Archieven van april 2010

Ben zelf nooit zo van die grootschalige feesten, maar Koninginnedag is op zich altijd een leuke traditie.
Vandaag viel me op dat het wel erg dicht getimmerd is. Ik begrijp dat a vorig jaar men wat geschrokken is, maar kennelijk kan zo'n drama niet als incident worden beschouwd, maar moet gelijk iedereen van opa tot kleuter worden gefouilleerd, gescreend en door een metaaldetector. Ook antecedentenonderzoek behoord tot de controles. En als je slaagt, mag je in een toegewezen vak staan. Een kadootje voor de koningin? Nee ook dat moet uitgebreid worden gecontroleerd, het zou een bom kunnen zijn.
Het is goed gegaan, vandaag. Vorig jaar was een incident. Volgend jaar maar weer wat losser.

Nu nog even die afvalberg opruimen en Koninginnedag 2010 is weer voorbij.

Er gaat soms wel eens iets kapot. Dat gebeurt ook bij ons op kantoor. Een printer of kopieerapparaat of een koffiemachine of lift.
Soms is dat niet echt helder, als een lift het niet doet, weet je dat pas als er een kwartier nadat je op een knop hebt gedrukt nog steeds niets gebeurt. Dan is een bordje met de tekst "Defect" wel handig.

Soms lijkt het briefje "defect" echter meer te komen van een overijverige ambtenaar:

Vandaag is Paul Bastijn begraven.
Hij was mijn oom, de eerste die zich bij zijn voornaam liet uitspreken. Hij was een eigenwijze bourgondi�r die midden in het leven en in zijn gezin stond. Hij was ook de marinier die mij weer op het goede pad bracht, toen ik vroeger op schoolde dreigde te ontsporen.
Vandaag bij het afscheid nemen zag ik een hechte kring van echtgenote, kinderen en kleinkinderen. Een groep mensen die samen het gemis het hoofd moeten bieden.

Het was ook weer een dag, waarop ik neven en nichten waar ik vroeger veel mee optrok weer ontmoette. Er loopt nu een afspraak voor een neven en nichtendag, een voor het plezier zonder het drama op de achtergrond.

Ik zit al een poosje naar het scherm te kijken.
Maar ik weet niet goed wat ik moet schrijven.

Het op de man spelen van Wilders ?
Nee, herhaling van herhalingen, de kiezer kiest.

De lieve en indringende berichten van Niek?
Nee, die zijn voor ons zelf.

Ik weet het niet.
Ik luister naar Snow Patrol die Chasing Cars zingt en denk aan Yvonne.

Ik had wel een moderne wekker hoor, maar dan modern in de tijd dat gewone wekkers nog moesten worden opgewonden, en als ze te veel herrie maakte je een zakdoek in de bel kon stoppen. We hebben toen zo'n modern digitaal ding aangeschaft. (Iedereen noemde het digitaal, maar er was niets digitaals aan, hij was gewoon elektrisch). Het voordeel was, dat als ie afging je hem uit kon zetten, maar niet echt, na tien minuten begon hij weer herrie te maken.
Dat was een jaar of twintig geleden....
Nu heb ik in huis ergens een kromme volt zitten, waardoor de automatische zekering af en toe de stroom uitschakelt. Ook die van die wekker. Kan ik dus de wekker weer gelijk zetten en instellen. En dan knalt vijf minuten later die zekering er weer uit (om mij te zieken).
Dus heb ik een moderne wekker gekocht. (Bij sony heten die dingen klokradio's, dus als je op hun site naar wekker zoekt, vindt je niks). Dat ding kan tegen stroomuitval, weet ook de datum, dus je kunt de wekker voor weekdagen zetten, kan radio, zoemer en iPod spelen en heeft zelfs een afstandbediening. Ik haalde hem uit de doos, stak de stekker in het stopcontact en het ding wist hoe laat het was. Ik hoefde alleen nog maar de wektijd in te stellen.
Mooi dus.
Alleen ging de wekker vanmorgen niet af.....het schijnt dat je de wekfunctie ook aan moet zetten.
Straks even goed opletten.

En dat zal ik ook wel nooit worden. Ik heb altijd gezegd: een tuin is om in te zitten, anderen moeten er maar in werken.
Maar dat hou je niet vol. De bramen groeien gewoon door, de rozen stoppen niet al ze de bovenkant van de schutting hebben bereikt, en ook mijn gras heeft niet de heerlijke eigenschap van kunstgras, namelijk dat het niet groeit.
Dus moest ik aan de bak vandaag, lekker in het zonnetje bij een graad of twintig buiten.
Alleen dan zonder zonnetje.
Maar goed ik ben begonnen aan het ontginnen van het bramenbos. Ik ben geen wilde dieren tegengekomen. Wel stekels, heel veel stekels. En ik had geen handschoenen!
Afijn, de container is weer dankbaar tot de rand volgelopen, volgende keer de tweede struik !!

Op de achtergrond speelt Slagerij van Kampen The Last Garden

Prachtig weer vandaag.
Dus vanmorgen eerst wat voor de fotocursus gewerkt, daarna rap boodschappen gedaan.
Vervolgens stond Gorkum op de planning; Jack is vandaag jarig en een bezoek is dan op zijn plaats. Het was niet verkeerd toeven daar in Gorkum, lekker tot een uur of half acht buiten gezeten, glaasje wijn er bij een een toastje met zalm (��ntje maar hoor Ineke).
We bleven met zijn drie�n over en zijn lekker een hapje gaan eten. Dat gaf ook de tijd om weer eens lekker bij te praten en ons te verkneuteren op de aanstaande reis naar New York.
Rond een uur of elf ben ik weer richting huis vertrokken, lekker de kap open, maar ook het mieten-netje (windvanger) omhoog. Ik word een softie. Maar als excuus: ik had geen jas bij me, dus zat gewoon in mijn overhemd....

Vanmorgen was ik al bij tijd uit de veren.
Ik zou vandaag de buuv fotograferen, zij is zwanger en we hebben afgesproken een serie foto's te maken met een interval van vier weken. Het idee voor de foto heb ik geleend van Anneke, de buuv moest haar zwangere buik hullen in een sjaal of omslagdoek. Alleen als je met zijn twee�n bent (een buuv en ik) hoe hou je dan die doek strak om het lijf en maak je ook nog eens een foto.
Even zoeken op internet en de oplossing is daar: een afstandsbediening voor de camera op mijn iPhone.
Dat zag er dus uiteindelijk als volgt uit:
Camera op statief.
Camera met USB kabel verbonden aan Macbook.
Op Macbook draait de server voor de afstandbediening, die de foto binnenhaalt van de camera.
Op Macbook draait Lightroom, waarmee de foto in de fotobibliotheek wordt ingelezen en beeldvullend wordt getoond.
Op de iPhone draait de afstandbediening voor de camera.
Op de camera is de draadloze afstandsbediening voor flitser 1 geschroefd.
Flitser 2 wordt op zijn beurt op afstand aangestuurd door flitser 1.
Snap je het nog?
Het heeft leuke foto's opgeleverd en we hebben er onder het genot van een biertje in de tuin ��n uitgezocht die onderdeel van de serie gaat worden.

Vervolg over vier weken.

Op de achtergrond speelt Sven Hammond Soul Svoogaloo (Bedankt Mathijs).

Ik ga de komende weken een paar leuke rekeningen ter betaling aanbieden. Ofwel er zijn wat uitgaven gedaan waar ik flink armer van wordt. Het is niet dramatisch hoor, geen Ferrari of Ducati.
Maar als je het goed bekijkt, wordt ik met deze uitgaven helemaal niet armer, maar juist rijker:

• Ik heb een set boeken besteld via de webwinkel van de Volkskrant: 20 moderne meesters, een serie (hopelijk) erg mooie boeken over moderne kunst. (Wat gebeurt er toch met me, dat interesseerde me vroeger geen biet, nu kijk ik er naar uit)


• Ik ga mijn vakantie naar IJsland moeten betalen, een vooruitzicht op een wonderschoon land (met misschien nog wel een rokende vulkaan op de route)


• Ik ga mijn vakantie met JenS naar New York moeten betalen, in mijn verwachting ��n van de bruisenste steden ter wereld.

Vandaag was ik bij kamera-express.
Ik was met negen andere mensen uitgeloot voor de uitverkoop van een drietal EOS 1D-mark IV bodies voor 50 euro per stuk.
We staan klaar als de deur open gaat. Een van de mannen schiet voor me, maar met een stevige schouderduw werk ik hem het fotopapier in. Als het winkelpersoneel er een opmerking over maakt, haal ik onschuldig kijkend mijn schouders op. Even later probeert er weer een voor me te dringen. Ik steek mijn arm uit en hij krijgt - per ongeluk - mijn elleboog op zijn neus en ik kom weg met een fikse waarschuwing. Ik scheld de winkelbediende de huid vol, maar dat helpt niet. In de buurt van de toonbank wordt het spannend. Ik neem een snoekduik, een beetje onbesuisd. Ik raak een van de mannen voor me op zijn enkel en hoor het bot breken. Sorry zeg ik nog gauw, maar ik word de winkel uit gestuurd. Jammer, maar vanavond kan ik op het internet nog wel gewoon meedoen, via een quiz.
Bizar verhaal h�. In het echt zou ik hier niet mee wegkomen, wellicht zou ik voor openlijke geweldpleging worden gearresteerd.
Maar vervang kamera-express is door voetbalveld en EOS 1D voor voetbalcompetitie en dan kan het allemaal gewoon.
Met - bij grootse wedstrijden - honderd duizend kijkers in een stadion en een paar miljoen TV kijkers is dit toch wel raar, te bloederige computerspelletjes worden verboden, bij te veel geweld in een serie moeten we worden gewaarschuwd, maar bij voetbal mag alles.

Ik reken me zelf niet tot de groep mensen die vind dat we in Nederland softies zijn en dat mensen in het gevang het veel te makkelijk hebben. Ga zelf maar eens in je comfortabele huis zitten, waar je een paar jaar de deur niet uit mag en leg mij dan maar uit dat dat geen straf is.
Maar als ik de laatste tijd het nieuws een beetje volg over de finale van de beker tussen 101 en 020 ben ik het spoort bijster.
Eerst zou er in de kuip worden gespeeld. Maar om een handvol idioten onder controle te houden, moet een politiemacht van een man of duizend worden gemobiliseerd en moet de omgeving van de kuip volgezet worden met containers om de 020gers gescheiden te houden van de 010en. Het afschrijven van wat spoorwegmateriaal neemt men voor lief.
In Engeland - de bakermat van voetbal hooligans hebben ze afdoende maatregelen, daar staat inmiddels allang geen hek meer rond het veld. Als je je misdraagt kun je rekenen op zware straffen, als je je een beetje misdraagt heb je een stadionverbod voor het leven te pakken en dat wordt middels een meldingsplicht gecontroleerd.
Hier vinden we dat maar lastig, de hooligans die in Hoek van Holland vorig jaar een feest hebben laten ontsporen krijgt 2 jaar straf. Inmiddels worden feesten afgelast, ingeperkt of verboden allemaal omdat we niet in staat zijn een paar lui op te pakken.
Ik zou zeggen: het Engelse model toepassen, dan kan ik over een poosje weer eens naar het stadion.

Ik heb net met open mond zitten kijken naar een aflevering van Paul en Witteman. Daarin aandacht wordt het weer openstellen van het Europesche luchtruim. Werden we vorige week nog getrakteerd op het enorme risico dat de IJslandse aswolk voor het luchtverkeer veroorzaakte - doorspekt met het verhaal van een vliegtuig met uitgevallen motoren - vandaag bleek dat allemaal maar onzin, er was niks aan de hand.
Kennelijk is op basis van een regel die jaren geleden is opgesteld, maar nooit is bijgesteld, het luchtruim gesloten.
En dus zit KLM en Schiphol te huilen dat het onnodig lang heeft geduurd, en zit een minister zich op de borst te rammen dat hij het toch maar voor elkaar heeft gekregen dat de regel wordt aangepast en er dus kan worden gevlogen.

Wat ik niet begrijp is waarom al die betweters van vandaag niet eerder - namelijk voor dat het actueel is - de onzinnigheid van die regel hebben aangetoond. Zijn zij eigenlijk niet medeverantwoordelijk voor de enorme schadepost die is aangericht en waarover zij zitten mee te huilen?
Ennuh, kan ik straks toch gewoon naar IJsland?

Ik stapte vanmiddag de garage in om wat gereedschap te pakken.
In een hoek stond hij al naar me te grijzen, het zonlicht op zijn zwarte buitenkant. Alsof hij er om vroeg de buitenlicht in te mogen. Even negeerde ik hem, maar even later stond ik naast hem. Hij moest met handschoenen aangepakt worden, anders was ie te gevaarlijk.
Voorzichtig voerde ik hem naar buiten en draaide aan de sleutel. Het licht in zijn twee ogen ontbrandde en even later kwam er een diep gegrom uit de titanium uitlaat, de Triumph was weer tot leven gewekt.

Ik heb er van genoten.

Eric en Inge kwamen vandaag op bezoek.
Dus heb ik weer eens ouderwets gekookt, niet een ouderwets recept, maar zoals ik dat vroeger veel vaker deed; een uitgebreid menu samenstellen en lekker lang tafelen.
Ik was gelukkig weer redelijk hersteld van de aanslagen op mijn gewrichten en ben vanmorgen op tijd de boodschappen gaan doen. Daarna het huis gevogen en de vis opgehaald in Mddelharnis.
Vanmiddag heb ik het een en ander voorbereid, zodat we aan het eind van de middag nog een uurtje in de tuin van het lentezonnetje konden genieten. Vervolgens hebben we tussen zeven en elf lekker zitten tafelen, wat st Jacobsschelpen weggetafeld, daarna een stukje tarbot weggepraat, gevolgd door een bordje met kaasjes en een bakje met ijs. Lekkere witte wijnen op dat spul weg te spoelen, kortom de avond vloog voorbij.
En daar waar ik in vroegere tijden tegen een enorme berg afwas aankeek, heb ik nu een James die aan het werk is.

Ik kan weer de trap op en aflopen zonder gesteun en gekreun.
Ik kan weer met mijn linker arm tussen mijn schouderbladen krabbelen.
Ik kan mijn insulinespuit weer met de rechter duim bedienen.
Ik kan weer een beetje met mijn hoofd naar links en rechts draaien.
Kortom, ik doe het weer redelijk.

Tijd dus om me te ergeren aan Dick Advocaat. Heb ik altijd al een vreemd mannetje gevonden die niet tegen kritiek kan. Blijkt nu ook nog een zakkenvuller eerste klas te zijn. Met veel bombarie werd hij voor een vorstelijk salaris bondscoach van Belgi�. Omdat dat kennelijk niet genoeg opleverde kon hij er ook voor de rest van het jaar AZ bij hebben (tegen een forse vergoeding natuurlijk). Nog voor dat hij met Belgi� iets heeft laten zien (of het heeft verknalt waardoor hij wordt ontslagen) zegt hij die baan op en begint aan een lucratief bondscoachschap in Rusland. En dan zeggen dat het niet om geld draait.
Gadverdamme.

Gisteren vertelde ik al over een onwillige knie. Dit werd in de loop van de avond alleen maar erger. Later kreeg die knie gezelschap van forse pijn in nek en schouder.
Aangezien ik een ferm draaier ben in bed, kun je je voorstellen dat die pijn me vannacht fors wakker gehouden heeft. Vanmorgen werd een en ander nog aangevuld met een zeer onwillige duim.
Ik ben maar met een stel aspirines mijn bed weer ingedoken.
Gelukkig werd het in de loop van de dag weer wat beter, ik kon al weer redelijk vloeiend mijn bed uit klimmen. Hopelijk zet het herstel zich voort, anders maar eens op bezoek bij de dokter.

Adobe heeft photoshop CS5 uitgebracht. Daarin zitten een aantal zeer interessante vernieuwingen die ik hier niet ga uitleggen, kijk maar bij Adobe of zo.
Nu ben ik dat zeldzame ei die een legale versie van photoshop heeft gekocht; kan ik ook leuk genieten van overzichtelijke upgrade prijzen.
Die upgrade kost in de USA $199, dat is zo'n �146. Daar komt nog een procent of wat belasting op, dus zeg dat je hem voor zo'n �165 zou kunnen bestellen.
Maar....ik kan alleen maar in Amerika bestellen met een creditcard met een Amerikaans adres, anders wordt je verwezen naar Adobe Nederland. Daar koop je CS5 voor �237, als je zelf download dat kost ie �241 en de Nederlandse versie kost �60 meer.
Dan is er toch maar ��n woord: Oplichters.

Mijn tweede frustratie is een steeds op slot schietende knie. Ik ga hem in bed leggen en hoop dat het morgen beter gaat.

Ik zag deze foto op nu.nl

Ik kreeg gelijk een flashback. De vorige keer dat JePe zo stond te slijmen werd er een baan uitgesleept voor Jaap de Hoep Scheffers. Ze stonden toen als twee zenuwachtige schooljongens naast hun grote held George Bush.
Hoe je al glunderend naast Bush kan staan was mij al een raadsel, maar Jaap was onder de pannen.
Nu voelt JePe zelf nattigheid en neemt hij kennelijk het zekere voor het onzekere, hij solliciteert bij Obama. Naar welke functie is niet bekend, tovenaar?

Huh, je was toch al terug? zul je je afvragen.
Dat klopt. Ik ben al terug.
Teveel gedronken dan?
Nee hoor, alleen koffie.
Ik heb alleen nog een avond zitten nagenieten bij het selecteren en vervolgens bewerken van de - naar mijn smaak - mooiste foto's. Ze zijn te zien op mijn fotoblog.

Ik heb er wel vierkante ogen van gekregen dus ga nu mijn computer maar uitzetten.

Op de achtergrond speelt Hans Dulfer Streetfire.

Vandaag heb ik geen foto's gemaakt.
We zijn vanmorgen direct na het ontbijt richting stallen vertrokken. We hadden beiden het gevoel dat we genoeg hadden gezien en we hadden ook niet zo'n zin om met een volgepakte auto nog op zoek te gaan naar een kasteel of kathedraal.
Ik heb altijd op zo'n laatste dag de rit in mijn kont, ik wil dan gewoon weer naar huis toe. Esther kon daar goed in meegaan, dus op pad en rond een uur of half drie heb ik Esther bij haar Mart afgeleverd en ben ik naar huis gereden.
Ik heb mijn wasje gedraaid, mijn koffers uitgepakt, foto's op mijn computer geladen en ben begonnen om de mooiste te selecteren en een start te maken met het bewerken.
Binnenkort staat de serie op mijn fotoblog.
Deze staat er zeker bij:

Ik ga nu lekker mijn bedje in, morgen moet ik weer aan het werk.
Volgens stop: IJsland.

Wat later dan gepland, maar daar waar ik de eerste dagen over internetverbinding beschikte, lukte dat nu niet...

Vandaag zijn we de kuststreek in zuidelijke richting gaan verkennen. Het landschap was ook hier mooi, maar de noordelijke kant sprak ons meer aan, mooiere omgeving, meer oude dorpen.
Onderweg hebben we een eerste stop gemaakt om wat strandhuisjes te fotograferen. Jack had mij daartoe gisteren laat nog via SMS opdracht gegeven:

Daarna zijn we op ons gemak naar de stranden gereden waar in 1944 de invasie heeft plaatsgevonden. We zijn uiteindelijk terecht gekomen op OMAHAbeach, een enorm breed strand met een indrukwekkend monument.

We hebben ons best vermaakt op deze stranden, waarbij het mooie weer een positieve bijdrage leverde:

Vandaag stond een rit naar Entretat en Honnefleur op het programma. Entretat is een kustplaats met een fantastisch zeegezicht.
We zijn er met een ruime omweg naar toegereden, zodat er onderweg zat te zien en te fotograferen was.

In Entretat reden we in eerste instantie naar een parkeerplaats net buiten het dorp (gratis parkeren!), maar ik had er niet zo veel trek in om op de gok een pokke end te moeten lopen, dus zijn we terug het dorp ingereden. Vlak bij het strand met de prachtige rotspartijen was een parkeerplaats (betaald voor wel 50ct / uur!). De parkeerplaats was natuurlijk vol, maar ik heb in die dingen altijd geluk, want bij mijn tweede rondje gig er vlak voor mijn neus iemand weg.
Bingo.
Eerst hebben we wat gegeten, waarbij ik constateerde dat ik door mijn insuline heen was en de volle buisjes lagen op de hotelkamer! Nu was mijn suiker lekker goed, dus ik durfde het wel aan tot het avondeten.
Na het eten het strand op. Esther ging als eerste op weg en zakte bijna tot haart enkels weg in het kiezelstrand. Dus dat was lekker, want dat loopt natuurlijk fantastisch comfortabel....

We hebben er een uurtje of twee rondgeploeterd, bakken foto's gemaakt en zijn daarna naar het hotel terug gereden om insuline op te halen. Vervolgens zijn we (op aanraden van Jack) naar Honnefleur gereden, een half uurtje rijden van het hotel. Daar hebben we tot een uur of zeven rondgewandeld (en een terrasje gepakt) en vervolgens hebben we (ook weer op aanraden van Jack) een heerlijk vismaal gegeten.
Kortom: ook dag twee was een succes (niet in de laatste plaats door het fantastische weer).
Morgen staat de invasiekust op het programma.

Vanmorgen trok ik rond een uur of acht de deur achter me dicht. Ik had afgesproken om om negen uur bij Esther te zijn. We konden dan nog een bakje doen en daarna rustig naar Normandi� vertrekken.
Maar rond Rotterdam moesten vrachtwagens tegen elkaar of andere auto's aanrijden, dus het was een gigantisch puinzooi aan files. Gelukkig heb ik een Truus in de auto, die me via een binnendoor weg naar Zwijndrecht praatte.
Bij Esther viel het wel mee met de bagage, een handtas, een kleine fototas en een plastic tasje met wat broodjes en leesvoer. En een GIGANTISCHE koffer, zo een die Yvonne en ik samen hadden gevuld voor een week Barcelona. Wij zijn zondag weer terug. Maar ja, een spijkerbroek, en nog een spijkerbroek en een jurkje en drie paar schoenen en een f�hn, haarlak, krullenset, een liter Dove douchespul en .......
Goed, de achterbank was vrij, dus het kon mee. Ik moest nog wel even denken aan de suggestie van Peter gisteren om lekker met de BMW te gaan.
Maar goed, de reis is prima verlopen, en het weer werd alleen maar beter. Rond een uur of half vier waren we op onze hotelkamers in Deauville. Goede kamer, ziet er allemaal prima uit.
Vervolgens zijn we op verkenning gegaan en heb ik de eerste 120 foto's gemaakt (en Esther ook zo'n hortje).' t Is hier mooi.

Morgen is de Noordelijke kustlijn aan de beurt.

Ik had vandaag een lege agenda, dus heb ook deze dag maar vrij genomen, zodat ik rustig aan mij kon voorbereiden op de korte trip naar Normandi�. Achteraf ben ik daar wel blij om, wat er was zat te doen.
Het begon met een bericht dat mijn foto's voor de expositie klaar waren om opgehaald te worden. Onderweg daar naartoe ben ik bij Harrolds gaan winkelen (foamboard, haakjes, roller) om materiaal te hebben om de foto's op te plakken. Heel leuk was dat ik daar Angelique tegen kwam, een lotgenoot uit de portretcursus. Zij is haar tijd in haar studie gaan stoppen, maar we hebben wel steeds e-mail contact gehad.
Ik heb haar gelijk kunnen strikken voor mijn portretten serie, welke is als eindopdracht voor mijn huidige cursus ga uit voeren.
Aan het einde van de ochtend was ik weer thuis, inclusief een tasje boodschappen met broodjes en gehakt, zodat we onderweg wat te eten hebben.
Vanmiddag heb ik de foto's opgeplakt, mijn koffers gepakt en de auto een beetje opgeruimd.
Daarna heb ik Astrid geholpen met haar Apple en Windows schijven en Premiere dat maar niet wilde werken. Er schuilt wel een kleine piraat in mij, want uiteindelijk was alles aan de praat en kan Astrid haar films bewerken.
Vanavond Niek en Peter nog op de koffie gehad. Het zijn prachtige trouwe vrienden, waar ik ongelooflijk blij mee ben.

Nu staat alles klaar voor de Normandi� trip. Ik heb, na de mislukte reis naar de Lavendelvelden vorig jaar, best wel een knoop in mijn maag en zal heus wel op gang moeten komen. Maar ik ga niet alleen, Esther als maatje staat garant voor een plezante paar dagen. Knoop of geen knoop, ik heb er veel zin in.
Hopelijk hebben ze daar internet.

Ik ben blij met mijn blog.
Ik kan er zaken op kwijt die mij bezig houden.
Ik kan een aantal dingen van me af schrijven.
Ik informeer mensen over mijn doen en laten, vreugde en verdriet etc.

Ik ben ook blij met een trouwe schare van lezers en lezeressen.

Vandaag ontdekte ik nog een doel van dit blog. Ik heb de gewoonte elke dag een stukje te schrijven. Ik heb me ook voorgenomen dit te blijven doen en als me dat niet meer lukt te stoppen met dit weblog. (Zo ver is het voorlopig nog niet).
Soms lukt dat niet omdat ik laat thuis ben.
Gisteren zat ik echter klaar om te gaan schrijven maar UPC - mijn provider - had een technisch probleem, waardoor ik zonder internet zat. Vervelend genoeg, ik kon dus ook niet bloggen.
Dit was voor een aantal trouwe lezer(esse)s aanleiding om vanmorgen contact met me op te nemen en bezorgd te vragen of er toch niets met me aan de hand was; immers ik had gisteren niet geblogd.
Dank lieve bezorgde vrienden, maar het was dus UPC die een probleem had.

Ik zal vast een blog-waarschuwing af geven: komend weekend weet ik niet of ik over een internetverbinding beschik, het kan dus wat rustig zijn op mijn blog.......

Vandaag stond in het teken van de schoonmaak:
Vanmorgen begonnen met een stapel wasgoed schoon te maken.
Daarna de benedenverdieping gestofzuigd, de vloeren in de keuken, gang en badkamer gemopt en hier en daar wat stof verwijderd.
Vervolgens heb ik het hoofd wat schoner gemaakt; een klein rondje Oude Tonge gewandeld en lekker een bak thee bij Niek en Peter gedronken.
Na het eten heb ik een andere schoonmaakactie uitgevoerd, mijn Twitter en Hyves schoongemaakt. Ik deed er niks mee (kan mij nog steeds niet boeien), dus opruimen die handel.

Vandaag hebben we - een groep kunstenaars en ik - de lokatie bekeken waar we in het kader van kunstkijk 2010 gaan exposeren.
Ik voelde me wel wat ongemakkelijk tussen allerlei mensen, van wie ik de vader had kunnen zijn en wel wat wollig taalgebruik hadden, maar met een ongelooflijk kritische blik kijken naar die schuur en hoe de kunstwerken tot hun recht moesten komen zonder het karakter van die schuur te vermoorden. Ik heb nog wel wat te leren.
Ik ga vier foto's exposeren, de afdrukken zijn inmiddels besteld.
Wordt vervolgt.

De stroom was er af. Vanaf een uur of vijf dus geen kachel, geen internet, geen tv, radio of muziek, geen telefoon, niks. Wat is een mens zonder elektriciteit.
Uiteindelijk ben ik om kwart over zeven, in vertrouwen dat het wel weer goed zou komen, in de auto gestapt en naar Kees en Els gereden om de verjaardag van Els te vieren.
Daar hebben we een bak koffie met appeltaart genuttigd, een biertje gedronken en vervolgens geprobeerd:
een oplossing voor het probleem van de kosten voor de gezondheidszorg te vinden (niet gelukt),
Kees zijn kaas op te eten (niet gelukt, te veel kaas),
Kees zijn bitterballen op te eten (niet gelukt, die waren er niet).
Toch een lekkere avond gehad.
Nu is het over drie�n en ik ben zelfs te moe om anti te dateren.
Dus dit is gewoon het zaterdagverhaal, morgen het zondagverhaal.

Ik had afgesproken dat ik vanmiddag bij zus Nel zou eten. Els en Mike zijn dit weekend in Nederland, dus een mooie gelegenheid allemaal weer even bij elkaar te zijn.
Vanmorgen belde ik even naar Nel om te vragen hoe laat ik vanmiddag verwacht werd. De telefoon werd door Els opgenomen, die me vertelde dat zij en Mike naar Blijdorp wilde gaan, of ik mee ging.
Het was goed weer, ik was er al een tijd niet geweest, dus dat was een goed plan.
Ik heb - veel minder dan vroeger - er aardig op los gefotografeerd en daar zijn wat mooie kleurrijke papagaaienplaten uit voortgekomen:

Daarna zijn we nog even bij Yvonne geweest en toen naar Nel.
Ad en Jannie waren er ook, dus lekker bijgekletst en een heerlijk bord asperges met ei en ham gegeten. Ik zou zo weer in de fout van te veel eten zijn vervallen.

Ik ziek nog steeds uit en begin me langzaam aan weer wat beter te voelen.
Het is voorjaar, de sombere periode is voorbij. Althans zo zou het toch moeten zijn, zeker met de opwarming van de aarde. Maar terwijl het vandaag hagelde en stormde en de kachel aan stond heb ik toch maar wat voorjaar in huis. Astrid kwam vanmiddag even langs na een dag tulpen verkopen. Ze bracht een paar grote bossen vrolijk gele tulpen mee, die de huiskamer versieren. Een grote bos wat kleinere tulpen heb ik klaar staan om morgen bij Yvonne neer te zetten en ook daar wat voorjaar te brengen.
Verder niets te melden, morgen beter want dan plan ik weer naar buiten te gaan.