?
Dat we zeer verontwaardigd zijn over het feit dat Noord Korea de VN resoluties aan zijn laars lapt en zwaar gestraft moet worden, hoe zit dat ook al weer met Israel?
Dat ze in de VS nu met naaktscanners gaan werken op vliegvelden.
Dat de VVD bereid is het aanzetten tot discriminatie niet meer strafbaar te stellen (willen ze Wilders weer binnenhalen?)

't Is met toch wat

Het weekend heeft er toch wel behoorlijk ingehakt. Ook het bericht gisteren over de reset is niet luchthartig verwerkt. Het klinkt allemaal wel simpel, maar je wordt toch onder narcose licht ge�lektrocuteerd. Het zal wel een 'standaard' ingreep zijn, maar toch.
Dit alles in combinatie met een nachtelijk onweer, wat ik in hevigheid nog nooit heb meegemaakt, maakte dat ik vanmorgen met een barstende koppijn wakker werd en me maar voor een dagje heb afgemeld bij de gemeente Rotterdam.
Ik heb vanmorgen slaap ingehaald en ook in mijn hoofd is nu het allemaal weer wat rustiger. Een paar lekkere kommen courgette soep hebben mijn vitaminepeil op orde gebracht, Jack meldde na alle ellende nieuws van de afgelopen weken weer eens goed nieuws (het eerste teken dat een beschermengel aan het werk is?), dus morgen tuig ik weer aan het werk.

Al enige tijd loop ik rond met een - volgens de cardioloog - onschuldige hartkwaal. Mijn hartslag is hoog en onregelmatig. Alhoewel onschuldig moest er wel iets aan gedaan worden om te voorkomen dat het hart uitgelubberd raakt. Dus ging ik aan de pillen.
Bij hercontroles bleken die pillen niet helemaal goed het werk te doen, dus ging meneer Holter een dagje met me meekijken om de hartprestaties te monitoren.
Vandaag kreeg ik daarvan de uitslag.
De hartslag is nog steeds onregelmatig en varieert tussen de 90 en 145 klappen per minuut. Dus daar moet wat aan gedaan worden.
Andere medicijnen waren geen optie, omdat die het niet goed doen met mijn psoriasis (ja, ik ben een kneus), dus werd even overlegd over mogelijke maatregelen.
De winnende maatregel is een cardioversie, ofwel een reset van het hart. Ze rammelen dan (terwijl ik gelukkig onder narcose ben) wat stroom door het hart, dat zich vervolgens rot schrikt en weer normaal gaat kloppen.
Ik hoop dat als ze die reset uitvoeren er ook gelijk een update wordt gedraaid, zodat ik van mijn suikerziekte en psoriasus af ben.

Els vroeg me toen ik haar eerder deze week aan de telefoon had: Denk je nu niet steeds dat het wel lang genoeg heeft geduurd en dat ze maar weer terug moet komen? Ik geloof dat ik dat nog elke dag denk, zo vaak gebeurt het dat ik iets doe of zie en dan nog even wacht op een reactie van Yvonne. Het realiseren dat die reactie niet meer komt, doet zo'n verdomde pijn, maakt dat ik me leeg voel. Ik heb gelukkig vrienden om me heen die me helpen, naar me luisteren, met me mee huilen, herinneringen ophalen. Maar die lange weekends zo alleen (en ik hoef niet alleen te zijn, maar ik leg dat mezelf op) vallen nog niet mee.
Ik zit er nu even doorheen en ga maar vroeg naar bed.

Ik lees al geen krant meer. Ik krijg nu ook steeds meer moeite met het kijken naar het journaal. Het onbenullige gezeik over songfestival, toppers, Jan en Jolante en Patricia en Dinges komt me mijn strot uit. Als of er geen belangrijk nieuws is. Oplichters als Jomanda uit Epe varen wel bij de goedgelovigheid in onzin.
Net zag ik in Dit was het Nieuws Raoul Heertje ontploffen op dit onderwerp en de manier waarop Jan en alleman het belangrijk vindt het hierover te hebben. Hij had een goede oplossing: reserveer een stuk Nederland en verplaats al die debielen (J.P Balkenende, Philip Freriks, Telegraaf(lezers) en Story(lezers) naar dit gebied en zet er een groot hek omheen.
Hulde Raoul, hulde.

Vandaag ben ik aan de slag gegaan voor ��n van mijn foto-opdrachten: foto's gemaakt in de twightlight periode. Dit is de periode zo net nadat de zon is onder gegaan en omgevingslicht en kunstlicht zo'n beetje even sterk zijn. Lekker makkelijk gezegd, maar die periode duurt maar een kwartiertje (ze noemen het ook wel het blauwe kwartiertje), dis je moet wel weten waar je wilt zijn.
Ik ben dus vanmiddag op verkenningstocht gegaan en heb vanavond een halfuurtje (ik was wat vroeg) staan fotograferen.

Nee, dit heeft niets met een meetlat te maken.
Vandaag had ik Esther op bezoek, zij wilde een keer alleen naar mij komen en heeft vol goede moed een bus vol met Zeeuwen getrotseerd.
Het was een maten- of meidendag, lekker gebept, gedronken en gegeten. Het naar foto's kijken van de cursus en over foto's discussi�ren vormden de hoofdmoot van vanmiddag. Totdat Esthers maag harder begon te rommelen dan de mijne en ik een paar hamburgers met verse sla uit eigen (=Peter/Niek en Piet) tuin, mozzarella en donkerbruin brood heb klaargemaakt.
Daarna hebben we vooral beppend doorgebracht onder het genot van een lekker glas honing wiskey likeur.
En nu geniet Esther weer van een bus vol Zeeuwen.

Ik zag net op het nieuws een onderwerp over de Ierse Katholieke kerk die een ruimhartig aandeel heeft gehad in de opvang en het misbruiken van kinderen. In het onderzoek is met de kerk afgesproken dat geen namen worden genoemd.
Dit past wel in een beeld van kinderen misbruikende bisschoppen in het land van de onbegrensde mogelijkheden en in holocaust ontkennende paters.
Vervolgens kwam ik het nieuws meneer Wilders weer aan de orde, die vind dat vooral hij niet op zijn gedrag door een rechter mag worden onderzocht, immers je kunt nu eenmaal niets verkeerd zeggen over de Islam. Gek dat ik hem niet hoor over de katholieken.

Of eigenlijk is dit helemaal niet gek, katholieken behoren immers tot het eigen blanke volk....

Hyves, Facebook en nu ook Twitter: ik vond dat ik er zonodig moest bijhoren. Maar eigenlijk doe ik er niets mee. Ik praat liever echt met mensen en ik heb mijn weblog om dingen die ik wil vertellen kondig te maken aan een ieder die dat wil lezen.
Twee dagen twitteren met berichten dat miep de hond heeft uitgelaten, jan een boterham met pindakaas heeft gegeten mag interessant zijn, maar ik heb er eigenlijk de tijd niet voor over om maar steeds te vertellen waar het jeukt.
Hyves bestaat voornamelijk uit halve discussies en voegt mij ook niets toe, mijn Hyves vrienden zijn allemaal mensen die ik met enige regelmaat zie en spreek, in het echt dus.
Facebook was een overblijfsel uit wat persoonlijke contacten met Marius en is daarna onder een dikke laag stof verdwenen.
Vandaag heb ik alle accounts verwijderd, ik heb telefoon en e-mail, soms sms ik en ik blog. Dat vind ik eigenlijk wel voldoende bereikbaarheid.

De motor staat rijklaar in de garage, dus de verleiding is groot om hem te gebruiken.
Want:
- Het scheelt in de files
- Ik kan vanmiddag makkelijk in het centrum komen voor de fotocursus
- Het is wel lekker
Dus ben ik vanmorgen op de motor naar Rotterdam gegaan. Voor de zekerheid de camera in een plastic tas in de rugzak, want het was maar de vraag of het droog zou blijven.
Het was vanmorgen handig, ik heb aardig wat file kunnen passeren.
Ik was vanmiddag ook in een mum van tijd in het centrum
Het was wel lekker.
Toen gingen we fotograferen en liep ik in een warm motorpak met een helm onder mijn arm te puffen.
Dat was dus niet zo handig.
Ik heb dus weer wat geleerd: fotograferen en motorrijden gaat niet goed samen.

Een half uurtje geleden maakte ik aanstalten om mijn dagelijkse blogbijdrage te leveren. Ik had niet echt een onderwerp, ik heb vandaag niet al te veel gedaan, dus ik zou het maar hebben over de toch wat grijs verlopen dag, saai en donker als boventoon.
Toen kreeg ik een e-mail van Cees en Els met een uitnodiging voor een BarBQ. Naar aanleiding van die mail heb ik de telefoon gepakt, ik had al een tijdje geen contact met ze gehad.
Na dat telefoontje vergeet je dat het een grijze saaie dag is. Daarvoor is zo'n gesprek te waardevol. Trouwens, vanmorgen heb ik lekker met Niek een bak thee zitten leuten, dus nee, geen grijze dag maar een mooie dag.

Uit de luidsprekers van mijn computer zingt Kyteman:
Stand for something or fall for anything
Make sure tomorrow don't make you nervous

Het was vanavond niet moeilijk kiezen waar naar te kijken op tv. Dit is overigens veelal het geval, maar vanavond werd zo'n beetje op alle zenders het Eurovisie Songfestival uitgezonden en daar heb ik dus totaal geen enkele behoefte aan om tijd aan te spenderen. (Eigenlijk doe ik dat dus nu al te veel).
Ik heb dus vanavond wat achterstallige afleveringen van Photoshop User TV gekeken en heb nu ook een Twitter account waarvan ik eigenlijk niet weet wat ik er mee moet. Maar ja, je wilt er bij horen, dus...mijn twitter.
Verwacht ook hier maar niet al te veel van

Een maand geleden schreef ik over mijn Triumph, hij zou nog niet in de verkoop gaan.
Een week of drie geleden schreef ik over het pimpen van mijn Triumph (nieuwe uitlaat en spiegel) en de korte rit om van dat moois te genieten. Er bleek een startrelais kapot te zijn.
Ik dacht dus snel bij een Triumph dealer in Barendrecht een nieuw relais te bestellen, maar dat zat dus tegen; eerst waren ze vergeten mijn bestelling te plaatsen en toen dat in orde was gekomen bleek de zaak wegens omstandigheden te zijn gesloten, het lijkt er op dat de zaak failliet is. Dus mooi geen relais. Ik heb er toen een besteld bij mijn eigen dealer in Goes en die heb ik van de week kunnen ophalen.
Gisteren heeft Cees (in ruil voor een rondje scheuren) het relais gemonteerd en vanmorgen kon ik dus weer rijden.
Ondanks de matige voorspellingen heb ik vanmorgen de motorkleding aangetrokken en de Triumph van stal gehaald.
En - als een klein jochie - vreselijk gebanjerd en genoten.
Morgen gaat ie voor een beurt en dan zal die vlammen spuwen.
Mannen, het blijven jongens.
Grijns.

De afgelopen dagen stonden de toppers in het nieuws. Nu is het maar net wat je onder toppers verstaat, maar ik vind eigenlijk niet dat de bewuste toppers nu die aandacht verdienen. Met alle respect voor hun zangtalenten; in een pakje met electrische lampjes meedoen aan het eurovisie songfestival????

Nee, een topper kwam mij vandaag ter ore: Kyteman, muziek met een ziel, passie en emotie. Hier kan ik tranen van in mijn ogen krijgen:

Daarnaast zijn er ook nog een stel echte toppers in Gorkum.

Je zou maar politicus zijn. Hard je best doen om in een wereld van compromissen je idealen proberen waar te maken en aan de zijlijn staan hordes met stuurlui.
Als je een politiek antwoord geeft ben je een draaikont, als je een heldere uitspraak doet is dat onverstandig.
De laatste tijd heb ik wat knappe staaltjes gezien, de parlementaire enquete, de JSF; het waren geen hoogstandjes voor de partij van Bos. Maar nu doet ie een uitspraak dat hij niet wil regeren met de PVV en de halve wereld valt over hem heen. Tot aan een spoed enqu�te van het ��n-vandaag panel toe houden we ons er mee bezig.
Nu kan ik me zowieso al niet voorstellen dat de PvdA zou regeren met de PVV, de standpunten liggen nogal ver uit elkaar. Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat er partijen zijn die wel met de PVV willen samenwerken. Ik vind het dus wel goed dat er duidelijkheid wordt gegeven over wel of geen samenwerking met wie. Het zal mijn stemgedrag niet be�nvloeden.
En voor de rest, ach als Bos had gezegd dat hij na de verkiezingen zijn standpunt zou bepalen, was het ook niet goed. We zijn nu eenmaal een land van azijnpissers, waar het nooit goed is.

Je werkt bij Philips. Het is best spannend want zo goed gaat het allemaal niet.
Dan rolt er een brief de bus in. Van Philips.
Sorry meneer/mevrouw, U bent ontslagen, staat er in de brief.
Dat is fors balen.
Vooral als blijkt dat bij dertien mensen die brief niet in de bus had moeten vallen.
Foutje, bedankt.

Na de enerverende afgelopen liep vanmorgen gewoon de wekker weer af om half zeven. Daarna ben ik gewoon onder de douche gestapt en heb een gewoon ontbijttje weggewerkt.
Vervolgens gewoon in de file en gewoon aan het werk.
Vanavond gewoon naar mijn fotocursus, gewoon daarna Esther thuis afgezet en weer gewoon naar huis.
Straks gewoon even naar Pauw en Witteman kijken en daarna gewoon naar bed.

Morgen ongewoon veel sterkte JenS.

Het zit er op.
Ik zit weer rustig thuis op de vertrouwde plek dit blog bij te werken.
Vanmorgen rond een uur of negen (Engelse tijd) reden we weg bij Els en Mike. Vanmiddag rond een uur of vier (Nederlandse tijd) zette ik Niek bij haar thuis af. Snel daarna ging ik naar mijn huis, Niek trillend achterlatend om snel naar haar Petertje te gaan. (Trouwens, bedankt Peet voor het verzorgen van Eek).
Thuis wachtte Eek me al mauwend op, toch wel leuk.

Nu zit het er weer op. We hebben het geweldig naar onze zin gehad bij Els en Mike en in Engeland. Morgen weer aan het werk. Geen mooie lijnolievelden, geen oude kloosters en kerken, maar een droge computer en wat overleg.
De hele week.

Nu eerst een whisky (Mike: een Balvenie, tweede cask was een portvat uit Portugal)

Dag 7 is een rustdag.
Daar hebben we ons vandaag ook maar aan gehouden. Na een hele week van trips konden we vanmorgen wat langer op bed blijven. Pas tegen lunchtijd zijn we richting Reading vertrokken om wat boodschappen te doen en een lekkere pie te eten bij Sweeneys, en die pies zijn echt lekker. Niek was als eerste klaar met haar pie en haar Engelse biertje.
Daarna zijn Niek en Els terug gelopen en moest iemand de boodschappen dragen en de auto terugbrengen. Mike en ik waren de aangewezen vrijwilligers voor die taak.

Nu vanmiddag maak ik alleen nog wat foto's van Mike zijn helikopter in de woonkamer, doen een kalme avond maaltijd en gaan morgen op tijd weer terug.
Het einde van een hele week staat voor de deur......

Vandaag hebben we een korte trip naar Lacock gedaan. Dit is een prachtig klein oud stadje met een fraai klooster. Dit klooster is gesticht door de familie van William Henry Fox Talbot, die de uitvinder van de fotografie is. Leuk dus om de tentoonstelling te bekijken en daarna het klooster te bezoeken.
Weer mooi weer gehad, wie zegt er nu dat het in Engeland altijd regent.

We waren weer op tijd terug, omdat we voor het avondeten Els en Mike hadden uitgenodigd voor een pubmaaltijd. We hebben wonder boven wonder kunnen reserveren in de Hinds Head, en pub die eigendom is van de eigenaar van het op ��n na beste restaurant ter wereld: The Fat Duck. Ook deze pub heeft een naam hoog te houden.
Lekker gegeten zeg.

Overigens schreef ik gisteren al wat vroeger; voor het eten. Tijdens de voorbereidingen op het eten hebben Els, Mike en ik al genoten van een heerlijk glas whiskey (single malt, single cask). Ik had er voor het eten twee op, Mike drie. De stemming zat er in.
Tijdens het eten vertelde Mike van een ontmoeting met een band. Op een CD hadden de bandleden een viertal berichten opgeschreven: thanks for the memory, thanks for the wine, thanks for the advise en de vierde was Mike vergeten. Na het eten werd natuurlijk de bewuste cd opgezocht. De hoes bevatte drie spreuken. No wonder I couldn't remember the forth, zei Mike.
Een hele week.....

Vandaag was Londen aan de beurt.
Dus dat betekende met de auto naar het station, treinkaartje kopen (kon niet eens betalen met Euro's - rare jongens die Britten), en op de trein naar London, metro naar Embankement en toen aan de wandel. We zijn eerst naar het House of Parlement met zijn Big Ben gewandeld. Vervolgens naar Westminster Abbey en daarna een lunch genoten (Nou ja genoten, dit was een tegenvallende McDonnaldskwaliteit). De London Eye hebben we wegens weer en drukte maar aan ons voorbij laten gaan.

's Middags hebben we een boottocht op de Theems genomen. Leuk om allerlei mooie gebouwen en bruggen vanaf het water te zien. Wel koud.
De kapitein gaf commentaar onderweg in de trant van: de hoge overgang van de Towerbrug is een tijd afgesloten geweest in verband met het grote aantal zelfmoorden. Nu is die hoge doorgang weer open. Dus als je zelfmoord wilt plegen kan dat weer, het kost je wel zes en een halve pond voor de toegang.
Niek heeft het niet lang in de buitenlucht volgehouden: te koud zei ze.

Een hele week....

Vandaag hebben we als bestemming de Cotswold gekozen. Dit gebied wordt wel het Hart van Engeland genoemd.

De weg er naar toe bestond voornamelijk uit wegen die niet veel breder waren de dan een meter of vier en waarvan de rechtewegcoefficient heel erg laag was. Kortom een verrassing na elke 50 meter. Mooie landschappen, lijnzaadvelden, dorpjes, boerderijen en kerkjes. Ook mooi weer.
Onderweg weer een lekkere lunch gebruikt en tegen zeven uur waren we weer terug bij Els en Mike. Nadat we een 'ontplofte' kookplaat hebben overleefd, hebben we lekker asperges gegeten en daarna zijn Els en Mike op zoek gegaan naar informatie over hun te repareren of te vervangen kookplaat.
Tegen het naar bed gaan hebben we vast even van gedachte gewisseld over waar we het afsluitende etentje zouden doen, hetgeen resulteerde in twee vrouwen, die vroeger geen computer, laat staan internet wilden aanraken, die zich ontfermden over mijn MacBook en geenszins van plan waren om die weer af te staan.
Een hele week...

Vandaag was het Stonehenge dag.

Stonehenge was een van de doelen die ik mij gesteld had te bezoeken tijdens onze Engeland trip. Ik had me op aangeven van divese mensen en op basis van een indruk uit Google maps, niet met al te hoge verwachtingen geladen, maar het is meer dan meegevallen. Het weer zat mee, het was niet al te druk, zo alles was mooi te bekijken (en te fotograferen). Kortom een mooi bezoek aan een zeer indrukwekkend monument.
De rest van de dag hebben we in de omgeving van Stonehenge doorgebracht/ Middels een rit naar Bath hebben we kunnen genieten van een mooie omgeving, veel kleur omdat de lijnzaad in volle bloei staat, leuke stadjes. Misschien gaan we aan het eind van de week nog een keer die kant op.
Wat overigens maar niet went, zijn die toeristen:

Een hele week..

De dag van vandaag kende twee kenmerkende delen: de ochtend stond in het teken van een 10km lange hardloop'wedstrijd' waar Els voor had ingeschreven. Het was zoiets als een funrun - wat volgens Mike een contradictio internus is; je rent niet voor de lol, je rent omdat je moet afvallen of conditie wilt opbouwen. Maar goed, Els ging 10km hardlopen. Om dat te doen liet ze ons een kilometer of drie van de start parkeren, zodat ook wij onze fun hadden.
Els heeft het prima volgenouden en zeker een minuut of tien sneller gelopen dan dat ze van te voren had gepland.
Petje af.
Daarna konden wij onze funwalk terug naar de auto doen en hebben we gelunched.

Vanmiddag hebben we een tocht gemaakt, waarin niet al te veel gewandeld oefde te worden. Onder die conditie hebben we Els als gisds mee kunnen lokken. We hebben een rit in de omgeving van Henley gemaakt. Henley zelf is lang zo leuk niet meer als jaren geleden, dus we zijn snel verder gereden en hebben in Medmenham een kort wandelingetje gemaakt rond dit fraaie oude kerkje en richting Thames. Lekker alvast van het Engelse landschap genoten.
Vanavond hebben we een lekker bord pasta op, geen toetjes, want Els zet me op rantsoen, veel bewegen, weinig eten.
Een hele week.

Gisteren, toen ik bij Niek en Peter een visje zat te eten, begonnen Peter en ik elkaar moed toe te wensen. Ik zou immers een hele week met Niek opgescheept zitten en Peter had dus een weekje 'vrij'.
De dag van vandaag stond dus in het teken van het gezegde: "Een hele week? Ja een hele week".
Vandaag is dat wel meegevallen, je bent toch een paar uur onderweg naar Calais, vervolgens een uur om in Engeland te komen en dan nog eens twee uur naar Reading. Het gezegde is dus maar een keer of vier aan de orde gekomen.
Later hebben ook Els en Mike het gezegde overgenomen en nu zit Niek, terwijl ik aan het typen ben, me al te controleren, en dat zal de hele week wel zo gaan.
Inmiddels hebben we al een aantal interessante routes in voorbereiding. Morgen doen we het nog een beetje rustig; we moeten Els aanmoedigen op haar 10km loop en gaan 's middags lekker verder met plannen.

Vanmorgen heb ik eerst wat energie gestopt in het overbodig maken van de te kleine werkruimte in de gang. Ik heb mijn Airport Express aan het KPN ding gekoppeld en die verzorgt nu het draadloze netwerk, zodat ik weer vanaf de gewone plek mijn netwerkactiviteiten kan ondernemen.
Verder heb ik vandaag de koelkast leegegeten en gedronken ter voor bereiding van een weekje vakantie in Engeland. Die koelkast was niet zo vol, maar gelukkig kon ik vanavond bij Niek en Peter in de tuin een lekker gegrild visje eten.
Nu rest mij nog het leeghalen van de wasmachine en droger en het zetten van de wekker.
Morgenochtend kan ik dan wat kleding in een tas stoppen, een paar koffers met fotospullen in de auto mikken, Niek ophalen en dan is het op naar Engeland.

Ik heb er zin an.

Vanmorgen liep het standaardritueel in de knoei. Ik zette de computer aan om mijn e-mail te lezen, maar: geen verbinding. Na wat gezoek bleek mijn experiabox kapot. Toeval, of heeft de KPN weer wat gedaan, het is immers 1 mei, het begin van een nieuwe maand.
Echt tijd om het op te lossen had ik niet, vandaag zou ik neef Marius met zijn vrouw Joy op bezoek krijgen en dat is effe belangrijker dan een internet. En met een kabeltje doet het internet het nog.
Alleen ik heb een kort kabeltje...

Ik hou het dus maar kort.