Archieven van juni 2009

Je zou er toch spontaan hart falen aan overhouden, die files. Vanmorgen schrikt een mevrouw op de a15 van een klappende band en komt met haar auto op de kant te liggen. Goed, dan snap ik dat er in de richting Ridderkerk op de a15 een file ontstaat. Die file zou niet zo lang zijn, want ik hoor dat het minder druk op de wegen is in verband met de kredietcrisis (de excuustruus voor alles wat mis gaat!). Bovendien is het al een beetje vakantieperiode, dus een ongeluk leidt tot kliene files, zou je denken.
Nee, de afsluiting genereert een kilometer of twaalf aan file. De rubberen nekken genereren een kilometer of 14 aan files. Je zou die nieuwsgierige idioten toch aansprakelijk stellen voor de schade die ze veroorzaken.
Ik had beter op de fiets kunnen gaan (zoals Ineke al suggereerde). Dat doe ik, morgen dan ook maar, dan ga ik lekker op de motorfiets.

Volgende week ga ik beginnen aan mijn lavendeltocht. Dit weekend heb ik van Jack nog een paar kaarten en een berg tips meegekregen, naast een klein stoeltje, waarop ik aan de rand van een lavendelveld met een hapje en een drankje op het mooie licht kan wachten.
Alles lijkt redelijk in gereedheid; ik moet natuurlijk nog mijn koffers pakken en zo, maar daar is het maandag vroeg genoeg voor.
Alles lijkt OK.
Tot ik vanavond een glimp van het sportjournaal opving en ik me bewust werd van de start van een fietstochtje door Frankrijk van een paar honderd man; zondag start de Tour de France. En die jongens rijden door Elzas, Vogezen en Alpen. En ik heb geen zin om een hele dag tussen het gewriemel van een tourcaravaan door te brengen.
Dus vol spanning maar even de route van die Tour opgezocht. Ze starten in Monaco, zijn op het moment dat ik start in Marseille en zijn in de Elzas als ik thuis naar mijn foto's zit te kijken.
We zijn gelukkig goed in sync.

Het is vakantietijd. De temperaturen lopen op, de tuinen lopen vol. Geen tuin? dan naar de camping.
Dit is de tijd dat er weinig gebeurt. We keutelen wat over de zonnebril van Wouter Bos of een telefoonoplader voor zijn collega.
Komkommertijd.
Ook voor mij.
Wat telefoontjes gepleegd, wat foto's bewerkt, mijn grijze t-shirts gewassen (en ook mijn witte) en een beetje in de tuin gehangen.
Komkommertijd.

...heb ik tot tien uur lekker buiten gezeten.
Vanmorgen was ik al redelijk bij tijd aan het boodschappen doen. Rond elf uur had ik een afspraak om familiefoto's te maken bij mijn huisarts. Daarna had ik van alles te doen, dus de boodschappen stonden als eerste op de lijst.
Vervolgens dus de foto's. Dat was een leuke sessie. Drie kinderen in bedwang houden om foto's te maken is een leuke bezigheid. Het moest geen staatsportret worden, maar ongedwongen en daar zijn we redelijk uitgekomen. Om een uur of half een was ik klaar.
Gauw een boterham naar binnen gewerkt, gekeken naar de start van Rossi en toen op weg naar Jack en Suzanne.
Ik ben eerst even bij Yvonne geweest om verse rozen te brengen. Daarna lekker bij Jack en Suzanne buiten gezeten. Suzanne begint over anderhalve week haar serie bestralingen en na een september vakantie een serie chemokuren. Gelukkig allemaal preventief, want haar tumor is succesvol verwijderd. Het is goed om te zien dat zij er positief tegenover staan en de toekomst vol goede moed tegemoet zien. Dapper gaan ze de komende maanden in.
We hebben vanavond heerlijk op een terrasje zitten eten en praten.
Ik ben blij dat ik Jack en Suzanne als vrienden heb.

En ondertussen liep Limburg vol met water.

De auto is gisteren niet goedgekeurd, iets met een gebroken veer. Dat zweten van gisteren was dus met enig voorgevoel.
Buiten die veren had ie toch niet goedgekeurd kunnen worden; ze hadden het kentekenbewijs niet. Daar snapte ik niks van, want dat lag toch altijd in het dashboardkastje. Daar hoort het natuurlijk niet, maar toe Yvonne en ik de auto nog samen gebruikte was het in ieder geval altijd bij de bestuurder van de auto in de buurt. Daarnaast, zou ik het te vaak vergeten. Dus maar een onveilige vaste plek.
Maar daar lag het dus niet. Dan breekt bij mij de paniek uit. Het hoort in dat kastje en als het daar niet is is het dus kwijt. Een poging om te kijken of in het volle kastje misschien achter de klep terecht was gekomen - het kastje demonteren - leverde geen hoera gevoel op. Ik heb nog alle tassen van de reis naar Engeland nagekeken, misschien had ik in een voorzichtige bui de papieren ergens anders opgeborgen. Geen papieren.
Ik kon dus twee dingen doen:
1. het hele huis op zijn kop zetten. Dit is heel veel werk. Daarnaast weet ik niet waar ik moet zoeken, dus de kans dat ik er glad over heen kijk is zeer groot. Ik ben eens een portemonnee kwijt geweest, heb daarvoor alles op zijn kop gezet en kwam het ding gewoon na twee weken op een tafeltje op de slaapkamer tegen. Geen optie.
2. een nieuw kentekenbewijs bestellen. Eenvoudig via internet een formuliertje bij de RDW ingevuld, wat geld overgemaakt en dinsdag ligt het nieuwe kentekenbewijs in de brievenbus.

Waarschijnlijk vind ik dan woensdag het verloren kentekenbewijs.

Vanmorgen moest er eerst weer bloed worden geprikt. En passent zag ik op de kaart dat de vorige keer (twee weken geleden) mijn INR waarde 3,6 was, ruim voldoende om 'geklapt' te worden, de lage waarde van dinsdag zal wel een uitzondering zijn geweest (hoop ik). De bloedprikdame (een nieuwe) heeft overigens behoorlijk zitten zweten om een ader te vinden waar zij wat bloed uit kon tappen.
Daarna ben ik naar huis gereden, heb mijn motorpak aangetrokken en heb even zitten wachten op een garagemeneer die mijn auto kwam ophalen voor een service plus apk beurt. En daar ging ik behoorlijk van zweten, normaal draag je bij dit weer geen twee broeken, laarzen en een dikke jas. Ik was blij dat ik op weg kon.
Het zweten is onderweg niet veel minder geworden; in Rotterdam was het behoorlijk druk, dus file rijden en daar koel je op een motor niet echt van af.
Toen ik vanavond thuis kwam, stond de auto er nog niet. Weer zweten dus, want er zal wel iets extra gerepareerd moeten worden. Morgen hoor ik meer.
Nu zweet ik nog maar een beetje, het is warm in huis.
Straks wacht een verkwikkende douche. Alleen zweet ik daarna altijd weer.

Op alle 80km/h wegen moet maar een inhaalverbod komen. Dit is het idee van een gedeputeerde uit Zeeland. Er gebeuren te veel ongelukken op die wegen, dus tussen de rijstroken moeten we maar een hek zetten.
Ik weet nog een veel betere oplossing voor het verbeteren van de veiligheid: het autorijden verbieden. Dat lijkt wel raar, maar past toch in het scala aan idiote vindingen van de laatste jaren. Dat is al begonnen met de uitvinding van dubbele strepen met een groene vulling voor autowegen, is die vulling niet groen, dan mag je 80km/h (en dus niet inhalen, waarom dan een hek?), is er geen middenstreep maar een stippelstreep links en rechts, dan mag je maar zestig. Alsof er geen maximum snelheid voor autosnelwegen, autowegen en niet autowegen bestaat. En ook geen borden met 100, 80 of 60 (of 90, 70, 50, 30). Straks moeten alle wegen binnen de bebouwde kom nog blauw geverfd worden, en woonerven paars.
Het heeft even geduurd, voordat deze ververij als landelijke norm is vastgesteld en alle gemeentelijke initiatieven met rode vlakken, blauwe strepen enz. zijn hersteld naar de landelijke standaard. Vervolgens zie je hier zo'n weg, die mooi groen is geverfd, waarvan de maximum snelheid van 100 km/h naar 90 km/h wordt teruggebracht en kan dus iemand met zijn verfkrabbertje aan de slag. Het nut van een verlaging van 100 naar 90 ontgaat mij overigens, maar daar zal wel een onderzoek aan ten grondslag liggen.
De volgende stap is de 100km/h maximum snelheid wegens verhoging van de veiligheid verlagen naar 80 km/h, en vervolgens een inhaalverbod instellen omdat die 80 km/h wegen zo gevaarlijk zijn......

Vandaag stond ik ingepland voor een cardioversie. Das dus een duur woord voor het klappen van het hart en dat is weer een vakterm voor het geven van een stroomstoot door het hart. De bedoeling is om mijn hartritme weer ritmisch te krijgen.
De dag begon met een slap kopje thee en een laf crackertje. Daarmee moest ik het tot een uur of drie zien vol te houden. Omdat het klappen onder narcose gebeurt heeft Niek me gereden.
Om half twaalf lag ik op een ziekenhuisbed, waar een echo werd gemaakt, wat bloed werd afgenomen en een (waardeloos) infuus werd aangebracht. Vervolgens was het wachten op de bloeduitslagen voor men verder kon gaan.
De bloeduitslag was dus niet goed, mijn INR was te laag. En dat staat voor: er is een kans dat bij het klappen bloedpropjes loskomen. En losse bloedpropjes zijn niet zo fijn voor je hersenen.
Dus het infuus kon er weer uit en we konden naar huis.
Volgende keer beter.

Nee, ik ben niet op visite geweest. Vanavond was de laatste bijeenkomst van de cursus architectuurfotografie. Die avond wordt besteed aan het opbouwen van de eindexpositie, waarin elke groep zijn werk presenteert. Wij hadden een wat ongelukkige plek en hebben besloten om veel kleine foto's op te hangen; zo'n 150 - 160 stuks. Al die foto's moesten op foamboard worden geplakt, dus we zijn daar lekker een uur of drie mee bezig geweest.
Maar het is een mooie presentatie geworden.
Nu lekker naar bed, morgen kan ik uitslapen, want ik moet om half twaalf in het ziekenhuis zijn voor mijn 'reset'. Niet vergeten op mijn buik te schrijven dat er geen Windows in mag, maar Snow Leopard.

Ik ben - voor zover ik weet - geen vader.
Ik heb ook nooit veel met Vaderdag gehad, sokken cadeau geven was niet echt een hoogtepunt waar ik naar toe leefde.
Maar Nicolien nodigde me vandaag uit om samen met haar vader te gaan lunchen in plaats van nieuwe sokken te passen. Wel daarvoor wilde ik wel een beetje vader spelen.
Dus zat ik vandaag met een glas bier en een bord eten op een terrasje in het zonnetje.
Tsja, dan heb zelfs ik geen hekel aan vaderdag.

Ik heb niet zoveel met geloof en zo. Maar als ik in een kerk of kathedraal kom, overvalt mij wel altijd de grootsheid van zo'n gebouw. Je voelt je als mens erg nietig en ik heb dan wel bewondering voor de geleverde prestatie. Zonder autocad werden fraaie constructies verzonnen en uitgevoerd.
Vandaag was ik in de Laurenskerk. Het was de laatste fotodag van onze groep architectuurfotografie. Buiten was het een beetje druilerig, dus we zijn eerst maar binnen geweest. Dat valt wel op dat zo'n kerk wat meer functies heeft dan alleen een gebedshuis. Plattegronden en folders duiden op een toeristisch karakter en daar hoort dan ook een theehoek bij. Goed dat moet kunnen, dat botst nog niet al te erg met de indruk die zo'n gebouw op me maakt.
In de kerk klinkt muziek: madonna - like a virgin, michael jackson. Dat vind ik dus echt raar.
Plat uitgedrukt.
Het botst enorm met het gevoel dat zo'n kerk mij geeft. Het kan eigenlijk niet, noem me maar een oude zeikerd, maar het kan dus niet.

Het was gelukkig mooi weer vandaag. Ik heb er lekker op los kunnen fotograferen.
Het gaat dus over de trouwdag van Cees en Marianne.
't Was wel spannend, maar ik denk dat er een goede serie foto's tussen zit.
Verder was het een mooie dag, alhoewel ik er ook een fors aantal momenten tussen had, die knap zwaar vielen. Ik had dat niet van te voren bedacht, maar de huwelijksplechtigheid haalde veel herinneringen op.
Overall toch een mooie dag, maar rond een uur of tien heb ik het feest het feest gelaten en ben ik lekker naar huis gegaan.
Moe maar voldaan.

De camera's liggen klaar (3 stuks), de accu's (9 stuks) zijn opgeladen.
Morgen nog even snel een paar reserve batterijen kopen voor de flitser en ik kan op pad voor mijn eerste bruidsreportage.
Nu maar hopen dat het weer een beetje mee zit.

Ik ben er gezond gespannen onder.
Vanavond vroeg naar bed.

p.s. Het is een kort bericht, maar ik ben geen overgang naar twitter aan het voorbereiden.

De afgelopen dagen waren bij tijden weer knap heftig. Ik maak me daar op zich niet druk over, ik accepteer dat de dingen zo gaan. Maar gisteravond en vannacht moest er toch weer het een en ander uit. Gevolg een korte nachtrust en wakker worden met een fikse hoofdpijn.
Ik heb me vandaag maar ziek gemeld en ben weer terug mijn bed ingedoken. Kwam er pas rond een uur of elf uit. Ik zal het wel nodig gehad hebben.
Vanmiddag was ik weer wat opgeknapt en ben ik even wezen uitwaaien. Ik heb het nuttige met het aangename verenigd en heb even de locatie verkend waar ik vrijdag met Cees en Marian ga fotograferen:

Morgen komt OS3.0 voor de iPhone beschikbaar. Die wordt dus geladen in mijn iPhone.
En dan gaat het gelazer beginnen:
Mijn iPhone is natuurlijk niet in staat om alle nieuwigheden te ondersteunen.
Mijn iPhone is natuurlijk niet snel genoeg om alle nieuwigheden te ondersteunen.
Mijn iPhone heeft natuurlijk niet voldoende geheugen.
Vanaf morgen heb ik dus een oud prul van een iPhone, waar ik eigenlijk niet mee gezien kan worden.

Wanneer wordt er nu echt eens opgetreden tegen die gek van een Wilders. De man verkoopt botte onzin, vergaart daarmee manipuleerbaar volk als stemvee en jaagt en passent hele bevolkingsgroepen het verzet in.
Nu heeft hij weer verkondigd dat als je een misdaad pleegt en je bent moslim, dan moet je Europa uit. Nieuwe Moslims mogen er niet meer in. Eigen volk eerst.
Het is je reinste vorm van discriminatie, de moslims worden over ��n kam geschoren, die rovende niet Moslim zit goed, die moet immers op Wilders stemmen.
Het wordt tijd dat in heldere bewoordingen die Wilders wordt aangepakt; dat we eens duidelijk maken dat die man maar ��n haat zaaiend riedeltje kan afdraaien en naast grote woorden geen enkele oplossing voor welk probleem dan ook te bieden heeft.
Ik zou het niet meer over Wilders hebben, maar elke keer wordt ik weer bloedlink op die vent. Wanneer wordt hij nu eens door de rest van politiek Nederland aangepakt. Wanneer houdt de PvdA eens op met navelstaren over Europese Verkiezingen en laat ze een gezicht zien?
Wanneer houdt de VVD op met heulen en laat ze een gezicht zien?
Waneer laat het CDA sowieso een gezicht zien?
Opdat ik eindelijk mijn belofte kan nakomen en het niet meer over Wilders hoef te hebben.

Vandaag had ik Klaaske en Herman op bezoek. Ook nu zijn we gedrie�n eerst naar Crooswijk gegaan om even dicht bij Yvonne te zijn. Eergisteren werd mij door een vriendin nog gevraagd of ik dat niet heel moeilijk was, wat er dan in me om gaat. Nu het is nog steeds intens verdriet, maar als ik daar ben ben ik in gedachte heel dicht bij Yvonne en dat geeft weer troost.
Het zal nooit gewoon worden.
De mensen die tot nu toe bij mij waren hadden het zelfde gevoel, die zijn allemaal nog lang niet klaar met het geven van een plekje aan het overlijden van Yvonne.
Maar ja, dit kan ook niet in een paar maanden. De mensen die Yvonne goed hebben gekend hebben allemaal op hun eigen manier een speciale, maar vooral hechte band met haar opgebouwd, die woest verbroken is.
Het voelt heel goed dit gevoel met een aantal goede vrienden te kunnen delen.

De rest van de middag hebben we lekker in de tuin doorgebracht, een glaasje en een hapje, lachen en soms een beetje snotteren.
Het is goed, maar het wordt nooit gewoon.
En dat is ook goed.

Vandaag heb ik wat leesvoer aangeschaft over mooie plekjes en dorpjes in de Provence. Ook heb ik boekje met adressen voor overnachtingen; bread and breakfast, maar in Frankrijk noemen ze dat chambres d'h�tes.
De komende weken kan ik dus mijn reis naar de Lavendel gaan voorbereiden. Ik heb in ieder geval in hoofdlijnen al rond dan mijn reis naar de Provence voornamelijk via het oosten van Frankrijk zal lopen, dus Elzas, Jura en Alpen liggen op de route.
Ik zal er op letten dat ik voldoende opslagcapaciteit heb om foto's te kunnen bewaren.

Nu alleen nog een opfriscurusus Frans voor oudere jongeren.

Ik zit nog een beetje na te verbazen over de slavenhandel van Real Madrid. Voor het lieve sommetje van �160.000.000 (ja 160 miljoen euro) werden de afgelopen dagen twee spelers aangeschaft. Dat wil zeggen dat de komende vijf jaar 100.000 fans elk �320 per jaar moeten uitgeven voor de aanschaf van deze spelers. Er lopen er overigens nog een paar rond, die ook nog betaald moeten worden. Dit is exclusief de salarissen van al die wonderboys.
In de formule 1 is ook zo iets aan de gang. Om de kosten een beetje in de hand te houden is voorgesteld een budgetplafond van �45.000.000 (45 miljoen) per jaar in te voeren. Dit is volgens mij nog exclusief motoren en salarissen. De topteams staan op hun achterste benen, want hoe kun je in hemelsnaam met zo'n klein beetje geld een formule 1 team organiseren ?!?

Om bij te komen van mijn verbazing heb ik vanmiddag maar een paar foto's gemaakt van die prachtige Hollandse wolkenluchten. OK Marius, ik heb een polarisatiefilter gebruikt, maar dit is alleen om de schitteringen weg te nemen en het mooie blauw te laten zien.

Ik denk dat strikt volgens de regels het Gert Wilders gedachtegoed geen pandemie is, nog niet al te wijd verbreid en er gaan (nog) geen mensen aan dood.
Maar toen ik vanmiddag de hoofdredacteur van de Telegraaf op het journaal zag, bekroop mij toch een gevoel van besmettelijkheid. De man had het over die linksen hier en die linksen daar, alsof het vieze beesten zijn. En kennelijk is iedereen die het niet met hem eens is zo'n vieze linkserik. Dat motiveerde hem al een omroep te beginnen, want alle omroepen nu worden bestuurd door van die linksen. Als zijn Telegraaf dan iemand beschuldigd van moord, maar de rechter bepaald dat de Telgraaf dit zonder bewijslast en dus onterecht doet, dan is die rechter links en wordt de advocaat van de betrokken persoon betaalt door een linkse miljonair.

En dan Wilders. Die zet zich zelf wel op de kieslijst van zijn partij voor de Europese verkiezingen, maar als hij dan wordt gekozen, gaat hij niet. Als zo'n linkse dat doet, dan noemt hij het kiezersbedrog. Zijn excuus nu heb ik nog niet gehoord.

Het is net na acht uur.
Het is 10 juni.
Het is bijna zomer.
En toch zit ik hier met de lichten in de keuken al aan.
Ik zit te verzinnen of ik toch niet even de verwarming aan moet zetten.

Het wordt tijd voor wintertijd.....

Het lijkt af en toe net alsof ik tegenover mijn huis nog een dependence bezit, of wel een dienstwoning met iemand die het landgoed in de gaten houdt.
Buurman Piet wordt namelijk op maandag al ingeschakeld bij de inkoop van zuivelproducten. We hebben hier in het dorp nog zo'n ouderwetse melkboer, die langs huis komt. Op maandagochtend zet ik dus met flessenrekje met lege flessen en een briefje bij de voordeur. De melkman ruilt de lege flessen om met volle en zet die spullen weer naast de voordeur, waar ik ze 's avonds bij thuiskomst aan tref. In de zomermaanden staat die boel dan een dag op te warmen en ter voorkoming daarvan wordt de dependence ingeschakeld. Buurman Piet neemt de spullen mee naar binnen en houdt een scherp oog in het zeil betreffende mijn thuiskomst. Voor dat ik de sleutel in het slot heb, staat het met de zuivel klaar.
Daarnaast neemt hij pakjes, die de post bij mij niet kan bezorgen, in ontvangst, tekent waar nodig voor aangetekende stukken. Bij overdracht van die goederen wordt ik op de hoogte gehouden van al wat er in het dorp gebeurt.
Kortom, ik ben overdag niet thuis, maar ik ben er wel.......

Vandaag is de dag dat er weer een Apple gebeurtenis plaats vond. Al dagen stonden de geruchtenmolens roodgloeiend over iPhone, OS3, OS snow Leopard, Steve Jobs en meer.
Vanavond zat ik als gewoonlijk even te internetten en kwam op een Nederlandse site terecht waar verslag werd gedaan van die Apple gebeurtenis.
De keuken werd gevuld met een soort van nerd taaltje waar af en toe geen touw aan was vast te knopen, je kent dat wel Nederlandse verbuigingen van Engelse woorden, zoals geannounced en even je mind opmaken.
Met tranen van ontroering werd geconstateerd dat in de nieuwe iPhone een kompas zit en een videorecorder met auto exposure en white balancing. Ik heb vol verbazing een half uurtje zitten luisteren en toen gaf ik het op.
Ik kijk morgen zelf wel even op apple.com naar het verslag.

Ik had vandaag zo'n dag. Nergens zin in.
Ik vond het eigenlijk ook best. Lekker een beetje op de bank gehangen, grand prix gekeken, boekje gelezen, foto's bewerkt.
Ik heb ook al wat verdere plannen gemaakt voor mijn Lavendelreis. Ik moet wel de route nog verder voorbereiden, maar ga door Elzas, Jura en Alpen.
Als dat geen mooie ritten zijn en geen bak met mooie foto's zal gaan opleveren, dan weet ik het niet.
Nu ga ik lekker vroeg naar bed, een beetje tv kijken.
Ik ben (vandaag) dus gewoon een lui varken.

Vandaag had ik met Esther en Martin afgesproken. Eerst zijn we met zijn drie�n naar Crooswijk gegaan, Es en Mart waren nog niet eerder bij Yvonne geweest.
Als altijd is dat goed, maar ook emotioneel. Ik voel me daar altijd heel dichtbij bij Yvonne. Dit gevoel is ook sterk omdat we vorig jaar samen dit plekje hebben uitgezocht. Ik weet nog dat toen we vorig jaar samen gingen kijken, de rust als een warme deken over ons heen viel. Die rust voel ik ook nu als ik bij haar graf ben, ik weet dat zij vrede heeft met dit plekje.

De rest van de dag hebben we pratend, foto's kijkend, grappen makend doorgebracht. Vanavond heb ik hun een echte hamburger voorgezet naar recept van Niek: dikke bruine boterham ingesmeerd met een rouille, belegd met veldsla en tomaat, daarop een slagershamburger en mozzarella.
Het was een goeie dag.

Als ik volgende maand naar de Provence zal vertrekken om Lavendel te fotograferen, zal ik voor een goede week kleding en zo moeten meenemen. Nu zeurt een knakker van echt Hema al een poosje over die mooie reiskoffers in de aanbieding, dus ben ik vandaag maar even richting echt Hema gegaan en heb ik zo'n koffer aangeschaft. Kennelijk ben ik be�nvloed door Amerikaanse gewoontes en zocht de grootste uit. Kun je niet laten staan voor dat geld (dus verwar ik Amerikaanse gewoonte misschien wel met Nederlands gedrag).
Mooi koffertje.
Voor de zekerheid heb ik hem even gepast in de koffer van de BMW, want in Zuid Frankrijk moet er open worden gereden.
Koffer past dus niet. Dus maar gelijk de koffer geruild voor een koffer die een maatje kleiner is
Kreeg ik mooi geld terug, dus ik heb mooi 7 euro verdient......

De dalai lama van Tibet is op bezoek in Nederland. En vriendelijk, en tolerant als wij zijn wordt hij gastvrij ontvangen.
Maar niet door de Nederlandse premier. Die durft niet, want China heeft gedreigd met sancties, de relaties worden op het spel gezet. In Denemarken, Duitsland en Frankrijk zijn ze daar niet zo bang voor, maar hier met onze brave Balkenende maken we ons zorgen.
Het zou beter zij als we ons zorgen zouden maken over hoe dingen in China gaan. Hoe daar de dissidenten worden opgepakt en het internet wordt afgesloten. Alleen maar omdat men bang is dan de bloedige moordpartij op het plein van de hemelse vrede weer aan de orde wordt gesteld.
We staan altijd vooraan om te vertellen hoe het moet. Tot het misschien geld gaat kosten.

Mijn suikerwaarde is erg laag, net als mijn inspiratie en mijn energieniveau.
Ik ga maar, gewapend met een zakje druivesuikertabletjes mijn bed in.

Maak het verhaal af en kleur de plaatjes.

Ik zag ergens vorige jaar in een BBC documentaire een prachtig veld met bloeiende lavendel. Midden in dat veld stond een eenzame boom. Ik vond dat zo'n mooi beeld dat ik me toen heb voorgenomen een keer zo'n veld op te zoeken om een foto te maken.
Dat idee, om lavendelvelden te gaan fotograferen, rommelt al een tijdje in mijn hersenpan.
Maar even een lang weekend er voor uit trekken lijkt wat weinig, voor mooie lavendelvelden moet je immers naar de Provence in zuid Frankrijk. Dus lijkt het een vakantiebestemming voor een weekje Frankrijk.
Maar ja, er over praten is ��n, het nu ook doen is twee. Toch moet ik er aan geloven alleen op vakantie te gaan, Peter zal niet blij zijn als ik elke keer Niek mee neem.
Ik heb vandaag de eerste stap gezet en een periode gereserveerd in mijn agenda waarin ik vrij ben.
Begin juli ga ik dus lavendel fotograferen.

Vanmorgen ben ik met Peter en Niek naar Crooswijk gegaan. Ik had zaterdag al een mooie bos rozen gekocht; Yvonne had dus eindelijk weer haar bosje weekend rozen staan. Zo met zijn drie�n is het toch weer anders dan wanneer ik alleen bij het graf ben. Je haalt herinneringen op en kan mekaar ook even lekker vasthouden.
Vanmiddag heb ik lekker in de tuin gezeten en vanavond zijn Niek en Peter komen eten. Ik heb de BarBQ aangestoken, lekker wat spiesje geroosterd met een aardappelsalade en verse sla uit Peters (of Nieks) tuin en een lekker glaasje wijn.
Nu is het weer even wachten op het volgende lange weekend, dat gaat wel Kerst worden.
Voorlopig zal ik die lekkere wijn maar opmaken, morgen zien we wel of het ook een goede wijn was.....