Archieven van november 2005

Vandaag bedacht ik me dat ik nog aandacht moest besteden aan een actie van zwager Mike.
Wat is het geval:
Enige tijd geleden kwamen Els en Mike op de koffie (met de MS-BMW). Mike heeft toen ook mijn Triumph bewonderd, is er op gaan zitten en heeft ook de motor nog even laten lopen.
Wat ik niet - bewust - had opgemerkt is dat hij de motor uit zette door de zogenaamde kill-switch te gebruiken. De kill switch is een schakelaar waarmee je in noodgevallen snel de motor uit kunt zetten.
Toen ik de volgende morgen de motor wilde starten, kreeg ik de zenuwen: hij was dood. Wel ging netjes het licht branden, maar het instrumentenpaneel bleef dood en ook starten van de motor was een levenloos gebeuren. Ik was al aan de voorbereiding begonnen de zekeringen te controleren, toen mij ineens het vreemde uitschakelen van de motor door Mike te binnen schoot. Gelukkig was het nog in de 'uit' stand staan van de kill-switch de oorzaak voor het levenloze gedrag. Was het niet zo kort geleden gebeurd dan was - mijn geheugen kennende - dit een rampzalige zoektocht geworden met als slotaccoord het schaamrood op de wangen als de monteur van een dealer die kill-switch voor me had omgezet.

Thanks Mike.

Wat is de overeenkomst tussen een filemelding en het weerbericht?
Ze kloppen niet.

Na een paar dagen vet in de file te hebben gestaan met de auto ben ik vandaag weer eens op de motor naar het werk gegaan. Het was eigenlijk niet nodig, want er werd maar 2 km file voor het Vaanplein opgegeven. Maar het weerbericht gaf aan dat het droog zou zijn (misschien een licht buitje), dus ik moest het er maar van nemen voor de winterstalling.
Wel, ik ben er dus weer flink ingetuind. Al voor de Haringvlietbrug stond het verkeer muurvast. Ik was blij dat ik op de motor de file kon passeren. Na een kilometer of 10 langzaam rijdend en stilstaand verkeer kwam ik in de buurt van Rotterdam en in een buitje. Nou ja, buitje: te pletter geregend dus.
Ook vanavond naar huis heb ik het niet droog gered. Mijn motorpak ligt te drogen in de badkamer op de verwarmde vloer (hier hebben we in tegenstelling tot in Haaksbergen wel stroom), handschoenen en laarzen staan voor de kachel (die het hier in tegenstelling tot in Tilburg wel doet).
Waarmee maar weer eens is aangetoond dat de inleidende stelling waar is.

Er zijn van die dagen dat er niet zo veel gebeurd....Vandaag is zo'n dag.
Maar ik moet toch een dag aantekening in mijn dagboek maken. Daar heb je dan wat uitwijk verhaaltjes voor nodig, van die dingen die je kunt vertellen als je niets anders weet.
Ik heb echter niet zo'n trommeltje met uitwijk-verhaaltjes.
Soms gebeuren er dan gelukkig dingen in je vriendenkring waarover je wat kunt vertellen. In dit geval is er wel wat gebeurd, maar iets niet zo erg leuk.
Gisteren belde Niek me al vroeg op om te vragen of ik op de koffie kwam. Het was een bruggetje om te vertellen dat ze - in de haast bij een rinkelende telefoon te komen - van de trap was gevallen. Het arme kind was bont en blauw op diverse plekken op haar lichaam. Voorlopig maar even geen lenige foto's maken.

Hoop dat je snel weer opknapt Niek.

De Tafel is compleet. Gisteren zijn de stoelen gebracht. Het tafelgenot kan beginnen. Niet alleen de ruimte om te eten, maar ook om te lezen, te praten, te drinken, te slapen en te spelen. Niet dat Yvonne en ik dit alles zullen doen, wij moeten hem delen met de katten.

Gisteren heb ik het gehad OVER het begin van de winter. Vandaag heb ik het gehad MET het begin van de winter.
Het begon vanmorgen al vroeg. De vuilcontainer lag aan de overkant van de straat. Gelukkig was hij gisteren geleegd, dus het enige wat eruit was, was lucht.
Vervolgens met Nadir een stormrondje gedaan, beiden nat en koud terug. Toen ik daarna de vuilcontainer op zijn plaats achter het huis wilde zetten (een donker pad naast het huis), liep ik in een plas natte voeten op: de goot was overgelopen en er stond een flinke plas (koud) water.
Vervolgens naar het werk (met de auto en de kap dicht), waarbij het werkverkeer de windwaarschuwingen goed serieus heeft genomen, er stond 10 km file. In plaats van de gebruikelijke 45 minuten op de motor nu anderhalf uur met de auto.....fijn hoor die winter.
Ben nu thuis en hoor dat de file-informatie op de radio al zo'n vijf minuten vertellen in beslag nemen, dus ook nu gaat het lekker (niet) snel in het verkeer.
Ik kan niet wachten op de lente....

De winter staat voor de deur. 's Morgens worden er autoruiten schoon gekrabt, het regent, stormt en er wordt (natte) sneeuw voorspelt.
Het einde van het motorseizoen is daar.
Morgen ga ik met de BMW, muts op en kap open, maar lekker met de kachel aan. Hoef ik geen kou meer te lijden op de motor.

Mijn moeder is afgelopen zaterdag voor controle in het ziekenhuis opgenomen. Zij had naast problemen met haar suikerziekte ook koorts, dus de dokter vond het beter haar op te laten nemen in het ziekenhuis. Vandaag was ik bij haar op bezoek en dan schrik je wel een beetje van zo'n zielig hoopje in de stoel naast haar bed. Een ziekenhuis laat mensen niet op hun voordeligst uitkomen en ook de sfeer van een gebouw vol met zieke mensen draagt daar toe bij.
Gelukkig merkte ik ook dat zij haar humor niet is verloren. 'Ik ben stil, want al die anderen praten genoeg', "Ik hou de boel in de gaten, als ze te druk worden zet ik ze er uit', waren haar reacties.
Mijn moeder begint ook vaker dingen te vergeten, maar moest vreselijk lachen toen ik haar het verhaal van mijn reunie vertelde, ik was toch maar een vergeetachtig mannetje....

Ik hoop dat je gauw weer thuis bent ma.

Vandaag twee telefoontjes gepleegd die het vermelden waard zijn.
De eerste was met mijn Internet aanbieder. Het begon met de melding dat het gesprek �0,60 per minuut kost. Vervolgens begint een dame mij te vertellen dat, om mij zo snel mogelijk van dienst te zijn, ik moet gaan kiezen uit allerlei mogelijkheden. Na mij suf te hebben getoetst komt de melding dat ik om verder geholpen te worden, mijn klantnummer moet in toetsen. Dit had ik gelukkig paraat, anders had ik de hele riedel (voor �0,60 per minuut) opnieuw moeten doorstaan. Uiteindelijk belandde ik in een menu, waar als optie een medewerker werd genoemd. Ik moest wel mijn klantnummer paraat hebben, want dat was informatie die die medewerker nodig zou kunnen hebben. Had ik net ingetoetst!!

Mijn tweede telefoontje was met de KPN. Ook hier weer een vriendelijke stem die mij vertelde dat dit gesprek �0,20 per minuut ging kosten, alsvorens mij met een schier oneindig aantal mogelijkheden te belasten. Hier kwam ik niet uit en heb opnieuw moeten bellen om in het hoofdmenu te komen. Na twee keer op een willekeurige toest te hebben gedrukt kreeg ik een meneer (een echte) aan de lijn en verd.... het was ook nog de meneer die ik moest hebben. Ik vertelde hem van mijn menu-zoektocht en dat ik daar niet had kunnen vinden waar ik moest zijn. 'Ja meneer, dat klopt. Die Keuzemogelijkheid is er niet', was het antwoord. Ze weten dus dat het fout zit, maar doen er kennelijk iets aan. 't Is dat die meneer me gelijk wist te helpen, anders....

Conclusie:
De Postbank (grrr) is dus geen uitzondering!

Ik had het eerder beloofd: een nieuwe grafiek. En omdat ik vandaag niets anders weet om op te schrijven, los ik die belofte in. Zoek de verschillen.

Wordt (weer) vervolgd (voor de zekerheid)

Vandaag hebben we Els en Mike op bezoek gehad. Ze hadden een paar dagen in Nederland doorgebracht en deden op de terugweg naar huis Oude Tonge aan. Dus dat is, als zo vaak, praten over (nieuwe) auto's en mosselen eten.
Dit maal was het wel een bijzonder verhaal over auto's. Voor het eerst hadden Els en Mike een BMW aangeschaft. Een mooie nieuwe 330 station (of hoe dat bij BMW ook heet). Was weer eens wat anders dan een Mercedes, dachten ze. Wel aan de verhalen van Mike te horen was het ook echt iets anders. Motorisch echt een BMW, maar electronisch een bak ellende. Niet dat er dingen kapot gaan, kwaliteit voldoende. Maar de logica in hoe dingen werken zijn - naar Mike zijn kritisch oordeel - zeer ver te zoeken. Af en toe is het zo erg, dat hij de auto aan de kant zet, het 250 pagina's tellende handboek doorworstelt om er achter te komen hoe hij de navigatie kan laten doen wat hij wil.
Na al deze verhalen heb ik de conclusie getrokken dat het niet anders kan zijn dan dat de software in de BMW is ontwikkeld door Microsoft. Ofwel Els en Mike hebben een MS BMW 330.
Wel, heel veel sterkte Mike.

Yvonne had mij beloofd dat - in het kader van haar aan het werk gaan - zij van mij een engel voor op haar plank cadeau zou krijgen. Wel gisteren heeft zij die belofte in daden omgezet en heeft zij zich een engel van mij cadeau gedaan. Maar wat een hele leuke bijkomstigheid was, was dat ik ook een cadeautje kreeg - een poezenexeplaar uit de serie 'le chat demostique et son caractere'.
Ik heb hem gelijk op een eigen plankje geplaatst en dat plankje tot mijn engelenplank gedoopt. Hij staat er nog wat eenzaam, deze M�fiance, maar dat zal in de toekomst wel veranderen, hij komt tenslotte uit de serie le chat demostique et son caractere......

De plannen voor de nieuwe server zijn voorlopig in de ijskast gezet. Het is toch een dure hobby voor iets meer controle dan ik nu heb. En aangezien ik ook al had geopperd mijn iMac te willen vervangen, was de keuze eigenlijk heel erg makkelijk.
Dus de winnaar is: -->

Fileleed alom.
Al eerder heb ik gememoreerd dat het dan toch wel heel plezierig is als je op de motor met een gemene smile op je gezicht de files passeert. Er begint echter een kink in die kabel te komen.
Allereerst regent het nu weer wat vaker. Dit maakt het allemaal wat glibberiger.
Het is 's morgens en 's avonds donker. Dit maakt het minder overzichtelijk.
En tenslotte - het is wennen, maar het schijnt voor half november normaal te zijn - het wordt kouder. Dit maakt het minder comfortabel.
Kortom vanavond zat ik in het donker, in de regen, met een temperatuur van rond de 4 graden rijdend langs de file met niet zo'n hele grote smile meer op mijn gezicht. Ik had het te druk met bibberen.
Morgen de wintervacht maar in de motorjas, en binnenkort de motor op stalling en onderwerpen aan de jaarlijkse winter poetsbeurt, zodat hij volgend jaar weer met mij mee kan glimmen als we de files passeren.

Ik heb enige tijd geleden het idee opgevat om in plaats van een virtuele server een echte server te gaan huren.
Onderliggende reden: wil wat meer controle en meer extern geheugen hebben.
Echte reden: ik vind het gewoon leuk.
Dus op het internet aan het zoeken gegaan naar leveranciers die zo rond de $100/maand een dedicated server leveren. Wel dat heb ik geweten, zijn er ongeveer een miljard van. Ik heb inmiddels vierkante ogen en de cijfers duizelen me, kortom, ik haak geloof ik maar even af.
Ik hoop dat ik in de kennissenkring wat goede adviezen op vang. Dus Ies, Marius wat vinden jullie er van?

Vanmorgen vond rijdend Nederland het nodig weer eens voor wat extra opstoppingen te zorgen. Ik hoorde het resultaat van deze inspanning toen ik vanwege de regen net in de auto wilde stappen en de filemeldingen hoorde: het kwam neer op 1 file: vanaf de dam tot voorbij de Heinenoordtunnel. Blij dat ik motor rij, dus gauw gewisseld. Duurde al met al nog wel lang, maar ik hoorde van iemand die 5 kwartier had gedaan over een stuk waar ik drie kwartier over deed.
Lang leve de motor.

De verademing sloeg toe toen vanavond tijdens het spinnen Peter weer voor de groep stond. Ik kan namelijk nu nog steeds mijn vingers bewegen in plaats van in een soortement van coma te liggen. Na de ervaring van vorige week een 'rustige' avond, waaruit maar weer eens blijkt hoe relatief alles is, kijkend naar mijn eerste oordeel over het spinnen met Peter.

Yvonne gaat weer aan het werk.
Na lang thuis te zijn geweest om te herstellen van een stevig portie ziek zijn, heeft ze de stap genomen en gaat weer aan de bak.
Meid ik ben hartstikke blij voor je en ben ook erg trots op je. Keigoed hoor.

Lees voor het verdere relaas maar op Yvonne's weblog

Eigenlijk wilde ik foto's maken in Blijdorp. Maar gisteren wat werk gehad aan mijn Apple en vandaag begonnen de backup terug te zetten.
Koelere, wat heeft een mens een puinzooi. Dus gelijk maar weer orde in de chaos aan het brengen:
Alle foto's kritisch bekijken, bewerken en weer invoeren.
Alle muziek ordenen, beoordelen en opschonen
Aan e-mail had ik zo'n 250Mb, dus dat moet ook maar eens worden opgeschoond. Tenslotte de internet download vergaarbak bekijken en opschonen.

Over een maandje ben ik wel op orde, net op tijd voor mijn nieuwe iMac???

Ik heb er wel even over na moeten denken of ik dit onderwerp aan de orde zou brengen, maar - getuige dit leesvoer - doe het toch maar.
Het onmogelijke is namelijk gebeurd, majeur probleem op mijn Apple.
Bij het installeren van een programma is er iets dermate fout gegaan dat het apparaat niet meer wilde functioneren. Opstarten duurde 15 minuten, aanloggen nog eens 5 en daarna niets meer. Zelfs reparatieprogramma's liepen vast.
Dus restte mij niets anders dan wat ik op een Gatesbak drie keer per jaar doe, een schone installatie.
Gelukkig maak ik elke dag een backup.

Heb dus van het weekend wat te doen.

P.S. dit bericht is al weer op een functionerende Mac geschreven.

Ik kwam vandaag in Middelharnis twee vriendinnen tegen. Zij hadden beiden - naast het feit dat het vriendinnen van mij zijn - iets met elkaar gemeen: zij gaan beiden morgen op vakantie.
Ineke gaat morgen naar de Seychellen, Klaaske gaat morgen naar Vietnam.
Zij hebben nog iets gemeen: zij gaan beiden met hun vriend op vakantie. En hoewel zij hun vriendschap met mij gemeen hebben, ben ik niet de vriend waar zij mee op vakantie gaan.
Snif.
Alhoewel....
Is Vietnam of de Sychellen niet een pokke end vliegen?

Prettige vakantie meiden.

Na dinsdag had ik mij ingesteld op een relatief rustige spinavond onder leiding van Kim. Maar....het vriendje van Peter was er weer!
Kan nu niet meer typen; te moe.

Wees maar gerust, ik ga geen moppentrommel van dit blog maken, maar af en toe hoor je wel een hele goeie:
Op school wordt de leerlingen gevraagd naar het beroep van hun vader.
'Mijn vader is dokter', luidt een antwoord, en 'mijn vader is tandarts'.
Pietje zegt dat zijn vader trambestuurder is.
Uiteindelijk komt Jantje aan de beurt: 'Mijn vader is paaldanser in een homobar".
De klas is stil, de leraar verbijsterd. Hij vraagt aan Jantje of dat echt waar is.
Jantje zegt dat hij het heeft verzonnen. 'Waarom dan' vraagt de leraar.
Jantje zegt: 'Ik kan er toch niet voor uit komen dat hij spits in het eerste van Ajax is'

Taal leeft. Ik werd daar een tijdje geleden door mijn neef Marius weer op geattendeerd. Marius woont al zo'n 40 jaar in Australie en kent de taal dus van 40 jaar geleden. Woorden als voordeurdeler en digibeet moeten dus uitgelegd worden.
Ik schreef Marius een e-mail met daarin wat tekst uit de menstaliteit scheurkalender:

Hallo Marius.
Ik vond het volgende verhaaltje met wat nieuw Nederlandse taal. Bijt je er maar op stuk.

De Beaconstrictor zat zelf achter de Roy van Zuyderwijn aan.
Terwijl de wereld verpotterd had zij beter een poederbrief kunnen zenden.
In zijn wereld heerste toch al een dotcommalaise.
Het helpt de verleefbalisering van onze wereld niet, nu we nog in de schrikdip van 11.09.01 zitten.
Overigens: spraakwaterschade wordt tegenwoordig verhaald middels de korteklap methode.
Maar wie het overkomt kijkt meestal of hij het gras in de Arena ziet groeien.

Marius trok de enig juiste conclusie uit dit verhaal, getuige zijn e-mail aan de rest van de Australische familie:

Sorry guys, I can't translate it into english, but the message below from cousin Willem reflects how Dutch is rapidly becoming a foreign language for ALL of us....

Enjoy

Dit gaat niet over enge beesten.
Het gaat ook niet over Doornroosje's kennis achter een wiel, maar het gaat over een tijdverdrijf waar ik twee maal per week een uur aan besteed.
Al eerder heb ik verteld over de te leveren inspanning en de slavendrijvers die ons tot inzet aansporen onder het genot van steeds nieuwe lessen vol met uitdagende en vooral uitputtende oefeningen.
Het team van lesgevenden is sinds enige tijd uitgebreid met ene Peter. Deze kerel heb ik al eens beschreven als een ijzervreter die geen ijzer vreet maar fietskettingen. Hij weet ons elke dinsdag zo moe te maken dat ik bijna op een steekwagen naar huis gereden moet worden.
Vandaag had ik me dus weer ingesteld op Peter, alleen Peter was verhinderd. Maar hij had een maat van hem bereid gevonden voor hem in te vallen. Deze maat had het spinnen van Peter geleerd en als reactie op zijn ervaringen met het afmatten door Peter zich vast voorgenomen dat de leerling de meester moest overtreffen.

Hij is daarin zeer geslaagd.......

Zo, de Speedtriple staat weer op nieuw rubber. Voor mijn doen heb ik ongekend lang met mijn banden gedaan: ruim 12.500km met de voorband en 7500km met mijn achterband...inclusief de circuitdag!
Maar met de nattigheid voor de deur geen risico genomen, de voorband zou nog wel even mee kunnen, maar een compleet nieuwe set rijdt toch prettiger.
Buurman Cees, die de banden monteert, was weer in zijn nopjes. In plaats van het standaard Japanse spul heb je hier voor het achterwiel een uiterst gangbare dopsleutel maat 46 nodig, en het voorwiel bevat een as die met een inbus maat 24 of zoiets los moest. Had hij dus niet, maar inventief als hij is, maakt hij dan met een paar moeren vastgelast op een as zelf een sleutel. Met praten erbij (wij zijn net een stel oude wij...) waren we met een uurtje of twee klaar.
Cees had geen tijd daarna voor een bakkie, moest naar zijn verkering of zo.

Vandaag stof gezuigd, gesopt, en met Jack van de meiden gewonnen met klaverjassen (natuurlijk).
Geen tijd om te schrijven (of niets beleefd, kan ook)

Vandaag moest ik naar een reunie van mijn oude school in Schiedam.
In de periode dat bedacht werd dat een reunie leuk zou zijn, ben ik benaderd door Ine. Op de e-mail lijst stonden een aantal bekende namen uit mijn HBS periode, dus ik gaf aan dat ik graag zou komen. Daarna volgde er nog wat e-mails, waarin Ine probeerde te achterhalen wie ik nu eigenlijk was. Ook vroeg zij mij of ik 'Bosvolk' was. Ik wist eigenlijk niet waar ze het over had en vertelde iets over mijn HBS tijd. Daarop volgde een mailtje dat zij mij met iemand anders verwarde en ik was gerust gesteld, de reunie kon komen, ik ben niet gek.
Dus ik naar de reunie van de HBS. Dacht ik.
Na een uurtje of zo bleek het toch om een reunie van een club te gaan waar veel mensen van de HBS lid van waren. Ik dus ook, tenminste dat werd mij verteld, want ik kon het me niet echt meer herinneren.
Ook heb ik oude buren van me gesproken. Dat het buren van me waren werd me verteld, want ik kon het me niet echt meer herinneren.
Ik heb nooit zo lang en vaak met een verbaasde blik in mijn ogen gereageerd op mensen. Het is maar goed dat Ingrid (schoolvriendin) en Rob (motorvriend uit die tijd) er waren om me er doorheen te slepen.

Wel leuk, heb Jan Barends weer gezien (ik wist zelfs wie hij was!).

De kogel is door de kerk, het vonnis is geveld.
In de komende weken wordt er gepast en gemeten met als hoogtepunt de verwijdering van de meeste tanden en kiezen. In ruil daarvoor een gebit met glas.
Ik word niet echt enthousiast bij de gedachte wat er moet gebeuren, dus schrijf er maar niet al te veel over.

Het blijft een mooi bedrijf, die Postbank.
Gisteren meldde ik hoe het mij verging op de website en dat ik telefonisch het rekening-opzeg formulier kon aanvragen. Dus vandaag gebeld:
PB: 'Waarmee kan ik u van dienst zijn?'
ik: 'Ik zou graag een formulier voor opzeggen van een rekening ontvangen'
PB:'Wat is uw rekeningnummer'
ik:'Dat weet ik niet uit mijn hoofd, en ik heb het niet bij de hand'
PB:'Helaas meneer, dan kan ik u niet het formulier opsturen, u kunt het wel op een postkantoor ophalen'
ik:'Maar dan moet ik daar toch mijn rekeningnummer vertellen?'
PB:'Nee hoor, daar kunt u het zo meenemen, er ligt een stapeltje'
ik:'Maar dan kunt u me toch ook gewoon een formulier van het stapeltje opsturen?'
PB:'Nee, dag mag ik alleen als u uw rekeningnummer opgeeft.' !!!!!!

Dat ik dus ook de kracht van de Postbank.

Tegenwoordig kan zo'n beetje alles via het internet. Kopen, lenen, betalen, inschrijven, aanvragen, je kan het niet bedenken. Maar wat bijna nergens kan is opzeggen.
Wat is het geval?
Ik heb al lang een slapend bedrijfje. Dit bedrijfje slaapt inmiddels zo vast, dat ik het niet meer wil wakker maken. Dus ��n van de te ondernemen acties is de bij het bedrijfje behorende girorekening opzeggen. Ik dus even naar postbank.nl
'Mooi he' schreeuwt het mij toe, 'Onze site is nog duidelijker ingedeeld, zodat je snel de informatie vindt die je zoekt'
Dus ik zoek naar waar ik een rekening kan opzeggen. Dat kan dus niet, moet je een formulier invullen. Dit formulier vind je niet op de site maar moet je telefonisch aanvragen....de kracht van de postbank.
Dus als rechtgeaard Hollander zoek ik op de site waar ik kan klagen over deze dienstverlening. Ik ga naar 'contact' en kies voor klagen per e-mail. Niks geen e-mail, ik moet een formulier invullen, maar dat gaat niet. Ik moet daarvoor gebruik maken van Firefox of IE op mijn Apple, de standaard browser wordt niet ondersteund.....de kracht van de postbank.
Dus via firefox geklaagd, moest daarbij verplicht mijn telefoonnummer invullen terwijl vermeld wordt dat via e-mail wordt gereageerd (GRRRRR).
Morgen maar bellen om een formulier aan te vragen.

Dat is dus de kracht van de postbank.

Vanmorgen rond half 12 was er een brandalarm. Tenminste dat werd omgeroepen. We hoefden ons geen zorgen te maken. Deze boodschap werd nog een paar maal herhaald, dus we maakten ons geen zorgen.
Tegens etenstijd werd omgeropen dat we vooral niet naar beneden moesten komen, vanwege die brandmelding op de begane grond. Dus, wij zijn immers slimme ITers, wij naar beneden, het zal nu wel rustig zijn in het restaurant.
De liften deden het niet (vanwege het brandalarm) dus 14 verdiepingen trappen lopen. Maar het vooruitzicht van een leeg restaurant en geen rijen bij de kassa gaf ons vleugels.
We vlogen de trappen af.......recht in de handen van een soort van bewaker die ons in een vloeiende beweging naar buiten verwees om daar het oplossen van de brand in een behoorlijke stevige en koude wind af te wachten. Na een twintig minuten mochten we naar binnen, en vervolgens door naar boven; het restaurant was gesloten, moest even opnieuw opstarten.
Toen we na een half uurtje zijn gaan eten stonden er flinke rijen voor de kassa........